ตอนที่ 5: เด็กน้อยไร้เดียงสา
เมื่อเห็นบริกรเสียชีวิต ทุกคนที่นั่งอยู่ในร้านอาหารก็ตกตะลึง ทุกคนลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ
ชั่วขณะหนึ่งภายในสถานประกอบการเงียบกริบ มันเงียบมากจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของคนข้างๆ
พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาเพิ่งเห็นเด็กอายุ 9 ขวบโยนผู้ชายที่โตเต็มที่ทิ้งไปราวกับเป็นของเล่น และมันก็ได้ฆ่าเขาทันที
ส่วนใหญ่ตระหนักดีว่านั่นหมายถึงอะไร เด็กที่ดูเหมือนขอทานไร้ประโยชน์ แท้จริงแล้วคือแวเรียนท์สำคัญนั่นเอง! เขาเป็นแวเรียนท์สำคัญที่กำลังบ้าคลั่ง!
ความหลากหลายคือกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดที่แท้จริงของการวิวัฒนาการของมนุษย์ พวกเขาเป็นมนุษย์ที่มีพลังอำนาจที่สามารถทำให้พวกเขากวาดล้างเมืองทั้งเมืองได้โดยไม่ต้องใช้อาวุธแม้แต่ชิ้นเดียว
พวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพวกเขาเพิ่งคุยกับแวเรียนท์สำคัญที่พวกเขายังไม่เคารพ และยังจะเรียกเขาว่าขอทานอีกด้วย
ผู้ชายคนหนึ่งยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก ใบหน้าของเขาซีดอยู่แล้ว เขาเป็นคนที่พูดถึงการไล่ลูซิเฟอร์ออกจากสถานที่นี้
เขายังบอกให้หักขาของลูซิเฟอร์ ในเวลานี้เขารู้สึกเสียใจกับคำพูดของเขาอย่างมาก จนเขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขามาถึงลำคอของเขา
เกือบทุกคนในที่นี้เคยพูดถึงการใช้ความรุนแรงกับลูซิเฟอร์ ส่วนใหญ่คิดว่าเขาเป็นเด็กกำพร้าธรรมดาที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากพ่อแม่ด้วยซ้ำ
พวกเขาไม่ได้เขินอายแม้แต่น้อย เมื่อสาปแช่งลูซิเฟอร์ ตอนนี้พวกเขารู้ว่าเขาเป็นแวเรียนท์สำคัญ หัวใจของพวกเขาก็เต้นช้าลง
ติ้ก…ติ้ก…
ความเงียบดูเหมือนจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ มีเพียงเสียงติ๊กของนาฬิกาเท่านั้นที่ได้ยิน ทำให้ความเงียบดูชัดเจนยิ่งขึ้น
ลูซิเฟอร์ค่อยๆ เพ่งมองไปยังผู้คนในร้านอาหารที่เคยสาปแช่งเขาก่อนหน้านี้
การจ้องมองเพียงครั้งเดียวก็รู้สึกหนักใจเกินกว่าจะรับไหว
พวกเขากลัว พวกเขากลัวการถูกทำร้าย
ผู้คนถูกข่มขู่
ในที่สุด พวกเขาก็ทนไม่ได้กับความกดดัน หนึ่งในนั้นรับไม่ได้อีกต่อไป ในขณะที่เขาอ้าปากแล้วตะโกนอย่างโกรธจัด “ไอ้บ้าเอ้ย! มันอาจจะเป็นแวเรียนท์สำคัญ แต่มันก็ยังเด็กอยู่! เราทำอะไรซักอย่างกับมันก็ได้ ดีกว่าปล่อยให้มันฆ่าเราโดยไม่ทำอะไรเลยเหรอไง เราต้องร่วมมือกันฆ่าไอ้สารเลวนี้ก่อนที่มันจะคิดทำร้ายเรา!”
“ใช่! มันฆ่าคนไปแล้ว! และมันก็คงจะฆ่าพวกเราทุกคนเพื่อปิดปากเรา เพื่อไม่ให้ APF รู้ เราต้องสู้กลับ!”
“ใช่ โจมตีมันเลย!”
คนกลุ่มเล็กๆ พุ่งเข้าหาลูซิเฟอร์เพื่อทำร้ายเขา
คนแรกที่ไปถึงลูซิเฟอร์คือชายหัวโล้นที่ชกต่อยเต็มแรง หมัดมุ่งไปที่ใบหน้าของลูซิเฟอร์ ซึ่งเขาได้มองไปยังชายที่กำลังโจมตีเขาอย่างว่างเปล่า
“แกก็คงจะเป็นเพียงเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาเสมอ! แกหลบไม่ได้ด้วยซ้ำ!” ชายหัวล้านหัวเราะเมื่อเห็นลูซิเฟอร์ไม่หลบ เขาเชื่อว่าลูซิเฟอร์กลัวมากจนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เขาคิดว่าลูซิเฟอร์ถูกแช่แข็งด้วยความกลัว
อย่างไรก็ตาม ชายหัวล้านรู้ได้ทันทีว่าเขาคิดผิดอย่างไร เมื่อเห็นลูซิเฟอร์ยกมือขวาขึ้น ซึ่งเขาจับหมัดของชายคนนั้นได้อย่างง่ายดาย
ชายคนนั้นตกตะลึง ราวกับว่าหมัดของเขาชนกำแพงและไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้
เมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขาล้มเหลว ชายผู้นี้จึงพยายามปล่อยมือเพื่อหนีและโจมตีอีกครั้ง แต่เขาตระหนักว่าการพูดนั้นง่ายกว่าการทำมาก
ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหน ชายคนนั้นก็ไม่สามารถปล่อยมือของเขาได้ นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เขาได้ตระหนักถึงสิ่งอื่นเช่นกัน ซึ่งทำให้ใบหน้าของเขาไม่มีสีไปทั้งหมด
ชายคนนั้นสังเกตเห็นว่าร่างกายของเขาเริ่มแก่ขึ้นราวกับว่าเขาสูญเสียแก่นแท้ของชีวิตอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่ชายคนนั้นจะโจมตี เขาเคยดูเหมือนชายอายุ 30 ปีที่มีสุขภาพแข็งแรง แต่ในเวลาไม่ถึงนาที เขาก็ดูเหมือนคนอายุ 90 ปี
ร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแอ เขาเริ่มร้องขอความช่วยเหลือ “ช่วยฉันด้วย! ฉันขอร้องล่ะ! โปรดช่วยฉันด้วย!”
คนอื่นๆ ที่อยู่กับเขาเพื่อโจมตีลูซิเฟอร์ได้ยินคำวิงวอนขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ไม่มีใครก้าวไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียว แต่พวกเขาเริ่มย้ายกลับ
ภาพที่พวกเขาเห็นต่อหน้าพวกเขาช่างน่าสยดสยอง การดูผู้ชายคนหนึ่งที่แก่เร็วจนน่ากลัว พวกเขาไม่ต้องการเป็นคนต่อไปที่จะได้สัมผัสกับสิ่งนั้น
ไม่มีใครออกมาช่วยชายคนนั้น ในขณะที่ร่างกายของเขาทรุดโทรมมากขึ้นเรื่อยๆ ในไม่กี่วินาที ร่างของชายคนนั้นก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
ขี้เถ้าตกลงบนพื้นและปกคลุมพื้น หากผู้คนที่นี่ไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อเลยว่าขี้เถ้าที่วางอยู่บนเท้าของลูซิเฟอร์นั้นเป็นชายหนุ่มที่มีชีวิตจนกระทั่งนาทีที่แล้ว
โดยไม่สนใจผู้คน ลูซิเฟอร์จ้องที่มือของเขา ขณะที่เขาพึมพำ “เสริมกำลังงั้นเหรอ?”
เขารู้สึกว่าร่างกายของเขามีความแข็งแกร่งมากกว่าก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ไม่เพียงแต่เขาสามารถโยนบริกรออกไปได้เหมือนคนๆนั้นเป็นของเล่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็พิสูจน์ในสิ่งเดียวกันด้วย
เขาตระหนักว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นสูงกว่าชายคนนั้นมาก เนื่องจากเขาไม่รู้สึกถึงการต่อต้านจากชายคนนั้นเลย
เขาไม่เคยทดสอบมาก่อน แต่ตอนนี้เขารู้อะไรบางอย่างแล้ว พลังแห่งความแข็งแกร่งนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พ่อของเขาก็มีเช่นกันหรือ?
ถ้ามันเหมือนกัน ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาได้รับพลังเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพระดับ S จากพ่อของเขาด้วย
ไม่เพียงแค่นั้น แต่เขามีพลังธาตุระดับ S แห่งการสลายตัวที่เขาได้รับจากแม่ของเขา เขายังมีพลังการรักษาที่ลึกลับอีกด้วย
‘ตอนนี้ฉันมี 3 พลังแล้วเหรอ’ ลูซิเฟอร์คิด ขณะเดินไปที่โต๊ะใกล้ๆ เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของเขาให้มากขึ้น
เขาพยายามหยิบขึ้นมาเพียงเพื่อจะรู้ว่าโต๊ะนั้นเบากว่ามาก เขาหยิบโต๊ะได้อย่างง่ายดาย
โต๊ะรู้สึกเบาราวกับกระดาษที่ยืนยันความสงสัยที่เอ้อระเหยของเขา เขามีพลังความแข็งแกร่งระดับ S
ในขณะที่ลูกค้าของร้านอาหารกลัวและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยความกลัว แต่ก็มีคนหนึ่งที่สงบลงราวกับว่าเขาไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย
บังเอิญเป็นชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ของร้านอาหาร เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารที่รู้จักกันในชื่อบิ๊กโจ
บิ๊กโจเฝ้าสังเกตลูซิเฟอร์มาตั้งแต่ต้น แต่เขาไม่ได้เข้าไปยุ่ง
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาตัดสินใจทำบางอย่างในที่สุด มันเป็นที่ของเขา เขาไม่สามารถปล่อยให้ใครมาวิ่งเล่นที่นี่ได้
————————————————————–
