บทที่ 80 – ภายใต้ดวงจันทร์ทั้งสอง (3)
ตอนนี้มันมีเพียงคำถามเดียวอยู่ในหัวของฉันซึ่งก็คือบอสประจำชั้นที่ 35 เป็นยังไง?
“เกราะมีชีวิตยักษ์?”
หลังจากที่พูดมัน ฉันก็ไม่ได้มั่นใจมัน 100% ถ้างั้นมันควรจะเป็นอะร? อัศวินผี? ไม่ว่าจะอะไร ฉันก็ไม่สามารถจะแน่ใจกับมันได้
ทางออกที่ดีที่สุดก็คือไปดูมันด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่าฉันจะระมัดระวังอย่างมากในอดีต แต่ว่าหลังจากที่ฉันได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของฉันที่มากเกินไป ฉันก็ได้กล้ามากยิ่งขึ้น
“อืม ควบคุมตัวเอง ควบคุมตัวเองไว้ ไม่งั้นฉันจะเสียใจภายหลัง”
ความหยิ่งผยองมันเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการพัฒนาตนเอง! ฉันพึ่งอยู่เพียงแค่ชั้นที่ 35 เท่านั้น มันยังมีมอนสเตอร์ นักล่าและเผ่าพันธ์อื่นๆอีกมากที่แข็งแกร่งกว่าฉัน
ฉันจะต้องแข็งแกร่งขึ้น ฉันต้องการที่จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ถ้าฉันพอใจกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันและหยิ่งทรนงกับมัน ฉันก็เลิกฝันที่จะเติบโตขึ้นไปได้เลย
“อืม ดีล่ะมาลองเข้าไปกันก่อนเถอะนะ”
แม้ว่าฉันจะไม่สามารถทำตัวหยิงทรนงได้ แต่ว่าความสามารถในการเข้าใจความแข็งแกร่งของตัวเองก็เป็นสิ่งสำคัญ ด้วยอิลิกเซอร์และฉายา ฉันมั่นใจว่าฉันมีความแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะบอสประจำชั้นที่ 35 ได้เพียงลำพัง หลังจากคิดได้ดังนั้นฉันก็เปิดประตูด้านหน้าฉัย
“มาต่อสู้กัน!”
[ใช่]
มันมีเสียงทุ้มลึกดังออกมา ฉันได้มองไปรอบๆห้องที่แห่งนี้ไม่ใช่สุสานและถิ่นทุรกันดาร ฉันได้อยู่ถ้ำที่มืดเล็กน้อยซึ่งมันแตกต่างไปจากที่เขาคาดเอาไว้ มันไม่มีเพราะมีชีวิตหรืออาวุธลอยได้อยู่รอบๆเลย ภายในถ้ำนี้มีศัตรูเพียงตนเดียว
เขากำลังขี่ม้าสีดำและทุกๆลมหายใจของมันได้มีแก๊ซสีน้ำเงินออกมา ม้าสีดำของมันก็มีลำตัวที่ดูเหมือนว่าจะสามารถกลืนม้าลงไปได้ทั้งตัวเลย มีขวานขนาดใหญ่ได้พิงอยู่บนไหล่ของมันในขณะที่ถือหมวกในมืออีกข้างหนึ่ง
เกราะเหล็กสีดำของมันได้มีหนามแหลมออกมาจากส่วนข้อต่อซึ่งมองดูแล้วน่ากลัว ที่สำคัญเลยก็คือมันไม่มีหัว ตอนนั้นเองฉันก็ได้ตระหนักว่าหมวกที่มันถือเอาไว้อยู่ก็คือหัวนั่นเอง
มันเป็นอัศวินอันเดตไร้หัว ดูลาฮาน
[เจ้าเป็นนักรบ จากท่าทาง ออร่า เจ้าไม่ได้ขาดคุณสมบัติในการเป็นศัตรูเลย]
“โฮ่…”
ฉันได้ถือหอกดินดำไว้ในมือและเล็งไปที่มัน ในฐานะที่ริยูมีขนาดตัวที่เล็กกว่าม้าของมันหอกของฉันก็ได้ยกสูงขึ้นตามธรรมชาติ แต่ว่ามันก็ไม่ได้ถึงในขนาดที่เสียเปรียบอะไรเมื่อต่อสู้ ฉันรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ได้ทำพันธะสัญญากับริยู
“เป็นเรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้ ฉันได้รู้สึกมีความสุขเป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาในดันเจี้ยน ฉันได้พบกับคู่ต่อสู้ที่เหมาะสม”
[คุคุคุ ไม่มีใครที่จะไม่พอใจกับการต่อสู้กับศัตรูที่คู่ควรหรอก]
ดูลาฮานได้จับขวานเอาไว้ในมือ เพียงแค่ท่าทางฉันก็สามารถจะบอกได้เลยว่าเขานั้นแตกต่างไปจากพวกที่ฉันเคยเจอมา แม้ว่าเขาจะดูเหมือนขาดศิลปะ แต่ฉันก็ไม่สามารถจะดูแคลนเขาได้เลยจากขนาดและจิตวิญญาณที่เขาปลดปล่อยออกมา
ในเหล่าบอสประจำชั้นฉันเคยสงสัยว่า ‘ถ้าหากพวกเขาเกิดขึ้นมาพร้อมร่างกายที่แข็งแกร่งแล้วได้เรียนรู้เทคนิคอีก พวกเขาจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน?’ ในที่สุดฉันก็จะได้พบกับคำตอบในวันนี้ แน่นอนว่าฉันก็มั่นใจในความสามารถและเทคนิคของฉันก็ได้เติบโตมาจากตอนนั้นมากเหมือนกัน
[โชคดีที่พวกเราได้อยู่ในที่โล่งกว้าง มาสนุกกับการต่อสู้ด้วยหัวใจจริงกันเถอะ]
“ใช่แล้ว มาสู้กัน!”
ดูลาฮานและฉันต่างคนต่างก็พุ่งออกไป ม้าสีดำของเขาเร็วมาก! ขวานขนาดใหญ่ของเขาได้สับลงมาที่หัวของฉันเหมือนกับายฟ้า อย่างไรก็ตามฉันไม่สนใจขวานและแทงหอกไปที่หัวของเขาซึ่งอยู่ในมือของเขา ดูลาฮานได้เปลื่ยนทิศทางของขวานและป้องกันการโจมตีของฉันอย่างรวดเร็ว เยี่ยมดังนั้นเขาได้ป้องกันหัวเมื่อถูกโจมตี
[อย่าพึ่งได้ใจไป!]
“ตอนไหนกันที่ฉันได้ใจ!?”
ฉันได้ดึงหอกกลับมาอย่างรวดเร็วและโจมตีไปที่ข้อมือของเขา ด้วความเร็วที่ไม่เหมาะสมกับขนาดของอาวุธดูลาฮานได้ดึงขวานกลับมาและป้องกันการโจมตีของฉันอีกครั้ง ในตอนที่ปะทะกันฉันได้รู้สึกเหมือนกับแทงกำแพงเหล็ก ฉันได้ตระหนักได้ในทันทีว่าการโ๗มตีปกติไม่สามารถจะทำร้ายเขาได้
[อ่อนแอ อ่อนแอ! แสดงพลังของเจ้ามาซะ!]
“ฮู่….ฮ่าห์”
เขาไม่ใช่คนที่สามารถต่อสู้ไปในขณะที่เล่นตลกด้วยได้ ฉันได้โฟกัสไปที่ศัตรูด้านหน้าของฉันและขวานที่เขาถืออยู่ ถ้าฉันได้โดนมันไปโดยตลกฉันก็จะต้องบาดเจ็บหนักแน่นอน
ฉันได้ปัดการโจมตีของเขาก่อนที่มันจะมาถึงตัว เมื่อฉันได้เร่งจังหวะการปัดการโจมตีท่ายืนของเขาก็ได้ถูกทำลายไป ก่อนที่เขาจะทันสังเกตุเห็นท่าร่างของเขาก็ค่อยๆถูกทำลายไปอย่างช้าๆและฉันก็ส่งการโจมตีออกไป มันเปป็นเทคนิคที่ฉันใช้ในการต่อสู้กับศัตรูที่มีแรงมากกว่าฉัน
“ฮ่าห์!”
[กึก เจ้า…!?]
เมื่อได้โอกาสฉันก็โจมตีไปสามครั้งต่อเนื่องกันมันได้ทำให้ดูลาฮานได้ถอยกลับไป ในขณะนั้นริยูก็ได้กัดคอของม้าดำ
[ก๊าซซซซ!]
[ฮี้!!!]
ถึงแม้ว่าม้าดำจะเป็นสัตว์ขี่ของบอสประจำชั้น มันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของริยูในร่างเป็นรูปธรรม! เมื่อริยูได้ปล่อยลมหายใจน้ำแข็งออกมาออกมาในขณะที่งับคอของม้าเอาไว้ ม้าก็ได้ร้องออกมาและกระโดดขึ้น ดูลาฮานผู้ซึ่งสูญเสียท่าร่างไปแล้วในระดับหนึ่งก็ได้กลายเป็นสับสนเมื่อม้าได้เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง แม้อย่างนั้นเขาก็ได้เหวี่ยงขวานไปใส่คอของริยู ดวงตาของฉันได้สว่างวาบในทันที
“ฮีโรอิค สไตรค์!”
[คุฮ่าห์!]
เมื่อการโจมตีของฉันไปถึงเขาในช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบ ดูลาฮานก็ได้ตกลงไปจากม้าของเขา หลังจากที่ม้าตระหนักได้ว่าเจ้านายต้องตนตกลงไปการเคลื่อนไหวของม้าก็ได้กลายเป็นคลั่งมากขึ้น ฉันได้แทงหอกที่เคลื่อนด้วยสปิริตออร่าจำนวนมากไปที่คอของม้าที่ถูกแช่แข็งอยู่ หอกของฉันได้พุ่งออกไปปะทะในทันที
“ฮี่!!”
กึก อย่างที่ฉันคิดเลยมันเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าสัตว์ขี่ของบอสประจำชั้นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แต่ถึงอย่างนั้นคอครึ่งหนึ่งของม้าก็ได้ระเบิดออกและหายไปกับควันสีดำ ม้ามันดูเหมือนจะไม่เป็นไรแม้ว่าสิ่งนั้นมันจะดูเหมือนอากาศบาดเจ็บหนัก
ในขณะที่ฉันทำริยูก็ได้ถอยหลังกลับไปครู่หนึ่ง ดูลาฮานที่ตกลงไปจากม้าก็ยังได้ปีนกลับขึ้นมาและขี่มันอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธมากและเหวี่ยงขวานเข้าใส่ฉัน จากล่างขึ้นบนขวานขนาดใหย่ได้เหวี่ยงออกมาด้วยท่าทางน่าหวาดหวั่น
“ริยู!”
[บรูวววววววววว!]
ริยูได้ปล่อยพลังงานเยือกแข็งเขาไปใส่ขวานในขณะที่เธอขยับไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว ริยูที่น่ารักของฉันไปหมาป่าอเนกประสงค์ที่สามารถจะไปข้างหน้า ถอยหลังและด้านข้างได้! ด้วยความเร็วโดยปกติของดูลาฮานริยูจะไม่สามารถหลบการโจมตีได้เลย แต่ว่ามันเป็นเพราะลมหายใจน้ำแข็งที่เธอได้ปล่อยออกมาใส่ขวานมันได้ทำให้เขาช้าลงอย่างมาก
[ภูติธาตุ!!!]
“นายสังเกตุเห็นมันช้าไปแล้ว! เท็มเพรส!”
ริยูได้พุ่งไปข้างหน้าหาเขาอีกครัง ฉันได้แทงหอกออกไปด้วยพลังมานาในหอกของฉัน ฉันไม่คิดว่าเท็มเพรสเพียงแค่ครั้งเดียวจะทำอันตรายเขาได้ เพราะอย่างนั้นฉันก็ได้ปล่อยเท็มเพรสออกไป 5 ครั้งติดต่อกัน แทนที่จะเป็นดูลาฮานม้าดำของเขาได้โซเซและถอยหลังกลับไป
[กึก ถ้างั้นแบบนี้ล่ะ]
“อึก!”
ในไม่ช้าสิ่งที่น่าตกใจก็ได้เกิดขึ้น ดูลาฮานได้ปาขวานของเขามาทางฉัน มันไม่เพียงแค่ขวานเท่านั้นแต่มันยังมีออร่าสีดำตามมาในด้านคมของขวานแต่ละข้างอีกด้วย แค่มองไปที่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกหนาวสั่น
แม้ว่าฉันจะหลบออกไปแต่ขวานมันก็วกกลับมาหาฉัน เมื่อริยูได้สร้างกำแพงน้ำแข็งด้วยเวทย์ธาตุแต่ขวานก็ได้ตัดมันอย่างง่ายได้และพุ่งเข้ามาต่อ ข้างหลังของขวานดูลาฮานก็ได้วิ่งตามขวานของเขามา! ฉันได้กัดฟันและมองไปที่ขวาน ฉันจะต้องจัดการมันทั้งคู่
“พายุธาตุ!”
[นี่มันเป็นครั้งที่สองของวันแล้ว!]
[สนุกจังๆ!]
[มันเป็นเรื่องจริง! นายสามารถจะเล่นสนุกได้ถ้าทำตามเจ้าชายรัชทายาท!]
น้ำวนห้าสี่ได้หมุนรอบๆหอกของฉันที่ฉันยกขึ้นมา ในวิธีที่พายุธาตุวาดผ่านมันได้พุ่งไปใส่ทั้งขวานและดูลาฮาน
ขวานได้ปะทะกับพายุธาตุตรงๆแต่ว่าไม่น่านักออร่าสีดำก็ได้หายไปและกระเด็นขึ้น ดูลาฮานที่มาจากข้างหลังก็ได้เผชิญหน้ากับพายุธาตุตรงๆ
[อึก!]
“เอาล่ะ ถึงเวลาโต้กลับแล้ว!”
ฉันได้รีบหยิบมานาโพชั่นและรีบดื่มมันลงไปในทันที เาหมายของฉันก็คือจัดการเขาก่อนที่เขาจะได้เก็บขวาน ริยูได้พุ่งตัวออกไปอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามก่อนที่ฉันจะแทงหอกเข้าไปในหัวของเขา
[เจ้ากล้า!]
“อึก!”
ทันใดนั้นเองฉันก็ได้รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา ราวกับว่าเป็นการพิสูจน์ว่าตัดสินใจของฉันมันถูกต้อง ขวานของดูลาฮานได้บินผ่านหัวของฉันไปด้วยเสียงดังสนั่น ฉันคิดมันสูญเสียพลังไปแล้ว แต่ว่าดูลาฮานสามารถควบคุมมันได้ตลอดเวลา!
แม้ว่าฉันจะยืดตัวขึ้นมาและแทงหอกออกไปในทันทีหลังจากนั้น ดูลาฮานก็ได้ป้องกันอย่างง่ายๆด้วยขวานของเขา อย่างไรก็ตามม้าดำของเขาก็ได้ถูกรูยูกัดอีกครั้ง ในขณะที่เจ้านายไม่สามารถทำงานได้สำเร็จ ภูติธาตุก็ได้ให้การสนับสนุน
[ฮี้!!]
[เจ้าม้าอดทนไว้!]
“ฟู่ ฉันจะทำให้มันไม่ต้องทำแบบนั้น!”
ยืดหอก!
[ติดคริติคอล!]
ทันใดนั้นหอกของฉันก็ได้ตัดหัวของม้าสีดำไป มันคงจะวิ่งไปเรื่อยๆหากไม่มีหัวเหมือนดูลาฮานหรือไม่? ฉันได้จ้องมองความเป็นไปได้ทุกอย่างที่อาจเกิดขึ้น แต่ว่าม้าดำมันก็ได้หายไปโดยไร้เสียงและดูลาฮานก็ตกลงมาบนพื้น
“ไพก้า!”
[หอกสายฟ้า!]
เมื่อฉันได้ตะโกนออกไปในขณะที่แทงหอกของฉันไปข้างหน้า ไพก้าก็ได้สร้างหอกสายฟ้าขึ้นกลางอากาศและยิงมันใส่หัวของดูลาฮาน ด้วยอัมพาตจากการถูกช็อตของหอกสายฟ้าทำให้ดูลาฮานไม่สามารถจะขยับร่างกายได้อย่างอิสระ ริยูก็ได้พุ่งเข้าไปขย้ำเขา
[บรูววววว!]
“ทำได้ดีมากริยู!”
ฉันก็ไม่ได้อยู่เฉย ฉันได้แทงหอกไปที่เกราะมือของเขาที่ป้องกันหัวเอาไว้อยู่ หลังจากนั้นเกราะแขนก็ได้ระเบิดออกและเหลือเพียงแขนที่เน่าเปื่อยให้เห็น
“ฮีโรอิค สไตรค์!”
[ติดคริติคอล!]
[อ๊ากกกก!]
มานาของฉันในตอนนี้มันเหลือต่ำมากแล้ว! ไม่ใช่แค่นั้นคูลดาวน์ของโพชั่นที่ฉันดื่มไปยังเหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่ง แต่ว่านานาของฉันมันได้เหลืออยู่ต่ำกว่า 30% มันก็เลยเป็นผลให้ฉันรู้สึกมึนหัวนิดหน่อย แต่อย่างไรก็ตามเพราะว่าฮีโรอิค สไตรค์ได้ถูกเป้่่าหมาย มันเลยได้ทำให้แขนซ้ายที่ปกป้องหัวอยู่ถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์ ในเวลาเดียวกันหัวก็หล่นลมไปและกลิ่งออกไปจากร่างกาย ด้วยเหตุนี้ฉันจึงได้ยืนยันแล้วว่ามันเป็นชัยชนะของฉัน
แต่ว่าสิ่งที่ได้ตามมาหลังจากนั้นมันได้เปลื่ยนความคิดของฉันไปในทันที
[อ๊ากกกกก!]
“กึก!”
เมื่อเสียงคำรามของเขาดังขึ้นมันทำให้หูของฉันตึงและฉันก็ได้ล้มลงไปในทันทีบนหลังของริยู จากนั้นสถานที่ๆฉันอยู่ก็ได้มีขวานพุ่งเข้ามามันได้ทำให้พื้นดินเกิดรอยแยกขึ้นมา ดูลาฮานได้โกรธมากในขณะที่เขาลุกขึ้น
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ว่าด้วยหัวที่ออกไปจากร่างของเขา ฉันคิดว่ามันน่าจะส่งผลลบกับเขาสิ แต่ว่ากลิ่นอายที่เขาได้ปล่อยออกมามันดูเหมือนจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
เขาได้จับขวานขนาดใหญ่ด้วยมือเพียงข้างเดียวและยกมันสูงขึ้น เพราะว่าฉันรู้สึกว่ามันไม่ง่ายแน่ๆ ฉันเลยได้สั่งกับริยูในทันที
“ยกเลิกรูปแบบรูปธรรม!”
ครู่หนึ่งริยูก็ได้ยกเลิกรูปธรรม ฉันได้ยิงฮีโรอิค สไตรค์ไปใส่ที่แขนขวาของเขา แต่น่าประหลาดใจมากเขาได้อยู่ในสถานะสุดยอดเกราะ! หลังจากที่รับความเสียหายจากหอกของฉันที่บรรจุมานาทั้งหมดเอาไว้ ดูลาฮานก็ได้เหวี่ยงขวานลงไปบนพื้นดินโดยไม่กระพริบตา เป็นอีกครั้งที่ฉันได้ตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณ
“ผิวมังกร!”
ทันทีหลังจากนั้นพื้นดินก็ได้สั่นสะเทือนและก้อนหินแหลมคมนับไม่ถ้วนก็ได้พุ่งเข้ามาหาฉันดั่งพายุ!
