ตอนที่ 114: การจัดการกับควาทรงจํา
เคนเข้ามาในห้องที่ดูเหมือนจะมีการประชุมระหว่างเวก้า อิโซน่า และดิออน แต่ละคนนั่งรอบโต๊ะไม่พูดคุยกัน ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังรอใครสักคนอยู่ที่นี่
“ในที่สุด ฉันทํางานพี่เลี้ยงเด็กเสร็จแล้ว เฮ้อ ทําไมฉันถึงติดอยู่กับมัน รู้ไหมว่าการเข้าสังคมมันยากแค่ไหน” เคนบ่นในขณะที่เขาหยิบเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมานั่ง
“ไม่ใช่เพราะคุณบังเอิญโชคดีและได้รับมอบหมายให้อยู่ในที่ที่เขาปรากฏตัวใช่หรือไม่” อิโซน่าได้ตอบกลับ
“ในทางกลับกัน เราสะกดรอยตามสถานที่นั้น มันน่าเบื่อมาก รู้ไหมว่าที่นั้นแย่แค่ไหน อย่างน้อยคุณก็ลงมือบ้าง ในทางกลับกัน พวกเราเบื่อแทบตาย” เธอกล่าวเสริม ขณะที่ เธอเริ่มหัวเราะ
“สรุปว่าโชคไม่ดีของผม” เคนสรุป ในขณะที่ถอนหายใจ
“นั่นไง เขาเป็นอย่างไรบ้าง ฉันได้ยินมาว่านายทะเลาะกับ APE?” เวก้าพูดแทรก เปลี่ยนหัวข้อได้อย่างง่ายดาย “พลังการต่อสู้ของเขาเป็นอย่างไร?”
“พลังการต่อสู้ของเขา? ในเรื่องนี้ ฉันสามารถพูดได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น เขาเป็นเครื่องจักรสงครามแบบเบ็ดเสร็จ และในบางครั้งความคิดของเขาก็ค่อนข้างดี” เคนต อบ “แต่ในด้านบุคลิกภาพเขาค่อนข้างแย่ เขาเป็นคนที่น่าสงสัยมาก”
“ฉันแน่ใจว่าเขาจะทําตามสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเขา นั่นคือเหตุผลที่เราต้องเอาชนะความภักดีของเขาก่อน ด้วยการช่วยเหลือเขา” เวก้ากล่าวพร้อมเห็นด้วยกับคําพูดของเคน
“เราต้องไปไกลขนาดนั้นเพื่อเขาจริง ๆ เหรอ ฉันรู้ว่าเขามีค่า แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่แล้ว ทําไมไม่ให้ไรอาเข้าไปยุ่งกับความทรงจําของเขาล่ะ ทําให้เขาเป็นหุ่นเชิดของเรา เรา ไม่ต้องทํางานหนักอีกต่อไปแล้ว ” ดิออนแทรกแซงความคิดของเขา เขาพบว่าความพยายามทั้งหมดนี้เป็นการสิ้นเปลือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขามีทางเลือกที่ดีกว่า
“ถูกต้อง บอสไรอาสามารถเปลี่ยนความทรงจําของเขาเพื่อให้เขาภักดีต่อเราได้ นั่นเป็นทางเลือกที่เร็วกว่ามาก เมื่อพิจารณาทุกอย่างแล้ว” เคนเห็นด้วย
“ไม่”
คนแรกที่ปฏิเสธไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอิโซน่า
“ทําไมบอกว่าไม่ล่ะ” ดิออนถามด้วยความสงสัย “เธอไม่เชื่อว่านั่นเป็นความคิดที่ดีกว่าเหรอ?”
“ไม่ใช่ เพราะไม่ใช่แค่ตัวเลือกที่ง่ายกว่า แต่ยังเป็นตัวเลือกที่แย่ที่สุดใน 2 ตัวเลือกด้วย” อิโซน่าตอบ
เวก้าเงียบในเรื่องนี้ เพียงมองไปยัง อิโซน่า ด้วยท่าทาง ขบขัน สงสัยว่าเธอจะพูดอะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาเองก็คงจะรู้สึกขัดกับคําแนะนํานั้นที่ต้องใช้ไรอา โดยใช้พลังของการจัดการความทรงจํา
“เอาล่ะ ให้ฉันอธิบายให้ง่ายหน่อย ไรอาใช้พลังของเขา และยุ่งกับความทรงจําของลูซิเฟอร์ เธอคิดว่ามันจะคงอยู่นานแค่ไหน” อิโซน่าถาม
เมื่อเธอตอบ เวก้าก็ยิ้มออกมา ในขณะที่เขาพยักหน้า ดูเหมือนว่า อิโซน่า จะเข้าใจว่าทําไมพวกเขาไม่ใช้วิธีนั้นตั้งแต่เริ่มต้น
“ลูซิเฟอร์มีพลังการรักษาที่แปลกประหลาด เราไม่รู้ว่ามันใช้ได้เฉพาะกับร่างกายหรือสมองของเขาด้วยหรือไม่ แม้ว่าไรอาจะเข้าไปยุ่งกับความทรงจําของเด็กๆ พวกนายจะแน่ ใจได้อย่างไรว่าความทรงจําเก่าๆ ของเขาจะไม่กลับมาเพราะ การรักษานั้น และนั่นมันเสี่ยงมาก ถ้าเราลองและถ้าเราล้มเหลวเราจะทําให้ ลูซิเฟอร์ หมดความไว้วางใจในเรา เขาจะกลายเป็นศัตรูของเราด้วย” อิโซน่าอธิบาย
เธอพูดต่อโดยไม่หยุด “แล้วทางเลือกไหนดีกว่ากันเสียง และทําให้เด็กเป็นศัตรูของเราหรือแค่ช่วยเขาทําลายโรงงานของมนุษย์เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากเขา”
“จริงสิ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย นั่นคือปัญหาสินะ” ดิออนเห็นด้วย ขณะที่เข้าใจสิ่งที่เธอพยายามจะพูด
ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เวก้าเริ่มพูด
“ถูกต้อง ฉันกับไรอา ได้พูดคุยเกี่ยวกับแผนนี้แล้ว และ ท้ายที่สุดก็ตกลงกันว่าแผนนี้ไม่ดี” เวก้ากล่าว “นอกจากนี้ สิ่งที่อิโซน่า พูดเป็นเพียงเหตุผลเดียวที่จะไม่ทํามันยังมี เหตุผลอีกมาก”
“อะไรอีกล่ะ” ดิออนถามด้วยความสงสัย
“เหตุผลเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่นายจะรู้” เวก้าปฏิเสธที่จะตอบทันที
การปฏิเสธของเขาตามมาด้วยความเงียบที่ยาวนาน เกือบทุกคนเข้าใจสิ่งที่เขาปฏิเสธที่จะตอบโดยนัย มันน่าจะเกี่ยวกับข้อจํากัดของความสามารถของไรอา ซึ่งไม่มีใครรู้เช่ นกัน
แวเรียนท์ทุกคนมีความสามารถที่มาพร้อมกับข้อจํากัดที่พวกเขาเก็บเป็นความลับหรือแบ่งปันกับคนที่อยู่ใกล้ที่สุดเท่านั้น
พวกเขาเชื่อว่าเวก้ารู้ข้อจํากัดของไรอา
“พอพูดถึงเรื่องนั้นแล้ว ฉันแน่ใจว่านายคงรู้สวนต่อไปของแผนใช่ไหม” เวก้ากล่าว
“ใช่แล้ว เรากําลังจะไประเบิดโรงงาน นั่นเป็นสาเหตุที่เราไม่ปล่อยภาพที่เราน่าจะใช้ให้เกิดประโยชน์ในการทําให้ แวเรียนท์ เกลียดมนุษย์ใช่หรือไม่” เคนพยักหน้าในขณะที่เขาพูด
“ใช่แล้ว เรามีวิดีโอที่ลูซิเฟอร์ถูกทรมาน เขาเป็นลูกชายของเซล แอซเรล ที่แวเรียนท์ ทั้งหมดมองว่าเป็นไอดอลของตน การปล่อยฟุตเทจเป็นสิ่งที่สามารถช่วยเราได้อย่างแน่นอน แต่สําหรับ ลูซิเฟอร์ เราไม่สามารถทําได้” เวก้า เห็นด้วย
“หากเราปล่อยภาพดังกล่าว รัฐบาลจะเข้าสู่โหมดควบคุมความเสียหาย สถานที่นั้นจะถูกปิด และผู้คนที่ลูซิเฟอร์ ต้องการฆ่าจะถูกลบออกจากที่นั่น” เขากล่าวเสริม “แผนท์ งหมดของเราที่จะเอาชนะความจงรักภักดีของเขาขึ้นอยู่กับการช่วยล้างแค้นของเขา การปล่อยวิดีโอนั้นจะทําให้เรื่องต่างๆยากขึ้นมาก”
“แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่แล้ว เราสามารถเริ่มแผนได้ ส่วนคลิปวิดีโอนั้นแน่นอน พวเขาทั้งหมดจะได้เห็นแสงแห่งวันใหม่ หลังจากที่เราทําลายสถานที่นั้นไปแล้ว”
ลูซิเฟอร์นั่งอยู่ในห้องของเขาจ้องมองที่มือของเขาที่ เปลือยเปล่า ครั้งที่แล้วเขาทําถุงมือหาย และตอนนี้เขาไม่มี แล้วเขาไม่สามารถสัมผัสสิ่งที่เขาไม่ต้องการทําลายได้
เขายังคงสงสัยว่าคนเหล่านี้จะมีถุงมือหรือว่าพวกเขา แค่บลัฟเพื่อให้ลูซิเฟอร์สบายใจ
เขาก็เริ่มรู้สึกหิวเช่นกัน
เขาลุกขึ้นยืน วางเท้าบนพื้นเย็น ขณะที่เขาเริ่มเดินไปที่ประตู
เขาต้องหาอาหาร เขาไม่สามารถนั่งที่นี้ได้ เขายังต้องการดูด้วยว่าคนเหล่านี้ล็อกประตูของเขาเหมือนที่เคยทําที่โรงงานหรือไม่
โชคดีที่ประตูยังเปิดอยู่ลูกบิดประตูเล็กน้อย เมื่อเขาเปิดประตู แต่เขาดึงมือออกทันเวลา
เขาก้าวออกจากห้อง เข้าสู่ทางเดินยาว ซึ่งดูเหมือนว่างเป
