Chapter 119 – ผู้หญิงที่เด็ดขาด
แม้ว่า บรุกชีลล์ จะอายุได้ 24 ปีแต่เธอก็เริ่มอาชีพนักแสดงในวัย 12 ปี หนังเรื่องแรกเป็นหนังสยองขวัญที่ชื่อ Alice, Sweet Alice สองปีต่อมาในปี 1978 ตอนอายุได้ 14 ปี เธอก็แสดงหนังสองเรื่องคือ Pretty Baby และ King of the Gypsies
แต่หลังจากนั้นอาชีพของเธอก็ตกต่ำลง บรุกชีลล์ เป็นนักแสดงหญิงคนแรกที่ได้รางวัลนักแสดงหญิงยอดแย่ในปี 1981 และอีกครั้งในปี 1982 เธอเข้าชิงรางวัลนักแสดงหญิงยอดแย่ จากนั้นในปี 1985 เธอก็เข้าชิงอีกรอบและได้รางวัลนักแสดงสมทบยอดแย่ไป จากนั้นอีกครี้งในปี 1990 เธอก็เข้าชิงนักแสดงหญิงยอดแย่ในรอบ 10 ปีแต่โชคร้ายที่เธอแพ้ให้กับนักแสดงหญิง โบดีเร็ก กับเรื่อง Bolero และ Tazan, the Ape Man ผู้หญิงคนนี้กลับได้รางวัลนักแสดงหญิงยอดแย่มาแทน
จากนั้นในปี 2000 เธอก็ได้เข้าชิงรางวัลนักแสดงหญิงยอดแย่แห่งยุค โชคร้ายที่ มาดอนน่า ชนะไปกับบทใน Body of Evidence, Shanghai Surprise, Who’s That Girl และอื่นๆ
บรุกชีลล์ แสดงได้แย่ราวจน ถ้ามองหานักแสดงที่แย่กว่าก็คงมีแค่ มาดอนน่า ซึ่งบอกได้เลยว่าเธอแสดงได้แย่แค่ไหน
ถ้าไม่ใช่เพราะบทนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะในการแสดงที่ดีอะไร เอริค คงไม่ให้เธอเข้าร่วมการออดิชันด้วย แม้ว่าเธอจะสวยแต่เขาคงไม่มาเล่นตตลกกับมาตรฐานหนังตัวเอง
เพราะบทบาทในการออดิชันคือสาวทำงาน ผู้เข้าออดิชันส่วนมากจึงแต่งชุดออฟฟิศมา บรุกชีลล์ ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ผลก็คือ เอริค อดชื่นชมรูปร่างของเธอไม่ได้โดยเฉพาะขาเรียวยาวสุดสวยของเธอ
หลังจากที่แนะนำตัวเอง เอริค ก็ได้ถามขึ้นมา – “ คุณชีลล์ เราต้องการเด็กสาวที่มีท่าทีอ่อนโยนแต่เธอดูเฉียบคม ถ้าเธอได้บทนี้ เธอจะยอมให้ช่างแต่งหน้าเปลี่ยนแปลงบางอย่างบนใบหน้ารึเปล่า ?”
เธอถามดัวยความกังวล – “ คุณวิลเลียม ช่วยพูดให้เจาะจงกว่านี้ได้มั้ย ?”
เอริค มองไปที่เธอดีๆแล้วพูดขึ้นมา – “ ยกตัวอย่างเช่นคิ้วที่หนาเกินไป เราต้องทำให้มันบางกว่านี้ซึ่งจะทำให้ดูอ่อนโยนขึ้น แน่นอนว่านี่แค่ความเห็นของฉันนะ สำหรับการแต่งหน้าแล้ว เราต้องคุยกับฝ่ายแต่งหน้าก่อน “
ในตอนที่ บรุกชีลล์ ได้ยินที่ เอริค อธิบาย เธอก็พยักหน้าโดยไม่ลังเล – “ ไม่มีปัญหา ถ้าฉันได้บทนี้ ฉันจะฟังช่างแต่งหน้าแนะนำและเปลี่ยนแปลงสิ่งที่จำเป็น “
“ โอ้ “ -เอริค ตอบรับพร้อมรู้สึกหดหู่ ‘ เป็นผู้หญิงที่เด็ดขาดจริงๆ ‘
แม้ว่า เอริค จะก้มหน้าและเริ่มเขียนบางอย่างบนเอกสารแต่ บรุก ก็เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของ เอริค เธอไม่รู้ว่าเธอผิดตรงไหนแต่ชัดแล้วว่าผู้กำกับไม่ได้ชอบคำตอบของเธอ
หลังจากนั้นไม่นาน เอริค ก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดขึ้นมา – “ ดี งั้น คุณชีลล์ มาเริ่มการออดิชันเป็นไง ? “
“ ได้”- บรุก รีบลุกขึ้นยืนและพบว่าไม่มีพนักงานคนไหนที่ส่งบทให้กับเธอ เอริค ไม่สนใจสีหน้าหมดหนทางของเธอแล้วค่อยๆอธิบาย – “ คุณชีลล์ ฟังนะ ตอนนี้เธอเป็น….. อ่า “ – เอริค คิดเล็กน้อย เขาได้สร้างเบื้องหลังของบทนี้ขึ้น – “ เธอเป็นคนทำงานในบริษัทออกแบบใน LA “
เอริค หยุดแล้วพูดกับ อลัน ที่นั่งข้างๆ – “ อลัน จดที่ฉันพูดไว้ “ – รอจนกระทั่ง อลัน พร้อม เขาจึงพูดใหม่ตั้งแต่แรก – “ เธอเป็นคนทำงานในบริษัทออกแบบใน LA เธอเริ่มทำงานตอน 9 โมงและเลิกงานตอน 5 โมงเย็นทุกวัน เธอใช้ชีวิตแบบน่าเบื่อแต่บังเอิญว่าเธอตกหลุมรักชายที่เธอพบบนรถบัสแต่หลังจากที่เจอเขาไม่กี่ครั้ง เขาก็หายไปแต่ความรักของเธอน่ะไม่ได้หายไปด้วย เธอยังคงนั่งรถบัสสายเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าหวังว่าจะได้พบชายลึกลับคนนั้นอีก “
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เอริค ก็ได้หยุดและมองไปที่ บรุก ที่ยืนทำสีหน้าว่างเปล่า – “ คุณชีลล์ เธอเข้าใจที่ฉันพูดไปมั้ย “
บรุกชีลล์ รีบพยักหน้า
“ งั้นก็เริ่มแสดงได้ “ – เอริค ชี้ไปที่ประตูข้างๆที่เธอเดินเข้ามาเพื่อนำไปยังห้องเปลี่ยนชุดและพูดขึ้น – “ คุณชีลล์ ฉากที่ฉันต้องการให้เธอแสดงเป็นแบบนี้ ตัวหลักนั้นยุ่งมาทั้งวัน เธอได้ขึ้นรถบัสเหมือนกับที่เธอทำทุกวันแต่เธอก็ยังหาชายลึกลับคนนั้นไม่เจอ ทำท่าว่านั่นคือประตูของรถบัสและแสดงให้เห็นว่าเด็กสาวจะทำยังไงเมื่อต้องลงจากรถ “
บรุกชีลล์ ลังเลไปสักพักไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ในความสิ้นหวังนั้น เธอได้ถามออกมา – “ คุณวิลเลียม นายช่วย…อธิบายให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยได้มั้ย ? “ – ในตอนที่แสดงสีหน้าอ้อนวอนออกมาซึ่งยากที่จะต้านทานได้ แม้แต่ เอริค ที่ด้านชากับเสน่ห์ของผู้หญิงก็ต้องใจหยุดเต้นไปชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็อธิบายอีกรอบ – “ เธอต้องแสดงให้เราเห็นว่าเธอเหนื่อยล้าหลังจากที่ทำงานมาในวันนี้และความรู้สึกสูญเสียหลังจากที่ไม่ได้พบชายที่เธอรักอีกครั้ง อีกทั้งความโดดเดี่ยวของการเดินคนเดียวยามค่ำคืน “
บรุก ทียังคงสับสนเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตู หลังจากที่รวบรวมความคิดเสร็จ เธอก็เดินออกมาจากประตูแล้วเดินออกมาจากห้องพร้อมกับก้มหัวลงไปด้วย การเดินของเธอนั้นช้าอย่างมาก เธอเดินแข็งท่อราวกับศพ มันทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่าเธอนั้นอึดอัดมากแค่ไหน
จากห้องแต่งตัวมาจนถึงกำแพงฝั่งตรงข้าม มันระยะทาง 8 ม. ดังนั้นเมื่อ บรุก เดินเสร็จ เธอรู้ว่าการแสดงของเธอมันแย่ ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นมาก่อน – “ คุณวิลเลียม ฉันขอลองอีกรอบได้มั้ย ?”
“ แน่นอน “ – เอริค พยักหน้าแล้วผายมือให้
บรุก รีบกลับไปที่ห้องแต่ครั้งนี้เธอใช้เวลาให้เต็มที่ เมื่อใจเย็นลงแล้วเธอถึงเปิดประตูแล้วเดินออกมา แม้ว่าการแสดงครั้งนี้ของเธอจะดีขึ้นแต่เธอก็ยังไม่พอใจกับมัน
เธอมองไปที่ เอริค อีกครั้งด้วยสีหน้าอ้อนวอนแล้วขอโอกาสอีกรอบ
เอริค ยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น – “ ลองดูอีกรอบ “
…….
“ ช่างเถอะ ผ่อนคลายไว้แล้วลองดูอีกรอบ “
…….
“ ครั้งที่แล้วดีกว่า พยายามอีก “
…….
“ สีหน้าของเธอต้องดูผ่อนคลายมากกว่านี้ ลองอีกครั้ง “
…….
“ แกว่งแขนให้มากกว่านี้นิดๆ ลองอีกครั้ง “
…….
ตอนแรกเขาแค่ขอให้เธอทำซ้ำแต่หลังจากผ่านไปหลายรอบ เอริค เหมือนจะลืมว่านี่เป็นแค่การออดิชันและเริ่มทำเหมือนผู้กำกับที่สั่งเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ทำซ้ำพร้อมกับพยายามแก้ไขส่วนผิดพลาดของเธอ
บรุก ช็อกกับท่าทีของ เอริค และเกือบลืมไปกว่าเธอมีสิทธิที่จะปฏิเสธ หลังจากผ่านไป 10 รอบ เธอก็เกือบน้ำตาไหลแต่เธอก็ยังทำที่เขาบอกให้เธอทำ
หลังจากผ่านไป 20 รอบ เอริค ก็ได้เห็นสิ่งที่เขาต้องการจะเห็น เธอเดินออกมาด้วยหัวที่ก้มต่ำ ปอยผมที่ตกลงมาตรงหน้า สีหน้าเศร้าที่แสดงออกมาและในตอนที่เธอเดิน เธอเดินด้วยความรู้สึกที่โดดเดี่ยวราวกับว่าถ้า บรุก คนก่อนนั้นสร้างความต้องการให้กับผู้ชายได้ งั้นตอนนี้เธอก็ทำให้คนส่วนมากรู้สึกสงสารเธอได้
“ คัท ! นี่แหละ เตรียมฉากต่อไป !” – เอริค ตะโกนออกมาแล้วพูดตามสัญชาตญาณ
บรุก อึ้ง ทุกคนในห้องออดิชั่นเองก็อึ้งไปด้วย แม้แต่ เอริค ที่เพิ่งกลับมารู้ตัวก็ช็อกไปด้วย !
หลังจากเงียบได้ไม่นานก็ได้มีคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จากนั้นทุกคนก็พากันหัวเราะออกมาด้วย แม้แต่ บรุก ที่แทบจะร้องไห้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เอริค รู้สึกอายขึ้นมากับการกระทำของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา บางทีเพราะการแสดงของเธอมันแย่ เธอจึงปลุกสัญชาตญาณของเขาในฐานะผู้กำกับขึ้นมา
“ โอเค เราจะหยุดกันตรงนี้ คุณชีลล์ “
“ นายเรียกฉันว่า บรุก ก็ได้ “ – เธอพูดขึ้นพร้อมกับไปนั่งที่เก้าอี้
“ เอาล่ะ บรุก ก็อย่างที่เธอเห็นตะกี้ เธอยังมีแววพัฒนาได้อีกเยอะ บางทีเธออาจจะยังแสดงได้ไม่ดีในหนังเรื่องอื่นในอดีตเพราะผู้กำกับพวกนั้นไม่ได้ผลักดันให้เธอทำให้ดีกว่าเดิม “
“ งั้นฉันยังมีหวังจะได้บทนี้อยู่รึเปล่า ? “ – เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้เขา – “ ฉันเองก็หวังว่านายจะ ‘ ผลักดัน ‘ ฉันมากกว่านี้ “
ทีมงานทุกคนต่างก็หันไปหา เอริค พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนแต่พวกเขายังคิดว่า เอริค ได้จัดการ เจนนิเฟอร์ ไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงสงสัยว่า เอริค จะตอบรับ บรุกชีลล์ ยังไง
เอริค หยิบปากกาขึ้นมาแล้วเริ่มเขียนบางอย่างลงไปในเอกสารแล้วพูดขึ้นมา – “ เธอกลับไปได้แล้ว คุณบรุก จะมีคนบอกข่าวดีกับเธอแต่เธอต้องคิดมันก่อนที่เธอจะตัดสินใจ แม้ว่าบทนี้จะไม่ได้ต้องการทักษะการแสดงอะไรมากนักแต่ฉันก็ยังเคร่งครัดอย่างมาก ฉันหวังว่าเมื่อเวลามาถึง เธอจะไม่เริ่มร้องไห้เหมือนที่เกือบจะทำตะกี้ ถ้าแฟนคลับบ้าๆของเธอรู้ว่าฉันทำเธอร้องไห้ งั้นพวกเขาคงมาฆ่าฉันแน่ “
“ แน่นอนว่าจะไม่ทำ “ – บรุก พูดขึ้น เธอแทบจะกระโดดไปมาเพราะความดีใจ เธอขอบคุณเขาอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปที่ประตู
“ เฮ้ เอริค แล้วผู้หญิงคนเมื่อวานล่ะ ? “- นิโคล ถามหลังจากที่ บรุกชีลล์ ออกไป
เอริค ยักไหล่และไม่ได้พูดอะไร – “ เอาล่ะ มาต่อกัน เรียกคนต่อไปเข้ามา “
หลังจาก บรุก แล้วก็ไม่มีคนไหนที่ทำให้ เอริค ประทับใจ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเอาบทนี้ให้กับ บรุกชีลล์
