68. ศึกตัดสินกับโจ๊กเกอร์ (2)
“ลูกแมวได้กลายเป็นเสือแล้ว…”
มันกลายเป็นนิสัยไปแล้วที่จะต้องเปิดมานาชิลด์เพื่อปกป้องตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น -รีเฟล็กซ์ชิลด์-,-ฟรอสชิลด์-และ-สปริตอาเมอร์-ก็ใช้ขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน
มันมีความเหลื่อมล้ำช่วงเวลาหนึ่งระหว่างชิลด์ต่างๆของผม เนื่องจากระยะเวลาคูลดาวของมัน
เพื่อที่จะปกปิดช่องว่างเหล่านั้น ผมได้เก็บ -ไอร่อนสกิน- และ -โฮลี่บล็อค- เอาไว้
และถ้าผมได้รับการโจมตี เซ็คลูวเวอร์ก็จะดูดซับมานาเพื่อสร้าง-ชิลด์-เองอีกด้วย.
เกราะสีเทาที่ปกคลุมตัวโจ๊กเกอร์เริ่มเปล่งแสง
ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังเดือด ควันขโมงลอยโชยขึ้นจากตัวของเขา
เอฟเฟกต์นั้นต้องมาจากบัฟโจมตีจากคลาส เอ็กซีคิวชั่นเนอร์(เพรชฆาต*)แน่ๆ
เขาย่ำเท้ามาข้างหน้าและพูด
“ฉันรู้สึกโล่งใจที่ฉันสามารถจัดการแกได้ตอนนี้ หลังจากนั้น…”
“คุณคิดกับตัวเองว่ามันเป็นไปได้หรอ? คุณควรจะพาคนมาอย่างน้อยๆก็คนหนึ่งเพื่อที่จะเก็บศพของคุณออกไป”
“ฉันสงสัยว่าความมั่นใจของแกมันอยู่ตรงไหนนะ?”
วิ้งงงง!
คลื่นกระแทกดังเข้ามาในหูราวกับว่าหูของผมกำลังแตกเป็นชิ้นๆดังขึ้น
ภายในไม่ถึงวิฯ ผมไม่อาจตามการเคลื่อนไหวของเขาได้ทัน.
เพียงพริบตา เขาก็โจมตีใส่ผม
เขาอยู่ข้างหลังผม
อย่างไรก็ตามตั้งแต่ที่ชิลด์ของผมยังดีอยู่ ผมจึงคิดว่ามันไม่ใช่การโจมตีที่ไม่มีแรงค์.
-มานาชิลด์-ของผมสั่นกระเพื่อมราวกับคลื่นหลังจากที่หินตกลงในน้ำ
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว กำไลลูวเวอร์ ก็ถูกชาร์จจนเต็ม
การโจมตีที่ต้องถูกลดความเสียหายลงจากอุปกรณ์ป้องกันที่ผมใส่รวมถึงลดความเสียหายทางกายภาพถึง 40% และลดความเสียหายทางเวทย์ 60%.
‘ถึงแม้ว่าจะมีเอฟเฟ็คลดความเสียหาย พลังของมันก็ยังคงมาก…’
มันแสดงให้เห็นว่าพลังโจมตีนั้นรุนแรงขนาดไหน
กำไลเรืองแสงสีฟ้า ราวกับว่ามันกำลังขอร้องให้ผมใช้สกิลที่รุนแรงออกไป
อย่างไรก็ตามมันคงไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาตอนนี้
สกิลป้องกันได้ป้องกันการโจมตีได้จำนวนหนึ่ง เพราะงั้นมันจึงไม่ได้ทำดาเมจใส่ผม
“มานาชิลด์…”
“ย้ากกก!”
ตูม! ตูมมม!
ผมร่ายเอ็กโพชั่นและโฮลี่ช็อคใส่เขา
ผมไม่รู้ว่าจะมีการโจมตีกี่ครั้งก่อนที่-ดอจออร่า-จะสามารถปกป้องได้ แต่ในที่สุดมันก็สลายลง
และมานาของผมก็ไร้สิ้นสุด
อย่างไรก็ตามเขาหลีกเลี่ยงการโจมตีแบบเป้าเดี่ยวของผมได้อย่างง่ายดายราวกับเยาะเย้ยผม.
พลังและความเร็ว.
การมีมันทั้งคู่มันทำให้ผมดูราวกับสัตว์ร้าย
พร้อมกับ บันวอนจินชอน ที่กำลังปล่อยริ้วไฟออกไปอย่างไม่หยุดหย่อน
และในเวลาสั้นๆ…
วิซซซ!
ฟรอสฟิว ก็เพียงพอที่จะครอบคลุมสนามต่อสู้ทั้งหมด
ใช่ได้ใช่-กาแลคติกฟิว-
มันไม่ได้ทำดาเมจรุนแรง เพราะว่ามันเป็นเวทย์วงกว้าง มันควรจะโจมตีโดนเขาอย่างต่อเนื่อง
ยิ่งไปกว่านั้นผมได้ใช้ -กราวิตี้เลเซอร์- เสริมด้วย
ก่อนหน้านี้ที่ผมใช้กับจิน การโจมตีต่างๆได้หยุดลงเพราะว่าผมไม่อาจหาตำแหน่งของเขาได้
อย่างไรก็ตามครั้งนี้ผมได้ใช้สกิลนี้หลังจากที่ใช่ -อายออฟอินไซ-(ตาหยั่งรู้*)ดังนั้นมันจะต้องโจมตีโดนเขาแน่ๆ แม้ว่าเขาจะใช้ -สเตล-.
หลังจากที่ผมโจมตีเขาตลอดเวลา ทันใดนั้นเขาก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง.
โจ๊กเกอร์กระแทกดาบลงพื้น.
มันราวกับว่าเขากำลังหัวเราะเมื่อมีการโจมตีเข้ามาหาเขา
แม้พื้นที่จะทำจากวัสดุนาโน แต่ดาบของเขาก็ยังคงเจาะเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
ผมเดาว่านี่อาจจะเป็นเพราะเขาได้ใส่แต้มสถานทั้งหมดลงไปที่ความแข็งแกร่ง
หลังจากนั้นโจ๊กเกอร์ก็ดึงดาบของเขาขึ้นมาจากพื้นและเก็บพวกมันแต่เล่มเข้าฝัก.
ผมไม่รู้ว่ามันเป็นทักษะอะไรที่เขาจะใช้
มันถูกเป็นไปแล้ว
มีดาร์กโฮลอยู่ด้านหลังของเขา.
มันดูเหมือนแบล็คโฮล แต่มันไม่ได้ดูดอะไร.
หลังจากนั้นดาบแล้วดาบเล่าก็ค่อยๆลอยออกมาจากรูเหล่านั้น.//ปล.กิลกาเมสก็มา
มันมีเอฟเฟ็คเดียวกับ-แทงดาบ-
ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือมาหาผม.
“รับไป!”
ด้วยคำสั่งของเขา ดาบจำนวนมาก็พุ่งเข้ามาหาผมด้วยความราวเร็วอย่างน่าตกใจ.
ในไม่ช้าผมก็เริ่มวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่
แน่นอนว่ามันไม่ใช่สกิลของคลาสวอริเออร์.
และมันก็ใช้สกิลจากคลาส เพรชฆาต ที่จุงโฮแสดงให้ผมเห็น ผมไม่เคยเห็นสกิลไหนที่มีเอฟเฟ็คอย่างนี้
มันมีโอกาสสูงที่จะเป็นสกิลแรงค์สูงกว่า
‘หากเป็นอย่างนี้…’
แกร็ก!
แทนที่จะพยายามหลบหลีก ผมก็ร่าย-ไอซ์เบิร์ก-ไปด้านหน้าผม.
ภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของผม
ภูเขาน้ำแข็งโปร่งใสก็กลายมาเป็นสีม่วงหลังจากที่มันเลเวล 200 และเปล่งประกายราวกับว่ามันเป็นภูเขาที่สร้างขึ้นจากการแกะสลักด้านหน้าของผม.
สกิลนี้มีเอาไว้เพื่อโจมตีอย่างแน่นอน
คำอธิบายของสกิลก็ยังพูดว่ามันเป็นสกิลโจมตีที่อยู่ในแรงค์ A+.
แต่ตอนนี้ภูเขาน้ำแข็งลูกนี้ถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันต่อการโจมตีของเขา.
ผมเข้าใจว่าการใช้ทักษะไม่ได้ถูกจำกัดตามประเภทสกิลหรือแรงค์กิ้งของมัน แต่ความรู้สึกของผู้ใช้คือเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมกับการใช้งาน.
การโจมตีของโจ๊กเกอร์ยังคงพุ่งเข้ามาหาและปักลงไปบนภูเขาน้ำแข็ง
พลังทำลายของมันทำให้ภูเขากลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ผมเดาไม่ผิด
มันเป็นสกิลที่เหนือว่าแรงค์กิ้งแน่นอน.
ผมหยุดการโจมตีของผมและร่าย-ไอซ์เบิร์ก-อย่างต่อเนื่อง.
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาไร้ประโยชน์เพราะถูกป้องกัน โจ๊กเกอร์ก็อดที่จะโกรธไม่ได้.
“ไอ้ตัวเล็ก…แกเรียนรู้ทริคอย่างนี้มาจากไหน!”
“ผมคิดว่าชิลด์ของผมกำลังพูดทักทายคุณ แล้วคุณหล่ะ?”
“ห๊ะ! อ้ากกก!”
โจ๊กเกอร์ดึงดาบทั้งคู่ออกมาและพุ่งเข้าหาผมอีกครั้ง.
ทุกครั้งที่เขาเดินพื้นรอบๆทำให้ผมรู้สึกราวกับมีแผ่นดินไหว.
เขาปล่อยให้ผมโจมตีเขาต่อขณะที่เขาพุ่งเข้ามาหาผม
เขาพุ่งเข้ามาจนกว่าเขาจะอยู่ใกล้กับผม
ชิลด์ของผมหมดเวลา ผมร่าย-ไอร่อนสกินและ-โฮลี่บล็อค-ทันที
ผมจับ บันวอนจินชอน แน่น
เขาอาจจะยังคงต้องการเข้าประชิดเพื่อโจมตี
หากเป็นอย่างนั้น ผมควรจะเข้าหาเขาด้วยตัวเอง
“เข้ามาเลย!”
-ไพซิ่ง ซอร์ด-
เคล้ง!
โจมเกอร์ทรงพลังอย่างมาก
เขาป้องกันหรือหลบดาบนับไม่ถ้วนที่เข้าไปหาเขา.
อย่างไรก็ตามมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะป้องกันมันได้อย่างหมดจรด
เหมือนกับที่โจ๊กเกอร์ได้ใช้สกิลเกินแรงค์ ดาบพันได้พุ่งเข้าหาเขาตามที่ผมต้องการ.
มันเพียงพอที่จะสงสัยว่ามีสกิลไหนที่จะจัดการชิลด์ของเขาหรือไม่
ผมใช้สกิล -ไพชิ่งซอร์ด-ด้วยมือทั้งสองข้าง.
ต้องขอบคุณ-ร่ายสองมือ- ทำให้ผมเหมือนกับมีมือที่ 3
ถ้าผมไม่ใช่มานาชิลด์ ผมน่าจะจบเขาได้ชีวิตเร็วขึ้น
อย่างไรก็ตามผมจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนกับที่เคยทำมาก่อน.
ผมกำลังโถมการโจมตีทั้งหมดที่ดูโกงๆ เข้าหาเขา.
“ให้ผมดูหน่อยว่าคุณจะหลบได้นานแค่ไหน!”
“แก!”
มันเป็นไปได้.
‘มันทะลวง’
บาดแผลจากบันชอนจินวอนนั้นเห็นได้อย่างชัดเจนที่ไหล่ของเขา.
โอกาสนี้ผมไม่พลาด ผมหยุดและใช้ -แทงดาบ- ด้วยมือเดียว
จากนั้นผมก็ใช้สกิลโจมตีแรงค์ S -ออร่าดาบไร้รูปแบบ-
ด้วยเพราะ-ออร่าดาบไร้รูปแบบ- ทำให้ผมใช้ศิลปดาบได้ จากนั้นผมก็สามารถฝันไปที่คอของเขาได้อย่างแม่นยำ.
แม้ว่าจะมันลดลงไปครึ่งหนึ่ง แต่ทุกสิ่งที่โจ๊กเกอร์ทำได้คือต้องป้องกันการโจมตีของ-ไพร์ทชิ่งซอร์ด-
“อัค-อัค!”
ผมรู้สึกถึงตัวดาบ
มันเป็นการโจมตีด้วยพลังมากพอที่จะโจมตีขณะที่คนอื่นซ่อนตัวอยู่ได้.
โจ๊กเกอร์ผละร่างกายของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว ทำให้ดาบไม่อาจเข้าไปลึกได้มากกว่านี้.
อย่างไรก็ตามสิ่งสำคัญคือผมไม่อาจให้เขาผละออกจากการโจมตีของผมได้แม้แต่ครั้งเดียว
มันเป็นเพราะว่า-ดอจออร่า-ของเขาได้หมดเวลาแล้ว.
เขาไม่อาจหลบหลีกการโจมตีของผมในครั้งต่อไปได้
หลังจากที่ประสบความสำเร็จจากการใช้-ออร่าดาบไร้รูป-การโจมตีที่ตามมาจะไม่อาจป้องกันได้อีกครั้ง.
ไม่ว่าประสาทสัมผัสของเขาจะดีแค่ไหน ผมก็คิดว่ามันคงยากที่จะหลีดเลี่ยงการโจมตีของออร่าดาบที่เขาไม่รู้ว่ามาจากไหนได้.
“อัคคค”
“ผมจะทำให้จบ โจ๊กเกอร์
จากนั้น.
เขาก็ขยับมือของเขาก่อนที่จะเข้าสู่สถานะ-สเตล-.
“ผมคิดว่าคนที่ใช่เล่ห์เหลี่ยมสกปรกๆไม่ใช่ผม แต่เป็นคุณ”
“อั๊คคค แกคิดว่ามันจะจบลงแบบนี้? ไอ้อ่อนเอ้ย”
“ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้คือการซื้อเวลาเท่านั้น!”
เช้งงง!
‘นั่น…อะไร!’
ผมรู้ตำแหน่งของเขาโดย-อายออฟอินไซ-
พร้อมกับย่นระยะทางอีกครั้ง ผมรีบเข้าไปหาเขา
อย่างไรก็ตามขณะที่ผมกำลังวิ่งเข้าไป ความมืดสนิทก็เข้ามาราวกับขวางไม่ให้ผมเดินหน้าต่อไปได้.
แน่นอนว่าผมมีภูมิต้านทานเอฟเฟ็คสถานะจากบู๊ทไททันที่ผมใส่อยู่
มันไม่ใช่ประเภทสถานะ ตาบอด หรือ ภาพลวงตา แต่มันอาจจะเป็นทักษะการป้องกันที่แข็งแกร่งมากๆ.
ผมถูกขวางจากทุกทิศทางที่กว้างประมาณ 10 เมตร
ไม่ว่าผมจะเหวี่ยงดาบไปเท่าไร กำแพงเหล่านั้นก็ไม่พัง.
เช้ง! เช้ง!
“คุฮ่าฮ่า!”
ความประหลาดใจของผมจากการโจมตีอย่างกระทันของเขานั้นสั้นมาก
จากกำแพงทั้ง 4 ด้าน, 3 แบล็คโฮลที่โจ๊กเกอร์ร่ายก่อนหน้านี้ก็ปรากขึ้น
ขนาดมันแตกต่างจากครั้งที่แล้ว.
มันใหญ่พอๆกับกำแพงในแต่ละด้าน
“นี่มันบ้าไปแล้ว!”
ผมทำได้แค่ร่ายไอซ์เบิร์กออกมาสองลูก
หากผมไม่ใช่มานาชิลด์ ผมจะเสี่ยงต่อการถูกโจมตีของเขา.
ป้องกัน-ไพร์ทชิ่งซอร์ด-?
ไม่ มันยังไม่พอที่พยายามจะป้องกัน สกิลที่เหนือระดับแรงค์ นั้นมีพลังอยู่ในระดับต้นๆเมื่อยู่ในมือของโจ๊กเกอร์
ราวกับว่าผมไม่อาจหายใจได้ ใบมีดคู๋ขอบโจ๊กเกอร์นับไม่ถ้วนก็ก่อตัวขึ้น
เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าผมจะใช้ชิลด์มากแค่ไหน ผมก็ยังยากที่จะมีชีวิตอยู่.
เสียงของแรงเสียดทานระหว่างโลหะและความกลัวจากมุมมองรอบๆ
มันสั้นแต่แรงกดดันมหาศาล
“ฟู่ฟิ้วว…ถ้าผมมีโอกาสได้ผมกับคลาส เพรชฆาต ในอนาคตคนผมคงต้องสั่นซะแล้ว”
“นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของแก? ดูเหมือนคำว่า”ต่อไป”จะไม่เหมาะกับแกนะ”
ฟุบบบ
เคร้ง!
ร่ายไอซ์เบิร์กขึ้นมาแต่ละข้าง ผมร่ายเดวิลอวาต้า(ร่างมารเสมือน*)ไปยังด้านที่เหลือ.
ยักษ์ที่มีขนาดใหญ่ด้วยเลเวลสกิลระดับ 200 เกิดขึ้นมา
การที่มอนเตอร์ยักษ์ทั้ง 3 อยู่ในห้องเล็กๆ ผมรู้สึกว่าหายใจไม่ออกจริงๆ
“โฮกกกก”
“กรรร…”
‘เสียงดังและดูที่ขนาดของมัน มันเป็นโล่เนื้อที่สมบูรณ์แบบ ความสามารถของโจ๊กเกอร์มีระยะเวลาประมาณ 1 นาที เพียงแค่รอให้ถึงตอนนั้น’
“ป้องกัน ใช้ร่างกายของแกปกปอ้งฉันด้วยชีวิต!”
“ฮู้มมมมมม!”
ด้วยคำสั่งของผม มารเสมือน ได้ป้องกันแบล็คโฮลด้วยร่างกายของมัน
ยิ่งไปกว่านั้นไอซ์เบิร์กที่ผมร่ายไปทั้งสองข่างทำให้การโจมตีของเขาไร้ประโยชน์
รอบๆตัวผมเต็มไปด้วยเลือดของมารเสมือน
มันเป็นความจริงที่พวกเขามีความสามารถในการป้องกันที่ยอดเยี่ยม แต่มันก็ดูไร้ประโยชน์ต่อหน้าการโจมตีของโจ๊กเกอร์
เศษของภูเขาน้ำแข็งทั้งสองข้างต่างก็ปลิวว่อนเช่นกัน
“แค่ป้องกันให้นานขึ้นอีกนิด!”
“โฮกกก.”
มารเสมือนทั้งสามก็ตายจากการถูกทิ่มแทงในเวลาเดียวกันแบล็คโฮก็หยุดลง.
ผมรู้สึกเสียใจต่อพวกมันทั้ง 3 พวกมันถูกฆ่าอย่างทารุณ แต่ในสถานการณ์ที่ชีวิตของผมตกอยู่ในอันตราย ความเห็นอกเห็นใจเหล่านั้นก็ไม่มีประโยชน์.
“แกทำดีแล้ว!”
ทันทีที่ผมพูดเสร็จ ความมืดมิดก็ที่จับผมก็หายไป
โจ๊กเกอร์ได้เข้ามาหาผมแล้ว
ปลายดาบโค้งของเขา
มันดูราวกับว่าเป็นตะขอ เขาพยายามเกี่ยวผม
มันไม่ใช้สกิล แต่มันก็มีพลังที่ร้ายกาจเมื่อเขาใช้กับผม.
เพราะว่าผมมีชิลด์ ผมจึงไม่ได้รับความเสียหาย แต่มันก็มีพลังมหาศเช่นกัน
ในเวลาเดียวกัน ออร่าดาบไร้รูปแบบของผมก็เริ่มฟันไปที่เขา
“คุ…ฮ่าฮ่า!”
โจ๊กเกอร์หัวเราะด้วยเสียงที่น่ากลัวออกมาขณะที่เขาโน้มตัวเข้ามาที่หูของผม
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเขาจะคิดที่จะปล่อยมันไป
ทันใดนั้นความรู้สึกกังวลก็ก่อตัว ผมร่ายชิลด์ทั้งหมดของผม
และด้วยความแข็งแกร่งของผม ผมจึงแทงดาบไปที่หัวใจของเขาและผลักเขาออกไปด้วยแขนด้านซ้าย
จากนั้น.
ตูมมม!
“แค่กๆ!”
