ตอนที่ 39: สมาคมนักล่า
ลูซิเฟอร์ได้รับคำสั่งให้เดินตามไป ทานอาหารเย็น และพักผ่อน
เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขาจะทำอะไรได้บ้าง เขารู้สึกตัวสั่นเล็กน้อย เมื่อเห็นผู้หญิงที่หน้าเหมือนแม่ และเธอก็เป็นมนุษย์ด้วย นั่นก็เพราะเขาได้เรียนรู้ที่จะไม่ไว้ใจมนุษย์
ภายในหัวของเขามีความคิดมากมายลอยอยู่ นี่เป็นแผนของใครบางคนหรือไม่? พวกเขากำลังพยายามดักจับเขาหรือไม่? บางคำถามของเขาดูไร้เดียงสาเล็กน้อย ในขณะที่เขาสงสัยว่ามีคนใช้หน้าแม่ของเขาหรือไม่?
เขาสามารถเห็นความจริงเล็กน้อยบนใบหน้าของผู้หญิงเหล่านั้นได้ แต่แล้วอีกครั้งหนึ่ง เจ้าของร้านอาหารก็เช่นเดียวกัน เขายังเข้าใจผิดคิดว่าคนพวกนั้นเป็นคู่รักที่ดี นั่นก็ได้พิสูจน์แล้วว่า แม้แต่คนที่ดูดีที่สุดก็สามารถเป็นสัตว์ร้ายได้อย่างง่ายดายจากภายในจิตใจของพวกเขา
แต่แล้วอีกครั้งหนึ่ง เขาก็รู้ว่าเขาหิว ไม่ว่าในกรณีใด เขาต้องหาอาหาร และที่นี่เขาได้รับมันได้ ไม่ว่าในกรณีใด เขาทำได้แค่กินและออกไปก่อนที่แผนการใดๆ จะเกิดขึ้นกับเขา
พวกเขาทำอะไรได้บ้าง? เขาตายไม่ได้ เขายังมีศรัทธาว่าการรักษาของเขาจะใช้ได้กับพิษ
เขายังเป็นเด็กที่เริ่มหมดความมั่นใจและพึ่งพาความสามารถของเขามากเกินไป ซึ่งเขาใช้มันได้ไม่เต็มศักยภาพด้วยซ้ำ เขาไม่รู้ว่าความมั่นใจที่มากเกินไปจะเป็นอันตรายกับคนที่แข็งแกร่งที่สุดเพียงใด
น่าเสียดายที่ไม่มีใครสอนเขา ไม่ชัดเจนว่าเขาจะมีเพื่อนหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาไม่ต้องการ
เขามองไปที่ผู้หญิง 2 คน คนหนึ่งเป็นผู้ใหญ่อีกคนคงจะเป็นลุกสาวของเธอ แต่ไม่ไว้ใจพวกเขา ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะใช้อาหารพวกนั้นเพื่อเลี้ยงตัวเอง พวกเขามีอาหาร เขาต้องการอาหาร
เขาพยายามหาเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะยังสงสัยอยู่ก็ตาม
ในที่สุดเขาก็พยักหน้า โชคไม่ดีที่ท้องของเขาก็ร้องพร้อมกันและตอบตกลงไปพร้อม ๆ กันในแบบของตัวเอง
หญิงวัยกลางคนเห็นปฏิกิริยาของลูซิเฟอร์และยิ้ม
“ดี ตามเรามา” เธอบอกลูซิเฟอร์ ขณะเดินเข้าบ้านพร้อมพยุงลูกสาวของเธอ
ชายหนุ่มก็ทำเช่นเดียวกัน ลูซิเฟอร์ก็เดินเข้าไปตามหลังคนพวกนั้นไปเช่นกัน
ทุกคนเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีขนาดไม่ใหญ่มาก เป็นเพียงห้องขนาดกลางที่มีทีวีติดผนัง
นอกจากนี้ยังมีโซฟา 5 ที่นั่งสีเทาวางอยู่ตรงหน้าทีวี
ผนังห้องนี้เต็มไปด้วยภาพครอบครัว ซึ่งลูซิเฟอร์เริ่มสังเกต
ขณะที่เขาดูรูปภาพต่างๆ เขาก็รู้ว่าผู้หญิงผมสีเงินคนนั้นไม่ใช่แม่ของเธอ เขาสามารถเห็นภาพของเธอกับครอบครัวตั้งแต่ตอนที่เธอกำลังจะไปเมื่อไม่นานนี้ เธอเติบโตขึ้นมาในบ้าน มันชัดเจน อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้โกหกเรื่องนั้น
เขายังสังเกตเห็นอีกสิ่งหนึ่ง ภาพครอบครัวมีชายคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนสามีของหญิงวัยกลางคน ชายคนนั้นอยู่ในภาพส่วนใหญ่ แต่ภาพที่เอมิลี่ดูแก่กว่า 15 ปีไม่มีเขาคนนั้นอยู่
ผู้หญิงคนนั้นสังเกตเห็นลูซิเฟอร์มองดูชายในภาพ
“นั่นคือสามีของฉัน เขาเสียชีวิตเมื่อเอมิลี่อายุเพียง 15 ปี” เธอบอกกับลูซิเฟอร์ “นั่งตรงไหนก็ได้ตามใจชอบ ฉันจะให้ยากับลูกสาว แล้วฉันจะเสิร์ฟอาหารให้”
โดยไม่โต้ตอบ ลูซิเฟอร์เดินไปที่โซฟาและนั่งบนนั้น
ชายหนุ่มก็นั่งใกล้เขาเช่นกัน
“ฉันชื่อออกัส เธอชื่ออะไร” เขาถามลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์เพิกเฉยต่อชายคนนั้นอย่างสมบูรณ์และเพียงแค่หลับตาลง ผู้ชายคนนี้ไม่สมควรได้รับความสนใจ
ออกัส ไม่ได้รับคำตอบ แต่เขาไม่สนใจ เขารู้ว่าบางคนไม่ชอบพูดเว้นแต่จะมีเหตุผลสำคัญ ไม่ว่าในกรณีใด เด็กที่ไม่สนใจเขานั้นก็ไม่สำคัญ เขาไม่สนใจแม้แต่เด็ก เขาแค่ขอให้เด็กคนั้นไม่ทำตัวเหมือนคนบ้าก็พอ
ออกัสหยิบรีโมทจากบริเวณใกล้เคียงและเปิดทีวี
…
ทันทีที่เปิดทีวี เพลงก็เริ่มเล่น เห็นได้ชัดว่าเปิดช่องเพลง ออกัสเปลี่ยนช่องเป็นช่องข่าวโดยไม่รอช้า
“สวัสดีและยินดีต้อนรับสู่ TV68 วันนี้เป็นเวลา 5 ปีแล้วที่ภัยพิบัติของเกาะมาเลียเกิดขึ้น ในนั้น เราสูญเสียวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของเราไปหลายคน รู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดเหตุการณ์โศกนาฏกรรมขึ้นเมื่อวานนี้เอง”
“วันนี้เราจะพูดถึงการสูญเสียมนุษยชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงวันที่มืดมนนั้น เซล แอซเรล ผู้แข็งแกร่งที่สุด วอร์ล็อคและนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด แคลรีส แอ็กเนอร์ เสียชีวิตในภัยพิบัติครั้งนั้น พร้อมกับวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคของเรา เราสูญเสียคนไปทั้งหมด 10 คน ทั้งวีรบุรษและคนที่สำคัญหลายๆคน มันช่างน่าเศร้า”
ลูซิเฟอร์นอนอยู่อย่างสงบ เขาไม่ได้ดูทีวีด้วยซ้ำ แต่เมื่อเขาได้ยินชื่อพ่อแม่ ดวงตาของเขาก็เหลือบมองดูทีวี เขารู้สึกได้ว่ามือของเขาเริ่มสั่น
“พวกเขาไปที่ดันเจี้ยนระดับ 4 เพื่อมนุษยชาติ แต่พวกเขาไม่เคยกลับมาอีกเลย เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา พวกเขาถูกสัตว์ประหลาดกินเข้าไป มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ที่ทีมที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะถูกกำจัดไปอย่างง่ายดาย?”
“ วันนี้เราจะพยายามหาคำตอบทั้งหมดที่เราทำได้ วันนี้มีรองประธาน องค์กรนักล่าของอเมริกา อยู่กับเราแล้ว คุณลาร์ค” นักข่าวกล่าวทักทายชายผมแดงที่นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ เธอ
“ขอบคุณค่ะคุณลาร์ค ฉันชื่อลูซี่” ลาร์คพยักหน้าอย่างใจเย็น
————————————————————–
