Chapter 128 – ครั้งที่สอง
เอริค หันหลับมาและมองไปด้านหลังด้วยความสงสัย – “ ฉันเห็นรถแค่สองคัน ฮอนด้าสีเงินกับสีดำ “
“ โอ้ ถ้างั้น ถ้าฉันให้นายขับรถฉันไป นายคงขึ้นพาดหัวหนังสือพิมพ์พรุ่งนี้แน่ ลองดูใกล้ๆสิ “
“ นายหมายถึงอะไร ? … “- เอริค มองดูสักพักและในที่สุดก็พบรถคันสีดำที่จอดซ่อนอยู่ – “ เบนซ์สีดำ นักข่าวใช้รถแพงๆแบบนี้ได้ไง “
“ ก็นั่นแหละ “ – คาปัวร์ ตอบกลับด้วยรอยยิ้มและถามออกมาด้วยความสงสัย – “ เบนซ์มันแพงเหรอ ? แค่คิดว่ารถมันราคาแค่สามแสนดอลเอง “
“ งั้นฉันจะจำไว้แล้วกัน “ – เอริค รู้สึกอายขึ้นมาเพราะเมื่อเขาเห็นเบนซ์ เขาก็คิดถึงความหรูหรามากกว่าราคา ในชีวิตที่แล้วของเขา เขาซื้อรถแบบนี้ไม่ได้
คาปัวร์ ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาโฟกัสไปกับการขับรถแทน แม้ว่าจะดึกแล้วแต่คนก็ยังเต็มไปทั่วท้องถนน
ในตอนที่เกือบถึง คาปัวร์ ได้ถามขึ้นมา – “ เสร็จแล้ว หวังงว่าจะไม่มีนักข่าวมาซุ่มอยู่หน้าบ้านนายนะ “
“ คาปัวร์ บ้านฉันมีประตูหลัง”
เมื่อมองผ่านกระจกหลัง คาปัวร์ ได้ส่งสายตาไม่พอใจออกมาซึ่งทำให้ เวอร์จิเนีย หัวเราะ เขารู้สึกว่าเขาแพ้และได้ยกมือขึ้น – “ ได้ ฉันจะหยุดพูดแล้ว “
ในตอนที่รถไปหยุดอยู่หน้าบ้าน เอริค และ เวอร์จิเนีย ไม่ได้ลงจากรถ เป็น คาปัวร์ ที่ลงมาเปิดประตูบ้านแล้วขับเข้าไปในบ้านแทน
“ นักข่าวจอดห่างจากบ้านนายไป 10 ม. ด้านขวา ระวังโดนถ่ายรูปด้วยตอนนายลงไป “
“ สบายใจได้ ฉันจะไม่ให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น “ – เอริค จับมือ เวอร์จิเนีย และพูดขึ้น จากนั้นเขาก็เริ่มเดินเข้าไปในบ้าน – “ คาปัวร์ นายจะเข้ามามั้ย ? “
คาปัวร์ ยักไหล่ – “ แม้ว่าฉันจะไม่อยากเข้าไปสอดแต่ฉันต้องอยู่ที่นี่อย่างน้อย 10 นาทีก่อนจะออกไปไม่งั้นแล้วฉันก็ไม่ควรขับเข้ามา “
“ เข้าไปกินกาแฟสักแก้ว “ – ในตอนที่พวกเขาเดินเข้าไปในบ้าน พวกเขาพบว่าไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ เมือเห็นสีหน้าสับสนของพวกนั้น เอริค ก็ได้อธิบาย – “ ดรูวส์ ต้องมาที่นี่ในอีกสองวันนิ “
เมื่อเปิดประตูมายังห้องนั่งเล่น เขาได้เห็นเด็กสาวที่นั่งอยู่ที่โซฟาและทีวีที่เปิดอยู่ เอริค เดินเข้าไปพยายามที่จะปลุกเธอ – “ดรูวส์ ตื่น ขึ้นไปชั้นบนได้แล้ว “
หลังจากที่เขย่าเธออยู่หลายครั้ง ในที่สุด ดรูวส์ ก็ตอบสนองและพึมพำออกมา – “ อืม ! …เอริค ฉันไม่อยากทำมันตอนนี้ ฉันง่วง ! “
อ่ะ…
เอริค มองไปยังสองคนที่อยู่ด้านหลังเขาและพูดด้วยความรู้สึกผิด – “ นี่มัน ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่เคยทำอะไรกับเธอ ! “
คำอธิบายนี้ฟังไม่ขึ้นเลย ชัดแล้วว่าทั้งสองนั้นไม่เชื่อ เอริค
“ ไอ้บัดซบ..” – เวอร์จิเนีย พึมพำออกมา
“ อย่าลืมป้องกันด้วย…” – คาปัวร์ นี่สมกับเป็นนายหน้าที่ซึ่งคิดแต่เรื่องลูกจ้างของเขาจริงๆ
เมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่เชื่อคำแก้ตัวของเขา เอริค ก็ยอมแพ้และพูดขึ้นมา – “ ฉันจะไม่อธิบายแล้ว วิคกี้ กาแฟอยู่ในครัว เธอไปชงให้ คาปัวร์ ส่วนฉันจะพา ดรูวส์ กลับห้อง “
หลังจากที่พูดจบ เอริค ก็ได้อุ้ม ดรูวส์ เดินขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ จากนั้นเขาก็วางเธอลงบนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ เสร็จแล้วเขาก็เปิดประตูแล้วเดินออกจากห้องมา
ในตอนที่เขาปิดประตู ดรูวส์ ตาเป็นประกายและมองไปที่ประตูแล้วหัวเราะก่อนจะพูดขึ้น – “ ฮาฮา สมกับที่นายไม่พาฉันไปงานออสการ์ “
ปัง
อยู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดพร้อมกับ เอริค ที่ยืนจ้องมาที่เธอ – “ ฉันรู้ว่าเธอแกล้งหลับตั้งแต่แรกแล้ว เธอไม่กลัวว่าฉันจะโดนจับรึไง เธอยากให้ฉันส่งเธอไปนอนข้างถนนสินะ ? “
เด็กสาวที่โดนจับได้รีบดึงผ้าห่มมาปิดหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงง่วงๆ – “ ฉันหลับจริงๆ “
“ ดรูวส์ เวอร์จิเนีย จะอยู่ที่นี่คืนนี้ อย่าสร้างปัญหา “
ดรูวส์ ดึงผ้าห่มลงและแสดงตาเป็นประกายก่อนจะพูดขึ้น – “ ฉันดูได้มั้ย ?”
“ เด็กต่ำกว่า 18 ปีห้ามดูเรื่องแบบนี้ “
“ อย่างน้อยฉันแอบดูก็ได้ “
เอริค พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง – “ ดรูวส์ ฉันจริงจัง “
“ ได้ …อย่าโกรธสิ ฉันสัญญว่าจะไม่แอบดู “ – ดรูวส์ พูดพร้อมกับเอาผ้าห่มปิดหัวและหันหลังให้ เอริค เหมือนกับภรรยาตัวน้อยที่โกรธให้กับสามี
เอริค มองไปที่เด็กน้อยราวกับว่าจะดูว่าเธอพูดจริงรึเปล่า สักพักเขาก็ได้เปิดประตูอีกครั้ง
—- —-
คาปัวร์ ดื่มกาแฟของตัวเองเสร็จแล้วกลับไปปล่อยให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง เอริค เริ่มจูบ เวอร์จิเนีย ทันทีที่ คาปัวร์ กลับไป เขาอุ้มเธอขึ้นและพาเธอไปที่ห้องนอนของเขา เขาวางเธอไว้บนเตียงแล้วสำรวจทุกซอกทุกมุมของห้องนอน ในตอนที่เขามั่นใจว่า ดรูวส์ ไม่ได้แอบดู เอริค ก็ล็อคห้องแล้วปิดไฟก่อนจะพุ่งเข้าไปหา เวอร์จิเนีย
เวอร์จิเนีย ถามออกมาในตอนที่เขากำลังถอดเสื้อผ้าของเธอ – “ ฉันขอ…อาบน้ำก่อนได้มั้ย ? “
เอริค ที่ซึ่งหายใจอย่างหนักหน่วงหยุดและพูดขึ้นมา – “ สายไปแล้ว แม้ว่าเธอจะต้องการแต่เธอค่อยอาบตอนทำเสร็จ “
ไม่กี่นาทีหลังจากที่เริ่ม ดรูวส์ ก็แอบเปิดห้องนอนตัวเองและเดินมายังมุมมืดโดยไม่ได้ส่งเสียงอะไร ในตอนที่เธอมาถึงห้องนอนของ เอริค เธอก็ค่อยๆเอาหูแนบประตู
หลังจากที่แอบฟังได้ 5 นาที ดรูวส์ ก็เริ่มเบื่อ เธอยืนขึ้นและพองแก้มโกรธก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองแล้วพึมพำออกมา – “ นังบ้าที่โชคดี “
เมื่อกลับมาที่ห้อง ดรูวส์ นอนไม่หลับ ปกติเธอก็ไม่นอนตอนกลางคืนอยู่แล้ว ยิ่งดึกเท่าไหร่เธอยิ่งมีพลังงานมากเท่านั้น นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องตอนนี้ที่ทำให้เธอคลั่ง
เสียงที่เธอได้ยินตอนเธอแอบฟังตะกี้ดังขึ้นมาในหัวของเธอ ตอนนั้นกางเกงนอนสีชมพูก็ถูกถอดอกและหลังจากนั้นก็มีกางเกงในสีขาวที่โดนโยนลงมาจากเตียง จากนั้นผ้าห่มก็ขยับขึ้นลงไปมา
—- —-
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ตื่นเช้าในวันนี้ ไม่สิ มันยังไม่เช้า มันแค่ 9 โมงแต่ตามตารางการนอนของเธอ เวลานี้ยังไม่เช้าจริงๆ
เธอแต่งตัว,แปรงฟันและส่องกระจก
สิ่งแรกที่เธอเห็นคือรอยคล้ำใต้ตา เธอบ่นออกมาแบบโกรธๆก่อนจะจัดการตัวเองให้เสร็จแล้วเดินออกจากห้องน้ำมา เมื่อพบว่าบ้านเงียบ ปรากฏว่าทั้งสองคนยังไม่ตื่น บางทีสองคนนั้นอาจจะอยู่กันจนดึก นั่นคือสิ่งที่เธอคิด
เธอคิดว่าจะไปเคาะประตูเพื่อปลุกทั้งคู่แต่เธอก็ตัดสินใจจะไม่ทำแบบนั้น เขาไม่ค่อยนอนดึกอยู่แล้ว แล้วทำไมไม่ให้เขาพักซะล่ะ
เธอสวมรองเท้าแตะและเดินมาที่ชั้นล่างเทอาหารเช้าให้กับตัวเองแล้วไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
ในตอนที่เธอกินซีเรียลอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงประตูห้องนั่งเล่นที่เปิดออก
ดรูวส์ วางช้อนลงด้วยความสงสัยว่าใครกันที่มาเช้าแบบนี้
เมื่อเดินผ่านประตูมา อนิสตัน ได้ลากกระเป๋าสีแดงของตัวเองเข้ามาและโผล่มาตรงหน้า ดรูวส์
เมื่อเห็น ดรูวส์ โผล่มาจากห้องกินข้าว สีหน้าสนใจของ อนิสตัน ก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“ เอริค อยู่ไหน ? “ – อนิสตัน ถามราวกับคุยกับคนรับใช้ ถ้าเป็นตอนอื่น ดรูวส์ คงตอบแบบแดกดันกลับไปแต่ตอนนี้….
ดรูวส์ มองไปที่ อนิสตัน ด้วยตาที่เป็นประกายแล้วชี้ไปที่ชั้นบนก่อนจะพูดขึ้น – “ ชั้นบน ห้องที่สองทางซ้าย “
เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ อนิสตัน ก็มอง ดรูวส์ อย่างสงสัยก่อนจะวางกระเป๋าตัวเองลงแล้วเดินไปชั้นบน
ในตอนที่ อนิสตัน เดินหายไปจากบันได ดรูวส์ ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
“ เอริค นายโทษฉันเรื่องนี้ไม่ได้หรอกนะ “
