Chapter 3 สู่เป้าหมาย
ผมยังไม่ได้บอกแม่กับสิ่งที่ได้เกิดขึ้น
ผมต้องการที่บอกเธอว่า ผมจะทำให้ชีวิตของเธอสะดวกสบาย และบอกว่า ‘คุณไม่จำเป็นต้องลำบากอีกต้องไป
แต่.
นั่นก็ต่อเมื่อผมสามารถที่จะใช้ความโกงนี้เพื่อสร้างประโยชน์ได้แล้ว!
จากนั้นผมจะบอกเธอและทำให้เธอประหลาดใจ
จนกว่าจะถึงตอนนั้น มันจะเป็นความลับต่อไป
เพราะแม่ของผมไม่เห็นด้วยกับความคิดของผมแน่ๆ ที่ต้องเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่เป็นอันตราย
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ผมกลับไปที่ห้องของผม
ตอนนี้ที่ผมรู้เกี่ยวกับความสามารถของผมแล้ว ผมจำเป็นต้องคิดถึงวิธีที่จะเพิ่มระดับและวิธีที่จะกลายเป็นคนรวย
ผมมองหลายๆบทความของอเวคกิล และเก็บรวบรวมข้อมูลต่างๆ
มันบอกว่า อย่างแรกคุณต้องไปที่เว็บไซต์ของสมาคมอเวค และรายงานว่าคุณเป็น อเวค
คุณจะต้องส่งรายงานภายในเดือนที่คุณกลายเป็นอเวค
กฎยังไม่ได้จบแค่นี้
คุณจะลิ้มรสน้ำค้างบนพื้นดิน ถ้าคุณไม่เชื่อฟัง
แม้แต่ที่โรงเรียน นักเรียนจะได้รับการตรวจร่างกายเพื่อตรวจสอบว่า พวกเขาอเวค ทุกๆ 3 เดือน
แต่ผมจะไม่รายงานทันที
นั่นเป็นเพราะบางส่วน ผมต้องการเก็บความลับนี้ และทำให้แม่ประหลาดใจ
แต่เหตุผลหลักคือ เพราะผมรู้สึกตื่นเต้นที่ผมซ่อนพลังของผมไว้ ซึ่งจะแตกต่างจากอเวคคนอื่น ๆ
เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันแค่นี้ ก็ทำให้สถานการณ์นี้น่าสนุก
ผมบันทึกวันที่ เพื่อที่จะรายงานให้สมาคม ในแอปปฏิทินสมาร์ทโฟนของผม
“……”
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
ผมไม่รู้ว่า ผมเผลอหลับไปตอนไหน
ผมนั่งอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ และค้นหาสกิลอย่างบ้าคลั่ง …
ในขณะที่รับประทานอาหารเช้าที่แม่เตรียมไว้สำหรับผมทุกๆวัน ผมพูดกับตัวเอง
“อย่างแรก! สกิลที่แข็งแกร่งและโจมตรีได้ไกล. ”
“สอง! ทักษะที่ไม่ดุล ที่ใช้มานาสูง. ”
“สาม! ทักษะที่มีราคาถูกเนื่องจากความไม่สมดุล! สุดยอด! ”
“มีเพียง สายฟ้าฟาด เท่านั้น! ”
มันเป็นทักษะที่ฉันพยายามที่จะหา จนนิ้วมือของฉันเริ่มที่จะเจ็บ
มีการซื้อขายมันเป็นจำนวนมาก
ราคาอยู่ที่ประมาณ 800,000 – 1,000,000 วอน
มันน่าหัวเราะ มันมีราคาถูกเมื่อพิจารณาสถานการณ์ของฉัน
มันเป็นทักษะที่มีการซื้อขายบ่อยๆเช่นกัน มันทรงพลัง
แต่เหตุผลหนึ่งที่มันไม่สามารถเป็นสกิลหลักได้! เพราะมันใช้มานาสูง
มีอเวคมือใหม่บางคนซื้อหนังสือทักษะ ถูกล่อด้วยค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างถูกสำหรับสำหรับสกิลที่ความแข็งแกร่ง
แต่ผลที่ได้ก็น่าสงสาร
สกิล ‘สายฟ้าฟาด’ ใช้ 500 มานาทุกๆครั้งที่ใช้
ค่าร่ายของ บอลน้ำแข็ง ‘คือ 10 มานา คุณคิดอย่างไรกับค่าร่ายที่ผิดปกติของ สายฟ้าฟาด นี้?
อเวคจอมเวทย์เวลหนึ่ง สามารถใช้ ‘บอลน้ำแข็ง’ ได้ประมาณห้าครั้ง หนึ่งแต้มของค่า Int จะเพิ่ม MP โดยห้าหน่วย
ฉันสงสัยว่า มันต้องมีสกิลอื่น ๆ ที่เหมาะกับผมมากว่า ‘สายฟ้าฟาด’
ตอนนี้ผมมีเป้าหมายแรกของผมตั้งแต่กลายเป็นอเวค หนังสือสกิล: ‘สายฟ้าฟาด’
ผมไปโรงเรียน.
ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่ามีความแตกต่างจากใบหน้าปกติของผม!
“มินชอย คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
มันคือ เตซอง, ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างหลังฉัน
“อะไร?”
“ผมหมายถึง คุณโดนทำร้ายโดยแจฮยอก.”
‘มีใครไม่รู้บ้างรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้?
คำพูดเหล่านี้อยู่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของผม
“อ่า ~ ไม่เป็นไร มันเกิดขึ้นตลอดแหละ.”
มันเป็นคำปลอบแปลกๆ
เรากลุ่มกันและพูดคุยเกี่ยวกับความสนใจของตัวเอง
คนเหล่านี้ไม่คิดว่าฉันเป็นเพื่อนอยู่แล้ว
“ว้าว ~ มินชอยของเรา มาโรงเรียนหลังจากที่โดนอัด?”
นั้นคือสิ่งที่ผมรู้ว่ากำลังเกิดขึ้นในที่สุดก็มาถึง
“ใช่!”
ฉันตอบห้วนๆ
“ดี ฉันคิดว่าแกต้องมาเรียนและ ฉันหมายถึง แกจะทำอย่างอื่นได้หรอ แต่สิ่งที่แกพูดเป็นสิ่งที่น่ารำคาญจริงๆ แกรู้มั้ย? ถ้าแกต้องการที่จะให้ได้รับการสั่งสอนอีก แกควรพูดเหมือนตอนนั้นนะ ดีมั้ย? ”
ไอ้เวรนั้น พูดคำเหล่านี้ได้โดยไม่ลังเล
เขาเกิดในโรงเพาะพันธุ์
แต่ผมแตกต่างจากเมื่อวานนี้
ฉันจะไม่ทำอะไรในสิ่งที่เขาต้องการ
ผมจะทำให้ตัวเองเข้าใจและผมจะไม่ทำงานให้เขา
ในขณะที่ผมกำลังคิดเกี่ยวกับความคิดเหล่านี้ ไอ้เวรนั้นเอาหมอนของเขาออกมาและพร้อมที่จะนอนหลับ
ผมไม่มีสมาธิตลอดทั้งการเรียน
หัวของผมเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผมต้องทำในอนาคต
มันน่าจะเป็นเรื่องยากจริงๆ
ฉันต้องการที่ปรึกษาที่เหมาะสม ที่ไม่ใช่บทความจากโพส
มันเป็นสิ่งที่โง่ที่จะถาม ฮวงแจฮยอก และ … อ่าา … น่ารำคาญ
เข้าพื้นที่ล่า, เก็บทุกๆอย่าง ทุกๆสิ่ง …
ผมรู้เพียงทฤษฎี ผมไม่รู้ต้องทำอย่างไร
-ดิง ดง แดง ดง
เสียงระฆังสัญญาณหมดคาบแรกดังขึ้น
ผมจมอยู่ในความคิดของฉัน นั้นเป็นเหตุผลที่ว่าผมถึงไม่ได้ยินเสียงระฆัง
“เฮ้ แกเห็นเมื่อวานมั้ย?”
“อะไร?”
“วิธีที่ เชโซฮยอน เคลียร์ดันเจี้ยนระดับ 28 เป็นครั้งแรก?”
“เดี๋ยวนะ นี่มันเป็นครั้งแรกที่ดันเจี้ยนระดับ 28 ถูกเคลียร์?”
“ฮึ! มันเป็นการโซโลเคลียร์! ”
“จริง?”
“จริงๆ! มันไม่ใช่แค่ครั้งแรกของเกาหลี มันเป็นครั้งแรกของโลก! ”
“น่าอัศจรรย์ เกาหลีจงเจริญ! แต่เดี๋ยวก่อน เชโซฮยอน เป็นเพื่อนของใช่มั้ย ฮะ? คิคิคิคิ. ”
บทสนทนาที่ดึงความสนใจของผม เกิดขึ้นข้างหลังผม
มันเป็นการคุยกันระหว่าง เตซอง และเพื่อนของเขา จินโฮ
หลังจากการปรากฏตัวของมอนสเตอร์ อเวคที่มีชื่อเสียงในอันดับต้นๆ พวกเขาดังมากในระดับไอดอล
มีแม้กระทั่งแฟนคลับ
“เตซอง.”
“ว่าไง?”
“คุณรู้มากแค่ไหนเกี่ยวกับอเวคแล้วก็ดันเจี้ยน?”
จินโฮพูดขึ้น ก่อนที่ เตซอง จะตอบ
“เฮ้ ผู้ชายคนนี้เป็นผู้ที่นับถืออเวคอย่างมาก.”
ผมยิ้ม และมองไปที่ จินโฮที่กำลังหัวเราะ
ผมรู้สึกเหมือนฉันจะได้รับข้อมูลที่ไม่ได้อยู่ในบทความบนอินเทอร์เน็ต
” แต่ทำไมคุณจึงสนใจเรื้องนี้ละ?”
“อา ผมเห็นสารคดีเมื่อวานนี้และมันก็น่าสนใจมาก.”
ผมเล่าเรื่องแบบตามธรรมชาติ
“อะแฮ่ม ~! ฉันควรจะเริ่มจากตรงไหนดี … ? คุณรู้หรือไม่ ว่าเมื่อใดและวิธีการที่มอนสเตอร์ปรากฎตัว? ”
ตั้งแต่ ผมมีความสนใจในสิ่งที่เขาถนัด เขามองมาที่ผมและเริ่มพูดคุย มันดูเหมือนว่าเขาเพลิดเพลินกับตัวเอง
‘อ่า … ผมไม่ต้องการเรียนทฤษฎีเหมือนข้อมูลพื้นฐาน … “ผมอยากจะพูดว่าคำเหล่านั้น
แต่ตอนนี้ ผมต้องการข้อมูล
“ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันเพิ่งจะสนใจมัน … ”
ฉันยิ้มและฟัง เตซอง พูดคุย
เตซอง พูดเกี่ยวกับการปรากฏตัวของมอนเตอร์ประมาณ 40 ปีที่แล้ว
ประตูพอร์ทัลสีม่วงปรากฏทั่วโลก
พอร์ทัลไม่ปรากฏ มาจากคำสั่งใด ๆ ตรรกะหรือรูปแบบ
มันสุ่มปรากฏขึ้น มนุษยชาติรู้สึกกลัวและประหลาดใจที่เห็นพอร์ทัลเหล่านั้น
แต่ภายในหนึ่งชั่วโมงหลังจากพอร์ทัลปรากฏขึ้น เราก็รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ควรที่จะมีอยู่
นี้เป็นเพราะพอร์ทัลเริ่มที่จะระเบิดและเริ่มที่จะปล่อยมอนสเตอร์เข้ามาในโลกของเรา
หลายคนถูกฆ่าตายโดยพวกมัน
ทุกประเทศรวบรวมกำลังของพวกเขาเพื่อที่จะต่อสู้กับพวกมัน
แต่ในสามวันถัดมา เราก็ตระหนักถึงวิธีการที่จะหยุดพวกมันไม่ให้ผ่านพอร์ทัลมา
เข้าประตูพอร์ทัล และฆ่ามอนสเตอร์ให้หมด
หากมอนสเตอร์ทั้งหมดและบอสตาย พอร์ทัลจะกลายเป็นดันเจี้ยนและจะไม่มีการระเบิดเกิดขึ้น
หลังจากนั้น อาวุธทางการทหารก็สามารถที่จะฆ่าพวกมันได้
มันดูเหมือนว่ามนุษย์จะมีการปรับตัว
แต่ในวันหนึ่ง พอร์ทัลเกิดการพัฒนา
เช่นเดียวกับมอนสเตอร์ที่อยู่ข้างใน …
ใกล้พอร์ทัล มีเสียงบางอย่างเกิดขึ้น
มนุษยถือว่าการพอร์ทัลเป็นเรื่องที่ปกติจุดนี้ แต่เราได้รับบาดเจ็บมากขึ้น มอนสเตอร์แข็งแกร่งมากขึ้น
ความหลากหลายของมอนสเตอร์ก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน
ต่อมา กองทัพให้ความสนใจเกี่ยวกับ อเวค การเริ่มปรากฏของอเวค
“พวกเขาทำลายพอร์ทัลทั้งหมดเร็วเท่าที่พวกมันปรากฏขึ้น!”
ผมชี้ให้เห็นวิธีการแก้ปัญหาที่ง่ายที่สุดและถูกต้อง
“อืม … ใช่! แต่สถานที่ที่มนุษย์ไม่สามารถพิชิตได้ละ? ”
“เกิดอะไรขึ้น ถ้าพอร์ทัลปรากฏอยู่ใต้ทะเลหรือในป่าหรือบนยอดภูเขา? และพอร์ทัลปรากฏทุกๆปี! ”
เตซอง อธิบายความรู้สิ่งที่เขาเข้าใจต่อ
ฉันค่อยๆเริ่มสนใจในคำพูดของเขา
“ตอนนี้ มีพอร์ทัลจากระดับที่ 1 ถึงระดับ 40 แต่พอร์ทัลเหนือกว่าระดับ 28 จะไม่ระเบิด มันไม่แปลก? เหมือนพวกมันกำลังรออะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่?
” -…! …! …! ”
จริงหรอ แกสามคน ถ้าไม่ต้องการหัวให้หัวระเบิด พวกแกควรหุบปากและถ้ายังพูดอีกละก็?”
แจฮยอกตบหัวพวกเราสามคนและจ้องมาที่พวกเรา
ไอ้ขอทาน ไอ้แมลง ไอ้น่าเกลียด ไอ้อมนุษย์ ไอ้สารเลว!
ใช่ ~ ฉันจะก้าวข้ามแกเร็ว ๆนี้พอเพียง รอก่อนเถอะ!
“ขออ-ขออโทษ แจฮยอก.”
เตซอง และจินโฮขอโทษ
ผมคิดว่าพวกเขาต้องการหลีกเลี่ยงอันตราย
“เอาไว้คุยกันต่อตอนพักกลางวัน.”
ผมบอกกับทั้งสองคน แล้วหันไปเผชิญหน้ากับด้านหน้า
“เฮ้ย! คิมมินชอย แกบ้า? ทำไมแกถึงไม่พูดอะไร! แกควรที่จะขอโทษฉัน”
หลังจากแจฮยอกพูดจบ ถึงสิ่งที่ฉันเห็นไม่ได้เป็นด้านหน้าของชั้นเรียน แต่เป็นพื้น
-ดิง ดอง-แดงดง
ทุกคนจ้องมองมาที่ผม
แต่ไม่นาน
ผมคิดว่าพวกเขาคงไม่ต้องการที่จะอยู่ในเหตุการณ์นี้
“ไอ้เวรนี้ ฉันปล่อยแกไปเมื่อเช้าวันนี้ แต่แกยังมาทำอย่างนี้อีกนี้ ?!”
“อ๊ากก … อ๊ากก … ”
มันเจ็บ! ถึงแม้ว่าผมจะเป็นอเวคก็ตาม มันเจ็บบัดซบ!
โชคดีที่ดูเหมือนว่ากระดูกของผมจะไม่แตก
ผู้ชายคนนี้ระดับเท่าไหร่ !? ”
“เฮ้ ครูที่กำลังมา!”
ฮยอกแจกระทืบผมหนึ่งครั้งก่อนที่จะกลับไปยังที่นั่งของเขาด้วยความรู้สึกโกรธ
ครูมีบุญต่อผมมากจริงๆในตอนนี่
