Chapter 101 – ฉันจะไม่ทำแบบนั้นแน่
“ เอริค นายฉลาดแบบนี้ได้ยังไง แม้ว่าฉันจะรู้ว่าชุดมันไม่พอดีกับเขาแต่ฉันไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้เลย “
“ ก็ไม่เห็นมีอะไร มันก็ดีนะที่จะพัฒนาการสังเกตกับความคิดและฉันก็อ่านนิยายเชอร์ล็อกโฮร์มด้วย “
“ งั้น “ – เวอร์จิเนีย เงยหน้าขึ้นมา – “ คุณโฮร์ม คุณรู้มั้ยว่าฉันมีอะไรเปลี่ยนไป ? “
เอริคจับไปที่ผมสีน้ำตาลทองของเธอและพูดขึ้นมา – “ ฉันรู้ตั้งนานแล้ว ผมเธอสวยดีนะ ฉันชอบ “
“ งั้นทำไมนายไม่พูดก่อนฉันถาม นายรู้มั้ยใช้เวลาตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะย้อมได้ “
เอริค จูบไปที่แก้มของเธอและพูดขึ้นมา – “ งั้นไม่ต้องคุยเรื่องนี้อีกแล้ว เธอเตรียมตัวสำหรับ The Others ไปถึงไหนแล้ว ? “
“ หลายวันมานี้ฉันอ่านบทดูดีๆแล้วแต่ คาปัวร์ น่ะไม่ได้คิดว่าฉันดีเท่าไหร่ เขารู้สึกว่าการให้บทนี้กับฉันมันเสียเปล่า ถ้านายเปลี่ยนไปใช้นักแสดงหญิงระดับออสการ์อย่าง เมอริลสตีฟ รึ โจดี้ฟอสเตอร์ ได้ บางทีเรื่องมันอาจจะตื่นเต้นกว่านี้ ฉันเองก็กังวลนิดๆว่าฉันจะเล่นบทนี้ได้ดีมั้ย ….เอริค ไม่ใช่ว่านายเตรียมหนังใหม่อยู่รึไง ให้ฉันเล่นในหนังเรื่องหน้านายได้มั้ย ? “ – เธอพูดขึ้นพร้อมกับมองมาที่ เอริค ด้วยสายตาคาดหวัง
“ งั้นก็ไม่ต้องเล่นบทนี้ “- รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่หน้าของเขา –“ หนังเรื่องใหม่ของฉันน่ะมีบทตำรวจหญิงด้วยซึ่งมันก็เหมาะกับเธอดี “
เวอร์จิเนีย แค่แหย่เขาเล่นและไม่ได้คาดหวังอะไรมากแต่ไม่คาดคิดว่า เอริค จะตกลงง่ายๆแบบนี้ เธอถามออกมาด้วยความไม่เชื่อ – “ จริงเหรอ ? “
เอริค พยักหน้า – “ ใช่ แต่ฉันต้องบอกเธอก่อนว่าหนังเรื่องต่อไปของฉันเน้นบทผู้ชาย มีนักแสดงหญิงแค่สองคนและก็ได้เล่นแค่ไม่กี่ฉากด้วย “
“ อ่ะ ! “- เวอร์จิเนีย เปิดปากออกมาเล็กน้อยแสดงสีหน้าหมดคำพูด
บางทีสำหรับนักแสดงหญิงที่ยังคงดิ้นรนอยู่ในระดับล่างของวงการ แม้ว่าจะเป็นเพียงบทเล็กน้อยในหนังใหม่ของ เอริค พวกเธอก็จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้บทนี้มา เพื่อได้มีโอกาสร่วมงานกับ ทอมครูส และ ทอมแฮงค์ แม้แต่ เวอร์จิเนีย ก็ต้องดีใจถ้าเขาให้โอกาสกับเธอในครั้งก่อน
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เธอน่ะมีตัวเลือกที่ดีกว่าเดิม เธอสามารถเล่นบทนักแสดงนำในหนังที่ดีเรื่องหนึ่งได้
แค่คิดกับการแลกบทหนังที่ตัวเองเด่นกับหนังที่ออกมาไม่กี่ฉากนั้นแทบทำให้เธอต้องร้องไห้
ยังไงดี ? บอก เอริค ว่าเธอรู้สึกผิดกับการตัดสินใจและต้องการเล่นหนังสยองขวัญอีกครั้งเหรอ ? ด้วยบุคลิกของชายหนุ่มแล้ว เขาคงพยายามทำอะไรโรคจิตเพื่อเป็นการทำโทษเธอแน่
เพี๊ยะ….
ความรู้สึกเจ็บประดังขึ้นมาจากก้นของเธอ เมื่อมองไปเธอก็พบรอยยิ้มกวนๆบนใบหน้าของ เอริค เวอร์จิเนีย เข้าใจทันทีว่าความกังวลของเธอนั้นไม่รอดพ้นสายตา เอริค
งั้นข่าวดีคือ….เขาไม่ได้โกรธ
“ เธอรู้สึกผิดใช่มั้ย ?” – เขาถาม
“ เอริค ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่อยากเปลี่ยนบท “ – เวอร์จิเนีย พูดออกมาเบาๆ ตัวของเธออ่อนลงพร้อมกับคุกเข่าลงไประหว่างขาของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองมาที่เขา เธอรู้ว่าพวกโรคจิตชอบตอนที่ผู้หญิงอยู่ในท่านี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ลังเลที่จะทำมัน
เอริค ยื่นมือออกมาแล้วหยิกแก้มของเธอก่อนจะพูดขึ้น – “ สมองน้อยๆของเธอน่ะยังไม่ฉลาดพอ พยายามอีกนิดนะ ถ้าเธอยังไม่รู้จักพอ สุดท้ายเธอก็จะจบลงด้วยสภาพที่น่าสงสาร อีกอย่างแล้ว….อย่าคิดว่าฉันเป็นเด็กวัย 18 ปี แน่นอนว่าเธอน่ะแก่กว่าฉัน 10 ปีแต่จิตใจฉันน่ะแก่กว่าเธอเป็นสิบปี แม้แต่ เจฟฟี่ กับ คาปัวร์ ก็คิดว่าฉันเป็นรุ่นเดียวกัน “
“ ได้ “ – เธอพยักหน้า
“ เอาล่ะ เมื่อพูดแล้ว เธอก็อย่าทำอะไรโง่ๆละกัน “ – เอริค พูดต่อ – “ และเรื่องเราสองคน ? มันคงไม่มีอนาคต ถ้าเธอยอมเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะช่วยในอาชีพของเธอและถ้าวันหนึ่งเธอเบื่อฉันแล้วและต้องการจะแต่งงานก็ให้บอกฉันก่อนล่วงหน้า ฉันจะให้เธอไป แต่ก่อนหน้านั้นถ้าเธอทำอะไรลับหลังฉันกับผู้ชายคนอื่น งั้นมันคงถือว่าเป็นการหักหลังฉันและเป็นเรื่องน่าอายสำหรับฉันมากๆ ดังนั้นก็อย่าทำแล้วกัน “
แม้ว่า เอริค จะไม่ได้บอกถึงผลของการหักหลังแต่จากสายตาเขาแล้ว เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา หลังจากเงียบไปได้ไม่นาน เธอก็ได้แต่ตอบกลับ – “เอริค ฉันจะไม่ทำแบบนั้นแน่ “
“ เอาสั้นๆ มันก็แค่รู้สึกดี ฉันจะไม่บังคับเธอทำในสิ่งที่เธอไม่ต้องการทำ “- เอริค ดึงหญิงสาวขึ้นมานั่งที่ตักเขาแล้วจูบไปที่คอของเธอก่อนจะกระซิบ – “ ถ้าเธอทำได้ดีใน The Others และการแสดงของเธอน่ะดี งั้นการให้เธอเข้าชิงก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ “
“ อ่าฮะ….” – หญิงสาวพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน
… …
สุดท้ายทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดกันอีก เวอร์จิเนีย คุ้นกับบุคลิกของ เอริค แล้วและปล่อยให้เขาจัดการเธอ
พวกเขาไม่ได้กินมื้อเย็นในวันนั้น เขาจัดการเธอจนถึงช่วงดึกจนเขาเหนื่อยก่อนที่เธอจะหลับไป
ภายใต้แสงจากโคมไฟข้างเตียง เวอร์จิเนีย มองมาที่ชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอยื่นนิ้วชี้ออกมากำลังจะจิ้มจมูกเขา แต่หลังจากที่ลังเลไปสักหน่อย เธอก็รีบดึงมือกลับมา ถ้าเธอปลุกเขาขึ้นมาอีก เขาคงจัดการเธอไปอีกหลายชั่วโมงแน่
“ เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ “ – หลังจากนั้นสักพัก เวอร์จิเนีย ก็ถอนหายใจออกมาและอยู่ๆก็นึกบางอย่างได้แล้วยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ – “ แล้วเขาบอกว่าเขาไม่ใช่เด็กน้อยเนี้ยนะ “
