ตอนที่ 11: ขาหนึ่งข้างได้อยู่ในหลุมฝังศพแล้ว
“มีความเป็นไปได้มากเกินไป” แซนเดอร์พึมพำ ขณะที่เขาขมวดคิ้ว “แต่เราไม่ได้ต้องการความเป็นไปได้ เราต้องการคำตอบ”
เขาถามต่อไปว่า “คุณได้เก็บลายนิ้วมือและตัวอย่างอื่นๆ หรือไม่”
เมเน่พยักหน้าในขณะที่ตอบอย่างนุ่มนวล “ครับ กัปตัน เรารวบรวมลายนิ้วมือไว้แล้ว เราสามารถจับคู่กับฐานข้อมูลได้ หากบุคคลนี้อยู่ในฐานข้อมูลของเรา เราจะหาเขาพบ”
เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอีกครั้ง “แต่ผมมีความรู้สึกว่าเป็นคนหน้าใหม่ที่ทำ ถ้าสมมติฐานของผมถูกต้อง เราจะไม่พบเขาในฐานข้อมูลของเรา และหากเป็นแผนของศัตรูที่จะโยนนี่มาให้เรา ผลลัพธ์ก็จะเหมือนเดิม”
เขาค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดผลใดๆ แต่เขาก็เชื่องด้วยคำพูดของเขา
แซนเดอร์วางมือบนไหล่ของเมเน่ เขายิ้มให้เมเน่ว่า “ทำดีที่สุดแล้ว”
เขามองไปทางชายในชุดคลุมสีขาว ชายผู้นี้เข้ามาในยานเกราะที่เพิ่งมาถึง
แซนเดอร์สั่งโดยมองไปที่ชายชุดขาว “ไมค์ ล็อกเมืองทั้งเมืองนี้ไว้ ห้ามใครออกหรือเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน ทดสอบทุกคนในเมืองเพื่อดูว่าพวกเขามีอำนาจหรือไม่”
หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เขาเสริมว่า “บางทีผู้ชายคนนั้นอาจมาจากเมืองนี้ ฉันต้องการการทดสอบให้เสร็จในวันนี้ พรุ่งนี้ผลลัพธ์น่าจะอยู่ต่อหน้าฉัน”
ไมค์ไม่ใช่แวเรียนท์และเขาไม่มีอำนาจ แต่เขามาจากทีมสนับสนุนของ APF
เขารับผิดชอบสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสาร อุปกรณ์ การขนส่ง และการทดสอบ
“ครับท่าน” ไมค์รับคำในขณะที่พูดอย่างมั่นใจ “เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็จะรู้ผลครับ”
“นายจะกลับฐานทัพแล้วเหรอ” เขาถามเบาๆ
แซนเดอร์ยิ้มเล็กน้อย ในขณะที่เขาปฏิเสธ “ทำไมฉันจะจากไป เราอาจเป็นศัตรูกับมอนสเตอร์ที่มีพลังคล้ายกับหนึ่งในแวเรียนท์ที่แข็งแกร่งที่สุดที่อยู่บนโลกใบนี้ ฉันจะไม่ขี้เกียจและปล่อยให้ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของพวกคุณทุกคนหรอก”
เขากล่าวเสริมว่า “คุณคงตาย ถ้าคุณสามารถหาเขาเจอได้จริง ผมและทีมจะอยู่กับพวกคุณ ถ้าเขาอยู่ในเมืองนี้จริงๆ เขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้หลบหนี เพื่อความปลอดภัยของคุณและเพื่อเมืองนี้”
คำพูดของเขาทำให้ไมค์ขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าแซนเดอร์พูดถูก
*****
ขณะที่ APF กำลังมุ่งความสนใจไปที่เมืองมากขึ้น โดยยังคงโฟกัสไปที่การค้นหาลูซิเฟอร์ทั้งหมด ลูซิเฟอร์กำลังเคลื่อนไปยังเมืองลีเจียนที่ซึ่งบ้านของเขาอยู่
เขาได้ปลุกพลังแห่งลมที่เขาได้รับจากแม่ของเขา พลังนี้ทำให้คนสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง แต่สำหรับตอนนี้ ลูซิเฟอร์สามารถใช้มันเพื่อวิ่งได้เหมือนสายลมเท่านั้น
ร่างกายทั้งหมดของเขารู้สึกเบาราวกับขนนกขณะที่เขาวิ่งผ่านป่า
ลูซิเฟอร์รู้ว่าคนที่ปลุกพลังแห่งลมสามารถบินได้ แต่นั่นจะเป็นไปได้ ก็ต่อเมื่อความสามารถของพวกเขาอยู่ในระดับเดียวกับแม่ของเขา
แม่ของเขาเป็นแม่มดแห่งธาตุลมเพียงคนเดียวที่สามารถใช้พลังลมและบินได้อย่างเต็มที่
มีคนที่พลังตื่นขึ้นคนอื่นๆ ที่สามารถบินได้ แต่ทุกคนมีเวทมนตร์ที่แตกต่างจากเธอ
ไม่มีใครสามารถบินได้ หลังจากได้รับพลังแห่งลม ยกเว้นแม่ของเขา เนื่องจากพลังลมของเธอคือระดับ A เธอจึงสามารถใช้มันเพื่อบินได้อย่างง่ายดาย
เธอเป็นแวเรียนท์เดียวที่เคยปลุกและควบคุมพลังลมระดับ A ได้อย่างเต็มที่
แต่พลังแห่งลมของเธอถูกบดบังด้วยพลังแห่งการสลายตัว ซึ่งเป็นความสามารถระดับ S
คนส่วนใหญ่รู้จักเธอในฐานะ “ราชินีแห่งการสลายตัว”
แต่มีเพียงคนที่มีความรู้จริงๆ เท่านั้นที่รู้ว่าพลังแห่งลมมีประโยชน์ต่อแม่ของเขาเพียงใด
มันไม่ได้น่ากลัวและทำลายล้างเท่าความสามารถของเธอในการสลายตัว แต่ในด้านอรรถประโยชน์ มันมีประสิทธิภาพมากกว่ามาก แม้จะเป็นความสามารถระดับ A
จนถึงตอนนี้ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สามารถปลุกการควบคุมลมแรงค์ S แม้กระทั่งแม่ของเขา
เป็นเวลานานแล้วที่มนุษย์คนแรกปลุกความสามารถของเขา แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานมาก ผู้คนก็ยังไม่เข้าใจความสามารถอย่างสมบูรณ์
คนส่วนใหญ่รู้แต่เรื่องพื้นฐานเท่านั้น พวกเขารู้ว่าคนที่หายากบางคนปลุกพลังขึ้นมา เมื่อตอนที่พวกเขายังอายุน้อยกว่า และพลังก็ถูกจัดลำดับจากช่วงเวลานั้นเองตามองค์ประกอบ ธรรมชาติ และความหายากของพวกเขา
พลังวิเศษของพ่อของเขาคือพลังกายภาพระดับ S มีพลังเสริมความแข็งแกร่งอื่น ๆ แต่ไม่มีสิ่งนี้ ซึ่งเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างมาก นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมมันถึงเป็นแรงค์ S
สายฟ้าสีดำของพ่อของเขายังเป็นแรงค์ S เพราะมันเป็นหนึ่งในความสามารถที่หายากและทำลายล้างมากที่สุด เมื่อเชี่ยวชาญอย่างเต็มที่ มันน่ากลัวและอันตรายกว่ามาก เมื่อเทียบกับพลังสายฟ้าปกติที่แวเรียนท์ตื่นขึ้นมา
นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีที่ว่าผู้คนสามารถอัพเกรดอันดับพลังของพวกเขาได้ตามธรรมชาติโดยการทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นผ่านการฝึกฝน แต่จนถึงขณะนี้ ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าไม่มีใครสามารถทำได้ มันเป็นเพียงทฤษฎีที่คนบ้าบางคนมี
ไม่เพียงแต่อัพเกรดพลังแรงค์ A เป็นแรงค์ S เท่านั้น ผู้คนไม่สามารถแม้แต่อัพเกรดจากพลังแรงค์ E เป็นแรงค์ D ได้
ลูซิเฟอร์โชคดีที่เขาสืบทอดพลังระดับ S ทั้งหมดจากพ่อแม่ของเขา พลังเดียวของเขาคือแรงค์ A และนั่นคือ การควบคุมลม และการรักษาของเขาไม่มีอันดับ
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถระดับ S แต่เขาก็ยังเป็นเด็กที่ไม่สามารถควบคุมพลังดังกล่าวได้ เขายังไม่มีใครสอนเขา ดังนั้นแม้ว่าพลังของเขาจะเป็นระดับ S แต่เขาก็ไม่อาจใช้ประโยชน์จากพลังเหล่านั้นได้แม้แต่เสี้ยวเดียว ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่สามารถบินได้
พลังของเขาคือแรงค์ S แต่มีศักยภาพและชื่อเท่านั้น พลังของเขาจะอ่อนแอลงมาก ตราบใดที่เขาไม่ได้ควบคุมพวกมันทั้งหมด
ลูซิเฟอร์วิ่งเป็นเวลา 5 ชั่วโมงติดต่อกันและเขาจะหยุด เมื่อไปถึงเมืองถัดไปเท่านั้น
มันเป็นเมืองเล็กๆ อีกเมืองหนึ่ง แม้จะมีขนาดเท่าเมืองก่อน แต่สถานที่นี้ดูแย่กว่านั้นมาก
บนถนนมีผู้คนไม่มากนัก เมืองนี้ดูเหมือนเมืองผีแทน ทางข้างหน้าเขาเห็นเพียงคน 3 คนเท่านั้น
พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ในที่เดียวกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ชายที่สวมแจ็กเก็ตหนังแขนกุดและเปิดซิป ไม่มีอะไรในเสื้อแจ็กเก็ตที่เผยให้เห็นหน้าอกมีขนดกของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเป็นคนร่างใหญ่ที่มีมวลในร่างกายดี ลูกหนูของพวกเขามีขนาดเท่ากับหัวของลูซิเฟอร์
ชาย 3 คนนี้ยืนอยู่หน้าบ้านหลังเล็กที่ดูเหมือนต้องการการซ่อมแซมอย่างมาก
ทั้ง 3 คนมีปืนอยู่ในมือ
ชายคนหนึ่งเดินไปที่ประตูบ้านหลังเล็กและเตะมันอย่างเต็มกำลัง
ประตูเปิดออกเมื่อตัวล็อคพังเพราะแรงกระแทก
ชายคนนั้นบุกเข้าไปในบ้านด้วยความรวดเร็วอย่างมาก
ลูซิเฟอร์สังเกตเห็นพวกเขา แต่เขาไม่ได้หยุดเดิน เขาสนใจแต่คนเหล่านี้เท่านั้น
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายที่เข้าไปในบ้านก็ออกมา
ดูเหมือนว่าเขาจะลากชายชราไปพร้อมกับเขา ซึ่งมีคออยู่ในมือของชายคนนั้น ชายคนนั้นลากชายชราและโยนชายชราลงบนถนนต่อหน้าชายอีก 2 คน
ชายชราดูเหมือนเขาอายุ 70 ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยริ้วรอย และร่างกายของเขาดูอ่อนแอ ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยผมสีขาวที่แก้ไม่หายและดูสกปรก
ชายผมแดงที่โยนชายชราออกไปบนถนนเริ่มหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม ขณะที่เขาจ้องมองชายชรา
“นี่ ไอ้แก่สแตน! แกคิดจริงๆ เหรอว่าแกจะมีชีวิตอยู่ หลังจากกินเงินของเราไปแล้ว แกกู้เงินไปแต่แกไม่จ่ายดอกเบี้ยด้วยซ้ำ แกอยากจะตายจริงๆ เหรอ?”
ชายผมแดงเดินเข้าไปใกล้ชายชราที่อ่อนแอ ชายชราพยายามจะลุกขึ้นนั่ง แต่ก่อนที่เขาจะทำได้ เท้าหนึ่งข้างก็เหยียบศีรษะเขาจนกระแทกพื้นอีกครั้ง
“อยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่เชื่อฟังซะ!”
ลูซิเฟอร์เหลือบมองพวกผู้ชายชั่วครู่หนึ่ง เขาสามารถเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ความสนใจที่อยากรู้อยากเห็นปรากฏอยู่ในสายตาของเขา
“ฉันอยากจ่ายเงินให้คุณ แต่มีขโมยอยู่ในบ้านของฉัน มีคนขโมยทุกอย่างของฉันไป! ฉันไม่มีอะไรจะจ่ายให้คุณแล้ว โปรดให้เวลาฉันมากกว่านี้” ชายชราอ้อนวอน ขณะที่น้ำตาไหลรินจากดวงตาของเขา
“นั่นคือสิ่งที่เราควรสนใจหรือไม่ ถ้าแกจ่ายไม่ได้ เราจะขายบ้านของแกซะ” ชายผมแดงคำราม
“ไม่!! ได้โปรด อย่าทำเลย บ้านหลังนี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าเหลืออยู่ มันมีความทรงจำของลูกๆ ที่ตายไปแล้ว นี่เป็นสิ่งเดียวที่ข้าเหลืออยู่” ชายชราอ้อนวอน ขณะแตะเท้าของ ชายผมแดงคนนั้น
“ทำไมแกถึงสนใจบ้านล่ะ? แกอยู่นี่ได้ไม่นานหรอก! ยังไงแกก็ต้องตายอยู่แล้ว ขาข้างหนึ่งของแกอยู่ในหลุมศพแล้วล่ะ หึ” ชายผมแดงส่ายหน้า และเปล่งเสียงหัวเราะอย่างไม่มีอารมณ์ขัน
ชายอีก 2 คนก็เข้าร่วมด้วย ในขณะที่เสียงหัวเราะอยู่รอบ ๆ เห็นได้ชัดว่าชายชรารู้สึกอาย แต่เขาไม่สนใจ
“ได้โปรด ฉันจะเป็นทาสของคุณไปตลอดชีวิต ฉันสาบานด้วยชีวิต!” ชายชราพูดขณะก้มหน้า
… ยังมีต่อ
