52. Coming to Me on Your Own
มันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ตั้งแต่ที่ผมพบซีจิน
เนื่องจากไม่ได้มีการติดตามผมจึงบอกได้ว่าซีจินไม่ได้รายงาน.
ผมได้ถ่วงความน่ารำคาญที่ผมต้องจัดการแน่นอน แต่เวลาเป็นสิ่งที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตของผม.
ผมไม่อาจช่วยได้ แต่รู้สึกโล่งใจ
และหากรายงานนี้ทำให้ผมเป็นที่รู้จึกทั่วโลกสมาคมฯก็จะไม่ให้ผมอยู่คนเดียว.
เวลาที่ลดลงในการฝึกฝนจะลดลง
ไม่เพียงแต่ผมเสียเวลาเท่านั้น แต่จินและกลุ่มของเขาจะยืนยันการเจริญเติบโตของผมได้ ซึ่งจะนำไปสู่การเปิดฉากได้อย่างรวดเร็ว ถ้าพวกเขายังอยู่ในที่มืด.
ทั้งหมดที่ผมทำคือการหาเงินอย่างเงียบๆและขี้เกียจ…
เมื่อรู้เกี่ยวกับความสามารถของมานาไม่จำกัดของผมที่เกิดจากความผิดพลาด คนเหล่านี้จะมาล้อมรอบๆตัวผม.
ถ้ามันเป็นเหมือนแมลงวันในช่วงฤดูร้อน แน่นอนว่ามันก็จะตายขณะที่มันนอนหลับ.
ข้อบกพร่องก็คือข้อบกพร่อง
ฉีกปีกเพื่อไม่ให้เขาได้บิน
และก้าวไปข้างหน้าเพื่อฆ่าเขา.
* * * *
วันรุ่งขึ้นผมได้ทดสอบสกิลแรงค์ S Formless Sword Aura.
มันเป็นสกิลที่ไม่ซับซ้อนมากนัก
มันถูกใช้ทุกครั้งเมื่อผมเหวี่ยงแบนวอนจินชอน.
แน่นอนว่าผมไม่สามารถสลับเปิดปิดได้ตามต้องการ
แต่ทำไมผมต้องสลับมันในเมื่อมานาผมไม่มีวันหมด
ผมไม่รู้ว่าควงดาบเป็นอย่างไร
อย่างไรก็ตามหากว่าผมได้รับสกิลของพวกมันผมก็สามารถกวัดแกว่งมันได้
ผมเคลือบออร่าลงบนดาบเมื่อพบเซอเบอรัสในดันเจี้ยน 21 ที่ซึ่งเวทย์มนตร์ไม่ส่งผล.
“กรอออ…”
ตามที่คิดไว้มอนเตอร์ที่มีแรงค์สูงๆสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีด้วยการอ่านเจตนาในการฆ่าของผม.
ผมมุ่งเป้าไปที่ลำคอ แต่มันได้รับการโจมตีที่หลังของมัน.
มีเลือกออกมามากมายจากแผลลึกแต่ก็ไม่สะทกสะท้านมันมากนัก.
อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถต้านทานหรือตอบสนองการโจมตีที่เกิดขึ้นได้.
“คู.. ค่าาา…”
ตรงตามที่มันอธิบายในสกิล หลังจากเป้าหมายแรกแล้วมันจะไม่สามารถอ่านหรือหลบออร่าได้หลังจากการโจมตีครั้งแต่ไป.
มันไม่ใช่เวลาที่จะการโจมตีกำลังเข้ามาและหลีกเลี่ยงมันเช่นกัน.
ผมต้องถูกโจมตีโดยที่ถูกปิดประสาทสัมผัสทั้งหมดของผม.
สกิลนี้ทำลายมอนเตอร์เลเวล21ในสองครั้ง
แน่นอนว่าครั้งแรกคือเอฟเฟคจากดาบ
จริงๆแล้วมันใช้เพียงการโจมตีครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อที่จะจัดการมันลง.
จากดาบไปยังมือของผม ผมจะรู้สึกถึงเส้นเอ็นและกระดูกที่หั่นเป็นชิ้นๆออกจากกัน รายละเอียดมันนาทีต่อนาที
มันทำให้ผมหงุดหงิดมาก.
มันเกือบจะเหมือนกับ Black Ghost ที่คุณได้สู้ตัวแรก?
อย่างไรก็ตามมอนเตอร์ในดันเจี้ยนเป็นเพียงแค่เงินของผมเท่านั้น
ไม่มากไม่น้อย.
เมเทโอและไอซ์เบิร์กทั้งสองมีเลเวลค่อนข้างมาก.
ผมอเวคทั้งสองสกิลแล้ว
หลังจากที่เลเวล 100 แล้วทั้งสองสกิลก็มีคูลดาวน์ลดลงครึ่งนึง.
จากคูลดาวน์ 10 นาที ก็กลายเป็น 5 นาที
ถ้าผมสามารถเข้าถึงเลเวล 100 ได้อีกครั้ง ผมสามารถใช้มันได้โดยไม่มีคูลดาวน์.
ไฟช๊อคและกราวิตี้เลเซอร์ก็เพิ่มไปถึงเลเวล 100 แล้ว
ตอนนี้ผมไม่มีสามารถเพิ่มเลเวลได้อีกแล้ว.
ผมเหมือนเพียงอเวคหนึ่งชิ้นเท่านั้น!
ผมวางแผนที่จะใช้ Formless Sword Aura และ ธารน้ำแข็ง ให้ได้เลเวล 100 ก่อน.
ถ้าผมสามารถควบคุมสกิลแรงค์ A+ และ S ผมก็จะเหมือนกับตัวละครที่โกงทันที.
* * * *
นั่นทำให้ผมล่าโดยใช้เวลาทั้งวัน.
ผมพยายามที่จะจัดการกลิ่นที่น่าขยะแขยงก่อนที่จะกลับบ้าน.
ผมไม่คิดว่าตอนนี้จะมีความสุขมากกว่าการได้รับหินเลือดทั้งหมดเหล่านี้.
เนื่องจากอเวคส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงดันเจี้ยนนี้ พื้นนี้เลยค่อนข้างเงียบ.
ร้านอาหารและห้องอายน้ำค่อนข้างห่างไกล.
ผมหันไปยังมุมถนนที่ไม่มีแสงไฟ.
แสงสีแดงสาดส่องเข้ามาทางด้านหน้าผม.
แสงนั่น ผมรู้จักมัน.
‘จิน…’
ผมสามารถบอกได้ว่าเป็นจินทันที.
ผมไม่สามารถมองออกได้ แต่มันเกือบจะเหมือนกับว่ารอยยิ้มที่น่าขยะแขยงนั่นสามารถมองเห็นได้.
แม้ว่ารอบๆจะมือ แต่หน้ากากเงานั่นก็ยังปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
ผมรู้สึกดีใจมากที่เห็นเขา
ผมกำลังไปฆ่าเขาไม่วันใดก็วันนึง แต่นี่เขาเอาตัวเขาเข้ามาเอง.
ผมไปเบื้องหน้าเขา
ตั้งแต่ที่ผมออกจากดันเจี้ยน โล่จากลูวเวอร์ยังคงอยู่.
และผมยังสวมชุดเกราะของลิซคิงอีกด้วย.
ผมจะได้ความเสียหายเพียง 40% จากความเสียหายที่เขาทำได้.
ผมใช้โล่ทั้งหมดและเดินไปหาเขา.
อีกอย่างหนึ่งที่ผมเชื่อ
เขาอยู่ที่นั่นอย่างสงบ
“ไม่เจอกันนาน ไอ้หนู.”
เขาพูดด้วยเสียงเยาะเย้ยล้อเลียนผม.
ตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ.
มันเป็นเพราะผมไม่สามารถทำอะไรเขาได้หลังจากที่ผมโจมตีเขาครั้งสุดท้าย?
ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยให้เขาเดินออกไปอย่างมีชีวิตวันนี้.
ผมกดความโกรธลง ผมพูดกับเขา.
“ฉันบอกแล้วว่ามันจะตายในครั้งต่อไปที่เจอกัน แกคิดว่าเป็นเรื่องตลก?”
“ฮี่ๆ ทุกอย่ามันก็ยังตลก ไอ้หนู.”
“….”
“ข้อเสนอให้ทำงานกับพวกเรา แกเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?”
“ทำงาน? ที่จะครองโลก? ไม่ตลก แกก็รู้แม้แต่คนร้ายปัจจุบันถึงไม่คิดเรื่องแบบนี้?”
“ตามกระแสไปจนจบ ที่ฉันเห็น ฉันไม่อาจจะเดาได้.”
“ห๊ะ. ฉันเดาว่าคำสั่งมาจากเบื้องบน? ฆ่าลูกแมวก่อนที่จะโตเป็นเสือ?”
“เนื่องจากแกรู้แล้วดังนั้นไม่จำเป็นต้องอธิบาย.”
“ฉันดูคล้ายลูกแมว?”
ด้วยคำถามของผม เขาดึงอาวุธออกมา.
เขาไม่เคบใช้อาวุธมาก่อน.
แทนที่จะกดดันด้วยการขว้างอาวุธของแอสซาซินก่อน.
การที่เขาใช้อาวุธมันต่องแรงมาก.
“แม้ว่าแกจะมีทาง แต่แกก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วระยะเวลาหนึ่ง.”
“…”
“ผู้มีอำนาจจะใช้การควบคุม คนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากทำตาม…มันไม่ต่างจากตอนนี้ ไม่?”
เขาหยิบดาบสั้นขนาดเท่าต้นแขน.
เขายังคงทำให้ความตั้งใจฆ่ายังคงรุนแรง.
“คนที่แกพยายามปกป้องแม้ว่าพวกเขาจะมุดหัวและยกหางในการเข้าสู่โลกใหม่.”
“แกรู้ไหมว่าแกทำผิดพลาดใหญ่ๆสองครั้ง ฉันจะบอกให้ฟัง?”
“….”
“1.แกไม่รู้ที่อยู่ของแก แกได้ดึงอาวุธต่อหน้าต่อตาฉัน”
“555! น่าหัวเราะเหมือนเดิม.”
“2.ฉันเป็นลูกคนเดียวของแม่!”
“…”
“ORAAA!”
เมื่อจบคำพูดของผม ผมใช้โฮลและบันตรึงเขาไว้.
เท้าของเขาถูกตรึงแน่นและไม่สามารถขยับได้.
ผมแทงไปด้วยดาบเจาะ
อย่างไรก็ตาม ก่อนอื่น ควันสีดำยังคงอยู่ที่เดิม.
นี่ไม่ใช่ดันเจี้ยน มันมีพื้นๆที่ๆถูกกำหนดหรือแม้แต่กิลด์ของโนเบลซ.
ถ้าผมใช้เมเทโอหรือไปซ์เบิร์กความวุ่นวายจะเกิดขึ้นกับคนจำนวนมาก.
ในขณะที่เขากำลังซ่อนร่าง ผมก็สามารถฟังเสียงหัวเราะของเขาได้
“555! อีกแล้ว ไอ้หนู.”
‘ผมต้องฆ่าเขาอย่างเงียบๆ และเจ็บปวดมากที่สุดด้ว.’
ทันใดนั้น.
การโจมตีมายังด้านหน้าผม.
ดาบสั้นของจินได้แทงเข้าไปในโล่ของผม.
มันไม่ใช่เวลานานสำหรับรูปร่างของอาวุธที่จะหาไปเช่นเดียวกับโล่ที่ฟื้นฟู.
การโจมตีด้วอาวุธของเขายังแตกต่างจากเมื่อก่อน.
แม้ว่าจะลดไป 40% แต่เขาก็ยังทำลายโล่ของผมได้อย่างรุนแรง
‘อเวคโยนอาวุธแอสซาซิน สกิลโจมตีด้วยอาวุธของเขา มีพลังอย่างมาก.’
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นก็มีการโจมตีสีแดงที่เรืองแสงบินเข้ามายังด้านหน้าของผม.
ผ่านโล่ทั้งหมดด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว จนกระทั้งดาบสั้นเข้ามากระทบเกราะของผม.
เล็งมาที่หัวใจและคอ อาวุธของเขายังติดอยู่ที่เกราะไหล่ของผม.
ผมใช้มานาชิล.
มันสกิลที่มีแรงค์มากกว่า.
“คุฮ่าฮ่า! ดูเหมือนว่าแกจะสั่นนะไอ้หนู มานาซิลที่แกวางใจกลายเป็นไร้ประโยชน์?”
เสียงของเขาที่ดังออกมาจากเงาเต็มไปด้วยความมั่นใจ.
สร้างซิลด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่อีกข้างก็ถือแบนวอน จินชอนด้วย.
ถ้ามันเป็นดาบปกติที่ทำโดยช่างตีเหล็กก็จะเป็นไปไม่ได้.
แต่แบนวอนจินชอนที่ดรอปลงมาก็เพียงพอที่จะทำแบบนี้.
อีกครั้งนึงที่การโจมตีของเขาออกมาทางดานตรงข้าม.
เขาปรากฎตัวต่อหน้าผมอีกรอบ.
“แกกำลังวางแผนที่จะจับฉันด้วยมือซ้ายหรืออะไรสักอย่าง?”
“ดูเหมือนว่าแกจะชอบเล่นซ่อนหา ฉันไม่ชอบวิ่งตามใครเท่าไรนัก.”
“คำพูดของเด็กที่กำลังจะตาย.”
“จริง?”
หวดดาบทั้งสองเล่มของผม มันเหมือนเสียงที่อากาศถูกตัดก็เกิดขึ้น.
ผมใช้ Formless Sword Aura.
ราวกับการเยาะเย้ยความพยายามที่น่าสงสารของผมเขาได้ซ่อนร่างของเขาอีกครั้ง.
ตอนนั้นเอง.
ที่เกือบจะกลายร่างเป็นควันผมได้คว้าเข้าไปทีี่คอของเขา.
“อะ-อะไร?”
“สนุก หืม? เดาว่าการเล่นซ่อนหาได้จบลงแล้ว? ตอนนี้แกถูกจับแล้ว.”
ด้วยความตกใจเขาโจมต่ีเข้ามาอย่างวุ่นวายและเตะด้วย.
การโจมตีเหมือนกับสัตว์สองเท้าที่กำลังพยายามฉีกเนื้อฝ่ายตรงข้าม เตือนไว้ก่อน ผมไม่รู้จักสัตว์ป่ามากนัก บางทีมันอาจจะเป็นแมว.
โอ้ ใช่.โดยไม่ต้องกังวล ผมกระแทกเขากับพื้น.
ด้วยความแข็งแกร่งที่ใกล้กับ 1,800 ของผมพื้นได้แตกออก.
ความช๊อคและมีความสลดปรากฎบนร่างกายของเขาราวกับว่าอาคารกำลังถูกทำลายที่ฐาน.
อย่างไรก็ตามไม่ต้องกังวล
แอสซาซินส่วนใหญ่จะใส่แต้มลงไปกับความคล่องตัวและการกู้คืน(ปฎิกิริยา)ของเขาจึงสูงมาก.
การบาดเจ็บพวกนี้อาจจะฟื้นฟูได้ไม่กี่นาที.
เขายังตายไม่ได้.
“คู-แค่กๆ!”
เลือดสีแดงพุ่งออกมาเมื่อเขาไอ.
ผมยังไม่ได้ปล่อยตัวเขา.
ดี มันอาจจะสนุกหากว่าผมปล่อยเขาไปและจับเขาอีกครั้งและทำให้เขาใกล้ตาย.
อย่างไรก็ตามผมไม่สามารถเสียเวลาได้แม้ว่าที่นี่จะเป็นพื้นที่รกร้างก็ตาม.
เหตุผลที่ผมสามารถจับตัวเขาได้ขณะที่เขากำลังซ่อนร่างของเขาคือผมมี Eye of Insight สกิลที่คนแคระให้มา.
สกิลสำหรับพรีสที่ทำให้ผู้ใช้สามารถมองเห็นวัตถุได้
มันใช้สำหรับการหามอนเตอร์ที่ซ่อนตัวและยังไว้เพื่อค้นหาบอส.
อย่างไรก็ตามเลเวลสกิลต้องสูงกว่าเลเวลสกิลของมอนเตอร์ที่ซ่อนตัว.
สิ่งหนึ่งที่น่าตลกมากก็คือผมพบว่าสกิลนี้ไม่ได้ผลกับมิมิค.
คุณสามารถหามันได้โดยการใช้สายตาเพียวๆแบบสุ่มๆจนกว่าคุณจะเจอมัน.
ผมเพิ่มเลเวลจนเป็น 100.
Shadowstepของจินมีเลเวล 100 หรือต่ำกว่านั้น
แตกต่างจาก Shadowstepที่จะเก็บเลเวลได้ด้วยการใช้ในแต่ละครั้ง แต่ Eye of Insight จะได้เลเวลต่อการพบเจอ1ตัว.
การที่หามอนเตอร์ที่ซ่อนตัว จุดอ่อนพวกนี้ก็ถูกเปิดเผย.
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมีประโยชน์มาก.
จะเกิดอะไรขึ้นถ้า Shadowstep ของจินเลเวล 100? ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน?
แม้ว่าแอสซาซินจะใช้แต้มของเขาเพิ่มไปที่มานาและใช้สกิลนี้เป็นเวลา40ปีทุกครั้งที่มันหมดคูลดาวน์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะควบคุมมันได้.
ด้วยเลเวล 100 มันก็ต้องใช้ค่าประสบการณ์ 97 ล้านเหมือนกันดังนั้น?
เขาครางด้วยความเจ็บปวด.
“แค่กๆ! คาาา!”
“ไม่มีเวลาแล้ว เร็วเข้ารักษา.”
หน้าของเขาเต็มไปด้วยสีแดงและเขายังคงพูดไร้สาระ.
มันใช้เวลาไม่นาน.
ราวกับว่าคอของเขากำลังปรับเปลี่ยนอันใหม่และเริ่มฟื้นตัวขึ้น.
“แค่ก.. แกทำเพื่อ…”
“ฉันจะเริ่มถาม แกก็ไม่จำเป็นต้องตอบทุกอย่างเหมือนกับเป็นเด็กดี แกก็จะบอกฉันทุกอย่างไม่ว่าอย่างไร.”
“คุ…หืม..”
“1ซม.ต่อ1คำถาม.”
“อะไร… แกหมายถึง…?”
“ทุกครั้งที่แกหลบเลี่ยงคำถาม ร่างกายของแกจะเหลือน้อยลงเรื่อยๆ.”
“….”
ผมถอดหน้ากากออกและมองเข้าไปในตาของเขา สายตาของนักล่าที่กำลังมองเหยื่อ
“พวกเขาอยู่ที่ไหน? บอสแกอยู่ที่ไหน?”
