Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม – ตอนที่ 136: กลายเป็นแซนเดอร์

ตอนที่ 136: กลายเป็นแซนเดอร์

เคนสัมผัสใบหน้าของเขาและเริ่มใช้การแปลงร่างของเขา

ด้วยการใช้ความสามารถของเขา ใบหน้าของเขา เริ่มเปลี่ยนไปก่อนหน้านี้เขามีใบหน้าที่โค้งมนยาวแต่ด้วยการแปลงร่างใบหน้าของเขาเรียวขึ้นมากเหมือนกับใบหน้าของแซนเดอร์ผิวของเขาก็เรียบเนียนขึ้นมากเช่นกัน

สีผมของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปตามความยาวของพวกมันผมที่ยาวขึ้นเล็กน้อยของเขาเริ่มสั้นลงและกลายเป็นสีแดงเพลิงกลางผมของเขาเป็นสีแดงเข้มส่วนผมด้านบนนั้นกลายเป็นสีแดงอ่อนกว่า

สําหรับดวงตาของเขา พวกมันยังเริ่มเปลี่ยนสีเพื่อให้ดูเหมือนเป็นสีส้มและสีม่วงผสมกัน

ร่างกายของเขาก็เริ่มที่จะแกะสลักออกมาและแข็งแรงมากขึ้น

“ไม่เลวเลย” เคนพูดขณะวางมือบนท้องเพื่อสัมผัสหน้าท้อง “ผู้ชายคนนี้ดูแลร่างกายของเขาอย่างมากอย่างแน่นอน”

เขาหันกลับมามองไปทางผู้หญิงคนที่ 2 ที่เขาพามากับ เขา “คุณผู้หญิงขอเสื้อคลุมให้ฉันด้วย”

หญิงผมสีเข้มเปิดด้านหลังที่เธอถืออยู่และนําเสื้อคลุมสีแดงที่เธอมอบให้เคนออกมา

เคนสวมเสื้อคลุมยาวที่คลุมทั้งตัวจนถึงข้อเท้าเสื้อคลุมซ่อนเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่เผยให้เห็นเพียงใบหน้าของเขาเท่า

“เอาล่ะ เปิดช่องตรงนี้แล้วทุกคนถอยกลับ” เขาสั่งเฮนรัก

เมื่อฟังคําสั่ง เฮนริกวางมือบนพื้นดินก่อนที่เขาจะเริ่มใช้ความสามารถของเขาอีกครั้ง

ผู้หญิง 2 คนและลูซิเฟอร์ก้าวถอยหลังตามคําแนะนํา

เมื่อการเปิดอุโมงค์นี้เสร็จสิ้น เฮนริกก็ก้าวถอยหลัง

เคนกางแขนออก ขณะเตรียมจะจากไป

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม! ฉันแซนเดอร์ เบลค!”

เขาเริ่มการทดสอบเพื่อดูว่าความสามารถของเขาประสบความสําเร็จหรือไม่ ตามความคาดหวังมันถูกต้อง เสียงของเขาเข้ากับแซนเดอร์อย่างสมบูรณ์แบบ

“สมบูรณ์แบบ

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จแล้ว เคนกระโดดออกจากอุโมงค์และร่อนลงกับพื้น

เมื่อเห็นชายคนหนึ่งออกมาจากพื้นดิน ยามที่อยู่รอบๆก็รีบเล็งปืนไปทางเคน

“นั่นใคร! อย่าขยับและระบุตัวตน!” ยามคนหนึ่งตะโกนใส่ผู้มาใหม่ที่ไม่รู้จักและเตือนเขา

“เจ้าโง่เง่า ลดอาวุธลง เว้นแต่ว่าพวกนายต้องการให้ฉันตัดสมองของนายทันที! ฉันมาจาก APE” เคนพูดอย่างเย่อหยิ่ง

เนื่องจากแสงน้อยเกินไปและสลัวเพราะกําแพงน้ําแข็งยามคนหนึ่งเข้าไปข้างในเพื่อเปิดไฟภายนอก

พวกเขาต้องการแสงเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจนว่าใครคือผู้มาใหม่ซึ่งจู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้

เขายังไม่ได้เปิดไฟดังนั้นยามจึงมองเห็นได้ยากพวกเขาต้องหรี่ตาเพื่อที่จะมองเห็น

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาพบความคล้ายคลึงกันเล็กน้อยระหว่างผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเขากับหนึ่งในผู้นําของ APE ที่ดูเหมือนจะมีตําแหน่งที่สูงมาก

ตอนนี้เมื่อเปิดไฟขนาดใหญ่เท่านั้น ในที่สุดพวกเขาก็มองเห็นสภาพแวดล้อมได้ชัดเจนขึ้น เพราะบริเวณด้านนอกมีแสงสว่างเพียงพอแล้ว

อย่างไรก็ตาม แสงที่ส่องมาอย่างกะทันหันยังคงทําให้เกิดความรู้สึกไม่สบายบางอย่างเนื่องจากพวกเขารู้สึกเหมือนถูกแทงเข้าตาของทุกคนเนื่องจากพวกเขาเกือบจะ เริ่มปรับให้เข้ากับความมืดแล้วพวกเขาต้องกระพริบตา 2-3 ครั้งเพื่อช่วยปรับการมองเห็น

“คุณ” หัวหน้าหน่วยรักษาการณ์พูด “ท่านครับกลับ มาทําไม แล้วคุณมาจากไหน”

เขายังสังเกตเห็นสิ่งที่ดูเหมือนเป็นช่องเปิดบนพื้นใกล้ ๆ

“คุณไม่มีเวลาคุยเรื่องไร้สาระ สถานการณ์ภายนอกเริ่มแย่เราอยู่ในสถานะที่กําลังแย่แล้ว ดูเหมือนว่าแนวรบจะ เคลื่อนตัวถอยกลับศัตรูกําลังเข้ามาใกล้ ฉันต้องได้รับควา มช่วยเหลือหนึ่งในคนของฉันที่จะสร้างอุโมงค์นี้ เพื่อที่ฉันจะได้กลับมาที่นี่โดยไม่ทําลายกําแพงน้ําแข็ง” เคนกล่าวพร้อมเสนอข้อแก้ตัวที่ดี

“ยิ่งกําแพงเหล่านี้อยู่นานเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น! แต่สิ่งเหล่านี้จะอยู่ได้ไม่นานดังนั้นคุณต้องกลับไป! เราไม่ต้อง การให้หลักประกันเสียหายเมื่อพวกเขามาที่นี่ในที่สุด! ดังนั้นให้เรามีพื้นที่มากขึ้นในการต่อสู้และอยู่เบื้องหลังโรงงาน!”

“ด้วยวิธีนี้ พวกนายจะออกจากเขตสงครามและไม่รบกวนเรา และนายก็จะรอดเช่นกันเพราะพวกเขาไม่ได้ไปข้างหลังโรงงาน!ไปกันเถอะ!”

ด้วยข้ออ้างในการเอาชีวิตรอด เคนพยายามทําให้พวกเขาออกไปโดยไม่ต้องต่อสู้ การต่อสู้กับทหารยามทั้งหมดจะลํา บากและใช้เวลานานพวกเขาต้องการหลีกเลี่ยงให้ได้มากที่ สุด

” แต่! เราไม่สามารถวิ่งหนีออกไปได้! เราจะอยู่ที่นี่และต่อสู้กับคุณ!” เราพร้อมที่จะนําชีวิตของเราไปสู่ความยุติธรรม!” หัวหน้าหน่วยการ์ดกล่าวด้วยความ มั่นใจในคําพูดของเขา

“จริงเหรอ พูดน่ะมันง่ายแต่เมื่อนายต้องเผชิญหน้ากับผู้คนที่สามารถฆ่านายได้ด้วยการสะบัดนิ้วความกล้าหาญทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์ออกไป! การอยู่ที่นี่ของนาย จะเป็นอุปสรรคสําหรับเราเท่านั้น!” เคนกล่าวว่ายังคงพยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาออกไป

เขาก็เริ่มหงุดหงิด ซึ่งน้ําเสียงของเขาชัดเจน

“และถ้านายสนใจที่จะตายจริง ๆ ฉันจะฆ่านายเองหรืออย่างน้อยเราก็มีสิ่งรบกวนน้อยลง” เขาพูดประชดประชั้นคุกคามเขา

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเห็นทหารยามตกตะลึง

“พยายามเข้าใจฉัน เรามีโอกาสดีกว่า ถ้านายไม่อยู่ที่นี่ฉันไม่ต้องการให้นายมาทิ้งชีวิตของนาย มิฉะนั้นเราจะยุ่งกับการพยายามช่วยนายมากกว่าต่อสู้กับศัตรู นั่นเป็นเหตุผลที่ไอย์สร้างสุสานน้ําแข็งเพราะเราไม่ต้องการที่จะฟุ้งซ่าน!”

“ฟังฉันแล้วไปข้างหลังโรงงาน อย่ามายุ่งกับมัน!” เคนกล่าวออกไปทันที

เมื่อได้ยินเสียงความเศร้าโศกในเสียงของเขา หัวหน้าทหารก็ประหลาดใจเมื่อรู้ว่าคําพูดของเขามีน้ําหนักอยู่บ้าง

วัตถุประสงค์ของ APE คือการช่วยชีวิตมนุษย์จากแวเรียนท์ทมิฬ การปรากฏตัวของพวกเขาที่นี้จะมีแต่สร้างความปั่นปวนที่นี่และเพิ่มภาระให้กับสมาชิกของ APE

“ก็ได้ เราจะทําตามที่ท่านบอก!” หัวหน้ายามเห็นด้วย “มีคนอยู่ในโรงงานด้วยเราควรพาพวกเขาไปด้วยไหม”

“มีเวลาไม่มาก! สําหรับตอนนี้ ทุกคนออกไป! ฉันไม่ต้องการเห็นมนุษย์ที่นี่ใน 5 นาที!” เคนพูดอย่างจริงจังภายในใจของเขาเขามีความสุขที่แผนนี้ได้ผล

เมื่อเขาโน้มน้าวหัวหน้ายามที่นี่ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดําเนินไปอย่างราบรื่นมากขึ้น หัวหน้ายามดูแลส่วนที่เหลือในขณะที่เขาพาทหารยามทั้งหมดไปกับเขาที่หลังสถานที่ ซึ่งไม่สามารถเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นทางด้านทิศเหนือของโร งงาน

เขาไม่รู้ว่าเขากําลังเล่นอยู่ในมือของศัตรู ในทางกลับกันเขาก็โชคดีเช่นกัน ถ้าเขาไม่ฟังหรือพยายามต่อสู้ เขาและทหารยามคนอื่นๆคงตายไปแล้ว

เคนมองดูทหารออกจากมือไปข้างหลัง เฉพาะเมื่อยามหายตัวไปจากสายตาของเขาเท่านั้นเขาก็มองไปยังพื้นที่เปิดโล่

“ออกไปได้ทุกคน ที่นี่ปลอดภัย!”เขาพูดออกมาทันที