ความเจ็บปวดรุนแรงยิ่งกว่าถูกฟ้าผ่าเสียอีกโชคดีที่ความเจ็บปวดนั้นไม่นานนัก ตั้งแต่ร่างกายของเขากลายเป็นเถ้าถ่านในขณะที่เสียงกรีดร้องของเขาเงียบลง
หลังจากทําทุกอย่างเสร็จแล้วลูซิเฟอร์ก็ยืนขึ้นขณะที่เขาเริ่มเดินไปในทิศทางที่ยามคนนั้นบอกเขา
เคนตามหลังลูซิเฟอร์ เท้าของเขาเหยียบเถ้าถ่านของทหารรักษาการณ์คนนั้นขณะเดินผ่านจุดนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะจับมือของเขาเอง
ความสามารถในการเน่าเปื่อยของลูซิเฟอร์นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่แคลรีสถูกเรียกว่านักเวทย์ที่น่ากลัวที่สุดความสามารถนี้น่ากลัวจริงๆ” เขาคิดขณะยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมเขาไม่ต้องการที่จะอยู่คนละฝั่งกับลูซิเฟอร์ อ ย่างน้อยเมื่อเขาอยู่ใกล้ลูซิเฟอร์
“โชคดีที่เขาอยู่ข้างเรา” เขาคิด ขณะเดินตามหลังลูซิเฟอร์
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปใกล้ห้องโถงที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบรรยายไว้พวกเขาก็เริ่มพบผู้คุ้มกันมากขึ้นเรื่อยๆตลอดทาง
เคนคาดไว้แล้ว และเขาก็พร้อมที่จะต่อสู้ แต่เขารู้ว่าเขากลายเป็นผู้ชมแล้ว
ทันทีที่เห็นแม้แต่ยามคนเดียว ลูซิเฟอร์ก็ยิงสายฟ้าของเขาสําหรับการเล็งของเขา มันสมบูรณ์แบบมากจนโดนตรงกลางหน้าผากของทหารรักษาการณ์ไม่เคยพลาดเลย แม้แต่ครั้งเดียว
“แปลก เป้าหมายที่สมบูรณ์แบบในวอร์ล็อคที่เพิ่งตื่นขึ้นเมื่อเร็วๆนี้?เขาฝึกฝนเป้าหมายมากจนสมบูรณ์แบบได้ขนาดนี้เลยงั้นหรือ?หรืออาจเป็นไปได้ว่าเขามีความสามารถอีกอย่างที่เราไม่รู้สิ่งที่ช่วยให้เป้าหมายของเขาสําเร็จได้ไว?เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นวอร์ล็อคที่ถูกปลุกด้วยความสามารถทั้งหก? หรือจะเป็นมากกว่านี้?”
ยิ่งเคนเห็นลูซิเฟอร์ฆ่ามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นเท่านั้นความสมบูรณ์แบบดังกล่าว
ตลอดทางลูซิเฟอร์ได้สังหารทหารยามไปแล้วกว่า 20 คนก่อนที่พวกเขาจะยกปืนขึ้นที่เคนและลูซิเฟอร์
ไม่นานก่อนที่พวกเขาจะไปถึงห้องโถงที่นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่
“ด้วยความยินดี สนุกกับมันอย่างเต็มที่ ฉันจะจับตาดูมันเป็นการแก้แค้นของคุณ”เคนบอกลูซิเฟอร์ ขณะที่เขาหยุดอยู่ที่ทางเข้าห้องโถง
เขาหันหลังกลับและยืนโดยให้หลังหันเข้าหากําแพงและกอดอก
ลูซิเฟอร์มองไปที่ประตูด้านหลัง ซึ่งนักวิทยาศา สตร์ส่วนใหญ่ถูกขังไว้นักวิทยาศาสตร์ของสถานที่โหดร้ายแห่งนี้ซึ่งฆ่าเขาและคนบริสุทธิ์อีกมากมาย
เขายกขาขวาขึ้นทุบประตู ทุบประตูให้แตกขณะที่เขาเข้าไปข้างใน
เคนยืนรออยู่ที่หน้าประตูด้วยรอยยิ้มเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องออกมาจากห้องโถง
“ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กคนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะรู้วิธีสนุกกับตัวเองจริงๆ”เคนพูดขณะรอต่อไป
หลังจากผ่านไป 5 นาที เสียงกรีดร้องทั้งหมดก็หยุดลงไม่ได้ยินเสียงภายในห้องโถง
“เขาทําเสร็จแล้วเหรอ?” เคนคิด ขณะหันหลังกลับและเข้าไปในห้องโถง
ทันทีที่เขาเข้าไป เขาก็เห็นผลของการสังหารหมู่มีศพอยู่รอบๆมีรูที่หน้าผากของพวกเขา บางคนยังสามารถมองเห็นคอที่หักไปแล้วได้
สําหรับส่วนที่เหลือ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกเป็นเหยื่อของพลังแห่งการเน่าเปื่อยนั้นเนื่องจากสามารถมองเห็นขี้เถ้าได้ทั่วห้องโถง
ลูซิเฟอร์นั่งอยู่บนพื้น หน้าเถ้าถ่าน มองดูมัน
“มีอะไรบางอย่างผิดปกติหรือ?” เคนถามด้วยความสงสัย ทําไมเขามองไปที่ขี้เถ้านั้น?
“ดูเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป ฉันรู้สึกไม่พอใจเลย” ลูซิเฟอร์พูดขณะยืนขึ้นพร้อมส่ายหัว
“ผู้กระทําผิดหลักไม่อยู่ที่นี่ แน่นอนว่าคุณจะไม่รู้สึกพึงพอใจที่นี่มาเถอะมานําความพอใจนั้นมาให้คุณ”เคนกล่าวขณะชี้ให้ลูซิเฟอร์ตามเขาไป
ทั้งสองเดินผ่านโถงทางเดินขณะที่พวกเขาก้าวไปสู่จุดหมายสุดท้ายซึ่งก็คือสํานักงานของหมอราว
“ลูซิเฟอร์ บอกฉันอย่างหนึ่ง” เคนถาม
“เรื่องอะไร?” ลูซิเฟอร์ถามกลับ
“หมอราวคนนั้นคือผู้ร้ายหลักและเป็นศัตรูที่คุณเกลียดที่สุดคุณวางแผนจะฆ่าเขาอย่างไรให้ถูกใจคุณมากขึ้น”เคนถาม
“คุณต้องการที่จะทําลายร่างกายของเขาด้วยความแข็งแกร่งของคุณทําลายเขาจากสายฟ้าของคุณหรือไม่หรีอคุณต้องการใช้ความสามารถของการเน่าเปื่อยของคุณและ ดูเขาคร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด?
“ไม่มีเลย” ลูซิเฟอร์ตอบ
“ไม่มีงั้นเหรอ? คุณไม่ต้องการที่จะฆ่าเขาโดยใช้พลังของคุณ? แล้วคุณต้องการจะฆ่าเขาอย่างไร”เคนถาม ก็ยิ่งแปลกใจกับคําตอบมากขึ้น
“คุณจะได้รู้ในไม่ช้านี้” ลูซิเฟอร์ตอบโดยไม่พูดอะไรอีก
“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณต้องการเก็บเป็นความลับ”เคนหัวเราะเมื่อได้ยินคําตอบของลูซิเฟอร์ “ตื่นเต้นที่ได้เห็นอะไรแบบนี้มันดูน่าสนุกดีนะ”
ทั้ง 2 คนไปทางซ้ายสุดท้ายและจบลงที่ทางเดินสุดท้ายสมมุติว่าห้องสุดท้ายที่นี่คือห้องทํางานของหมอราว
พวกเขามองเห็นปลายทางเดินแล้ว และเห็นยามอยู่ข้างนอกด้วยมียาม 6 คนอยู่นอกสํานักงานคอยจับตาดู
ทันทีที่ทหารยามเห็นลูซิเฟอร์ พวกเขาก็ยกปืนขึ้นแต่ในระหว่างนี้พวกเขา 2 คนตายไปแล้วเพราะสายฟ้าจากลูซิเฟอร์
ส่วนที่เหลือ พวกเขาสามารถยกปืนขึ้นและยิงได้กระสุนส่วนใหญ่มุ่งเป้าไปที่หน้าอกของลูซิเฟอร์ขณะที่บางนัดก็เล็งมาที่ศีรษะของเขา
แม้ว่าจะมีความสามารถในการรักษาที่มีประสิทธิภาพลูซิเฟอร์ก็มีเสื้อกันกระสุนและกางเกงที่ทําจากอนุภาคคาร์ดิ นัล ซึ่งกันกระสุนได้อยู่แล้วดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเกี่ยวกับก ระสุน
สําหรับกระสุนที่เล็งไปที่ศีรษะของเขา เขาใช้มือและส่วนต่อของเสื้อเกราะกันกระสุนเพื่อปกป้องศีรษะของเขา จากกระสุนเขาพยายามเปลี่ยนรูปแบบการต่อสู้จากแบบ บ้าๆไปเป็นแบบมีเหตุมีผล
แม้ว่าเขาจะรักษาได้ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ได้รับบาดเจ็บ
ใช้มือซ้ายป้องกันศีรษะจากกระสุน จากมือขวาของเขาเขายังคงยิ่งสายฟ้าสังหารทหารยามจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ
สํานักงานของหมอราวอยู่ในความเงียบตลอดทั้งวันเนื่องจากมีเพียง 3 คนเท่านั้นที่อยู่ที่นี่และพวกเขาไม่ได้พูดอะไรมากในขณะนี้
