Chapter 109 – สงเคราะห์
เอริค ฟังและไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาก้มหน้าและเริ่มจดบางอย่าง การกระทำนี้ทำให้ กวินเน็ธ ตกใจ เธอรู้สึกว่าคำตอบของเธอนั้นควรน่าชื่นชมแต่เขาไม่ได้ให้เวลาให้เธอคิด หลังจากถามอีกไม่กี่คำถาม เขาก็บอกให้เธอลองเริ่มแสดงดู
พนักงานคนหนึ่งได้เอาฉากเข็นออกมาที่กลางห้องและอธิบาย – “ คุณพัลโทรว์ ฉากที่เธอต้องการแสดงเป็นแบบนี้ บนรถบัสมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งอยู่ๆก็มานั่งข้างเธอ เขาหล่อมากๆ แค่มองดูก็ทำให้ใจของเธอเต้นรัวแต่อยู่ๆเธอก็รู้สึกถึงปืนที่กดมาข้างๆตัว ชายคนนั้นจับเธอเป็นตัวประกันและต้องการให้เธอทำท่าว่าเธอสองคนเป็นคู่รักกันตอนที่ตำรวจขึ้นมาตรวจรถบัส เธอไม่กล้าขัดขืนและไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากต้องทำตามที่เขาพูด คุณพัลโทรว์ เธอไม่มีบทพูด เธอได้แต่แสดงสีหน้าและภาษากายเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอ เธอมีเวลาเตรียมตัวหนึ่งนาที “
การไม่มีคำพูดสักคำนั้นเป็นเรื่องที่ยาก นี่คือสิ่งแรกที่เข้ามาในหัวของเธอแต่เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือก เธอต้องปรับความคิดและเตรียมการแสดงให้เร็วที่สุด
หนึ่งนาทีต่อมา กวินเน็ธ ได้นั่งที่ม้านั่งและพูดว่าพร้อม ผู้ช่วยเตือนเอว่าตอนที่เพลงหยุดนั้นการแสดงก็หยุด เขาใช้กระดานประกาศให้เริ่มการแสดง
ในเวลาเดียวกันพนักงานอีกคนก็เริ่มกดปุ่มเริ่มเล่นเพลง เสียงเปียโนนั้นดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
นี่คือเพลงที่เล่นในฉากรถบัส ชื่อของเพลงนี้คือ Silent Love เพลงนี้ถูกเอามาจากนักดนตรีชาวกรีกที่ชื่อ แวนเจลิส และทำเป็นอัลบั้มไม่ได้ ครั้งนี้ เอริค ได้เลือกเพลงทั้งหมดจาก Running Out of Time เขามั่นใจว่ามันจะไม่ติดลิขสิทธิ์และในอนาคตถ้าเขาต้องการ เขาก็สามารถวางขายเพลงของพวกนี้ได้อีก
กวินเน็ธ นั่งอยู่เงียบๆ หลังจากผ่านไปไม่กีนาทีก็มีพนักงานคนหนึ่งมานั่งข้างเธอ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและหันกลับไปมองคนที่นั่งข้างเธอ เธอรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่อยู่ข้างตัวและหันลงมาดูก่อนจะพบว่ามันเป็นปืนพลาสติกที่กดตัวเธอไว้ หน้าของเธอได้แสดงความกลัวออกมาทันที ร่ากายของเธอถอยกลับมาเหมือนเธอพยายามจะหนีออกมา
การแสดงของทั้งสองดำเนินต่อไป พนักงานได้เอามือข้าหนึ่งมาโอบไล่ของเธอไว้และพูดขึ้น – “ อย่าส่งเสียง “
ตัวของ กวินเน็ธ แข็งทื่อและท่าท่ามองไปข้างหน้า จากมุมมองของ เอริค เขาเห็นมือของเธอที่อยู่บนเข่านั่นสั่นเบาๆ พนักงานได้เอาแว่นตาดำออกมาแล้วใส่มันให้กับเธอ เธอไม่ได้แสดงท่าทีตอบโต้อะไรเหมือนกับตุ๊กตาที่ไม่อาจขยับได้
ส่วนนี้นักแสดงชายต้องเริ่มคุยโทรศัพท์แต่เพราะนี่เป็นการออดิชั่น ส่วนนี้จึงไม่ได้มีอยู่
“ พิงมา “ – พนักงานกระซิบบอกกับเธอ กวินเน็ธ ก็โน้มเข้าหาไหล่ของเขาอย่างเชื่อฟัง
ไม่นาน เอริค ก็โบกมือและทันใดนั้นก็มีคนหยุดเพลง
เมื่อได้ยินเสียงเพลงที่หยุด กวินเน็ธ ก็รู้ว่าการแสดงจบแล้ว เธอรีบนั่งหลังตรงและถอดแว่นออกก่อนจะส่งมันให้กับชายที่นั่งข้างๆ
เอริค รีบพูดขึ้นมา – “คุณพัลโทรว์ ขอบคุณสำหรับการออดิชั่น เธอไปได้แล้ว เราจะแจ้งผลให้เร็วที่สุด “
“ อ่ะ มัน….จบแล้วเหรอ ? “ – กวินเน็ธ ถามออกมาโดยไม่ขัดเขิน
เอริค พยักหน้าแล้วผายมือเหมือนกับบอก ‘ เชิญออกไปได้แล้ว ‘ กวินเน็ธ ต้องหยิบกระเป๋าของเธอและออกจากห้องไป หลังจากที่ปิดประตูแล้ว เธอก็ลบรอยยิ้มออกจากใบหน้าและเดินออกไปผ่านเด็กสาวในห้องรอออดิชั่น
ในห้องออดิชั่นนั้นมีคนพูดถึงเรื่องการแสดงของเธอ
อลันฟิชแมน ที่นั่งข้างๆ เอริค ได้ถามออกมา – “ เอริค นายคิดว่าไง ?
ก่อนที่จะพบกับเธอ เอริค ได้กากากบาทไว้ที่ชื่อของเธอในหัวเขาแล้ว เขาไม่ได้ประทับใจในความสวยของเธอ ยิ่งกว่านั้นการแสดงของเธอนั้นยังดูแย่ เขาจึงอธิบายออกมา – “ ไม่ เธอไม่เหมาะกับบท การแสดงออกของเธอนั้นเกินไปและดูเสแสร้ง เคิร์ท พร้อมเรียกคนต่อไปรึยัง ? “
นิโคลแฟรงค์ ที่นั่งข้างๆเขารีบหยุดทีมงานไม่ให้เรียกคนต่อไปเข้าและพูดขึ้น – “เอริค นายรังเกียจมั้ยถ้าจะเปลี่ยนนักแสดงดู ? “
“ เฮ้ นี่แค่คนที่สาม เราตกลงกันว่าจะเปลี่ยนทุกๆ 10 คนนิ “ – ชายที่เล่นตะกี้ได้ค้านขึ้นมา
นิโคล มองอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจและพูดขึ้นมา – “ รอยซ์ ฉันไม่คิดว่านายควรได้เข้าร่วมการออดิชั่นนี้ นายมันน่าเกลียดเกินไป เด็กสาวสามคนได้รับผลกับการนั่งข้างนาย ดังนั้นพวกเธอเลยแสดงได้ไม่ดี นายน่ะกำลังฆ่าสาวๆพวกนั้น “
“ ถ้า ออดรีย์เฮปเบิร์น มาออดิชัน เธอคงแสดงได้ดี “
“ รอยซ์ ในที่สุดนายก็ยอมรับว่านายหน้าตาสู้กอริลล่าไม่ได้ด้วยซ้ำ “
เขาดูขี้เหร่แต่ไม่ได้น่าเกลียด เขาพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ – “ นิโคล ถ้านายยังล้อเลียนฉันอยู่ ฉันจะบอกทุกคนว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนที่บาร์ของเบรดี้
“นายกล้าเหรอ ! “
เอริค รีบตบโต๊ะเพื่อหยุดการทะเลาะของทั้งสองคน นิโคล นั้นเป็นช่างภาพและ รอยซ์ เป็นผู้ช่วยโปรดิวเซอร์ ทั้งสองคนน่ะอยู่ในทีมของภรรยา เจฟฟี่ พวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทุก 2-3 วัน ดังนั้น เอริค จึงไม่ได้กังวลว่าทั้งสองจะมีเรื่องกันแต่เขาก็เริ่มเหนื่อยกับการเถียงกันของทั้งคู่
สาเหตุของการทะเลาะในวันนี้คือผู้หญิงทุกคนที่มาในวันนี้ต่างก็สวย เอริค กำลังหานักแสดงที่เหมาะแต่ผู้ชายทุกคนที่นี่ต่างก็พร้อมที่จะเล่นบท แอนดี้ ดังนั้นเขาจึงคิดว่ามันเป็นรางวัลเล็กๆน้อยๆให้กับทีมงานที่ทำงานอย่างหนักมาหลายวัน
ไม่คาดคิดว่าเขาจะประมาทต่อมอารมร์ของพวกนี้ไป ตอนแรกออดิชั่นทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีแต่เมื่อเด็กสาวสุดเซ็กซี่ชาวลาตินเดินเข้ามาในห้อง นิโคล ก็รีบเข้าไปรับบทนักแสดงชาย แม้ว่ามันจะเป็นตาของ อลันฟิชแมน แต่เพราะคนที่อยู่นอกห้อง ที่ อลัน ทำได้ก็แค่นั่งมองดูเฉยๆ
“ พวก หยุดทะเลาะกันได้แล้ว พวกนายเริ่มทำฉันปวดหัวแล้ว รอยซ์ ทำงานนายต่อและถ้าไม่มีใครเคารพกฎ ฉันจะหานักแสดงใหม่เองและไม่มีใครได้เล่นอีก “
บางทีเพราะ เอริค นั้นเป็นที่เคารพรึอาจจะกลัวไม่ได้เล่น ทั้งสองคนเลยหุบปากและชูนิ้วกลางให้กัน หลังจากที่นั้น เคิร์ท ก็ได้รับสัญญาณจาก เอริค เขาออกไปเรียกคนต่อไปในรายชื่อให้เข้ามา
… …
จนกระทั่งเธอออกมาจากตึก กวินเน็ธ ถึงจะเพิ่งรู้ตัว
“ อ่ะ ฉันควรคิดแบบนั้นนิ ! “ – เธอเตะขยะในลานจอดรถ
ในตอนที่เธอเริ่มคิดถึงการแสดงตะกี้ ในที่สุดเธอก็รู้ว่าทำไม เอริค ถึงได้ถามเรื่องรักแรกพบกับเธอ ปรากฏว่าเธอควรที่จะแสดงว่าฉากนั้นคือรักแรกพบของเธอ
เธอรู้สึกโง่กับคำตอบของตัวเอง ยิ่งกว่านั้นตอนที่เธอแสดง เธอก็แสดงแต่ความกลัวไม่ได้แสดงรักแรกพบออกมาเลย
แม้ว่าทีมงานนั้นจะย้ำแล้วว่าผู้ชายนั้นหล่อว่าการมองไปที่เขาก็ทำให้ใจเธอเต้นรัวแล้ว
เธอได้แต่โทษนักแสดงที่เขาหน้าตาขี้เหร่แต่พวกนั้นก็ยังให้เขาเล่นบทคนหล่อ ถ้า เอริค รึ ทอมครูส นั่งข้างๆเธอ เธอมั่นใจว่าเธอต้องใจเต้นรัวแน่
แต่เธอไม่ได้โทษความโง่ของตัวเองและโยนความผิดไปที่ ดรูวส์ เธอเริ่มโทษยัยเด็กนั่น ดรูวส์ อยู่ที่บ้านกับ เอริค ดังนั้น ดรูวส์ ต้องเห็นบททั้งหมดแล้วแต่เมื่อเธอถาม ดรูวส์ เรื่องบท เธอก็ได้เนื้อหาของเรื่องแค่นิดหน่อย ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนี้ เธอคงเตรียมตัวได้ดีกว่านี้แล้ว
เธอเดินผ่านตู้โทรศัพท์และสงสัยว่าเธอควรโทรหา ดรูวส์ อีกครั้งดีมั้ยเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะช่วยให้เธอได้โอกาสอีกครั้งได้รึเปล่า ครั้งหน้าเธอมั่นใจว่าเธอต้องเตรียมตัวมาอย่างดีได้และไม่ทำผิดพลาดแบบเดิมอีก
กวินเน็ธ ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนนี้ ดรูวส์ น่าจะเรียนอยู่ หลังจากที่หาเบอร์ในสมุด เธอก็เอาเหรียญใส่ตู้และกดไปที่เบอร์ห้องนอนของ ดรูวส์
หลังจากที่ดังไม่กี่ครั้งก็มีคนรับ
“ สวัสดี ! “ – เสียงของเด็กสาวอีกฝั่งเหมือนกับว่ายังไม่ตื่น
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอบอุ่น – “เฮ้ ดรูวส์ ฉันเอง กวินเน็ธ …โอ้ นี่ก็ 10 โมงแล้ว เธอยังหลับอยู่เหรอ ฉันอิจฉาเธอจริงๆ….วันนี้ฉันมาออดิชั่นด้วยแต่ฉันคิดว่าฉันทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ เธอช่วยคุยกับ คุณวิลเลียม ให้โอกาสฉันอีกรอบได้มั้ย? …ดี …โอเค …ฉันจะรอฟังข่าวดีนะ ไปหาอะไรกินกันวันหยุดนี้ ฉันรู้จักร้านอาหารอิตาลีอร่อยๆอยู่ใน Sunset Strip …. ดีเลย …โอเค แค่นี้แหละ บาย “
เมื่อวางโทรศัพท์แล้ว กวินเน็ธ ก็พูดด้วยน้ำเสียงอิจฉา – “ สำหรับเธอที่นอนในตอนกลางวันได้ ยัยนั่นต้องออกไปทำอะไรโง่ๆมาเมื่อคืนแน่ “
