บทที่ 178 – พลังของฮีโร่ (2)
ฉันได้กลับไปที่โลกในทันที ฉันนั้นรู้ว่ายุยอยู่ไหน ฉันจึงรีบวิ่งไปหาเธอในชุดเกราะ
“ชาราน่า”
[ค่ะนายท่าน!]
หลังจากที่ชาราน่าเข้าไปในตัวฉัน ฉันก็ยังใช้แม้แต่ธาเลเรีย จากนั้นฉันก็ได้ความเร็วศักดิ์สิทธิ์และไปถึงตัววอร์คเกอร์ในเวลาเพียง 1 นาที 13 วินาที
ในพื้นที่ๆเงียบสงบและะรกร้าง มอนสเตอร์ชนิดแมลงได้บินตรงมาหาวอร์คเกอร์ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าลูก้า บรูโน่เป็นคนทำ ในแขนของวอร์คเกอร์ ฉันสามารถเห็นยุยกำลังดิ้นรนเพื่อเป็นอิสระอยู่
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
“อึก ใจเย็นก่อนคังยุย พี่ชายของเธออยู่นั่น”
“อ่า พี่ พี่พูดอะไรกับเขาหน่อยสิ! หนูจะต้องไปพบคนๆนั้นในตอนนี้”
ก่อนอื่นฉันได้ใช้พลังของไพก้าในการเผามอนสเตอร์รอบๆ จากนั้นก็รับยุยมาจากวอร์คเกอร์ ฉันสามารถจะเห็นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในตาของเธอ แก้มของเธอแดงและตาของเธอก็ไม่ได้มองไปที่สิ่งใด มันเป็นสถานะประเภทของการติดเสน่ห์
“ปล่อยหนูไปพี่! หนูจะลำบากถ้าหนูไม่ได้เจอเขา”
“ยุยก่อนอื่นใจเย็นก่อน”
“หนูเกลียดพี่! พี่ไม่รู้ว่าหนูรู้สึกยังไง!…เอ๊ะ?”
ท่าทางของยุยได้เริ่มบิดเบี้ยวราวกับว่าเธอกำลังทรมานกับอะไรบางอย่าง
“หนู หนู… พี่… แต่ว่าคนนั้น… อ๊า…”
เธอกำลังอยู่ในความขัดแย้งเพราะเธออยู่ในผลของเสน่ห์งั้นหรอ? ฉันอยากจะกอดเธอไว้และถูแก้มกับเธอ แต่ว่ามันไม่ใช่ในตอนนี้ ฉันได้หายใจเข้าและตะโกนออกมา
“ยุยหลุดออกมา”
[คุณได้ใช้วอคลาย! สมาชิกในปาตี้ทุกคนได้รับการเคลียสถานะด้านลบ ทุกคนในปาตี้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% ในระยะเวลาหนึ่ง และได้เข้าสู่สถานะสุดยอดเกราะไม่สกสะท้านกับการโจมตีของศัตรู]
ดวงตาของยุยได้กลับมาเป็นปกติอีกครั้งในทันที
“…เอ๊ะ?”
เธอดูสับสนมากๆ เธอได้จับแก้มของเธอและเคาะหัวตัวเองสองสามทีจากนั้นก็ตระหนักได้ว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของฉัน หน้าของเธอได้แดงขึ้น
“พี่ เกิดอะไรขึ้น…?”
“ขอโทษนะยุยที่พี่ลากน้องเข้ามาสู่ปัญหาของพี่นะ”
“มะ ไม่ หนูไม่เป็นไร หนูทำให้พี่มีปัญหาหรอ? มะ มันแย่มากเลยถ้าหนูทำ….”
“ยุยไม่ได้ทำอะไรหรอกไม่ต้องห่วง น้องโอเคนะในตอนนี้”
“คะ ค่ะ จริงๆแล้วมันรู้สึกแปลกๆ จู่ๆหนูก็ชอบใครบางคนที่หนูเห็นเป็นครั้งแรกจนไม่สามารถจะควบคุมตัวเองได้… มันแปลกเกินไป จากนั้นคุณลุงวอร์คเกอร์ก็เข้ามาจับหนูและ… ถ้าไม่ใช่เพราะเขา….”
ฉันได้วางยุยลงปัดฝุ่นให้เธอ จากนั้นก็ก้มหัวให้วอร์คเกอร์
“วอร์คเกอร์ขอบคุณมาก”
“ฉันเพียงแค่ทำตามในสิ่งที่นายบอกให้ทำ ฉันเพียงแค่ทำงานของฉัน”
“ยังไงก็ตามมันก็ต้องขอบคุณนายที่ทำให้ยุยปลอยภัย ขอบคุณมากจริงๆ ฉันจะไม่ลืมหนี้บุญคุณนี้ไปแม้ว่าฉันจะตายไปก็ตาม”
“….ฮึ่ม ตามใจนายเถอะ”
“ขอบโทษด้วยแต่ว่าตอนนี้นายช่วยปกป้องยุยต่อไปได้ไหม? ฉันมีสิ่งที่จะต้องทำ”
“…น่าสนใจ แน่นอนฉันจะปกป้องน้องสาวนายเอง ไปคลั่งได้เลบ”
ฉันได้ลูบหัวยุยอีกครั้ง จากนั้นก็เปิดหมวกเพื่อเปิดดวงตาของฉัน จากนั้นก็จ้องไปที่แมลงที่ยังคงบินมาหาฉัน หลังจากได้สบตากันแมลงทั้งหมดที่มองมาก็ได้กลายเป็นหินและตกลงไปกับพื้น เสียงแตกนับไม่ถ้วนได้ดังออกมาราวกับมีลูกเห็บ
“นายไม่ใช่มนุษย์…”
“นี้คือพี่ของ…!”
แมลงได้เปลื่ยนเป็นหินในทันทีที่พวกมันอยู่ในระยะของฉัน เว้นแต่ว่าจะมีฮีลเลอร์ที่มีมานาที่น่าทึ่งเป็นของตัวเองถึงจะเป็นไปได้ที่จะยกเลิกพลังนี้ของฉัน จากนั้นประติมากรรมหินนับพันก็ได้ล้อมพวกเรา ฉันได้โบกมือเบาๆเพื่อสร้างทอนาโดจากไต้ฝุ่นคลั่ง ด้วยพลังของชาราน่าที่เสริมเข้าไปให้ทอนาโดฉันจึงได้ปั่นรูปปั้นหินจนเป็นชินๆ
ในชั่วพริบตาเดียวมอนสเตอร์ทั้งหมดได้หายไป ฉันได้ถอนหายใจออกมาและดึงหมวกกลับลงมา จากนั้นก็หันไปมองยุยและวอร์คเกอร์พร้อมพูดขึ้น
“ถ้างั้นฉันไปนะ”
“พี่ค่ะ หนูไปด้วยได้ไหม? หนูอยากจะเห็นพี่สอนบทเรียนให้กับเขา! หนูไม่สามารถจะให้อภัยตัวเองได้ที่ไม่สามารถจะเลือกระหว่างพี่กับคนๆนั้นได้!”
ดูเหมือนยุยจะต้องการจบมันด้วยตัวเองเหมือนฉัน ฉันได้มองไปที่วอร์คเกอร์ซึ่งเขาได้หยักไหล่ออกมา
“ฉันก็รำคาญเหมือนกันเพราะฉันทำได้แต่หนีมา ฉันอยากจะเห็นจังว่าหมอนั่นจะเป็นยังไงเมื่อได้เห็นนาย”
“เอาล่ะ ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ ไพก้าแสดงรูปธรรม”
[กำลังรออยู่เลย!]
ไพก้าได้แสดงรูปธรรมในรูปร่างของมังกร เมื่อฉันให้ยุยและวอร์คเกอร์ขึ้นไปบนหลังเธอ ยุยก็ส่งเสียงออกมา
“สวยงามอะไรแบบนี้….พี่น่าทึ่งมาก! นักสำรวจดันเจี้ยนมีอะไรแบบนี้เหมือนกันหมดเลยใช่ไหม?”
“ขอโทษที่ทำให้จินตนาการของเธอพังนะ แต่ว่าพี่ของเธอน่ะพิเศษ”
ฉันได้ดื่มมานาโพชั่นลงไปและสั่งให้ไพก้าบิน ไพก้าได้เริ่มบินสูงขึ้นไปและคนธรรมดาที่ได้เห็นเธอจากถนนได้ร้องออกมา
“คังชิน ใบหน้าน้องสาวของนายไม่ได้ถูกซ่อนอยู่”
“มันไม่เป็นไร ยังไงพวกนั้นก็รู้แล้ว พวกเราจะเปิดเผยมันมากขึ้นแล้วในตอนนี้ ฉันไม่ได้มีแผนที่จะซ่อนอีกต่อไปแล้ว มันไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนั้นอีกต่อไป”
ฉันเดาว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ลูก้า บรูโน่ได้เดินทางมาที่เกาหลี เจอยุยเป็นครั้งแรก และทำให้เสน่ห์กับเธอเพราะเขาหลงเสน่ห์เธอ เขาจะต้องสงสัยว่าเธอเป็นน้องสาวของฉันแน่ๆ ในกรณีนี้มันไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องหลบซ่อนอีกต่อไป มันมีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันจะต้องทำคือ
แสดงให้เขาเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำแบบนั้น
“ไพก้าเร่งความเร็วเต็มที่ ตามรอยมานาของลูก้า บรูโน่”
[เข้าใจแล้ว]
ไพก้าได้พุ่งตรงออกไปเหมือนกับสายฟ้า เขาอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ เขาคนนั้นแม้แต่ใช้พลังบางอย่างเพื่อให้คนอื่นๆไม่ให้เข้ามาหาเธอ เขาอาจจะคิดว่าวอร์คเกอร์แข็งแกร่งกว่าเขาในการต่อสู้และวางแผนที่จะจับยุยมาก่อน
ซึ่งยุย….ฮ่าห์… ฮ่าๆๆๆ
“เจอแล้ว”
ไพก้าได้พุ่งลงไปเหมือนกับลูกธนู คนรอบๆนั้นได้กรีดร้องและกระจายกันออกไป ในขณะเดียวกันฉันก็ได้คว้าคอชายคนหนึ่งที่วิ่งหนีเหมือนกับคนอื่นๆ เขาได้มองมาที่ฉันด้วยท่าทางที่ตกใจ ตามที่คิดเอาไว้เลยเขาปลอมตัวได้ค่อนข้างดี ยังไงก็ตามเขาไม่สามารถจะซ่อนมานาได้
“ไม่เจอกันนานนะลูก้า บรูโน่”
“นายสองคนจะทำอะไร!? ฉันไม่ใช่…”
ฉันได้โยนเขาลงไปกับพื้น ในทันทีมอนสเตอร์ขนาดเล็กได้ออกมาจากร่างกายเขาเข้ามาใส่ฉัน ฉันจึงทำให้มันกลายเป็นหินและล่วงลงไป ฉันได้คว้าไปที่หน้าของเขาและกระโดดลงไปจากหลังของไพก้า คนที่อยู่รอบๆเขาได้พึมพัมกันออกมา
“เกิดอะไรขึ้น?”
“มังกร? นั่นมังกรหรอ?”
“เดี๋ยวก่อนนะ นั่นไม่ใช่อัศวินมังกรหรอกหรอ?”
“มังกรที่เขาขี่เปลื่ยนไป! มันอาจจะเป็นเวอร์ชั่นเอเชีย”
“ฉันเป็นเพียงแค่นักท่องเที่ยวชาวอเมริกามาเกาหลี… อึก”
ฉันได้ใส่มานาลงไปที่เท้าและเตะไปที่ใบหน้าของเขา บาเรียมานาของเขาได้แตกกระจายไปในทันทีและฟันของเขาได้หลุดออกมาหลายซี่ คนด้านหลังได้กรีดร้องออกมา
“อัศวินมังกรกำลังทำลายคนไม่มีทางสู้”
“แจ้งตำรวจเร็ว”
“แจ้งตำรวจว่าอะไรล่ะ?”
สอง สาม สี่… ฉันไม่รู้สึกไม่พอใจกับใบหน้านี้ของเขา ฉันได้โยนเขาลงพื้นและยกเท้ากระทืบไปที่หลัง
“อั๊ก”
“ลูก้า บรูโน่ ฉันจะถามคำถามเท่านั้น ดังนั้นตอบมาซะ”
ฉันได้ถามออกไป
“ใครเป็นคนบอกนายเกี่ยวกับน้องสาวของฉัน?”
“ทำไมนายถึงทำแบบนี้…กับฉัน… อั๊ก!”
เขายังคงพยายามที่จะปิดบังตัวตนงั้นหรอ? ฉันได้ยิ้มและหยิบหอกออกมา จากนั้นฉันก็ตัดแขนของเขาออกไป ยุยได้ร้องออกมา แต่ฉันก็ไม่มีทางที่จะปล่อยไปเพียงเพราะเธอดูอยู่ ฉันได้เผาแผลของเขาด้วยพลังของไพก้าและสะบัดเลือดออกไปจากหอก ต่อมาฉันได้วางหอกบนหลังของเขาและพูดออกมาอย่างมั่นใจ
“ต่อไปจะเป็นหัวใจของนาย”
“ปะ เป็นบริทแมน! ไม่ใช่แค่นายแต่ว่าเขามีข้อมูลของทุกๆคนในรีไวเวิร์ล! เขาได้สร้างองกรค์ขึ้นโดยที่กลุ่มผู้พิทักษ์ไม่รู้…อั๊ก”
ฉันได้ฟาดที่หลังของเขาด้วยหอกของฉัน จากนั้นก็ถามอีกครั้ง
“นายแน่ใจนะว่านี่ไม่ใชการกระทำของผู้พิทักษ์?”
“ชะ ใช่สิ!”
“องกรค์นั้นชื่ออะไร บอกทุกสิ่งที่นายรู้มา”
“ตะ ตอนนี้เลยหรอ? กะ ก่อนอื่นช่วยรักษาแขนฉันได้ไหม…?
ฉันได้ยกหอกขึ้น เพียงเพิ่งฉันทำท่าจะโจมตีลูก้า บรูโน่ก็ตะโกนออกมาอย่างหมดท่า
“ฉันจะพูด ฉันจะบอกเดี๋ยวนี้แหละ”
“วอร์คเกอร์ รบกวนหน่อยนะแต่นายช่วยจดมันไว้หน่อย”
“…ได้สิ”
วอร์คเกอร์ได้ก้มมองและหยิบสมุดโน๊ตออกมา ในขณะที่เขาจดทุกคนที่ลูก้า บรูโน่พูดออกมา เขาก็ถามขึ้น
“ซิน ใคร…?”
“ซิน เฉาเหม่ย!”
นั่นเป็นผู้ใช้พลังระดับ SS ของจีน มันดูเหมือนว่าฉันจะเป็นจะต้องไปเจอกับเธอเหมือนกัน คำถามก็คือว่าเธอจะยังคงมีหน้าของเธอหลังจากนี้ไหม
หลังจากที่ลูก้า บรูโน่ได้พูดทุกๆอย่างหมด ฉันก็เก็บหอกกลับไป เมื่อมองไปรอบๆก็มีรถตำรวจหลายคันล้อมเราอยู่ เจ้าหน้าที่ๆดูเหมือนจะมีตำแหน่งที่สูงได้ตะโกนใสไมโครโฟน
“พวกเราคือตำรวจ”
“ถอยไปซะ”
ฉันได้ใส่มานาลงไปในคำพูด ตำรวจที่กั้นถนนเอาไว้ได้ถูกผลักกลับไปด้วยแรงกดดันของมานา มันเป็นเหมือนกันกับคนที่ล้อมเราอยู่ แม้ว่ามันจะมีวิธีที่ดีกว่าในการทำแบบนี้ แต่วาในตอนนี้ฉันไม่อยากให้ใครมารบกวน
ในเวลาเดียวกันฉันก็ได้เปิดช่องสนทนากิลด์
[สมาชิกกิลด์รีไวเวิร์ลบนโลกทุกคน ยืนยันความปลอดภัยของคนในครอบครัวซะ ถ้ามีบางสิ่งที่แปลกไปให้บอกฉันในทันที ฉันจะไปจัดการมันใน 5 นาที]
[ไม่ต้องห่วงชิน ฉันเป็นสมาชิกผู้พิทักาและได้ปกป้องครอบครัวของทุกๆคนอยู่ หลักๆแล้วมีนายกับฉันที่ถูกเพ็งเล็ง]
ฮวาหยาได้ตอบกลับมาในทันที ฉันไม่คิดว่าข้อมูลของสมาชิกคนอื่นๆจะถูกเปิดเผยออกไปเหมือนกัน บริทแมนนายใช้เงินไปมากขนาดไหนกันนะ? ฉันได้กัดฟันแน่น
ยังไงก็ตามฉันรู้สึกขอบคุณที่ฮวาหยาได้จัดการในสิ่งที่ฉันหลงลืมไป
[ฮวาหยาขอบคุณนะ ฉันเพียงแค่คิดแต่เรื่องของครอบครัวฉัน… ให้ตายสิฉันไม่ได้คิดถึงคนอื่นๆว่าจะเป็นเป้าหมายเลย มันน่าจะชัดเจนนะถ้าฉันใช้เวลาคิดมัน]
[ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะจัดการในสิ่งที่นายไม่มีเวลามาทำ…ดังนั้นแล้ว? นั่นทำให้ฉันมีหลายจุดยืนแล้วใช่ไหม? นายตกหลุมรักฉันหรือยัง?]
[ใช่ คงงั้น… แล้วแม่ของเธอโอเคนะ?]
[…อะ อือ แม่ปลอดภัย วอร์คเกอร์ได้ส่งข้อความมาหาทุกคนเรื่องของยุย ฉันได้จัดการเอาไว้ก่อนที่จะสายเกินไป]
ระหว่างที่ฉันคุยกับฮวาหยาฉันก็ได้ยกหอกขึ้นและปักมันลงบนพื้น ผู้ใช้พลังที่โผล่ขึ้นมาท่ามกลางกองกำลังตำรวจที่กำลังจะมาเข้าด้วยทั้งหมดได้แข็งทื่อ
[ทุกๆคนอยู่กับครอบครัวนะ ฉันจะไปจัดการองค์กรที่ชื่อ ‘เงาของฮีโร่’ เอง ฉันจะไปหาเธอเมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว]
[ชิน ฉันก็อยากไปด้วยเหมือนกัน]
[ฉะ ฉันด้วย!]
[ไม่ มันไม่มีปัญหาหรอก เธอไม่ต้องมากับฉันก็ได้]
ขอโทษนะ แต่ว่าการที่มีเธออยู่ที่นั่นไม่ได้ช่วยฉัน สำหรับในตอนนี้พวกเธอควรจะเน้นไปที่การเพิ่มพลังผ่านดันเจี้ยน
ฉันได้เหวี่ยงหอกของฉันและยิงวังวนวายุออกไปตัดแขนขาผู้ใช้พลังและขาของลูก้า บรูโน่
“อ๊ากกกกกกกก!”
“ถ้าหากว่ามีใครที่นายพามาด้วยก็บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ ฉันจะจัดการพวกนั้นทั้งหมดพร้อมๆกัน
[…ให้ช่วยไหม?]
เสียงง่วงๆได้ดังขึ้น มันไม่ใช่ช่องทางการสื่อสารของกิลด์แต่เป็นระบบส่งข้อความส่วนตัว
[เดซี่หรอ?]
[แมลงนั้นกำจัดทุกอย่างให้สิ้นซาก… หมดจด ไม่เหลืออะไรทิ้งไว้ มิดชิด พลังของฉันจะเป็นประโยชน์มาก]
ข้อเสนอที่คาดไม่ถึงของเดซี่ได้ทำให้ฉันพิจารณาขึ้นมาอีกครั้ง
[แต่ว่าเดซี่ฉันไม่ต้องการจะใช้พลังของเธอในการทำแบบนี้ นอกจากนี้นี้คือโลก….]
[ฉันต้องการช่วย นายเป็นคนที่มีบุญคุณ เป็นเพื่อน เป็นผู้มีพระคุณ]
พูดตามตรงฉันรู้สึกขอบคุณเธอมากๆกับข้อเสนอที่เธอพูดมา การกำจัดให้สิ้นซากนั้นเป็นสิ่งจำเป็นไม่เช่นนั้นอาจเกิดแบบนี้ขึ้นอีก ฉันไม่อยากที่จะให้เธอมาเกี่ยวข้องเพราะเธอมีปัญหากับคนอื่น แต่ว่าในเมื่อเธอส่งข้อความมาหาฉันอีกครั้งว่า [ต้องการจะช่วย] มันเหมือนกับการกระตุ้นฉัน
[ถ้าอย่างนั้นฉันก็ยินดีนะ ขอบคุณมากฉันจะต้องให้เธอมาช่วยหน่อย]
[อื้อ ฉันพร้อมแล้ว]
หลังจากที่คุยกับเดซี่เสร็จ ฉันได้เข้าไปใกล้ลูก้า บรูโน่ เขาได้สะดุ้งและคลานไปข้างหลัง
“ฉะ ฉันจะบอกนายเกี่ยวกับบริทแมน ดังนั้นได้โปรด….!”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน”
ฉันได้จับหอกแน่นและปักมันลงไปที่ ‘ตรงนั้น’ น้ำพุเลือดได้พุ่งกระฉูดออกมาพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของลูก้า บรูโน่
“อ๊ากกกกกกกกกกก”
“อึก เพียงแค่ได้เห็นฉันก็เจ็บแล้ว…”
“ขอโทษนะ แต่ว่านี้มันไม่น่าดูเลย”
ฉันได้แทงหอกลงไปอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ไม่ใช่แค่นั้นฉันยังใช้ไต้ฝุ่นคลั่งในการฉีกกระชาก ‘พื้นที่ตรงนั้น’ จากนั้นฉันก็ได้หยุดเมื่อฉันแน่ใจว่ามันจบแล้ว
“อ๊าาาาาา….”
“เยี่ยม สมบูรณ์แบบ ด้วยแบบนี้มันก็ไม่สำคัญแม้ว่านายจะไปล่อลวงใครที่ไหนอีก”
“อ่า พี่ของหนูเท่เกินไปแล้ว…”
“เท่!? เท่!? เฮ้คังชิน! ของสาวของนายยังแปลกอยู่! เธอไม่ปกติ!”
จากนั้นระยะเวลหนึ่งบอลแสงสีขาวก็ได้ลอยออกมาจากหัวของลูก้า บรูโน่ ฉันรู้สึกไม่ได้ถึงอันตรายจากมันดังนั้นเลยไม่โตจมตี ฉันได้เอียงหัวมองดูมันเข้ามาใกล้ๆ ในขณะที่มือของฉันสัมผัสมันข้อความก็ดังในหัวฉัน
[คุณต้องการจะใช้อำนาจของฮีโร่เพื่อดึงพลังที่ลูก้า บรูโน่ได้รับไหม?]
