36. Exp Continues to Rise (3)
จุงโฮยังคงแกว่งมีดไปมาบนอากาศ
‘เขาสูญเสียความคิดของเขาเพราะว่าไม่มีทางออก?’ นี่เป็นสิ่งที่ผมคิด.
“ฮยอง คุณกำลังทำอะไร? ทำไมคุณถึงเหวี่ยงอากาศไปเรื่อยๆ…..”
“มินชอย คุณล่ามันที่ไหน?”
“มอนเตอร์? ผมล่าจนสุดดันเจี้ยน.”
“ช่าย? จากนั้นลองหันกลับไปยังที่ๆคุณจากมา และลองใช้สกิลAOEทุกๆที่คุณสามารถใช้สกิลAOEได้.”
“ฮะ คุณโอเคไหม? บอกเหตุผลหน่อย.”
มองมาที่หน้าของเขาและผมถาม
แต่ทำไม?เขายิ้มสดใส.
‘ว้าว…รู้สึกว่าต้องไปโรงพยาบาลโรคจิต.’
“ทำไมคุณรู้สึกตื่นเต้น?”
“มิมิก!”
“หืม? มิมิก? ฮยอง ผมชูนิ้วกี่นิ้ว?”
ผมหยุดจุงโฮและชูนิ้ว2นิ้วขึ้นมา.
มันอาจจะดูเหมือนว่าผมล้อเล่น แต่ผมจริงจัง.
จุงโฮหัวเราะด้วยความเต็มใจแต่ความสุขและรอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังไม่จางหาย
“2 นายคิดว่าฉันเป็นใคร!”
“ไม่.ผมไม่คิดกับฮยองแบบนั้น มอนเตอร์ทั้งหมดถูกกวาดเรียบ ดังนั้นประตูมันควรจะเปิดออก แต่มีคนที่หัวเราะเหมือนกับคนบ้าและแกว่งมีดไปบนอากาศเรื่อยๆ คุณคิดว่ายังไง? มันเป็นเรื่องน่ากลัว เพราะงั้นขอเหตุผลหน่อย.”
“อ่า ฉันไม่ได้บอกนาย? ฉันเดา เพราะว่าฉันตื่นเต้นมากเกินไปจนลืมบอก.”
“สติของคุณกลับมาหรือยัง?”
“นี่! มีมอนเตอร์อยู่ในดันเจี้ยน!”
“คุณกำลังพูดอะไร ผมชนะบอสลับและลาสบอส ลูว์เวอร์แล้ว.”
“นายเคยได้ยินเรื่องมิมิกไหม๊?”
“คุณพูดว่าอะไร ‘มิมิก มิมิก’,แต่คุณไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั้นเลย?”
“สมบัติ ไอโง่ หนึ่งเดียว(One Piece)!”
“่ฮ่า…ผมต้องเรียกสติคุณ?”
“โทษทีมันเป็นเหมือนกับหีบสมบัติ นายไม่สามารถรู้ได้จนกว่านายจะเปิดมันออก.”
“มันอยู่ที่ไหน อย่างบอกนะว่าคุณกำลัง‘ไล่แทงสิ่งที่มองไม่เห็น’ หรืออะไรคล้ายๆกันแบบนั้นใช่มั๊ย.”
เขาพยักหน้าและยิ้ม.
“จริงดิ?”
“รีบกลับไปแล้วมองไปรอบๆ โจมตีมันแค่ทีเดียว คนที่เจอมันก่อนจะได้ของนั่นไป.”
“ที่คุณพูดมานี่จริงหรือเปล่า?”
“ฉันเคยโกหกนายด้วยหรอ?”
“โอเคร!”
มอนเตอร์มิมิกมันเป็นเรื่องตลกอีกเรื่อง
การวิตี้เลเซอร์ที่โจมตีเป้าหมายโดยไม่สามารถเลือกแบบเจาะจงได้
มันเป็นการล่องหนโดยสมบูรณ์
ผมยังใช้อีกขั้นตอนนึง ไลนิ่งสเปร์
จากจุดศูนย์กลางจากดันเจี้ยนด้วยความอยากรู้อยากเห็นในตอนแรก ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นความโกรธ
เพื่อยืนยันการคงอยู่ของมันผมใช้ไฟช๊อคทุกครั้งที่มันไม่มีคูลดาวน์.
ในขณะนั้นเอง
จุงโฮก็พูดว่า ‘มิมิก’ มันเป็นมอนเตอร์รูปร่างเหมือนกับกล่อง.
เสียงของมันเหมือนกับว่ามันทำมาจากกล่องไม้
การมองเห็นของผมก็เปลี่ยนจากมองอยู่ที่พื้นและกลายมาเป็นมองรอบๆหลังจากที่มันกระโดดขึ้นมาด้านหน้าของผม
“คุณเจอ มานี่!”
มันเหมือนกับที่จุงโฮบอก
มันเหมือนกับกล่องสมบัติของโจรสลัดในหนังส่วนใหญ่
แทนที่จะมีคำทักทายผมได้ให้ไลนิ่งสเปยร์เป็นการต้อนรับ
มันกระตุกและมีลิ้นออกมาก่อนที่มันจะคลั่งและวิ่งหนีออกไป
ในระดับนี้มันอยู่ระหว่างผมและจุงโฮ
ผมเริ่มโจมตีแบบตอดๆด้วยฟรอส์ออบ
ผมวางแผนที่จะแช่แข็งมันก่อนที่จะเอามันกลับมา
แต่มันเป็นสกิลแรงค์Fและมอนเตอร์ที่มาจากดันเจี้ยนเลเวล18
แม้ว่าจะโดนมันนับไม่ถ้วน แต่มันก็เริ่มเคลื่อนที่ไวขึ้นเรื่อยๆ
“แม่งเอ้ย ฉันจะต้องเรียนสนามน้ำแข็งแน่นอน!”
การวิ่งตามขณะที่โจมตีไปด้วยและเทเลพอตที่มีคูลดาวน์ทุกๆ3วิฯก็พอที่จะตามมันทัน.
มีเสียงที่อึกทึกในดันเจี้ยนเหมือนกับมีม้าสองตัววิ่งไปรอบๆ
มันไม่ได้ใช้เวลานานก่อนที่ผมจะแซงหน้ามัน
ผมต้องการใช้สกิลตอดมันแต่ผมก็ตัดสินใจยกเลิกมันไป
มันเป็นการดีที่จะไล่ตามมันกับจุงโฮ
ซึ่งตอนนี้กำลังวิ่งตามอยู่รอบนอก
ผมสามารถยกร่างของเขาและแกว่งไปมาในอากาศได้
“ฮยอง!”
เมื่อได้ยินผมตะโกนเรียกเขาก็รีบหยุดและหันหลังกลับมามองไปรอบๆ
ผมไม่คิดว่าจะมีใครโกรธรอยยิ้มที่สดใสของเขาได้
ชื่อเล่นใหม่ของผู้ร้ายคนนี้ ‘รอยยิ้มเทวดา’.
“เร็วเข้า! เร็วเข้า!”
“มาทางผม มา.”
ระหว่างตัวผมกับจุงโฮที่ถูกขึ้นกลางด้วยมิมิก ที่ไม่สามารถที่จะหลบหนีไปออกไปจากที่นี่ได้แล้ว
“ฮยอง ผมโจมตีใส่มันด้วยสกิลแล้วทำไมมันไม่ตาย?”
“ไม่ ไม่ นายก็แค่โจมตีไปเรื่อยจนกว่ามันจะตาย.”
“คุณไม่เห็นมีความเครียดออกมาเลย?”
“มันไม่ใช่แบบนั้น มันจะต้องถูกโจมตีไปเรื่อยไม่ว่าจะเป็นสกิลเวทย์หรือกายภาพ มันจะนับเป็นจำนวนครั้ง”
“อ่า มันเป็นแบบนี้นี่เอง?”
“การต่อยก็นับเหมือนกัน.”
ผมไม่ค่อยพอใจกับข่าวใหม่นี้เท่าไร
ผมเริ่มดึงเสื้อของผมและเริ่มที่จะต่อยมัน
“วิ่ง! จะวิ่งไปทางไหนได้อีก?”
ยิ่งถูกชกมากเท่าไรปากมันก็ยิ่งกว้างมากเท่านั้น
ในไม่ช้าปากมันก็เปิดออกและมันก็หยุดเคลื่อนไหว
อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรอยู่ข้างใน
ตอนนั้นเอง
มันมีเสียง ปุกี๊ ออกมาขณะที่มันกำลังตาย
“สำเร็จ!”
“ว้าว มันมักจะออกมาอย่างงี้ตลอดเลยหรอ?”
“ไม่รู้สิ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นมัน มันน่าทึ่งอย่างมาก.”
“ตกลง งั้นเรามาดูสิ ฮยอง.”
เนื่องจากมีเวลาเหลือไม่มากก่อนที่ดันเจี้ยนจะจบเราจึงหยิบทุกอย่างออกมาและวิ่งออกไป
* * *
เนื่องจากกลัวว่าจะมีคนมาปล้นเรา เราจึงเข้าไปในรถของจุงโฮ
จุงโฮพูดว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมิมิกด้วย
เรามีของมากมายพอที่จะใส่ลงไปในกระเป๋าภาคสนามของทหารได้ถึงครึ่งนึง
“ฮยอง เราจะมานับหินเลือดแรงค์Bภายหลัง ทำไมไม่ดูไอเทมก่อน?”
“ได้ งั้นก็ตามนั้น.”
มองไปที่ไอเทมที่ตกมาทั้ง6ชิ้น.
ด้วยมือข้างเดียวที่ผมคว้าเอาของไว้ในขณะที่อีกมือดึงเอาสมาร์ทโฟนมาเปิดแอพสารบัญ.
ก่อนอื่นที่ผมได้คือรองเท้า
จุงโฮไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากอุทานออกมา
“ว้าว! ‘ร้องเท้าไททัน’! ฉันไม่มั่นใจก่อนหน้านี้เพราะมันมืด แต่มันก็เป็นไอเทมนั่นจริงๆ!”
“มันดีไหม?”
คำพูดของจุงโฮทำให้ผมต้องการรู้เร็วๆ.
ผมหาคำว่ารองเท้าไททันอย่างรวดเร็ซ.
ขณะเดียวกัน ‘มนุษย์อเวคที่เหมือนกับสารบัญ’ จุงโฮยังคงอธิบายอย่างต่อเนื่อง.
“โชคดี มินชอย! แม้ว่านายจะล่ามานานแต่มันก็ยากที่จะหารองเท้าที่ดีกว่านี้.”
“มันดีใช่มั๊ย?”
“ช่าย! นายเห็นยูนจุงซันก่อนหน้านี้ไหม?รองเท้าที่เขาใส่อยู่คือคู่นี้ ผลของมันคือการป้องกันสถานะด้วยรองเท้าคู่นี้! คนที่เป็นเจ้าของรองเท้านี้มีสัก10? ไม่! มันน้อยกว่า5 คุณสามารถทิ้งอย่างอื่นได้เพียงเพื่อรองเท้าคู่นี้…!”
โทรศัพท์ผมก็แสดงการค้นหาเสร็จ
-รองเท้าไททัน-
ป้องกันการผิดปกติของค่าสถานะทุกอย่าง
เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่
มันมีความสามารถมากกว่าแค่คำพูด
ป้องกันการผิดปกติของค่าสถานะทุกอย่าง
นักเวทย์ ที่ใช้เวทย์น้ำแข็ง.
ชาแมน, นักฆ่า, และเนโครแมนเซอร์พิษ.
นักรบและนักบวชสายดีบัฟ.
ทุกคนไร้ประโยชน์ต่อผม
ผมได้รับสิ่งที่อัศจรรย์
“ฮยอง ผมควรจะทำอย่างไร?”
“นายจะทำอะไร! นายควรจะถอดเสื้อผ้าของนายและวิ่งรอบสนามสัก100รอบและถือมันไว้เฉยๆ!”
“ลองมองอย่างอื่น ตอนนี้ผมกำลังคิดอยู่.”
“โอเค!”
มีหนังสือสกิล3เล่ม.
“เราตรวจสอบหนังสือสกิลก่อนไหม?”
“ร่างจำแลงของมารร้าย. อิปปัง[TL:การโจมตีแสกหน้าของซามูไร] 1 . ดาบเจาะ. นั่นคือของที่ดรอป”
“โอ้ เนื่องจากว่ามันดรอปแบบสุ่มๆฉันคิดว่ามันจะดรอปของที่ต่ำกว่าแรงค์Dขอบคุณพระเจ้า.”
“ฮยองคุณยังไม่ได้เรียนอิปปังและดาบเจาะหรอ?”
“ไม่ มันไม่ยังไม่ได้ หากนายขายพวกมันเหล่านี้นายจะได้อย่างน้องสองพันล้านวอน?”
“หืม? ฮยองแค่บอกว่ามาคุณยังไม่ได้เรียนมันหรือเรียนแล้ว.”
“ใช่ฉันยังไม่ได้เรียนมัน แต่นายเรียนดาบเจาะแล้ว.”
“ทำไมนายทำแบบนี้?เราไม่รู้จักกันสักหน่อย?”
“ใช่ เราเป็นคนแปลกหน้า.”
“ผมเห็นด้วย แต่ก็ยังคงต้องให้ฮยองสองอย่างนี้ และรีบเรียนมันให้ไว.”
“มินชอย ถ้าไม่เพราะนาย พี่คงไม่ได้เข้าไปในดันเจี้ยนถูกมั๊ย? ฉันรู้สึกผิดมากพอที่เลเวลอัพ อย่างทำให้ฉันรู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลย.”
“ตกลง งั้นก็ให้หมาแถวๆนี้แล้วกัน…..”
“หยุด! มันมาจากมิมิก นายกำลังล้อเล่นอยู่ใช่มั๊ย?”
“เฮ้อ ผมรู้แล้ว รีบเอาไปและเรียนมัน ผมจะเรียนร่างจำแลงของมารร้าย.”
-ร่างจำแลงของมารร้าย-
คลาสที่ใช้งานได้: ซัมม่อน (หากเป็นคลาสอื่นต้องใช้มานา10เท่า)
มานาที่ต้องการ: 2000 (จะใช้มานาเพิ่มขึ้น 10% ต่อหนึ่งเลเวล)
ข้อมูลสกิล: เรียกร่างจำแลงของมารร้ายออกมา
เมื่อเลเวลสกิลเพิ่มขึ้นความเสียหายก็เพิ่มมากขึ้น
โจมตีเฉพาะตัวที่เป็นศตรูของซัมม่อนเท่านั้น
คูลดาวน์: 60 นาที.
ระยะเวลา: จนกว่าคนที่ถูกอัญเชิญจะตาย.
สกิลแรงค์: A
คำอธิบายเพิ่มเติม: การอัญเชิญจะสุ่มหนึ่งในสามธาตุออกมาคือ ธาตุไฟ,ธาตุน้ำแข็ง,ธาตุสายฟ้า. (ทุกๆเลเวล100จะเพิ่มการอัญเชิญ1ครั้ง.)
ราคาสกิลโดยประมาณ: ????
“คุณรู้อะไรกับร่างจำแลงมารร้ายบ้าง?”
“คลาสซัมม่อน ฉันไม่รู้ว่ามันดีหรือไม่ แต่ฉันได้ยินมาว่าถ้าพวกเขาเติบโตมาได้ดีพวกเขาจะมีพลังเท่ากับอเวคสองคนในระดับเดียวกัน นั่นเป็นเหตุผลที่นายไม่สามารถเพิกเฉยต่อคลาสซัมม่อนได้ ว้าว!
สกิลนี้อยู่ในระดับแรงค์ A.”
“นั่นก็จริงแต่การใช้มานาของมันคือ 2000? ‘มันคิดจะให้เรียนจริงๆไหม?’ นั่นคือความคิดของผม.”
“แน่นอนว่าถ้านายไม่ใช่ซัมม่อนนายไม่สามารถเรียนได้ ไม่งั้นนายต้องโดนปรับการใช้มานาถึง10เท่านั่นก็เท่ากับว่าต้องใช้มานา 20,000? นั่นหมายความว่านายต้องใส่ค่าสถานะไปที่มานา 4000 และนายต้องเลเวลอย่างน้อยๆก็800 มันเป็นไปไม่ได้.”
ถูกต้องคุณจะได้ค่าสถานะมาให้เพิ่ม5แต้มต่อเลเวล
เพื่อให้ได้มานา20,000แต้มคุณต้องใส่ค่าสถานะของมานาไปจนกระทั่งเลเวล800
นั่นมีเหตุผลแค่ร้อยละศูนย์เท่านั้นที่จะเรียนสกิลนี้นอกจากคลาสซัมม่อน
“งั้นมันก็ต้องแข็งแกร่งมากๆถูกมั๊ย?”
“ใช่ จากสิ่งที่ฉันรู้ฉันไม่สามารถเห็นราคาประมาณได้ แสดงว่ามันจะเป็นหนังสือสกิลที่หายาก ฉันจะหาข้อมูลเกี่ยวกับมัน?”
“ไม่ ผมจะเก็บมันไว้เอง ผมมีงานอดิเรกเก็ยรวบรวมหนังสือสกิล.”
“ว้าว…นายสบายดีไหม?”
“ฉันสมควรจะเลี้ยงเสือชีต้าร์ที่สูญพัยธุ์ไปแล้วด้วยไหม?”
“อุฟ มาดูอย่างอื่นที่เราเก็บมาได้ดีกว่า.”
ไปที่หลังรถของเขา และเททุกอย่างออกจากกระเป๋า
เนื่องจากไอเทมสวมใส่และหินเลือดมีขนาดใกล้เคียงกันมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะหาสิ่งต่างๆ.
ในตอนนั้นเอง ผมได้เห็นบางอย่างและไม่สามารถเก็บอาการยินดีออกมาได้.
“ฮยอง คุณมีสกิลไหนบ้างที่เลเวล100แล้ว?”
