ตอนที่ 205 ละครตอนเช้าตรู่
จูเลียตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลืมเพราะได้ยินเหมือนเสียงแขกดังเล็ดลอดเข้ามาในห้อง หล่อนพลิกตัวไปอีกด้านก่อนที่หลับต่อ แต่หลังจากพลิกตัวไปอีกด้านแล้ว เสียงนั้นก็ดังชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง ทําให้หล่อนจําใจต้องลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆห้อง ม่านหน้าต่างที่ปิดแสงอ่อนๆไว้ ทําให้ห้องยังคงมือสนิทอยู่ หล่อนเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงแล้วหยิบนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาท้องถิ่น ตอนนี้เป็นเวลาตี 5เกือบ6 โมงเช้า
หล่อนสะบัดผ้าห่มออกก่อนลงจากเตียงแล้วใส่รองเท้าสลิปเปอร์เดินตรงไปยังห้องรับแขกทัน
ในห้องรับแขกที่ไม่ได้เปิดไฟ ผ้าม่านของระเบียงก็ยังคงปิดไว้แน่น มีเพียงแสงจากจอทีวีที่เปิดเสียงเบาๆทิ้งไว้เท่านั้น
เอลิซาเบธที่กําลังนั่งกอดหมอนอยู่บนโซฟา ในมือถือถุงมันฝรั่งทอดไว้ถุงหนึ่ง สายตาจับจ้องไปยังจอทีวี ปากเล็กๆนั้นก็พึมพําบางอย่างออกมาด้วยเสียงเบาๆ มืดขนาดนี้คนอื่นคง คิดว่าเมื่อคืนมีหนูมาขโมยของกินแน่ ๆ
“ ลิซ เธอเป็นอะไรอ่ะ ทําไมตื่นเช้าขนาดนี้ ” จูเลียเดินไปนั่งข้างๆเอลิซาเบธก่อนจะดึงผ้าห่มที่อยู่บนโซฟามาห่มตัว
เมื่อเอลิซาเบธกลืนขนมที่อยู่ในปากแล้ว หล่อนก็ก้มหน้าลงแล้วพูดขึ้นว่า ” ฉัน ยังไม่ ได้นอนเลย ฉันนอนไม่หลับ “
เมื่อจูเลียได้ยินคําตอบนั้นหล่อนก็ขยับเข้าไปใกล้เอลิซาเบธก่อนถามอย่างสงสัยว่า “ นอนไม่หลับ ทําไมละ เกิดอะไรขึ้น “เมื่อพูดประโยคนั้นจบ จู่ๆจูเลียก็นึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ” ไม่ใช่เรื่องที่ฉันพูดเมื่อคืนหรอกใช่ไหม ฉันแค่ล้อเล่นนะ อย่าบอกว่าเธอคิดจริงจังอ่ะ? ”
เอลิซาเบธพูดพึมพํากับตัวเองไม่กี่คําก่อนจะหันไปพูดกับจูเลียต่อว่า ”พี่จูเลีย พี่บอกว่าผู้ชายน่ารังเกียจคนนั้นกําลังหลอกฉันอยู่ใช่ไหม ? “
เมื่อจูเลียได้ยินเอลิซาเบธพูดอย่างนั้น ทําให้จูเลียนิ่งอึ้งไปสักพักก่อนจะหัวเราะออกมา
” ลิช ที่เธอนอนไม่หลับเป็นเพราะคิดมากเรื่องนี้เองเหรอ ? ”
เอลิซาเบธหน้าแดงขึ้นในความมืดสลัวเพราะคําพูดติดตลกของจูเลีย หล่อนไปบนไหล่ของจูเลียด้วยความไม่พอใจก่อนพูดว่า “ ทําไมพี่เป็นแบบนี้ละ นี่ฉันถามอย่างจริงจังอยู่นะ ”
หลังจากที่จูเลียหัวเราะแล้วหล่อนก็หยุดลงและกําลังจะพูดกับเอลิซาเบธอย่างจริงจังอีกครั้ง แต่พอหันไปเห็นท่าทางแบบนั้นของหญิงสาวตรงหน้าก็อดที่จะกระตุกยิ้มขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้
” นี่ นี่นี่ ฉันโกรธแล้วนะ ! “เอลิซาเบธทําท่าที่จะลุกขึ้นจูเลียจึงรั้งหญิงสาวไว้แล้วส่ายหน้าก่อนพูดว่า “ไม่มีทางที่เธอจะเข้าใจผู้ชายคนนั้นหรอก”
เมื่อเอลิซาเบธเห็นว่าจูเลียไม่หัวเราะอีก จึงสงบลง ก่อนถามจูเลียกลับไปด้วยความไม่พอใจว่า ” แล้วพี่เข้าใจเขาไหมละ ? ”
” ฉันจะไปเข้าใจในตัวเขาได้ยังไงละ “ จูเลียส่ายหน้าก่อนตอบกลับไปอีกครั้งว่า ” แต่ฉันรู้แค่บางเรื่องเท่านั้น”
“หือ ? “ เอลิซาเบธเขย่าแขนจูเลียทันที “ พูดมาเร็ว อย่าลีลา ”
จูเลียมองไปยังใบหน้ารูปไข่ที่เข้ากับผมสีทองของเอลิซาเบธ ถึงแม้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะยังไม่ได้นอนเลยก็ตาม แต่ใบหน้ารูปไข่สําหรับเด็กสาววัย 20 ต้นๆก็ไม่ได้ดูเหนื่อยล้าเลยแม้แต่น้อย
“ สําหรับในมุมมองผู้หญิงเขาเป็นผู้ชายที่หยาบคายคนหนึ่งเลย ถ้าเขาอยากได้ผู้หญิงสักคน เขาไม่จําเป็นต้องสรรหาวิธีการใดมาทําให้ผู้หญิงหลงรักเลย เพียงแค่ลาก เข้าไปในห้องนอนและจับหญิงสาวกดลงบนเตียงเท่านั้น ” ขณะที่จูเลียพูดถึงเรื่องนี้ก็ทําให้หล่อนคิดถึงเรื่องคืนนั้น ที่ผู้ชายคนนั้นก็ใช้กําลังบีบบังคับหล่อนเช่นกัน แต่ไม่รู้ทําไมในใจหล่อนกลับร้อนรุ่มขึ้นมาได้
เอลิซาเบธอ้าปากค้างเล็กน้อยก่อนจะพูดวขึ้นว่า “ เขาไม่กล้าทําแบบนั้นกับฉันหรอก เพราะถ้าขืนทํานะพ่อของฉันเอาเขาตายแน่”
” ก็คงงั้นมั้ง “ จูเลียตอบขึ้นเบาๆ
แต่ในใจจูเลียกลับมั่นใจว่าเอลิซาเบธจะไม่เป็นเช่นนั้น ถ้าดูจากความร่ํารวยและฐานะของเอริคตอนนี้ ถ้าทําแบบนั้นกับเอลิซาเบธ บางทีตระกูลเมอร์ด็อคอาจจะรู้สึกยินดีก็เป็นได้ ถ้าเพื่อการพัฒนาแวดวงภาพยนต์และโทศทัศน์ของบริษัท News Corp แล้ว เอริคคือคนที่เหมาะสมที่จะรับเขาเข้ามาเป็นลูกเขยของตระกูลที่สุด
เอลิซาเบธที่เห็นจูเลียไม่ได้พูดอะไรออกมา จึงถามขึ้นอีกครั้งว่า “ พูดอย่างนนี้ แสดงว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรในตัวฉันเลยใช่ไหม? ”
” แน่นอน “ จูเลียพยักหน้าพร้อมกับยิ้ม
เอลิซาเบธถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะปล่อยวางเรื่องวุ่นวายทั้งคืนลง แต่ชั่วอึดใจเดียวหญิงสาวก็บ่นพึมพําออกมา” ทําไมเขาถึงไม่สนใจฉันละ หรือว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวยไม่พอ? ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
จูเลียหัวเราะออกมาเสียงดัง
เอลิซาเบธมีปฏิกิริยาอึ้งไปทันทีเพราะคิดว่าตัวเองพูดอะไรผิดแน่ๆ หล่อนมองจูเลียที่หัวเราะเสียงดังแบบนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปข่วนตัวจูเลียไว้ด้วยความรู้สึกที่ทั้งโกรธทั้งอาย
“ไอหยา หยุด หยุดข่วนได้แล้ว “ จูเลียร้องขอ หล่อนสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพูดว่า “ ฉันนึกเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นเคยพูดกับฉันไว้เรื่องหนึ่ง” จูเลียไม่รอให้ปฏิกิริยาของอีกฝ่าย หล่อนรีบพูดต่อทันที” เขาบอกว่าหญิงสาวเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยากมาก ทุกครั้งที่เธอเข้าใกล้พวกหล่อน พวกหล่อนก็มักโดนเธอถากถางอย่างไร้มารยาทใส่ตลอด เมื่อเดินจากไป พวกหล่อนก็มักจะโกรธเคืองเธอเสมอที่ฉันพูดมาทั้งหมดนี้เพราะมีเธอเกี่ยวข้องด้วยทั้งนั้น เหอ เหอ ?
เมื่อเห็นว่าเอลิซาเบธทําท่าจะข่วนหล่อนอีกรอบ จูเลียจึงรีบหยุดหล่อนทันที ” โอเค หยุด ได้แล้วลิซ ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่างเลยเธอน่าจะไปนอนพักสักหน่อยดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นตอนทั้งวันนี้เธอคงจะอ่อนแรงทั้งวันแน่ อ้าวว… งั้นฉันไปนอนก่อนละกัน”
เอลิซาเบธคว้าตัวจูเลียที่ทําท่าจะลุกขึ้น “ ไม่เอา พี่อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวสิ”
จูเลียที่ถูกเอลิซาเบธดึงตัวกลับลงมานั่งบนโซฟาอีกครั้ง หล่อนจึงพูดขึ้นอย่างจนปัญญาว่า “ งั้นเธอจะเอายังไงละ? ”
” เราออกไปวิ่งกันไหม ตอนนั้นฟ้าก็คงสว่างพอดี? ”
จูเลียส่ายหน้าทันที “ เช้าเกินไป ข้างนอกก็คงไม่มีใครวิ่งกันหรอก อีกอย่างเราก็ไม่รู้ ด้วยว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยของที่นี่เป็นยังไง เธอไม่เคยได้ยินเหรอว่าอิตาลีอ่ะเป็นจุดกําเนิดของมาเฟียเลยนะ ไม่แน่ว่าขณะที่เราวิ่งๆอยู่อาจถูกกระสอบที่ไหนไม่รู้คลุมตัวแล้วถูกอุ้มตัวไปทารุณก็เป็นได้นะ ”
ถึงแม้ว่าจูเลียจะล้อเล่นก็ตาม แต่เอลิซาเบธก็นึกกลัวเมื่อนึกภาพตามที่จูเลียพูด ” งั้น…เราดูทีวีก็ได้เพราะถึงยังไงฉันก็นอนไม่หลับแล้ว ” เอลิซาเบธที่กระตือรือร้นหยิบรีโมททีวียัดใส่มือของจูเลียทันที
” อ่าๆๆโอเคโอเค เธอนี่เหมือนเด็กจริงๆ ให้ตายเถอะ”
จูเลียรับรีโมทมาอย่างจนปัญญา ทั้งสองจ้องไปยังที่วิที่กําลังฉายละครน้ําเน่าเรื่องหนึ่งเป็นภาษาอิตาลี ซึ่งจูเลียเองก็ฟังไม่เข้าใจอยู่แล้ว หล่อนจึงกดเปลี่ยนช่องทันที
หล่อนเปลี่ยนช่องต่อไปอีกหลายช่อง จนในที่สุดก็ไปหยุดที่ช่องที่มีเสียงหัวเราะจากละครเรื่องหนึ่ง จูเลียจึงหยุดดูละครในช่องดังกล่าวชั่วครู่
เอลิซาเบธฟังตัวละครในทีวีคุยกันสักพักก่อนจะพูดขึ้นว่า ” นี่เป็นละครของบ้านฉัน เป็นละครซิทคอมหน่ะ พี่น่าจะเข้าใจ ”
จูเลียเองก็จําโลโก้ของบริษัท Fox ได้ หล่อนจึงวางรีโมทลง
ในละครกําลังฉายฉากร้านกาแฟร้านหนึ่ง ตัวละครหลักหลายตัวกําลังพูดคุยเรื่องปัญ หาแปลกๆของภรรยาของพระเอกที่ชื่อว่าโรส หลังจากฟังบทพูดคุยของตัวละครนั้นแล้ว จูเลียและเอลิซาเบธก็ถูกดูดเข้าไปในหนังเรื่องนี้ทันที ทั้งสองสาวหัวเราะยกใหญ่ให้กับฉากที่นางเอกที่ชื่อบีฟ์สะเพร่าเลินเล่อดันไปชนกับหัวของตัวละคนที่ชื่อว่าโรส
” ตลกจริงๆด้วย ทําไมฉันถึงไม่รู้ว่ามีซิทคอมตลกๆแบบนี้ด้วย? ” เอลิซาเบธที่ขาของตัวเองและพูดขึ้น
จูเลียก็ที่กําลังหัวเราะอยู่ หล่อนก็ตอบกลับทันที” ตอนนี้ฝั่งตะวันออกน่าจะเป็นเวลา 2 ทุ่มกว่าแล้ว น่าจะเพิ่งฉายได้เพียงเรื่องเดียว ไม่อย่างงั้นเราก็คงจะได้ยินชื่อซิทคอมที่น่าสนใจเรื่องนี้แน่นอน”
เอลิซาเบธพยักหน้า” อื้อ ฉันจดชื่อก่อนไว้ค่อยดูตามหลัง”
ทั้งสองสาวกําลังพูดคุยกัน ในละครเป็นฉากที่โรสกําลังพูดคุยอยู่กับน้องสาวที่ชื่อว่าโมนิก้า “ ฉันไม่อยากเป็นโสดแล้ว ฉันอยากแต่งงานบ้างอ่ะ “ เมื่อเสียงเงียบลง ก็ได้เสียงฝีเท้า ตึก ตึก ที่กําลังเดินตรงมาทางนี้ ทันใดนั้นประตูร้านกาแฟก็ถูกผลักเข้ามา ก่อนที่จะปรากฏหญิงสาวที่สวมชุดเจ้าสาวเดินเข้ามาในร้าน เหตุการณ์นั้นทําให้ทุกคนรวมถึงโรสที่อยู่ในร้านต่างพากกันมองไปยังเจ้าสาวคนนั้นอย่างตกตะลึง
ทันใดนั้น แชนด์เลอร์ บิงที่อยู่ในร้านก็ยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกนออกไปว่า “ ต้องการเงินแค่หนึ่งล้านดอลล่าห์เท่านั้น! ”
ความปรารถนาครั้งนี้ไม่เป็นจริงแน่นอน แชนด์เลอร์ บิง โบกไม้โบกมือไปมาก่อนจะแลบลิ้นเก้อเขินออกมา
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตลกตลกจริงๆ “ เมื่อเอลิซาเบธดูละครเรื่องนี้ก็หลุดขําออกมาจนตัวงออยู่ โซฟา หล่อนเงยหน้าขึ้น ก่อนมองไปยังจูเลียนั่งอยู่ข้างๆ เพราะหวังว่าจูเลียก็เป็นแบบเดียวกับหล่อนเช่นกัน แต่พอมองไปยังหญิงสาวกลับเห็นท่าทางนิ่งๆไม่พูดไม่จาของจูเลีย
” เฮ้ พี่จูเลีย พี่เป็นอะไรอะ? ” เอลิซเบธยื่นมือออกไปจี้เอวของอีกฝ่าย
จูเลียยื่นนิ้วชี้ไปที่หน้าจอก่อนพูดขึ้นว่า ” นั้น….คนที่ใส่ชุดเจ้าสาวคนนั้นคือเจนนิเฟอร์อนิสตันอ่ะ “
เอลิซาเบธก็ไม่ได้โต้กลับแต่อย่างใดหล่อนมองตามไปยังนิ้วชี้ของจูเลีย แล้วพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ ก็สวยดีนี่ ทําไมเหรอ? ”
“เธอ เธอจําไม่ได้เหรอ ลิซ? ” จูเลียจึงอธิบายต่อว่า “เจนนิเฟอร์อนิสตัน หล่อนเป็นแฟนตัวจริงของผู้ชายคนนั้น และอีกอย่างละครเรื่องนี้พึ่งจะโฆษณาเมื่อไม่นานมานี้เอง เขาเองก็เป็นผู้กํากับของละคนเรื่องนี้ด้วย”
เอลิซาเบธอ้าปากค้างเล็กน้อย แล้วหล่อนก็นึกย้อนกลับไปในฉากของหนังเรื่อง Running Out of Time ฉากทุกฉากของร้านกาแฟร้านนี้เป็นฉากเดียวกับหนังเรื่อง Friend ?
จูเลียพยักหน้า เพราะหล่อนให้ความสนใจข่าวของเอริคเสมอ เพราะเหตุนี้ตอนที่ละครเพิ่งเริ่มโฆษณาช่วงแรกหล่อนจึงจําชื่อเรื่องได้ทันที
เอลิซาเบธและจูเลียมองหน้ากันและกัน ก่อนจะพูดขึ้นว่า ” ทําไมต้องมีเขาทุกที่เลยอะ ”
จูเลียกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่า ” ดูเหมือน ดูเหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันออกอากา ศวันแรกของหนังเรื่อง Friend ซะด้วย “
เพราะในใจของหญิงสาวตระหนักได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง ถึงแม้ว่าทั้งสองสาวจะยังหัวเราะไม่หยุดก็ตาม แต่เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นนั้นกลับไม่เหมือนกับตอนที่หัวเราะออกมาครั้งแรกเลย สายตาทั้งสองจับจ้องไปยังหน้าจอของทีวีตลอดเวลา แม้ว่าจะมีโฆษณาขั้นกลางก็ตามแต่ พวกหล่อนก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นไปไหนแต่อย่างใด
เมื่อดูมาถึงตอนท้ายของตอนที่ 2 เป็นฉาก ราเชลที่รับบทโดยอนิสตันโทรไปหาเพื่อเจ้าสาวของหล่อน เพื่ออวยพรให้ลูกที่เพิ่งเกิดของอีกฝ่ายกับอดีตคู่หมั้นของตัวเองอัปลักษณ์น่าเกลียด เหมือนพ่อแม่ของเด็กคนนี้ เอลิซาเบธจึงตะโกนออกมาว่า ” ผู้หญิงคนนี้เลวจริงๆ ฉันไม่ชอบหล่อน ”
