บทที่ 87 – ระดับ S ยอน ฮวาวู (4)
ในพริบดายเดียวสายฟ้าก็ได้แทงไปที่ขวานที่ฟันลมมา เพราะว่าดูลาฮานนั้นอยู่ในสถานะสุดยอดเกราะในตอนที่ใช้ทักษะ ขวานของมันจึงไม่ได้หลุดมือไปไม่ว่าจะโดนการโจมตีมากแค่ไหน
ฉันได้รีบดึงหอกกลับมาและแทงไปข้างหน้าอีกครั้งในจุดๆเดียวที่ฉันแทงไป ฉันได้แทงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะว่าฉันได้ใช้เทคนิคนี้ที้ใช้มานาส่วนใหญ่ไปป้องกันร่างกาย พลังชีวิตของฉันเลยได้ลดลงไปในขณะที่มานาเพิ่มขึ้น ทุกๆครั้งที่ฉันแทงหอกออกไป ฉันจะใช้มานาประมาณ 3% และพลังชีวิต 1% ด้วยการโจมตีครั้งที่แปดมันได้มีรอยแตกปรากฏขึ้นบนขวาน แม้แต่ดวงตาของดูลาฮานก็ยังเบิกกว้าง แต่ฉันก็ยังคงไม่หยุด แปด เก้า
[ข้าป้องกันได้]
“นายทำไม่ได้หรอก!”
[ย๊ากกกก!]
ก่อนที่ฉันจะได้โจมตีครั้งที่สิบ ริยูก็ได้ปล่อยลมหายใจออกมาจำนวนมากมันทำให้ช่วงร่างของดูลาฮานและขวานของเขาได้ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง แน่นอนว่าน้ำแข็งมันไม่อาจส่งผลกระทบกับดูลาฮานในโหมดสุดยอดเกราะได้ แต่ว่ามันได้ทำให้ขวานของเขาร้าวแตกออกเมื่อหอกของฉันโจมตีโดน
ในขณะที่ดวงตาของดูลาฮานเบิกกว้าง ฉันก็ได้ส่งการแทงครั้งที่สิบเอ็ดและสิบสองออกไป รอยร้าวบนขวานได้ขยายใหญ่ยิ่งขึ้น ในเวลาเดียวกันขวานมันก็ห่างจากพื้นเพียงไม่กี่เซนก่อนที่จะกระแทกพื้น มันเป็นช่วงเวลาก่อนที่ทักษะระเบิดออกจะทำงาน ฉันได้ส่งมานาไปให้ไพก้าให้มากที่สุด จากนั้นฉันก็ได้เคลื่อนย้ายมานาที่ป้องกันร่างกายมาที่ปลายหอก ฉันจะทำการโจมตีครั้งสุดทาย
“หยุดซะ!”
[ไร้ค่า!]
แน่นอนว่าผลลัพธ์มันไม่ใช่ไร้ค่า ในช่วงเวลาที่รัศมีสายฟ้าได้ปะทะเข้ากับขวาน รอยแตกมันก็ได้ขยายมากขึ้นจนทำให้ขวานถูกทำลายไป หอกของฉันก็ยังมุ่งหน้าต่อไปและปะทะทรวงอกของดูลาฮาน
[ติดคริติคอล]
[อั๊ก!]
ดูลาฮานได้ปล่อยด้ามขวานลงไปกับพื้น มันดูเหมือนกับว่าได้รับความตกตะลึงอย่างมา ถึงขนาดที่เขาแม้แต่จะปล่อยหัวที่ระมัดระวังป้องกันมาตลอด ในเวลาเดียวกันข้อความที่ฉันรออยู่ก็ได้ดังขึ้น
[คุณได้สร้างทักษะ ‘สายฟ้าขาวจู่โจมต่อเนื่อง’ ด้วยการควบคุมพลังชีวิตและพลังเวทย์ที่สูง คุณสามารถที่จะส่งการโจมตีที่รวดเร็วและแข็งแกร่งออกไปได้อย่างต่อเนื่อง จากนั้นเมื่อถึงการโจมตีสุดท้ายก็จะทรงพลังอย่างไม่อาจควบคุมได้! สำหรับการแทงแต่ละครั้งคุณจะใช้พลังชีวิต 1% และมานา 3% ในขณะที่การโจมตีสุดท้ายจะใช้มานาและพลังชีวิต 15% เพราะผู้สร้างทักษะนี้ทำให้ระดับของทักษะอยู่ที่ระดับต่ำเลเวล 8]
[คุณได้สร้างทักษะ! สายฟ้าขาวจู่โจมต่อเนื่องคือทักษะระดับสูงของเทคนิคหอก ซึ่งพัฒนามาจาก ‘ฮีโรอิค สไตรค์’ ซึ่งทักษะนีมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้โดยที่ปราศจากความเข้าใจอันลึกซึ้งในพลังชีวิตและพลังเวทย์ มันได้ทำให้ศัตรูหวาดกลัวและรู้สึกนับถือ คุณได้รับแต้มทักษะ 1 แต้มเป็นรางวัล แต้มทักษะปัจจุบัน: 12]
ฉันทำได้ นี่คือสิ่งแรกที่ฉันคิด ในช่วงเวลาที่ฉันส่งการโจมตีสุดท้ายออกไป ฉันรู้สึกว่าเทคนิคนี้มันแข็งแกร่งกว่าฮีโรอิค สไตรค์ซะอีก การควบคุมมานาไปป้องกันร่างกาย เพิ่มพลัง และเสริมความแข็งแกร่งในขณะที่โฟกัสไปที่พลังานในร่างกายไปที่ปลายหอก นี้มันเป็นจุดที่ยากที่สุดที่ฉันจะทำมันจนอยากจะอ้วกเลย อย่างไรก็ตามฉันได้ทำมันสำเร็จและได้รับรางวัลที่หอมหวานที่สุด แม้ว่ามันจะมีความเจ็บปวดที่แขนของฉันก็ตาม แต่มันก็หายไปเพราะความสุขที่ฉันได้รับ อย่างไรก็ตามทำไมมันถึงได้กลายเป็นสายฟ้าขาวจู่โจมต่อเนื่องแทนที่จะเป็นการจู่โจมของวีรบุรุษกัน?
[ก๊ากกกกก!]
ดูลาฮานที่ได้แยกจากหัวปราศจากซึ่งอาวุธและพุ่งเข้ามาหาฉัน ในตอนนี้เขาเสียอาวุธไปแล้ว ฉันก็สงสัยว่าเขาจะใช้อะไรเป็นอาวุธกัน น่าแปลกใจมากที่มันกลับเป็นม้าสีดำของเขา! มันยังไม่ตายอีกหรอ?
[ก๊าาาาา!]
“เจ้านี่มันบ้าไปแล้วนี่!”
ดูลาฮานได้คว้าขาของม้าสีดำและเหวี่ยงมันมาที่ฉันเหมือนกับดาบ ฉันได้เก็บความสงสัยว่าม้าเหมาะจะเป็นอาวุธหรือไม่กลับไปก่อน ด้วยขนาดของมันทำให้เกิดแรงกดดันอย่างมากต่อฉัน อย่างแรกเลยฉันได้ถอยกลับหลังไปอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็ตัดสินใจทดสอบใช้ทักษะที่สองของฉันว่ามันจะมีประโยชน์หรือไม่ในสถานการณ์แบบนี้
ทักษะที่สองของฉันมันไม่ใช่อะไรที่พิเศษ มันเป็นเทคนิคในการยืดหอกที่เขาเคยใช้เมื่อนานมาแล้ว ฉันจะสร้างใบมีดหอกด้วยมานาและบรรจุพลังธาตุลงไปในใบมีดมานานั้น มันเป็นรูปแบบที่อ่อนแอลงของพายุธาตุ
“ภูติธาตุมานี่มา!”
[หมุนๆ หรอ?]
[มันคือหมุนๆหรอ?]
“ไม่ แต่ว่าฉันต้องการให้พวกนายเข้ามาในใบมีดหอกของฉัน แม้อย่างนั่นพวกนายอาจจะมึนเล็กน้อย”
[นายกำลังจะตัดเจ้าอันเดตเน่านั่นหรอ?]
[ฉันกำลังไปขึ้น ลงและเหวี่ยงไปซ้าย ขวา!]
[รถไฟเหาะ!]
[มันเป็นรถไฟเหาะ!]
หลังจากนั้นเหล่าธาตุก็ได้ลอยเข้ามาที่ใบมีดมานาของฉัน หอกของฉันที่ปกติยาวประมาณ 3 เมตร ฉันได้ยืดใบมีดออกมาอีก 1 เมตรด้วยมานาของฉันซึ่งมันก็ได้ขยายขึ้นไปอีกหนึ่งเมตรเมื่อรวมเข้ากับเหล่าธาตุมันเหมือนกับกระบองยืดได้ของราชาวานรหงอคงเลยล่ะ ด้วยการใช้มันฉันได้เหวี่ยงหอกลงไปที่ร่างกายของม้าสีดำที่โจมตีฉัน ทุกๆครั้งที่ใบมีดมานาธาตุได้ปะทะเข้ากับม้าสีดำก็จะเกิดการระเบิดขึ้นเล็กๆปแะทะกัน มันเป็นทักษะที่ฉันสร้างขึ้นโดยที่ไม่ได้คิดว่าผลของมันจะมากเช่นนี้
[ว้าว สนุกจัง!]
[ระเบิด!]
[อึก ฉันจะอ้วกแล้ว…]
[โว้ว ขึ้นไป! ลงแล้วๆ!]
ฉันยังคงเหวี่ยงหอกของฉันต่อไปโดยที่ไม่สนใจในเสียงของเหล่าภูติธาตุพวกนี้ หอกได้ปะทะเข้ากับม้าดำที่ดูลาฮานเหวี่ยงเข้ามา ฉันได้เหวี่ยงหอกขของฉันออกไปเหมือนกับดาบเลเซอร์ ชิ้นส่วนของม้าได้ถูกตัดออกไปเรื่อยๆจนกว่าที่มันจะตายและหายไปเป็นอนุภาคอากาศ ดูลาฮานก็ยังคงโจมตีฉันต่อโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หากปราศจากความนึกคิดและอาวุธแล้ว เขาก็ไม่สามารถจะคุมคามฉันได้อีก ฉันได้ก้มตัวมุดและแทงหอกไป
[ก๊าาาาาา!]
ตะ ตูม! เมื่อใบมีดหอกธาตุได้สัมผัสร่างกายของดูลาฮานมันก็ได้ทำให้เกิดการระเบิดอย่างต่อเนื่องโดยที่ไม่สามารถจะเจาะทะลุผ่านไปได้ ใบมีดมานายาวกว่า 2 เมตรได้เริ่มสั้นลง ในเวลาเดียวกันที่มีการระเบิดดูลาฮานก็ได้ถอยกลับไปอย่างช้าๆ เมื่อใบมีดมานายาว 2 เมตรหายไปหมดอากาศบาดเจ็บจำนวนมากก็ปรากฏอยู่ที่อกของมัน ฉันยังคงดันหอกของฉันออกไปข้างหน้า จากความเสียหายที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันได้ทำให้การกป้องกันของดูลาฮานต่ำลงและหอกของฉันก็ได้เจาะเขาได้อย่างง่ายดาย
[อึก!]
“ตาย!”
หลังจากที่หอกของฉันได้สั่นอย่างรุนแรง ฉันก็ได้รีบดึงมันออกมาและเตะไปที่ดูลาฮาน จากอากาศบาดเจ็บที่น่าอกที่รุนแรงมันทำให้ฉันเตะเขาได้อย่างง่ายดายและทำให้เขาถอยกลับไป ฉันไม่ยอมที่จะพลาดโอกาศนี้ได้เรียกเหล่าธาตุอีกครั้งและสร้างใบมีดมานาขึ้น จากนั้นฉันก็แทงหอกไปที่ดูลาฮานที่อยู่ไกลออกไป ในตอนนั้นแทนที่ฉันจะพุ่งเข้าไปเหวี่ยงหอกใส่ดูลาฮาน ฉันได้ตัดการเชื่อมต่อมานาระหว่างปลายหอกกับใบมีดมานา เพราะแบบนี้ทำให้ใบมีดมานาลอยออกไป ฉันได้แยกใบมีดมานาและยิงมันออกไปข้างหน้า เทคนิคนี้ที่ฉันได้ทดลงมันได้แสดงผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมออกมา ใบมีดที่พุ่งออกไปได้ปะทะกับหัวของดูลาฮานและทำให้เกิดการระเบิดขนาดใหญ่
[อ๊ากกก]
[คุณได้เรียนรู้ทักษะใช้งาน ‘ใบมีดธาตุ!’ ทักษะที่โดดเด่นนี้ได้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ใช้ธาตุที่เป็นตำนานด้วยการยืนระยะของอาวุธโดยการบรรจุมานาแห่งธาตุลงไปทำให้ผู้ใช้สามารถโจมตีศัตรูหลายๆคนหรือศัตรูที่ไกลออกไปได้! ทักษะนี้ใช้มานา 150 ต่อวินาที และเมื่อใบมีดได้ย้อนกลับมาจะคืนมานา 50% ของที่ใช้สร้างใบมีดไป เมื่อใบมีดได้ถูกยิงออกไปมานาที่ใช้สำหรับสร้างใบมีดจะไม่ได้รับคืน คุณได้เรียนรู้เทคนิคนี้โดยที่ไม่มีใครสอน! ระดับของทักษะนี้จะถูกปรับเป็นระดับต่ำเลเวล 6!]
“มันโชคร้ายจริงๆที่ฉันไม่ได้เป็นผู้สร้างมัน แต่ว่ามันครอบคลุมไปถึงการโจมตีระยะไกลและใกล้ เป็นทักษะที่สมบูรณ์แบบอะไรแบบนี้ ดีละ ในตอนนี้ได้ถึง…เวรเอ้ย!”
แม้ว่าฉันจะไม่ได้ใช้ทักษะการโจมตีที่พิเศษอะไร แต่ว่ามันก็ได้มีรอยร้าวปรากฏที่เกราะของดูลาฮาน มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นทักษะ! เขามีทักษะที่แตกต่างกันมากงั้นหรอ? ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไปแล้วที่ฉันจะหลบ ฉันได้คิดว่าจะใช้ผิวมังกร แต่แล้วฉันก็ได้จำขึ้นได้ว่าฉันได้เริ่มรู้ทักษะเชี่ยวชาญเกราะหนักมาเมื่อเร็วๆนี้
[เชี่ยวชาญเกราะหนัก: เมื่อสวมใส่เกราะหนักพลังป้องกันของคุณจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลและทำให้สามารถเคลื่อนที่ได้ง่ายยิ่งขึ้น คุณสามารถจะเพิ่มการป้องกันได้โดยการเสริมมานาไปที่เกราะได้อีกด้วย ประสิทธิภาพจะเพิ่มขึ้นไปตามระดับเลเวล]
แม้ว่าทักษะผิวมังกรมันจะเป็นทักษะที่ยอดเยี่ม แต่ว่ามันก็มีข้อเสียใหญ่ๆเลยก็คือทำให้ความเร็วลดลงอย่างมาก มันทำให้ฉันยากที่จะหลบการโจมตีที่ตามมาอีก ผิวมังกรมันควรจะใช้ในสถานการณ์สุดท้ายเท่านั้น ด้วยแบบนี้ฉันเลยได้ตัดสินใจที่จะทดสอบประสิทธิภาพของทักษะเชี่ยวชาญเกราะหนัก ฉันได้ใส่มานาลงไปในเกราะของฉัน ในเวลาเดียวกันฉันก็ยกเลิกการคงรูปธรรมของริยูและสร้างกำแพงน้ำแข็งขึ้นระหว่างฉันกับดูลาฮาน แม้ว่ามันจะใช้เวลานานในการอธิบายแต่กระบวนการนี้ใช้เวลาเพียง 1.7 วินาทีนับตั้งแต่ที่ดูลาฮานใช้ทักษะของเขา
ในทันทีหลังจากนั้นเกราะของดูลาฮานก็ได้ระเบิดออกมาและปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศทางด้วยมานาสีดำ ชิ้นส่วนเกราะจำนวนมากได้ทะลุผ่านกำแพงน้ำแข็งเข้ามาหาฉัน ฉันได้หลบมันเท่าที่ฉันทำได้และวิ่งไปหาดูลาฮาน
ฟุ-อึก! ด้วยแรงกระแทกที่หลักหน่วง ชิ้นส่วนเกราะมันได้กระแทกกับเกราะของฉัน แต่ว่าดูเหมือนว่าการเสริมมานาลงไปในเกราะจะมีประสิทธิภาพเนื่องจากว่าชิ้นส่วนเกราะเหล่านี้มันไม่ได้ทำความเสียหายที่มากอะไรเลย ฉันได้มั่นใจในชัยชนะของฉันแล้วในขณะที่ยิมขึ้น ดูลาฮานได้อยู่ข้างหน้าฉันโดยที่ไม่มีอาวุธและเพราะ แถมหัวของเขาก็ยังอยูไกลจากเขาอีกด้วย เขาได้พยายามที่จะหยิบมันกลับมา
“จริงๆแล้วนายไม่จำเป็นต้องลุกขึ้นหรอกนะ”
[ก๊าาาา….!]
ราวกับว่าเป็นการตอบกลับการยั่วยุของฉัน ดูลาฮานได้ร้องออกมาและห่อตัวลง
จากนั้นฉันก็ได้ตัดสินใจที่จะจบมันอย่างรวดเร็ว
[เลือกรางวัลของคุณ]
[1.อิลิกเซอร์เสริมสร้างสมอง
2.ขวานยักษ์ของดูลาฮาน]
ฉันสงสัยว่าทำไม ฉันทำมันจริงๆ แต่ว่าดูลาฮานได้ให้บางสิ่งที่เรียกว่าอิลิกเซอร์เสริมสร้าสมอง ทำไมล่ะ? ดูลาฮานไปคนที่ฉลาดหรอ? แม้ว่าหัวกับร่างเขาจะแยกจากกัน? ฉันได้กลืนคำถามนี้ไปในทุกๆครั้งที่ฉันได้เห็นลิสรางวัลของดูลาฮาน ฉันได้เลือกอิลิกเซอร์เสริมสร้างสมองขึ้นมาและดื่มมันลงไป
[คุณสามารถจะคิดด้เร็วขึ้นและสัมผัสของคุณจะเพิ่มขึ้น สติปัญญาและพลังเวทย์เพิ่มขึ้น 1]
“โอ้ โชคดีที่นี้มันเพิ่มสเตตัสสองอย่าง”
ไม่ว่ายังไงฉันก็มีความสุขกับผลของมัน ไม่เพียงแต่ฉันสามารถจะเพิ่มสติปัญญาของฉันซึ่งมันขาดหายไป แต่ฉันยังเพิ่มพลังเวทย์ได้ ฉันเกือบจะรู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบเกินไป
“นายชนะอีกแล้วและรอดชีวิต”
เมื่อฉันออกมาจากห้องบอส หลินก็ได้สูบบุหรี่และจ้อมองมาที่ฉัน แทนที่เขาจำทำงานในฐานะช่างตีเหล็ก เขาได้มาต้อนรับฉันด้วยความรู้สึกหมดหวัง ฉันได้หยักไหล่ไป
“ฉันได้ตระหนักว่าฉันขาดทักษะไปอย่างมาก ดังนั้นฉันได้พยายามที่จะทำอะไรหลายๆอย่างในคราวนี้ ทั้งหมดนั้นฉันคิดว่าฉันค่อนข้างจะประสบความสำเร็จเลยล่ะ ฉันต้องการที่จะต่อสู้อีกสองครั้งให้เหมือนกับครั้งแรกที่ฉันทำ…ฉันจะไปทบทวนการต่อสู้ซักหน่อย”
มันมีการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นมั๊ย? ดูลาฮานขยับและโจมตีแบบไหน? อะไรที่เกี่ยวข้องกับม้าสีดำ? เกี่ยวกับการสื่อสารของฉันกับริยู? พลังเวทย์ธาตุของไพก้า? เมื่อตอนไหนที่ฉันควรจะใช้ทักษะให้มีประสิทธิภาพที่สุด? ทั้งหมดนี้ฉันจะต้องค้นหามัน ฉันได้นั่งลงและปิดตาทำสมาธิ แต่ว่าหลินก็ได้ขัดฉัน
“ความปรารถนาที่จะประปรุงตัวเป็นสิ่งที่ดี แต่ว่านายควรจะผ่อนคลายสักหน่อยและพักร่างกายบ้าสง นายจะทำร้ายตัวเองถ้าฝีนเกินไป”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะหลิน”
“ไม่หรอก ในตอนนี้ฉันกำลังทำอุปกรณ์สวมใส่ห้นาย ฉันต้องการที่จะได้รับเงินก่อนนายตายน่ะ”
“นายนี่มัน…เอ๊ะ? เงินอะไร?”
“นี่ นายให้เพียงแค่เงินมัดจำรวมแรก ไม่ใช่ทั้งหมดนี่ นายจะต้องจ่ายเพิ่มอีก 100,000”
ฉันได้หันกลับไปจ้องที่หลิน นี่ ฉันเห็นศพของหญิงสาวที่เปลือยเปล่า…มันเป็นศพของศพคิวบัส แม้ว่าจะถูกห่อด้วยผ่าแต่มันก็สามารถจะมองผ่าานทะลุไปได้ แม้ว่าหัวของเธอจะถูกเย็บกลับไป แต่ว่าในตอนเธอหลับมันก็ยังดูสมบูรณ์แบบ
“อะ อะไรเนี่ย!? ทำไมเธอถึงโป้ล่ะ!?”
“เกิดอะไรขึ้นกับการตอบสนองของคนเวอจิ้นกัน? นี้มันเป็นปกติที่จะใช้พลังจิตวิญญาณจากร่างกาย
“ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน…”
“ฉันไม่รู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมของโลก แต่ไม่ว่ายังไงนี่มันเป็นความรู้พื้นฐานที่สุดของช่างตีเหล็กที่ควรจะรู้ไว้ ส่วนที่ฉันต้องการจากซัคคิวบัสคือตาและปีก ฉันได้แยกเธอออกมาแล้ว ดวงตาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของสิ่งประดิษฐ์และฉันก็จะใช้วิธีเดียวกันเอามานาออกมาจากปีก”
เขาได้หยิบขวดแก้มที่ดวงตาสีทองลอยอยู่ในของเหลวที่ไม่ทราบชนิด ดวงตาของซัคคิวบัสมันดูเหมือนจะมีพลังที่พิเศษราวกับว่าพวกมันสามารถเติบโตต่อไปภายในขวดได้
“ปรากฏว่าเจ้านี้มันเป็นระดับบอสมอนสเตอร์ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมซัคคิวบัสถึงมีพลังเวทย์ที่พิเศษ นายยสามารถที่จะมองมาที่มันได้”
“ฉัน ฉันไม่แน่ใจว่านายพูดถึงอะไร แต่ว่าฉันจะไปทำสมาธิ”
“ฮ่า นี่คือหนุ่มซิง…เอาล่ะ ฉันแน่ใจว่าพี่สาวจะมีความสุข…เวอร์จิ้นทั้งคู่ เป็นอะไรที่เหมาะสมกันแบบนี้”
ฉันไม่ได้ยินเขา ฉันไม่ได้ยินคำพูดของคนเผ่ามังกรนี่! ด้วยการสะกดจิตตัวเอง ฉันได้ตกลงไปในการทำสมาธิ แน่นอนว่าสำหรับ 10 นาทีต่อไปภาพลักษณ์ของหญิงเปลือยกายก็ได้ปรากฏขึ้นในหัวของฉัน เวรเอ้ย!
