บทที่ 60 – เหตุการณ์การจู่โจม (3)
“อะไรนะ!?”
“พวกนั้นเป็นใคร!?”
เพราะว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับภาษจีน ฉันก็เลยไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดอะไรอยู่
ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรคำพูดของฉันก็ไม่สามารถจะส่งไปถึงพวกเขาอยู่ดี ฉันก็เลยทำง่ายๆอย่างการไม่สนใจพวกเขา เมื่อพวกเขาไม่ได้รับความสนใจจากฉัน ครู่หนึ่งพวกสิ่งที่พวกเขากำลังจัดการอยู่ก็วิ่งมา
[กรรรรรร!]
[หมูป่า! วิ่ง!]
“เวรเอ้ย มันกำลังมา!”
อย่างที่ฉันคิดเลย มันใช้เวลาเพียงแค่แปปเดียวก่อนที่รูปแบบของผู้ใช้พลังจากพังลงไป ผู้ใช้พลังประเภทจอมเวทย์นั้นมีร่างกายที่อ่อนแอ พวกเขาจะถูกสังหารในทันทีถ้าหากว่าหมูป่ามาถึงตัวของพวกเขา เพราะอย่างนี้พวกเขาเลยได้วิ่งหนีออกไปโดยไม่ลังเลเลย มันไม่ได้มีใครที่เหมือนจะเป็นผู้ใช้พลังระดับ S ในสนามรบนี้เลย แถมยังไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่กล้าจะไปเผชิญหน้ากับหมูป่า จริงๆแล้วกวางโจวมันก็เป็นเมืองใหญ่เหมือนกันนะ! พวกเราควรที่จะสนใจมันมากกว่านี้!
ด้วยคนจำนวนมากที่มีอยู่ พวกเขาไม่ได้สนใจพลเรือนปกติหรือผู้ใช้พลังที่อ่อนแอที่กำลังจะตายเลยหรอ? มันแทบจะไม่มีใครที่สามารถจะต้านทานหมูป่าที่กวางโจวได้เลย แถมในคนจำนวนมากที่เป็นนักท่องเที่ยวอีกด้วย ถึงแม้ว่ารัฐบาลจีนจะคุมพื้นที่นี้อยู่ในตอนนี้ แต่ว่าเสียงประชาคมระหว่างประเทศมันจะดังขึ้นมาเมื่อเวลาได้ผ่านไป
เมื่อพูดถึงจุดที่พวกเขากล่าวถึงเหตุผลที่พวกเขาปฏิเสธผู้ใช้พลังจากต่างประเทศมาให้ความช่วยเหลือ เจตนาที่เป็นอันตรายของพวกเขาจะถูกเปิดเผยอย่างเต็มที่ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงทำสิ่งที่ไม่สามารถจะควบคุมเอาไว้ได้ ในบางครั้งผู้ใหญ่ก็เหมือนวัยรุ่นอย่างน่าแปลกใจและเรียบง่าย แต่พวกเขาก็ยังโหดร้ายอีกด้วย
“ลูกชายมันกำลังจะมาแล้ว”
“ผมพร้อมแล้วพ่อ”
หมูป่ายักษ์มันได้ร้องออกมาอย่างมีความสุขเมื่อมันได้รับการโจมตีเวทมนตร์จากทุกด้านและในที่สุดมันก็มาถึงพวกเรา เมื่อมันพุ่งไปข้างหน้าอาคารและต้นไม้จะถูกทำลาย ถนนจะพังทลาย มันเหมือนกับว่าเกิดแผ่นดินไหวขึ้นเลย อย่างไรก็ตามพ่อก็ได้กางใยแมงมุมไประหว่างซากทั้งหมดนั้นและคล้าที่ปลายมันเอาไว้ เมื่อหมูป่ายักษ์เข้ามาในใย พ่อก็ได้ปล่อยคลื่นกระแทกที่ทรงพลังมากที่สุดเท่าที่พ่อจะทำได้ ฉันไม่เคยสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเลย
[กรรรรรร!]
ครู่หนึ่งที่หมูป่ายักษ์มันติดอยู่ในใย มันก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะโมเมนตันของตัวเองได้ ขาหลังของมันได้ลอยขึ้น ตามด้วยร่างกายและขาหน้าในขณะที่หน้าของมันพลิกลง มันก็เป็นช่วงเวลาที่หมูมันจะบินจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะแค่คว่ำก็ตาม
ฉันได้ตกใจอย่างมากกับทักษะของพ่อ เพียงแค่ส่งคลื่นกระแทกเข้าไปในใยแมงมุมพ่อก็สามารถที่จะยกบอสที่มีขนาดใหญ่ขุเนไปบนอากาศได้! ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะทักของพ่อ ใย หรือจังหวะเวลา แต่มันก็ยังคงน่าประทับใจจริงๆ
ขาของหมือมันได้สะบัดไปรอบๆในอากาศ แต่ว่าในสถานการณ์เช่นนี้มันมันควรจะมีปีกตกลงมาจากฟากฟ้า หมูที่ไม่มีปีกมันไม่สามารถที่จะบินต่อไปได้
ฉันไม่ได้สนใจเกี่ยวกับมันว่าจะเป็นยังไงเมื่อตกลงมา แต่ฉันได้คิดไปถึงคลื่นกระแทกที่เป็นผลจากน้ำหนักหลายพันตันของหมูป่าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าที่สูงไปหลายสิบเมตร
“พ่อ!”
“ไม่ต้องกังวล ดูดซับแรงกระแทก!”
มัยมีที่หมูป่ายักษ์มันได้ตกลงมาบนพื้น อย่างไรก็ตามคลื่นกระแทกที่อาจจะทำให้เกิดภัยพิบัติได้มันไม่ได้เกิดขึ้นมา เกราะของพ่อเพียงแค่ส่งเสียงดังเอี๊ยดเท่านั้น มันดูเหมือนว่าจะมีแรงขนาดมหาศาลอยู่ข้างในตัวของพ่อ แม้อย่างนั้นพ่อก็ยังปลอดภัยอยู่ ซึ่งสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจที่สุดเลยก็คือพ่อได้ตะโกนออกมา
“สะท้อนแรงกระแทก!”
ฉันได้ปิดหูของฉันทันที คลื่นเสียงจากแรงกระแทกมันทำให้ฉันรู้สึกคลื่นไส้ คลื่นกระแทกขนาดพิเศษของพ่อได้สงผลกับลูกชายของเขาเองด้วย และจากนั้นมันก็พุ่งออกไปเป็นเส้นตรงและทำลายขาหลังของหมู่ปาไป นี่มันเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่มันปรากฏตัวขึ้นมาที่มันได้รับความเสียหายอย่างเห็นได้ชัด ไม่ต้องพูดถึงว่ามันเป็นความเสียหายที่ร้ายแรงที่ทำลายขาข้างหนึ่งของมันไป!
“ทำได้ดีมากเลย พ่อ!”
[กรรรรรรรรรรรร!!!!]
หมูป่ามันได้ครางโหยหวนออกมา เพียงแค่เสียงคร่ำครวญชองมันก็ได้ทำให้ทั้งโลกสั่นสะเทือน หน้าต่างในอาคารที่อยู่ไกลออกไปได้แตกออกไปในันที
‘ฉันหวังว่าจะไม่มีใครตายไปจากเรื่องนี้นะ ฉันหมายถึงพวกคนโง่ที่ยังอยู่ในอาคารเมื่อเกิดเรื่องนี้ขี้น? ‘
แทนที่จะคิดในสิ่งที่เปล่าประโยชน์นี้ ฉันก็ควรจะเคลื่อนไหวได้แล้วเหมือนกัน
“ธาเลเรีย!”
[คุณได้อัญเชิญธาเลเรีย คุณสามารถที่จะบินหรือเดินบนอากาศได้อย่างอิสระ ถ้าหากคุณบินคุณก็จะได้รับความเร็วเพิ่มขึ้น 100% เวลาที่เหลืออยู่ 09.59.99]
ฉันได้พุ่งตัวออกไปจากพื้น ในขณะที่ฉันกำลังทะยานขึ้นไปบนอากาศ ฉันก็ได้เรียกไพก้าให้เขามาในถุงมือของฉัน
[นายท่านพวกเรากำลังจะล่าจะยักษ์นี้หรอ?]
“ถูกแล้วไพก้า อาหารค่ำคืนนี้ก็คือเนื้อหมูป่า!”
ฉันได้เร่งความเร็วขึ้นและพุ่งเข้าไปหาหมูป่า เมื่อมันเห็นฉันทะยานเข้าไปหามัน มันก็หยุดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและลุกขึ้นมาอย่าเซๆ มันได้จ้องมองมาที่ฉันอย่างโกรธๆ พ่อเลือกโจมตีได้ยอดเยี่ยมมากเพราะว่านั่นทำให้มันสูญเสียความสามารถในการพุ่งออกมา ถึงอย่างนั้นมันก็ยังมีจิตวิญญาณที่เร่าร้อน มันได้เปิดปากกว้างออกมา ในระหวางที่ฉันกำลังพุ่งออกไปฉันก็หยุด และคิดขึ้นมา ‘ไม่มีทาง’ ฉันได้รีบเปลื่ยนทิศทางเผื่อในกรณีนั้น ทันทีหลังจากนั้นมันก็ได้ร้องออกมาอย่างน่ากลัว
[ก๊าซซซซซซซซซซซ!!!!!]
คลื่นกระแทกนี้มันคลายๆกับคลื่นกระแทกที่พ่อพึ่งจะปล่อยออกมา เมื่อฉันได้มองไปดูอาคารก็ได้กำลังพังทลายลงมาหลังจากที่ได้รับแรงกระแทก
“พ่อ มันเป็นศิษย์ของพ่อใช่มั๊ย!?”
“อย่าได้พูดอะไรโง่ๆแบบนั้นและมองไปข้างหน้า!”
พ่อได้ตะโกนในขณะที่วิ่งมาหาฉัน ฉันยังคงพุ่งเข้าไปหามันต่อ แม้ว่ามันจะยิงคลื่นกระแทกออกมาจากปาก ฉันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวมันหลังจากที่พบว่ามันจะพุ่งออกมาเป็นเส้นตรง ฉันได้บินไปให้เร็วยิ่งขึ้น จุดมุ่งหมายของฉันก็คือตาซ้ายของมัน
“ฮึบบบบ! ตาย!”
‘ฉันจะต้องทำอะไรบางอย่างกับนิสัยที่ชอบตะโกนออกมาของฉันจริงๆซะแล้ว’
ฉันได้พึมพัมในใจของฉันและยื่นมือขวาออกไปข้างหน้าและต่อยเข้าไปที่ตาซ้ายของมัน
[ติดคริติคอล]
[ก๊าซซซ!]
เลือดของมันได้กระชูดมาใส่เกราะของฉัน ถุงมือของฉันที่เต็มไปด้วยสปิริตออร่าก็ยังคงเจาะเข้าไปในดวงตาของมันพร้อมกับประกายสายฟ้านับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามด้วยพลังลึกลับบางอย่างทำให้ฉันไม่สามารถจะทะลวงเข้าไปในตามันได้อีกเมื่อถึงจุดหนึ่ง นี่มันคือบาเรียของบอสที่ฉันเคยได้ยินมางั้นหรอ? เพียงแค่คิดเกี่ยวกับสิ่งนั้น ข้อความแจ้งเตือนก็ได้ดังออกมา
[คุณได้เชี่ยวชาญความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณระดับต่ำ! คุณภาพทางจิตวิญญาณของทุกสิ่งที่เชื่อมต่อกับวิญญาณคุณจะดีขึ้น เพิ่มความสัมพันธ์กับพวกเขา]
[คุณได้เรียนรู้ความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณระดับกลาง! คุณได้กลายเป็นเชี่ยวชาญในการควมคุมกลังจิตวิญญาณได้มากขึ้น วิญญาณที่เชื่อมต่อกับคุณด้วยพันธะที่แข็งแกร่งจะกลายเป็นแข็งแกร่งยิ่งขึ้นและง่ายที่จะเรียกใช้]
ทันใดนั้นเองสปิริตออร่าของฉันก็ได้แข็งแกร่งขึ้น ฉันได้ทุ่มเทมานาของไปที่ถุงมือและเสริมความแข็งแกร่งให้กับสปิริตออร่า ไพก๊าที่อยู่ในถุงมือก็ตะโกนออกมา
[ระเบิดสายฟ้า!]
ตูม! พลังงานสายฟ้าที่เข้มข้นในถุงมือของฉันได้ระเบิดออกมา ทัศนียภาพเบื้องหน้าของฉันมันได้เป็นประกายสีทอง ในเวลาเดียวกันหมูป่ายักษ์ก็ได้ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
“ก๊าซซซซซซซ!”
‘แม้ว่าแกจะสามารถกินมานาได้ มันก็ดูเหมือนว่าแกจะไม่สามารถที่จะกินมานาที่มีการเคลื่ยนที่ด้วยพลังธาตุได้ ไพก้ายอดเยี่ยมจริงๆเลย’
ในทันใดนั้นไพก้าและฉันก็ประสบความสำเร็จในการทำลายบาเรียหรือระเบิดตาซ้ายของมันทิ้ง แม้ว่าในขณะนั้นฉันจะรู้สึกรังเกียจที่ตาของมันกระจายมาโดนฉัน ฉันก็ได้ปัดมันออกมา
จากความเจ็บปวดและความตกใจ หมูป่ายักษ์มันก็ได้สะบัดตัวด้วยความโกรธ แต่ว่าด้วยเพียงสามขาของมันทำให้มันสะดุดไม่สามารถจะหาสมดุลได้ ในทางกลับกันฉันสามารถที่จะบินอยู่ได้ด้วยธาเลเรีย ฉันได้พุ่งไปลงอยู่บนพื้นที่หน้าผากของมัน
จากนั้นฉากแปลกๆก็ได้สะท้อนเข้ามาในดวงตาของฉัน พ่อกำลังวิ่งอยู่ในขณะที่หลบผู้ใช้พลังชาวจีนจำนวนมาก
“ฆ่าพวกมัน!”
“พวกมันไม่เพียงแต่เป็นผู้บุกรุกเท่านั้น แต่พวกมันยังเป็นหัวขโมยที่จะมาขโมยทรัพยากรของประเทศจีนเราอีกด้วย!”
“ไอลูกชาย เจ้าพวกบ้านี้มันกำลังคลั่งและโจมตีมาที่พ่อแทนที่จะเป็นหมูป่า!”
พวกเขาเป็นพวกบ้าที่คลั่งจริงๆ ฉันไม่สามารถจะทำอะไรในจุดนี้ของพวกเขาได้ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าพวกเขานั้นมาตอนไหน หมูป่ายักษ์มันได้สูญเสียขาและตา พวกเขาอาจจะคิดว่าพวกเขาสามารถที่จะจัดกรมันได้ตอนนี้สินะ พวกเขาก็เลยกำลังพยายามที่จะจัดการฉันกับพ่อผู้ที่ทำให้หมูป่าอยู่ในสภาพนี้เพื่อนที่จะเอาหมูป่าไปเป็นของตัวเอง
ฉันได้แต่ตกตะลึงมาก มันไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถจะโจมตีพวกเขา… ไม่สิ พวกเขาคิดที่จะโจมตีทำลายผู้ใช้พลังจากต่างประเทศที่มาช่วยได้ยังไง? ทำไมพวกเขาไม่ไปช่วยอพยพพลเรือนที่ไม่สามารถจะหลบหนีได้ล่ะ!?
จากนั้นหมูป่ามันก็ได้หันไปทางที่ที่มีคนรวมตัวกันอยู่และกระเสือกกระสนวิ่งไป ฉันได้จับขนของมันเอาไว้แน่นเพื่อที่ฉันจะไม่ได้หลุดออกไป
“พ่อ ฉันคิดว่ามันกำลังจะไปหาพ่อนะ!”
“ฮ่าๆๆๆ”
พ่อได้วิ่งอยู่ข้างหน้าฉันในขณะที่หัวเราะ เผชิญหน้ากับการพุ่งของหมูป่า ผู้ใช้พลังชาวจีนได้ยอมแพ้การไล่ลาและกระจายตัวกันไปทุกทิศทาง อย่างไรก็ตามดูเหมือนพวกระดับสูงจะไม่ได้วิ่งหนีไป แต่พวกเขาได้ชี้มาทางหมูป่า พวกเขาพยายามจะใช้เวทย์หรอ?
“บอลเพลิง”
“คลื่นเพลิง”
“หอกน้ำแข็ง”
‘งี่เงา หยุดใช้เวทย์ซะ’
เมื่อฉันเห็นพวกเขากำลังจะทำอะไรฉันก็จะตะโกนหยุดพวกเขา แต่ไม่ว่าฉันจะมองไปยังไงเวทย์นั่นมัน….พวกเขาได้เล็งมาที่ฉัน! พวกเขาได้เล็งมาที่ฉันอย่างแน่นอน! ฉันได้แต่ตกตะลึงงัน มันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะหัวเราะออกมา
เจ้าพวกโง่นี่! พวกเขาไม่คิดจะช่วยพวกเราที่ช่วยพวกเขาให้รอดพ้นจากความตาย และกลับพยายามที่จะฆ่าพวกเราแทน พวกเขาไม่ใช่แม้แต่มนุษย์
“ผิวมังกร!”
ชุดเกราะของฉันได้ส่องแสงสีแดงออกมา ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้เร็วขึ้นไปสามเท่า แต่ว่าการป้องของฉันมันเพิ่มขึ้นสามเท่า อย่างไรก็ตามแม้ว่าฉันจะไม่ใช่ทักษะนี้การโจมตีของพวกเขาก็ไม่น่าจะทำอะไรฉันได้อยู่ดี เมื่อการโจมตีมาถึงฉันมันก็ได้ระเบิดออกโดยที่ทำอะไรฉันไม่ได้ แต่ว่าการระเบิดมันได้อยู่ใกล้ๆกับจมูของหมูป่า มันได้โกรธขึ้นและเปิดปากปล่อยคลื่นกระแทกออกมา
[ก๊าซซซซซซซซซ!]
“ย๊ากกก!”
“กึก!”
พวกนักเวทย์ไม่สามารถที่จะหลบคลื่นกระแทกซึ่งเดินทางเร็วกว่ากระสุนไปได้ พวกเขาได้แตกละเอียดเป็นชิ้นๆทันทีที่โดนมัน
พวกเขาอย่างน้อยจะต้องเป็นผู้ใช้พลังระดับ B ฉันสงสัยว่าบางที่พวกเขาก็มีแนวโน้มว่าเป็นระดับ A อีกด้วย ซึ่งนั้นถือว่าเป็นระดับสูงในหมู่ผู้ใช้พลังทั้งหมด แต่ว่าพวกเขาได้เสียชีวิตไปอย่างไร้ประโยชน์ แม้อย่างนั้นฉันก็ไม่ได้สงสารอะไรพวกเขาเลย นี่มันเป็นผลมาจากการที่พวกเขาพยายามที่จะฆ่ามนุษย์คนอื่น อย่างที่พูดฉันก็แค่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
“นั่นมันเพียงพอแล้วจากแก”
ฉันได้จับขนของมันเอาไว้และปีนขึ้นไปบนหัวที่เหมือนกับภูเขาของมัน เมื่อฉันได้ไปถึงด้านบนฉันก็ได้ล้มตัวลงนอน หมูป่ายักษ์มันได้บ้าคลั่งไปอย่างสมบูรณ์ มันได้วิ่งผ่านไปตามถนนของกวางโจว แม้ว่ามันจะไม่มีขาข้างหนึ่งก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้ล้มลงไปและพยายามสั่นร่างกายราวกับว่าจะสบัดฉันออกไป ทิวทัศน์รอบๆตัวของฉันมันได้เปลื่ยนไปเรื่อยๆ ยังจะมีพลเรือนที่ไม่สามารถจะหลบหนีออกไปได้อีกมั๊ยนะ? พ่อจะสบายดีมั๊ย?
จากนั้นฉันก็ได้เห็นทิวทัศน์ด้านข้าง ในขณะที่ผู้ใช้พลังที่รวมตัวกันอยู่ได้หลบหนีกันออกไปคนละทิศละทางเหมือนกับฝูงหมดแตกลัง ส่วนพ่อได้ยิงใยแมงมุมออกมาจากสร้อยข้อมือและติดกับหลังของหมูป่า จากนั้นพ่อก็ใช้มันเหมือนกับเชือกปีนขึ้นมา
‘โอ้ พ่อทักษะการปีนเชือกของพ่อเป็นเลิศเลย แต่ขอโทษนะโอกาสที่พ่อจะได้ส่องประกายมันได้จบลงแล้ว’ ด้วยสิ่งนั้นฉันก็ได้ตะโกนออกมา
“ย๊ากกกก!”
[คุณได้ใช้วอคลาย! สมาชิกในปาตี้ทุกคนได้รับการเคลียสถานะด้านลบ ทุกคนในปาตี้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50% ในระยะเวลาหนึ่ง และได้เข้าสู่สถานะสุดยอดเกราะไม่สกสะท้านกับการโจมตีของศัตรู]
และจากนั้นฉันก็พูดต่อไปอีก
“ระเบิดสายฟ้าทมิฬ!”
