Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม – ตอนที่ 74: เข้าร่วมการต่อสู้

สัตว์ร้ายยังไม่เริ่มโจมตี เมื่อเห็นสายฟ้ามาทางพวกมัน ก่อนที่พยัคฆ์เงินจะตอบสนอง สายฟ้าก็พุ่งทะลุหัวของมัน ทําให้มันตายอย่างเจ็บปวดและรวดเร็ว

สัตว์ร้ายทั้งหมดเริ่มคําราม เมื่อเห็นพวกมันตัวหนึ่งถูกฆ่าพวกมันทั้งหมดโกรธจัด พวกมันจึงเริ่มวิ่งอย่างดุเดือดยิ่งขึ้น

อินทรีคิเมร่าที่บินอยู่บนท้องฟ้าได้เปิดปากของพวกมัน ลําแสงสีขาวจํานวนมากออกมาจากปากของพวกมันไปทางลูซิเฟอร์

กลุ่มพยัคฆ์เงินยังเปิดปากของพวกมัน พลางยิงลูกแก้วแสงสีขาว 

ซึ่งเต็มไปด้วยพลังงานแปลก ๆ ไปทางลูซิเฟอร์ ดูเหมีอนว่าลูกแก้วแสงจะเต็มไปด้วยพลังงานจํานวนมหาศาลที่อาจเพียงพอที่จะหลอกหลอนใครก็ตามด้วยสติปัญญาของพวกมัน แต่ลูซิเฟอร์ไม่ถอยกลับ

เขาเฝ้าดู อินทรีย์คิเมร่าและ พยัคฆ์เงินโจมตีเขา อย่างไรก็ตาม สัตว์ร้ายตัวอื่นไม่ได้ทําตามนั่นจึงทําให้เขารู้สึกเหมีอนกับว่าสัตว์อื่นไม่มีพลังที่จะโจมตีในระยะไกล

เมื่อมองดูลําแสงสีขาวหลาย 10 ลําและทรงกลม 6 ลูกที่ เต็มไปด้วยพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวที่พุ่งเข้ามาหาเขา ลูซิเฟอร์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการที่จะถูกโจมตีโดยการโจมตีใด ๆ เหล่านี้เพราะเขาไม่ต้องการเสียเปรียบสัตว์หลายร้อยตัวจากการได้รับบาดเจ็บ

เขารู้ว่าเขาไม่สามารถใช้วิธีการอื่นๆกับพวกมันได้ เนื่องจากการต่อสู้ครั้งนี้แตกต่างจากการต่อสู้กับแวเรียนท์อย่างชัดเจน

สัตว์ร้ายจะไม่ยอมให้เขาได้รับการรักษา ถ้าพวกมันสามารถจับตัวเขาได้ เขาไม่ต้องการเสี่ยงที่จะเสียชีวิตระหว่างการต่อสู้  โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะความประมาทของเขาเอง

“ฉันต้องฆ่าสัตว์ที่บินได้ก่อน มันน่าจะง่ายกว่าถ้าพวกมันหายไป” เขาพึมพํา ขณะที่เขากําลังจะโจมตี

ลูซิเฟอร์กระทืบเท้าของเขาบนพื้นอีกครั้ง เขาใช้การเสริมความแข็งแกร่งระดับ S ทั้งหมดของเขาเพื่อกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า ครั้งนี้เขาไม่ได้เน้นที่การก้าวไปข้างหน้า แต่เพียงขึ้นเท่านั้น

เขากระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างง่ายดายด้วยความสูง 20 เมตร ในขณะที่การโจมตีตกลงบนพื้น กระแทกกับฝุ่นที่ว่างเปล่าทําให้เกิดหลุมอุกกาบาตลึก 5 เมตรที่ดูเหมือนจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 2 เมตร

“ฮะ-เขากําลังบินเหรอ!” เวสตันอุทานด้วยความตกใจ เมื่ เห็นลูซิเฟอร์บินขึ้นฟ้าจากกระจกหน้ารถของเขา

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

“เขาไม่ได้บิน เขากําลังกระโดด ฉันหมายความว่าเขาบินได้นิดหน่อย ในขณะที่เขากําลังวิ่งจากสิ่งที่ฉันเห็น แต่นั่นคือทั้งหมด เขาไม่สามารถบินได้สูงขึ้นกว่านี้ เขาควรจะบินสูงตั้งแต่เริ่มต้นถ้าเขาบินได้ ฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้สําหรับเขา” ซาเล่พึมพําพร้อมส่ายหัว

“อ่า นั่นสินะ ทําไมเขาถึงกระโดดได้สูงขนาดนั้น มันจะไม่ เป็นการยากกว่าที่จะเล็งเป้าหมาย ในขณะที่เขาตกลงมาจากการกระโดดที่สูงขนาดนั้นเหรอ?” เวสตันถาม เขา เป็นแวเรียนท์คลาสนักเวทย์ ไม่ใช่นักรบ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจ อะไรหลายๆอย่าง

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

“เขาอาจจะตกเป็นเป้า หรือเขาอาจจะระวังสถานการณ์นี้และใช้มันเพื่อประโยชน์ของเขา เรามาสนุกกับความบันเทิงกันเถอะ ศัตรูของเรา 2 คนกําลังต่อสู้กันเอง” ซาเล่ตอบพร้อมรอยยิ้มขบขันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ซาเล่วางมือไว้ด้านหลัง เขาอยู่ในตําแหน่งที่สบายขึ้นเพื่อสนุกกับการต่อสู้

ลูซิเฟอร์เหวี่ยงมือขวาของเขา พลางยิ่งสายฟ้าอีกลูกหนึ่ง เพื่อเล็งเป้าไปที่สัตว์ร้าย แต่คราวนี้ เขารู้ว่าตัวที่เขาต้องการจะเล็งเป้าหมายนั้น สัตว์ร้ายที่สามารถโจมตีในระยะไกลได้ดูเหมือนจะเป็นสัตว์ที่เขาต้องกําจัดก่อน

เป้าหมายหลักของเขาดูเหมือนจะอยู่ที่อินทรีย์คิเมร่าที่เป็นผู้นำ เขาโจมตีด้วยสายฟ้า เขาใช้ความสามารถของธาตุลม เพื่อเร่งตัวเองไปข้างหน้าและหยุดตัวเองจากการล้มลง

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เชี่ยวชาญการบินในระดับความสูง แต่ตอนนี้เขาสามารถกระโดดได้สูงมากด้วยความช่วยเหลือจาก การกระโดดเขาสามารถใช้ธาตุลมเพื่อบินในระยะทางสั้นๆ ได้

สายฟ้าพุ่งเข้าหานกอินทรีคิเมร่าที่บินไปด้านข้างและหลบหลีก น่าเสียดายที่นกอินทรีคิเมร่าที่อยู่ข้างหลัง ดูเหมือนว่าจะไม่ทราบว่าตัวที่อยู่ข้างหน้าจะหลบในวินาทีสุด ท้ายอินทรีคิเมร่าที่อยู่เบื้องหลังเป้าหมายหลักถูกสังหาร แทนในขณะที่มันตกลงมา

“อย่างที่คาดไว้ นี่คือนกที่ฉลาด” 

ลูซิเฟอร์ยอมรับขณะบินไปข้างหน้า

เนื่องจากอินทรีคิเมร่ากําลังเคลื่อนที่ไปในทิศทางของเขา ระยะห่างระหว่างทั้ง 2 จึงลดลงอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น จนกระทั่งลูซิเฟอร์อยู่ตรงหน้าอินทรีคิเมร่าโดยตรง

ปากของอินทรีคิเมร่าที่เหมือนสิงโตเปิดออกทันทีที่มันไปถึง ลูซิเฟอร์หลังจากที่มันหลบสายฟ้าก่อนหน้านี้ได้ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

ลูซิเฟอร์จับอินทรีคิเมร่าที่คอและเริ่มลอยลงมาเรื่อยๆพร้อมกับอินทรีคิเมร่า เขาทุบมันเหนือหัวของพยัคฆ์เงิน ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ด้านล่างของเขา

ลูซิเฟอร์ใช้กําลังทั้งหมดของเขาทุบอินทรีคิเมร่าลงบนพื้น พลังดูเหมือนจะรุนแรงมาก จนไม่เพียงแต่ฆ่าอินทรีคิเมร่าเท่านั้น แต่พยัคฆ์เงินก็ตายทันทีเมื่อกระดูกของมันถูกบดขยี้ 

เมื่อยกร่างของอินทรีคิเมร่าที่เริ่มสลายตัวแล้ว เขาหมุนร่างของเขาเป็นวงกลม ทุบสัตว์ร้ายทั้งหมดที่อยู่ใกล้เขาก่อนที่จะปล่อยร่างของอินทรีคิเมร่า ไปทางทหารโครงกระดูกตัวหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง

ขณะที่เขาโจมตีสัตว์ทุกตัวที่อยู่รอบตัวเขา เขาก็สามารถมองเห็นยานเกราะยืนอยู่ด้านหลังได้

เมื่อจําคนในนั้นได้ ใบหน้าก็ขมวดคิ้ว

“คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน” เขาพึมพําด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฉันไม่ให้คุณดูหรอก คุณอาจจะเข้าร่วมด้วยก็ได้”

โดยไม่ทิ้งโอกาสให้ฝูงสัตว์โจมตีเขา เขาทุบเท้าลงบนพื้นอีกครั้งแล้วกระโดดขึ้นไปข้างบน แต่แทนที่จะโจมตีนกอินทรี เขาได้หันร่างกลับมา ก่อรูปสายฟ้าอีกอันหนึ่ง ซึ่งเขาขว้างไปทางยานเกราะ

เมื่อสายฟ้าฟาดไป มันดึงดูดความสนใจของสัตว์ร้ายบนพื้นให้ห่างจากลูซิเฟอร์ เนื่องจากไม่ได้มุ่งเป้าไปที่พวกมัน

สายฟ้าฟาดเข้าใส่ยานเกราะโดยไม่สร้างความเสียหายแม้แต่น้อย

“ฮ่าๆ เขาเห็นเรา แล้วไงล่ะ เขาคิดว่าเขาจะทําร้ายเราได้จริง ๆ เหรอ เราไม่ได้รับอันตรายจากฟ้าผ่าตราบเท่าที่เราอยู่ในยานพาหนะของเรา เขาไม่สามารถทําร้ายเราได้เลย” หนึ่งในนั้น นักรบในรถหัวเราะเมื่อเขาเห็นสายฟ้าสีดําหายไปหลังจากโดนรถหุ้มเกราะของพวกเขา

อย่างไรก็ตามคนอื่นๆ ไม่ได้หัวเราะ ดูเหมือนพวกเขาจะขมวดคิ้ว

“ทําไมพวกนายดูตกใจขนาดนั้น” นักรบถามคนอื่นด้วย ความสงสัยไม่เข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงจริงจัง “ยานของพวกเราทนสายฟ้าได้ใช่ไหม”

“ ยานพาหนะของเราสามารถรับมือกับสายฟ้าได้ แต่ไม่สามารถจัดการพวกในดันเจี้ยนหลายร้อยตัวที่โจมตีเราได้” เวสตันพึมพํา ในขณะที่ถอนหายใจ

“ความเสียหายได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ดูเหมือนว่าเราจะต้องเข้า ร่วมการต่อสู้ในตอนนี้” ซาเล่ประกาศขณะเปิดประตูรถหุ้มเกราะที่อยู่ด้านข้างของเขา

นักรบยังคงดูสับสน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เวสตันตัดสินใจอธิบายเพราะเขาไม่แน่ใจว่าชายคนนั้นจะคิดออกเองได้หรือไม่