EP 88 วันว่างของเฉินจิน
By loop
หยวนหลินอยู่ที่บ้านถือตุ๊กตาหมีตัวใหญ่และกำลังบีบหูของมันอยู่ “ แม่หมอนั้นว่างแล้วอย่างงั้นหรอ?” ใบหน้าที่สวยของเธอครึ่งหนึ่งถูกซ่อนอยู่หลังตุ๊กตาหมี หยวนหลินพูดต่อว่า“ อืม เขายุ่งอะไรนักหนา นี้เขาทำงานให้กับบริษัทจริงๆหรอเนี่ย? หนูเองก็มี บริษัททำไมหนูไม่ยุ่งเหมือนเขา “
“ ลูก! บริษัทการค้าต่างประเทศเล็กๆของลูกจะไปเปรียบเทียบกับองค์กรขนาดใหญ่ของเฉินจินได้อย่างไร? บริษัทของลูกนั้นมีรายได้สูงสุดไม่กี่ล้านต่อปีเท่านั้น แต่สำหรับบริษัทของเฉินจินนั้นขายหุ่นยนต์ไปแล้วตั้งสองสามล้านตัว แม่คาดการณ์ว่าเขาสามารถขายหุ่นยนต์ได้อย่างน้อยก็ 10 ล้านตัวแน่นอน แม้ว่าเฉินจินจะกำไรเพียงตัวละ 100 หยวนก็ตาม แต่รวมแล้วก็มีค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านหยวนอยู่ดี” ดงเล่ยส่ายหัวไปมา เธอมีความรู้สึกว่าเธอมองเฉินจินผิดไป ในตอนแรกเธอไม่คิดว่าการเริ่มต้นของเฉินจินจะมีโอกาสที่ดีเช่นนี้ เธอคิดว่าเขาจะมีโอกาสประสบความสำเร็จเพียงแค่ 50% เท่านั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จอย่างง่ายดายเหมือนตอนนี้
แต่ในที่สุดภายในหกเดือนหุ่นยนต์วาวาก็กระจายไปทั่วประเทศ หุ่นยนต์หนึ่งล้านตัวถูกขายจนหมดภายในสองชั่วโมงโดยผ่านการสั่งซื้อล่วงหน้าออนไลน์! บริษัท ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในตลาดและสร้างผลกำไรที่น่าเหลือเชื่อ มันเกินความคาดหมายของเธอซึ่งทำให้เธอตกใจจริงๆ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าเพื่อนธรรมดา ๆ คนนี้ดูไม่ค่อยธรรมดานัก
หยวนหลินยื่นหน้าเธอแล้วแตะไปตรงแก้ม“ แค่เขามีเงินเขาต้องยุ่งขนาดเลยหรอ? เพียงเพราะหมอนั้นมีเงินหมอนั้นเลยจะไม่มีเวลาว่างสักสองสามชั่วโมงกันเลยหรอ … “อย่างไรก็ตามเสียงของเธอก็เบาลงและอ่อนลงเมื่อเกิดสองประโยคปรากฏขึ้นในใจของเธอ
ขออภัยฉันเป็นคนดังเพราะมีเงิน ในแต่ละนาทีที่ฉันทำธุรกรรมจะมีมูลค่านับล้าน; ฉันไม่มีเวลาพูดคุยกับคุณหรอก
ภาพลักษณ์ของเจ้านายหนุ่มที่ร่ำรวยและมีงานที่ยุ่งเหยิงที่กำลังประสบความสำเร็จเกิดขึ้นในใจของเธอ เธอยังจำได้ดีเรื่องราวการออกเดทครั้งแรกระหว่างเธอกับเขาและเธออยากจะด่าเขาดังๆ แต่เธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เป็นเรื่องปกติที่คนรวยจะงานยุ่ง มีเพียงคนจนที่สิ้นหวังเท่านั้นที่มีเวลาไปเที่ยวได้ทุกวัน เธอไม่มีเหตุผลที่จะวิพากษ์วิจารณ์เขาแต่อย่างใด
หลังจากรู้ว่าเฉินจินว่างในวันพรุ่งนี้ความแค้นที่เก็บไว้ในใจของเธอก็ได้เบาบางลง ในทางกลับกันเธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง เธอจะได้เห็นเศรษฐีผู้ประดิษฐ์หุ่นยนต์วาวาในวันพรุ่งนี้ เฉินจินอายุน้อยกว่าเธอแค่ปีเดียวท่านั้น มันน่าตื่นเต้นมากที่จะคิดถึงการนัดเจอกันในวันพรุ่งนี้!
“ หลินหลิน เธอพอมีช่องทางติดต่อกับเจ้าของบริษัทที่ผลิตหุ่นยนตร์วาวาไหม”
“ หลินหลิน เธอช่วยแนะนำฉันหน่อยได้ไหม เธอช่วยแนะนำฉันให้รู้จักเจ้านายเฉินคนนั้นได้ไหมเพื่อเราจะได้ทำความคุ้นเคย”
“ โอเคหลิน หลินฉันขอร้องคุณ คุณจะให้เบอร์เขาหน่อยได้ไหม ครอบครัวของฉันกำลังจะด่าฉันแล้ว แม่ของฉันจะหักขาของฉันถ้าฉันไม่หาคู่เร็ว ๆ นี้”
“ หลินหลินเธอช่วยฉันขอลายเซ็นเขาหน่อยได้ไหม? เดียวฉันส่งรูปของฉันไปให้เผื่อว่าเขาจะได้เซ็นด้านหลังรูปนั้นให้กับฉัน”
หลังจากหุ่นยนต์วาวาวา 20 ตัวที่หยวนหลินเธอส่งไปให้เพื่อนๆของเธอเธอก็ได้รับข้อความส่วนตัวส่งมาหาเธอนับไม่ถ้วน ทุกวันพวกเขาจะพยายามรบกวนและขอร้องเธอ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทปลอมๆที่บล็อกและลบการติดต่อของเธอด้วยความโกรธหลังจากที่กล่าวหาเธอว่าเธอโกหก ก็กลับมาขอเธอเป็นเพื่อนในอีกครั้ง เธออ้างว่าเธอลบที่อยู่ติดต่อของหยวนหลินโดยไม่ได้ตั้งใจและถามหยวนหลินว่าจะช่วยเพิ่มเพื่อนเธออีกครั้งได้ไหม?
หยวนหลินแตะ“ ปฏิเสธ” ในทันที่
ในช่วยสั้นในระยะเวลานี้เธอกลายเป็นคนที่ฮอตฮิตอย่างมากและถูกห้อมล้อมด้วยคนมากหน้าหลายตาทุกคนมีคำเยินยอ, กระดิกหางเหมือนสุนัขและยกย่องเธอ อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกกังวลอย่างมากในเวลาเดียวกัน
นานกว่าหนึ่งเดือนแล้วที่หยวนหลินพยายามหนีจากคำถามเหล่านั้นเพราะเธอยังไม่ได้พบกับเฉินจินเลย
แต่ตอนนี้แม่ของเธอได้รับคำตอบว่า เฉินจินจะว่างในวันพรุ่งนี้ในที่สุดหยวนหลินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอรู้สึกว่าในที่สุดมันก็มาถึง ในพบปะกันครั้งนี้จะไม่มีใครสงสัยคำพูดของเธออีกต่อไป เมื่อเธอบอกพวกเขาว่าเธอรู้จักประธานของบริษัท เซี่ยงไฮ้เทคโนโลยี และเป็นเพื่อนกับเขา
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุแก้มของเธอรู้สึกอุ่นขึ้นเล็กน้อย อารมณ์และทัศนคติของเธอซับซ้อนมาก เธอมีความสุขและเต็มไปด้วยความคาดหวัง ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึก…แปลก ๆ เป็นเพราะเธอประทับใจเขามากในการพบกันครั้งสุดท้ายและทิ้งไว้ในโน้ตที่ไม่มีความสุข เธอเพียงต้องการที่จะทำให้ตัวเองห่างเหิน และตอนนี้ราวกับว่าเธอเป็นคนที่ขอร้องให้เฉินจินมาพบกับเธอ
ความจองหองและความภาคภูมิใจของเธอในก่อนหน้านี้หายไปในทันที เธอคิดว่าเธอต้องเป็นฝ่ายรุกก่อน นี่เป็นสิ่งที่นึกไม่ถึง หยวนหลินคิดว่าบางที…เธอรู้สึกได้รับการเยินยอเกินจริงมากเกินไป
มันสังเกตได้จากการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้นบนใบหน้าลูกสาวของเธอมุมปากของดงเล่ยก็ยิ้มเยาะ ด้วยความคิดและประสบการณ์ของเธอ เธอเข้าใจลูกสาวของเธอดี เธอดูเหมือนจะรับรู้ทุกอย่างได้ ด้วยน้ำเสียงที่จริงใจและจริงจังเธอพูดว่า“ ลูกแม่คิดว่าหลานเฉินนั้นมีบุคลิกที่ค่อนข้างดี เขาประสบความสำเร็จอย่างมากในการทำธุรกิจของเขา ดังนั้น … ลูกต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ มีผู้ชายที่ดีในโลกนี้มากมาย แต่พวกเขาอยู่ในชนกลุ่มน้อย เมื่อลูกเจอคนดีๆเหล่านั้นลูกไม่ควรปล่อยพวกเขาไป! และลูกต้องเริ่มก่อน! หลังจากหลานเฉินประสบความสำเร็จมากขึ้นในธุรกิจ มันจะทำให้หลานเฉินได้กลายเป็นคนที่สังคมนับหน้าถือตาเป็นอย่างมาก โอกาสที่จะคว้าเขาไว้ไม่ได้หาง่าย แม้ว่าแม่จะไม่สามารถเรียกเขาว่า ‘หลานเฉิน‘ ได้อีกต่อไปแล้ว “
“ แม่ ~!” หยวนหลินตะโกนอย่างขวยเขิน“ แม่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร? หนูแค่อยากจะเลี้ยงข้าวมื้อเย็นให้กับหมอนั้นก็เท่านั้น” อย่างไรก็ตามบลัชออนกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ !” ดงเล่ยส่งยิ้มออกมาเพราะเธอรู้นิสัยของลูกเธอดี
…
ในเช้าวันรุ่งขึ้นหยวนหลินนั่งหน้าแต่งตัวแต่งหน้าเกือบครึ่งชั่วโมง เธอได้เตรียมการของเธออย่างพิถีพิถัน การแต่งหน้าของเธอหนากว่าปกติเล็กน้อย ผิวของเธอซึ่งละเอียดอ่อนและสวยงามอยู่แล้วนั้นดูเปล่งปลั่งและดึงดูดมากกว่าเดิม เธอสวมชุดสไตล์โบฮีเมียนสีม่วงของเธอหมวกฟางสำหรับผู้หญิงที่จับคู่แลรองเท้าส้นแหลมสีเงินคู่หนึ่ง ตอนนี้เธอเหมือนเทพธิดาที่กำลังลอยลงมาจากฝากฟ้า
เธอลองสำรวจตัวเองที่กระจกก่อนจะออกจากบ้าน “ไปกันเถอะ!”
…
ในห้องอาหารส่วนตัวของร้านอาหารชั้นหรูในย่านใจกลางเมืองที่ทั้งสองเคยออกเดทกันในครั้งแรก
“ใช่มั้ย? คุณคือ…” เฉินจินค่อนข้างประหลาดใจ เขาพูดกับหญิงสาวสวยคนนั้นว่า“ ฉันรู้สึกเหมือนเคยได้พบคุณที่ไหนซักแห่งมาก่อน” ความทรงจำของเขาค่อนข้างดี ในความคิดของเฉินจิน เฉินจินยังหาความประทับใจในการเดทครั้งแรกไม่ได้เลย
“จริงๆเหรอ? ฉันคิดว่าฉันได้เคยพบคุณที่อื่นเช่นกัน นี่อาจเป็น…. ชะตากรรมของเรา?” หยวนหลินตั้งใจจะฟังคำอธิบายเหตุการณ์นัดเดทก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตามหลังจากใช้ความสมาธิ หยวนหลินเปลี่ยนท่าทีหลังจากการนัดบอดครั้งแรกที่ผ่านมาและวันนี้เธอเริ่มเปลี่ยนความคิดและประทับใจในตัวของเฉินจินมากขึ้น
เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้นและมีกล้ามเนื้อมากขึ้น หนึ่งสามารถเห็นมุมที่คมชัดของใบหน้าของเขา เฉินจินสร้างความประทับใจ ในฐานะชายรูปงามและแต่งตัวดี สายตาของเขามั่นคงและเต็มไปด้วยพลังอำนาจ เสียงของเขาดังและชัดเจน มันให้ความรู้สึกของผู้ชายที่ประสบความสำเร็จโดยสร้างมันมาด้วยตัวเอง เมื่อเทียบกับการประชุมครั้งก่อนภาพรวมของเฉินจินอาจกล่าวได้ว่าได้รับการยกเครื่องครั้งใหญ่
“ อืม…ดูเหมือนว่านี่จะเป็นโชคชะตาอย่างแน่นอน ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง.” ถึงกระนั้นเฉินจินก็คิดว่าเขาเคยพบเธอที่ไหนซักแห่งมาก่อน มันอาจจะไม่มีอะไรนอกจากความเข้าใจผิดเขาจึงพูดตามมารยาทไป
“ สวัสดีฉันเป็นลูกสาวของผู้อำนวยการดงเล่ย อืมฉันชื่อหยวน… อืมหยวนหลิน ชื่อภาษาอังกฤษของฉันคือลิซ่า คุณสามารถเรียกฉันว่า ลิซ่า ได้เช่นกัน เหตุผลหลักที่ฉันอยากให้คุณทานอาหารวันนี้คือการมาขอบคุณ ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันหาหุ่นยนต์วาวาได้ตั้งหลายตัว … ” หยวนหลินก็คาดไม่ถึงและไม่คิดมาก่อนว่าจะบอกชื่อภาษาอังกฤษของเธออกไปจากการแนะนำตัว เธอหวังว่าเฉินจินจะเรียกเธอว่า ลิซ่า
“ สวัสดีลิซ่าผมชื่อเฉินจิน ‘เฉิน‘ เขียนด้วย ‘ตัวหู‘ และ ‘อักษรตะวันออก‘ ‘จิน‘ จาก ‘จินเทียน‘ ยินดีที่ได้เจอกัน” เฉินจินจับมือเธอ “ คุณสุภาพมาก คุณเองไม่ต้องขอบคุณฉันแบบนี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อย”
หยวนหลินชูไม้ชู้มือให้เรียกบริกรเพื่อสั่งอาหาร“ บริกรฉันอยากจะสั่งอันนี้” เธอส่งเมนูไปที่เฉินจินและเขาสั่งอาหารจานที่เขาชอบ
ในห้องส่วนตัวทั้งสองเริ่มคุยกันขณะทานอาหาร พวกเขาคุยสนุกและหยวนหลินถามคำถามมากมายเกี่ยวกับหุ่นยนต์วาวา เฉินจินตอบแต่ละคนทุกคน
“ ว้าวมันเยี่ยมมาก”
“ นั่นคือวิธีที่มันเกิดขึ้นจริง”
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฉันคิดว่าโหมดน่ารักมันสนุกมาก!” หยวนหลินอุทานออกมาเป็นครั้งคราวด้วยการบูชาและชื่นชมในดวงตาที่สวยงามของเธอ
พวกเขาคุยกันสองชั่วโมงเต็ม หลังจากจ่ายงเงินเสร็จเฉินจินก็ส่งเธอลงไปที่โรงรถใต้ดิน พวกเขาแลกเปลี่ยนรายชื่อติดต่อกัน ในวีแชท และโบกมือลาบอกว่าจะพบกันอีกครั้งสำหรับการแชทในครั้งต่อไปที่ในช่วงที่ทุกคนว่าง
…
ในปอร์เช่หยวนหลินกวัดแกว่งกำปั้นเล็กของเธอสักที่ไหนกัน “ใช่!”
…
ในวันที่ 20 เมษายนที่ใดที่หนึ่งในประเทศจากภายในสำนักงานของประธานาธิบดีของเทคโนโลยีหินมีเสียงที่น่าสงสัย “ แปลก เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนทำไมห่วงโซ่อุปทานของเซี่ยงไฮ้เทคโนโลยีจึงไม่ถูกขโมยไป? ทำไมบริษัทถึงไม่ล้มละลายและถูกยุบ?’”
