112 ถังเอี๋ยน vs อิโตะ ทาเคอุชิ 3
ทาเคอุชิตัวสั่นเล็กน้อย “คราวนี้มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป” เขาคําราม
” ผมสู้เขาได้โค้ชคอยดูเถอะผมจะทําให้คุณเห็น!”
โค้ชของเขามองกลับมา เขาพยักหน้าเล็กน้อยเขาเชื่อมั่นในลูกชายคนนี้เสมอ
” นี่ เป็นการต่อสู้ที่ยากที่สุดเท่าที่เคยมีมา ป้องกันตัวให้ดี”
ทาเคอุชิพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ ผมจะเอาเหรียญนี้กลับบ้านให้ได้ เขาก็ไม่เท่าไหร่หรอก!”
….. คอมเมนเตเตอร์
“นั่นต้องเป็นความห้าวหาญอย่างหนึ่งเพราะนอกจากหน้าตาที่ดูสะบักสะบอมแล้ว ทุกคนต้องไม่ลืมว่าทาเคอุชิถูกกรรมการนับไป 2 ครั้งแล้วในยกที่ผ่านมา”
ไฟกลับเข้ามาในดวงตาของเขาและเขาจ้องไปที่ถังเอี๋ยน เขาแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งมากพอแล้วที่นี่ในคืนนี้มากกว่าที่เราเคยเห็นมาตลอดในการชกของเขา
แดง!แดง!
เขาออกมาจากมุมก่อนถังเอี๋ยน! ดูเหมือนเมื่อเขาพร้อมที่จะทําคะแนนคืนแล้ว ”
เมื่อเสียงระฆังดังทาเคอุชิก็กระโจนออกไปและขวางทางถังเอี๋ยนไว้ที่มุมของตัวเอง เขาพุ่งขึ้นหน้าและออกหมัดด้วยความเร็ว
หมัดของเขากระแทกเข้าตรงหน้าผากของถังเอี๋ยน ถังเอี๋ยนถอยไปเล็กน้อยพยายามออกหมัดสวนมา แต่กําปั้นของคู่ต่อสู้ก็กระแทกเข้าปลายคางเขาอีกครั้ง
ถังเอี๋ยนพยายามป้องกันใบหน้า และปล่อยขวาตรงเข้าริมฝีปากคลองทาเคอุชิพร้อมกับดันเขาออกไป
รสชาติของเลือดจากริมฝีปากทําให้แขนที่อ่อนล้าของทาเคอุชิมีพลังขึ้นใหม่ เขาซัดด้วยขวาตรงเข้าใส่หน้าอกของถังเอี๋ยนพร้อมกับฮุกซ้ายไปที่บริเวณส่วนล่าง กรรมการเข้ามาเตือนทาเคอุชิบอกว่าเขาออกอาวุธต่ำเกินไปและเขาจะถูกหักคะแนนในครั้งนี้ผู้ชมตะโกนเสียงโห่ออกมาทั้งสนาม ทาเคอุชิ ก้าวถอยหลังและเหนื่อยหอบ เขารู้สึกว่าขาของเขาสั่นรู้สึกไร้เรี่ยวแรงไปทั้งร่างกาย
ถังเอี๋ยนกลับเข้ามาแล้ว
ในขณะที่เขาพุ่งเข้ามาทาเคอุชิกระทั่งสวนเขาไปที่จมูกด้วยหมัดซ้ายสามครั้งอย่างรวดเร็วและหัวเราะออกมาดังๆ เมื่อเขาเห็นเลือดที่กระเซ็นออกมาของถังเอี๋ยน เขาจึงตามไปที่ลําตัวทันที
ทาเคอุชิออกหมัดอย่างรวดเร็วทําให้พละกําลังที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยในร่างกายที่สะบักสะบอมของเขาหมดลง
ทาเคอุชิรู้ว่าเขากําลังจะหมดแรงแล้ว แต่เขายังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
ซึ่งมันไม่ได้ทําให้ได้รับผลกระทบมากเท่าไหร่
เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้เริ่มป้อแป้ ถังเอี๋ยนก็ก้าวขึ้นหน้าและเหวี่ยงขวาเข้าใส่การ์ดของทาเคอุชิตามด้วยการทุบไปที่กรามอีกครั้ง
ทาเคอุชิแกว่งไปแกว่งมาเสียงผู้ชมดังกึกก้องขึ้นทั่วสนาม
เขาก้มศีรษะและเหวี่ยงขวาไปที่ร่างของถังเอี๋ยน เขาได้ยินเขาฮึดฮัด
ทาเคอุชิฟาดด้วยหมัดซ้ายและรู้ว่ามันปะทะกับกรามของถังเอี๋ยนแล้ว
ถึงมันจะเข้าเป้าเต็มๆแต่แรงที่ส่งออกมาก็เบาหวิว ถังเอี๋ยนไม่ปล่อยโอกาสให้เขาอีกต่อไป
ด้วสภาพอันสะบักสะบอมของทาเคอุชิเขายังคงหัวเราะออกมา เข่าของเขางอแต่ยังพยายามยืนอยู่ ถังเอี๋ยนยิงหมัดขวาตรงกระแทกใบหน้าของเขาอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้หมดสภาพแล้วเขาจึงหยุดมือและถอยออกไปที่มุมของตัวเอง ในสายตาของทาเคอุชิโลกหมุนไปรอบๆเหมือนเรือในทะเลโยกไปมาท่ามกลางพายุ
เขายืนพิงเชือกและได้ยินเสียงโค้ชของเขาวิงวอนว่า” พอได้แล้วอิโตะ! พอได้แล้ว!”
ทาเคอุชิร่างกายเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
สมองของเขาวิงเวียนปอดของเขาเหมือนเตาเผา ทุกครั้งที่สูดลมหายใจเข้าไปมันร้อนเหมือนกับว่าสูดเปลวเพลิงเข้าไปเผาผลาญร่างกาย
เขายังไม่ล้มแต่ไม่มองไปรอบๆ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถังเอี๋ยนยืนอยู่ที่ไหน เขามองไม่เห็นอะไรดวงตาเขาดํามืดไปหมด
ถังเอี๋ยนรู้สึกโมโหแล้วโดนเข้าไปขนาดนี้ยังไม่คิดจะยอมแพ้อีกเขาจึงเดินออกจากมุมอีกครั้ง
ทาเคอุชิคลําตามเชื่อกด้วยสองมือ เสียงดังกึกก้องเข้ามาที่ใบหูของเขาทางด้านซ้ายมันกระแทกลงบนกรามของเขา
ศีรษะของเขาโล่งขึ้นเล็กน้อย เขาสามารถได้ยินได้ยินเสียงตะโกนคํารามและเสียงร้องจากฝูงชน
ถังเอี๋ยนเดินถอยหลังมองเขาด้วยสายตามีนงง เขาลงมือกับคนที่มีสภาพย่ำแย่ขนาดนี้ไม่ไหวจริงๆ
ฉินไห่หลงก็อยากให้มันจบลงเร็วๆเขาทนดูไม่ไหวแล้ว
แต่ทาเคอุชิยังยืนอยู่ยังคิดที่จะพยายามต่อสู้ต่อไป คราวนี้ถังเอี๋ยนรู้สึกโกรธมากขึ้นนี่ไม่ใช่การชกมวยเพื่อมิตรภาพ แต่มันคือการแข่งขันกีฬาที่มีเกียรติยศของชาติเป็นเดิมพัน ถึงเขาจะเมตตาคู่ต่อสู้ แต่ทาเคอุชิก็ดื้อรั้นเกินไปแล้ว
