50. Is this okay?
มีเกทเหนือทางออก
สีคล้ายๆกับสีฟ้าแต่รูปร่างแตกต่างออกไปอย่างชัดเจน
เกทที่ไม่ค่อยปรากฎอยู่ออกมาในดันเจี้ยนเลเวล 23
มันไม่มีชื่ออย่างเป็นทางการสำหรับเกทแบบนี้
แต่ในระหว่างอเวคมักเรียกเกทแบบนี้ว่า ประตูนรก หรือ ตะขอของนักตกปลา
อเวคที่มีประสบการณ์ส่วนใหญ่รู้จักเกทอย่างดี.
แต่มันก็หายากสำหรับทุกคนที่เข้าไปและกลับออกมาอย่างปลอดภัย
สำหรับดันเจี้ยนที่มีบอสลับอย่างเลเวล 23 ซึ่งมีลิซคิงทั้ง7แบบ ในเกทอันนี้มันอาจจะเจอลิซคิงทั้ง7.
แน่นอนว่ารางวัลในการเครียร์พอลทัลแบบนี้ต้องน่าทึ่ง.
แต่จำนวนคนที่เข้าไปข้างในก็มีไม่มากนัก.
มันเป็นสิ้นที่ล่อใจ
แต่นั่นมันอาจจะมากเกินไป!
พวกเขาจ้องมองเข้าไปที่เกทราวกับปลาที่กำลังมองดูหนอนตัวอ้วนที่ติดอยู่ที่ตะขอ
ถ้าไม่ใช่ปลาจริงๆจะไม่ฮุบเหยื่อแบบนี้
การล่าเป็นสิ่งที่ยกเว้นสำหรับที่จะได้เซ๊ทเกราะของลิซคิง
“ฉันจะรู้สึกมีความสุขมากกว่านี้หากได้เจอมิมิค.”
สำหรับอเวคปกติทุกอย่างดูมากเกินไป.
แต่ผมกำลังเข้าไปในเกท
กับการที่เลเวลอัพได้มากมายแบบผม ผมได้รับความแกร่งพอสมควร.
แม้ว่าจะเจอลิซคิงตาแดงแรงค์1 ถึงแม้ว่าจะใช้สกิลที่ไม่มีอยู่ในแรงค์ แต่ซิลทั้ง5ก็สามารถปกป้องผมได้
และแม้ว่าจะไม่มีซิลแต่ผมก็ยังมีมีเปล่าทีี่ว่างอยู่อีก 2 มือ.
ทางออกและประตูนรก
มองไปรอบๆทั้งข้างหลังและข้างหน้าพวกมันต่อมาผมก็เข้าไปข้างในประตูนรก
* * * *
อีกด้านของเกทเป็นเหมือนกับอีกโลกนึง
ดินแดนรกร้างทีี่เต็มไปด้วยหินแตกร้าวที่มองเห็นได้ทั่วไป
ดวงวิญญาณที่หลงทางได้บินว่อนอยู่ทั่วฟ้า
ไม่มีตา หรือ ลิ้น แลพพยายามดิ้นรนราวกับจมน้ำ.
ผมรู้สึกโล่งใจที่ดันเจี้ยนมีขนาดใหญ่
ถ้าดันเจี้ยนมีขนาดเล็กเวลาเจอพวกมันทั้ง 7 ตัวที่กรูเข้ามาในเวลาเดียวกัน.
มองไปที่ตาของพวกมันที่แตกต่างกัน ผมวางแผนที่จะจับการตามลำดับของพวกมัน.
ผมได้ใช้การโจมตีอย่างรวดเร็วด้วยเวทย์ระเบิดและโฮลี่มิสไซ สกิลแรงค์Aที่เติมเต็มช่องว่างให้ผมอย่างสมบูรณ์ ในระหว่างที่รอสกิลหลักทั้งสองของผมไม่สามารถใช้ได้หรือติดคูลดาวน์.
เวทย์ระเบิดอยู่ในกลุ่มเวทย์ไฟ มันเป็นการยิงลูกไฟขนาดเท่าบาสเก็ตบอล
มันคล้ายกับแรงค์Fของไฟออบ แต่ความแตกต่างของมันคือความเสียหายที่ห่างกันอย่างมาก.
เมื่อเวทย์ระเบิดโดนเป้าหมาย มันจะไม่หายไปจนกว่าจะไม่เหลืออะไร.
ดังนั้นถ้าไม่ถูกฮิลหรือใช้สกิลปลดสถานะพิเศษ เปลวไฟก็จะไม่ดับจนกว่าเป้าหมายจะกลายเป็นขี้เถ้า
สกิลต่อไปของผมคือโฮลี่มิสไซ
นักเวทย์, ชาแมน, และพรีส สามารถเรียนสกิลนี้ได้.
เวทย์ประเภทศักดิ์สิทธิ์สามารถโจมตีประเถทอันเดตได้แรงเป็นอย่างมาก.
เป็นสกิลที่เฟอร์เฟ็กสำหรับกูลและลิซคิง
* * * *
ขว้างดาวตกและไอซ์เบิร์กไปทางขวาเบื้องหน้าและผมก็วิ่งด้วยความเร็วเต็มสปีด.
จากไกลๆ ผมมองเห็นลิซคิงสองตัว.
มันเป็นเรื่องสำคัญเมื่อผมต้องตรวจสอบตาที่เรืองแสงของมันก่อนที่จะดึงมันมาต่อสู้.
ม่วงและเขียว.
บอสทั้งสองตัวเป็นบอสแรงค์ต่ำ.
“ย่าห์!”
ด้วยการเคลื่อนไหวครั้งเดียวพวกมันตัวนึงถูกดึงดูดด้วยตัวผม.
มันเกือบจะเป็นตัวชน?
ได้รับความเสียหายเป็นจำนวนมากพวกมันพยายามที่จะรวมมานาเพื่อรักษาตัวของมันเอง แต่ผมได้โยนไฟช๊อคซึ่งทำความเสียหายรอบๆได้มากยิ่งขึ้น.
“กูวววว!”
“คูรุรง”
พวกมันร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมาและยังไม่อาจจะโจมตีได้แม่แต่ครั้งเดียว
ในกรณีที่ลิซคิงเข้ามาใกล้ ผมก็ใช้กราวิตีเลเซอร์จากระยะไกล
เมื่อผมโจมตีอย่างต่อเนื่องผมก็ค่อยๆผ่านลิซคิงได้อย่างช้า
หลังจากนั้นผมก็ใช้ระเบิดและโฮลี่มิสไซไปอีก10กว่ารอบได้.
มันดูราวกับเป็นหลอดไฟสว่างไสว
ความสามารถของธาตุศักดิ์สิทธิ์เห็นได้ชัดเมื่อมันโจมตีอันเดต.
มันใช้เวลาไม่นาน
“คู… อู~…..”
ลิซคิงแรงค์7 ตอนนี้ได้กลานเป็นลูกไฟ พลังชีวิตที่ส่องออกจากตาของมันเริ่มสว่างวาบออกมา.
จากนั้น.
[ได้รับค่าประสบอการณ์ 5,000,000.]
ตอนนี้ก็เหลือเพียงอีกหนึ่งเป้าหมายเท่านั้น.
ผมหยุดใช้กราวิตี้เลเซอร์และโจมตีด้วยสกิลใหม่ๆที่ผมได้เรียนรู้.
เนื่องจากผมมีมานาไม่จำกัดผมจึงสามารถโจมตีรัวๆได้โดยไม่ต้องสนใจ
ถ้าผมเอาแบนชอน จินวอนมาด้วยหล่ะก็ผมก้สามารถทำได้ดีทีเดียว.
จากนั้นลิซคิงตาเขียวแรงค์4ก็ไปสวรรค์.
[ได้รับค่าประสบอการณ์ 8,000,000.]
“โห้?”
ความแตกต่างของแรงค์เห็นได้ชัดเจน
คุณสามารถได้รับค่าประสบการณ์ที่มากขึ้นได้ตามแรงค์
ยิ่งคุณรู้เกี่ยวกับพวกเขามากเท่าไรผมก็พบว่ามันสนุกมากขึ้น
มี่เวลาเหลืออีก 30 นาที ก่อนที่ดันเจี้ยน 23 จะปิดลง.
แต่มันเป็นเพียง 5 นาทีตั้งแต่ที่ผมเข้ามาในประตูนรก
ผมไม่รู้ว่ามันใช้ขีดจำกัด 1 ชั่วโมงของดันเจี้ยนหรือเปล่า
แต่เพื่อความปลอดภัยผมคิดว่าผมเร่งให้เร็วขึ้นก่อนที่จะหมด 30 นาที
โยนของเข้ากระเป๋าและรีบเคลื่อนย้าย
ผมมาสุดทิศตะวันออกและตอนนี้มุ่งหน้าไปยังทิศเหนือ.
กระเป๋ากลายเป็นหนักขึ้นด้วยของดรอป แต่รอบเท้าของผมกลายเป็นเบา
* * * *
“แฮ่ก… แฮ่ก…”
หลังจากที่ลิซคิงตายลง เหลือเพียงตาแดงแรงค์1เท่านั้นที่ยังอยู่.
ผมพยายามที่จะรักษาลมหายใจและฟื้นฟูHpของผม
การโจมตีส่วนใหญ่ถูกซึมซับด้วยชิลของผม
อย่างไรก็ตามการโจมตีที่ผมไม่รู้ผมพยายามหลีกเลี่ยง
เนื่องจากบอสอยู่ในระดับสูงผมเลยระวังอย่างมาก
ถ้าใครบอกคนใช้พลังที่น่าเหลือเชื่อนี้ด้วยความแข็งแกร่งและเหนื่อย ผมเดาว่าผมยากลำบากกว่าพวกเขาไม่มาก.
ถ้าบอสตัวนี้ไม่มีแรงค์(??) ผมจะใช้สกิลลดความต้านทานและการฟื้นฟู.
น่าจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับผม.
น่าเศร้าที่มันไม่ทำงานกับบอส
สกิลสนับสนุนและคำสาปทั้งหมดส่วนใหญ่ใช้ไม่ได้กับบอสลับ
สุดท้าย.
จากทั้งหมดที่ผมกำจัดมาไม่มีสักตัวที่ดรอปเกราะ.
แต่ผมรู้สึกว่าเรื่องนี่จะต่างออกไป
เมเทโอและไอซ์เบิร์กอยู่ในช่วงคูลดาวน์
“ออกมาบูล!”
“คูวววววววววว!”
ร่างมารจำแลงออกมา.
ผมหวังว่าทั้งสองตัวที่ผมเรียกมาจะมีความสามารถน้ำแข็ง
คิดถึงระยะเวลาในช่วงคูลดาวน์สำหรับเวทย์มนตร์หลักของผม ทำให้ผมจำเป็นต้องซื้อเวลา
“ฉันจะเจาะโล่ พวกแกเข้าไปด้านหน้า ย่าห์?”
พวกเขาทั้งสองพยักหน้า โดยยืนอยู่ข้างๆผม
‘พวกเขาจะน่ารักมากถ้าพวกเขาไม่ตะโกนตลอดเวลา.’
ผมชาร์จลิซคิง
“อุก! นั่นมันไม่มีเวลาคูลดาวน์?”
ราวกับลิซคิงได้ยินแผนของผมบอกกับร่างมาร มันเริ่มใช้พายุหิมะมาที่ผม.
ลูกศรที่หนาวจัดได้ตกลงมาจากฟ้าเหมือนกับห่าฝน.
แรงโจมตีแทบจะฉีกพื้นดินเป็นชิ้นๆเหมือกับภูเขาไฟระเบิด.
เข้าใกล้ที่สุดเท่าที่จะเข้าได้ผมได้โยนไฟช๊อคไปเรื่อยๆจนกว่าโล่มันจะแตก.
“โอร่าาาา!”
ในขณะที่เทสกิลใส่มันโฮลี่มิสไซได้ถูกสะท้อนมายังผม.
ด้วยความตกใจผมได่ตอบสนองด้วยการบิดตัวเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี
ใช้แม้กระทั่งรีเฟล็กชิลเพื่อสะท้อนการโจมตีของผม.
แน่นอนว่ามันได้ถูกเรียกว่านักเวทย์ชั้นเยี่ยม
-แคร๊ก!
สุดท้ายชิลของผมก็แตก
ร่างมารได้เคลื่อนไหวตามคำสั่งผม.
เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ถูกยิงเพียงครั้งเดียว ผมได้เว้นระยะห่างค่อนข้างมาก.
ผมสั่งให้พวกเขาแยกออกจากกันเพื่อความชัวร์
ร่างมารทั้งสองเริ่มใช้สกิลฟรอส์ใส่ศัตรู.
“อีก3นาที!จากนั้นทุกอย่างจะจบ.”
“คูวาาา!”
“โอ้เด็กน้อยเจ้าตัวใหญ่นั่นดูเหมือนจะดีใจที่ได้ตะโกน.”
* * * *
สุดท้ายแล้วแสงจากตาของลิซได้ค่อยๆหายไปขณะที่ร่วงลง.
แสงที่ออกมาจากตาของมันราวกับเสียงเทียนที่ต้องลม.
“อัก ฮ่ะ….”
หลังจากนั้นสักพักผมสามารถน๊อคลิซคิงลงได้
จากนั้น.
เกราะและหมกแตกๆของมันได้ลอยออกจากตัวของผมก่อนที่จะหมุนไปรอบๆร่างของมัน
ดันเจี้ยนไม่มีแสงใดๆแต่ขนาดนั้นก็ยังรู่สึกได้ถึงเงาปรากฎขึ้น.
สุดท้ายตาที่เรืองแสงของมันได้ดับลง..
ชุดเกราะหล่นลงมาทางผม
ขนาดเริ่มที่จะลดลงมาให้พอดีกับร่างกายของผมและผมสามารถใช้งานได้โดยไม่มีอุปสรรคใดๆระหว่างเคลื่อนไหว.
“โอ้โห? งั้นต้องแบบนี้ถึงจะเวิร์ก?”
มันเหมือนกับชุดเกราะของลิซคิงเดินไปหาเจ้าของใหม่จนกว่าจะถูกสวมใส่โดยผม.
รูปร่างค่อนข้างแตกต่างจากนักเวทย์อันดับหนึ่ง ยูนจุงซัน
ไม่เครื่องประดับใดๆและมันดูเหมือนของเก่าที่ถูกเก็บไว้มานานดังนั้นมันจึงค่อนข้างมัวๆ.
แม้ว่าผมจะสวมเสื้อทับมันลงไปผมก็ไม่คิดว่ากำลังสวมเกราะอยู่ใต้นั้น.
ชุดเกราะแห่งความมืดที่ดูดแสงไฟรอบๆตัว
ในขณะที่ผมไม่สนใจเรื่องการออกแบบความสามารถที่เหมาะกับผมโดยพิเศษ.
“ฉันเดาว่าเกราะที่ได้รับขึ้นอยู่กับแรงค์ของบอส? ในขณะที่หมวกเกราะค่อนข้างน่าอายเล็กน้อย ฉันค่อนข้างโชคดีที่นี่.”
ผมเคาะและชื่นชมชุดเกราะ
“เดี๋ยวมันไม่ใช่เวลาสำหรับเรื่องนี้.”
ผมหันไปยังศพของมัน.
หนังสือสกิลก็จำเป็นอย่างมากและหินแรงค์A แต่มันจะน่าผิดหวังหากมันจบลงแค่นี้
เนื่องจากแก่นอเวคเป็นเมนูหลักที่ยังคงเหลืออยู่
พวกเขาทั้งสองได้ลดขนาดลงจยนเหลือเท่ากับหัวแม่โป้ง
ตั้งแต่เวลาในช่วงสั้นๆผมได้โยนของที่ดรอปจากลิซคิงทั้งหลายโดยไม่ได้ตรวจสอบพวกมัน.
ผมกำลังคิดถึงช่วงเวลาแห่งความสุขที่ผมได้ใช้เวลาอยู่ข้างนอกและตรวจสอบมันราวกับเป็นของขวัญ
มีโอากาสที่ได้ทั้งหิน,หนังสือสกิลและแก่นอเวคหลักจากที่ดูทั้งหมด.
* * * *
ผ่านประตูนรกและออกจากประทางออก ไปถูกเทเลพอตออกมานอกดันเจี้ยน.
เอากระเป๋าสะพายลงบนหลังของผมและผมก็มุ่งหน้าไปยังม้านั่งเพื่อสูดอากาศที่สดชื่น.
ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงคนเดินเหยียบกิ่งไม้แห้ง.
ด้วยการโต้ตอบ ผมได้หันไปมองยังเสียง
ผมเห็นชายใส่สูท
จากพุ่งไม้ที่เขาจ้องมาที่ผม
ทันทีที่สายตาของเราสบกันเขาพยายามที่จะหนีออกไปให้เร็วที่สุด
‘ฮืม? ทำไมเขาดูตื่นๆ?’
ในพริบตาผมมายังที่ๆเขาอยู่
“อ… อุหวา…”
“นั่นคืออะไร?”
“….”
มองไปที่การเคลื่อนไหวของเขา เขาไม่ใช่อเวค
เขาพยายามที่จะหลบหนีเหมือนกับคนปกติที่พยายามหนีราวกับเจอสุนัขที่เป็นโรคพิศสุนัขบ้า
ถ้าผมรู้สึกตื่นตัวและคว้าเขาเขาอาจจะระเบิดออกเป็นขิ้นๆจากที่เขายืนอยู่.
เขาวิ่งออกไปประมาณ10mและเขาก็หายใจเข้าอย่างหนัก
“ฮู่ ฮู่….”
“คุณคือใคร? คุณมาทำอะไรที่นี่?”
“…..”
