“ฮ่า ๆ ๆ ๆ !”
เสียงหัวเราะ ใครหัวเราะ
ฉันยังไม่ตายเหรอ
ถังหยาน ลืมตาขึ้นและมองไปรอบ ๆ เขายืนอยู่ในสนามเด็กเล่นล้อมรอบไปด้วยนักเรียนสามสี่สิบคน เสียงหัวเราะมาจากพวกเขา
“ถังหยานได้ 0 คะแนน!” มีเสียงดังมาจากข้างหลังเขา
ในขณะที่เขากำลังจะหันหลังกลับก็เกิดมีอาการปวดอย่างฉับพลันในหัวจนเขาต้องทรุดลงไปกับพื้นพลางใช้มือทั้งสองข้างประครองศรีษะจากนั้นทุกอย่างก็มืดไปอีกครั้ง
เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาเขาก็ลุกขึ้นยืนพลางสอดส่ายสายตาไปรอบๆพบว่าตัวเองอยู่ในความว่างเปล่าที่ล้อมรอบด้วยสีขาว
“นี่ใช่สวรรค์รึปล่าว?” เขาอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญเมื่อเขามองไปรอบ ๆ
“ ที่นี่ไม่ใช่สวรรค์นายท่านนี่คือพื้นที่มิติของระบบ” เสียงที่ไพเราะและอ่อนโยนเข้าหูของเขา
ถังหยานหันไปทางต้นเสียงแต่กลับไม่พบใครเลย อารมณ์ของเขาเริ่มตึงเครียด “อะไรกันเนี่ย”
“สวัสดีค่ะนายท่านฉันคือผู้ดูแลระบบ” เสียงดังขึ้นอีกครั้ง
เมื่อมองไปรอบ ๆ ถังหยาน เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ลอยลงมาหาเขา
เธอลอยได้จริงๆเท้าของเธอลอยอยู่เหนือพื้น
ถังหยานตกใจและถอยกลับมาหนึ่งก้าว น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่เขาพูดว่า “เธอเป็นใครมนุษย์หรือผี? ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”
เด็กหญิงตัวน้อยยิ้มอย่างสงบและพูดว่า “นายท่านฉันไม่ใช่มนุษย์หรือผีฉันคือเซเลียตัวละครเสมือนจริงที่สร้างขึ้นโดยระบบและฉันยังเป็นผู้ดูแลระบบของเรา ขณะนี้เราอยู่ในพื้นที่มิติที่แตกต่างของระบบ นี่เป็นพื้นที่เสมือนที่อยู่ในใจของคุณ “
“ในใจของฉัน?มิติที่แตกต่างของระบบ?เกิดอะไรขึ้น?” หลังจากยืนยันว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆข้างหน้าเขานั้นไม่เป็นอันตราย อารมณ์ของถังหยานจึงค่อยสงบลงแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ระบบได้เลือกคุณให้เป็นโฮสต์ใหม่หลังจากที่คุณเสียชีวิตมันก็จะค้นหาจิตวิญญาณของคุณและดึงมันกลับคืนสู่โลกวิญญาณของระบบนี้ และได้เลือกช่วงเวลาโดยการสุ่มเพื่อส่งคุณกลับไปคืนชีพ” เซเลีย อธิบาย
“จิตวิญญาณ!…ฟื้นคืนชีพ?” ถังหยาน ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ
เขาเอื้อมมือออกมาและหยิกหน้าของเขาอย่างแรง ความรู้สึกเจ็บแปรบนั้นทำให้เขาเข้าใจว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขานั้นเป็นเรื่องจริง
“ตอนนี้คุณย้อนกลับไปในปี 2010 เพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้นคือ 26 เมษายน 2010” ซีเลียอธิบาย
26 เมษายน 2010!
ถังหยานรู้ว่าเซเลียพูดความจริง
ก่อนที่จะมาใน “พื้นที่เสมือนจริง” เขาได้ยินคำเยาะเย้ยและเขาก็สังเกตเห็นว่ามีธนูโค้งอยู่ข้างๆเขา
ความทรงจำในอดีตของเขาถูกปลุกขึ้นมา
ปี 2010 น่าจะเป็นปีแห่งการจบการศึกษาระดับมัธยมปลาย ส่วนวันที่ 26 เมษายนคือวันเกิดของเขา
ในฐานะนักเรียนมัธยมปลายผลการเรียนของเขาไม่ค่อยดีนัก
ดังนั้นการเข้าเรียนต่อในวิทยาลัยจึงเป็นปัญหา เมื่อเส้นทางปกติไปต่อไม่ได้แล้วเขาจึงตัดสินใจลองเส้นทางนักกีฬา
โรงเรียนของเขาได้โควต้า บาสเก็ตบอล วิ่ง กระโดดไกล และอื่น ๆ ในเวลานั้นเขาเป็นชายหนุ่มที่สูงเพียงห้าฟุตห้านิ้วซึ่งไม่เหมาะที่จะเป็นนักกีฬาตัวท๊อปได้ ในที่สุดเขาก็พบการยิงทนู
มันเป็นความโง่เง่าและไร้เดียงสามากที่เขาไม่เคยตระหนักถึงผลของการฝึกฝนที่จำเป็นสำหรับการยิงธนู ในขณะที่คนอื่นใช้เวลาหลายปีในการฝึกฝนพื้นฐานเขามีเวลาเพียงสามเดือน
ระหว่างการทดสอบเข้าเรียนต่อในวิทยาลัยพวกเขาจะต้องยิงธนู 24 ลูกที่ระยะ 30 เมตร ในบรรดาลูกศร 24 ลูกนั้นเขาพลาดไป 20 ลูกซึ่งทั้งหมดบินตรงออกนอกเป้าหมายไม่แม้แต่จะเฉียดเข้าไกล้ เขากลายเป็นตัวตลกของโรงเรียนไปตลอดกาล
นั่นเป็นวันเกิดที่มืดมนที่สุดในชีวิตของเขา
ลองนึกย้อนกลับไปอย่างถี่ถ้วนก่อนที่เขาจะเข้ามาในพื้นที่นี้ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะยิงธนูดอกที่ห้า
เมื่อตระหนักถึงสถานการณ์ของเขาถังหยานก็อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ เนื่องจากเขาย้อนเวลากลับมาบางทีเขาอาจกอบกู้สถานการณ์และเปลี่ยนแปลงอนาคตของเขาได้
“เซเลียใช่ไหม” ถังหยานมองลงมาที่โลลิต้าน้อยข้างหน้าเขา
“ใช่แล้วนายท่าน.” ซีเลียพยักหน้าหางม้าทั้งสองของเธอสั่นไหว
“บอกการใช้งานระบบนี้ … และระบบคืออะไร” เขาถามอย่างคาดหวัง
“ระบบนี้สามารถอัญเชิญตัวละครประวัติศาสตร์และหลอมรวมกับตัวของนายท่านให้เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก”
“อัญเชิญบุคคลในประวัติศาสตร์?” ถังหยานกล่าว ร่องรอยแห่งความสงสัยกระพริบในดวงตาของเขา
“ ใช่” เซเลียพูดพลางโบกมือ
ทันใดนั้นอินเตอร์เฟซอิเล็กทรอนิกส์ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของ ถังหยาน
อินเทอร์เฟซค่อนข้างคล้ายกับเกม RPG
เขาเห็นรายการชื่อซึ่งส่วนใหญ่เป็นสีเทามีเพียง เซี่ยงอวี่, หลี่กวง, เตียนอุย(เตียนเว่ย) และ หลู่จื้อเซิน เท่านั้นที่สดใส
“สิ่งนี้หมายความว่า?” ถังหยานถาม
“รายชื่อเหล่านี้คือบุคคลในประวัติศาตร์ที่สามารถเรียกใช้โดยระบบ ชื่อที่เป็นสีเทาจำเป็นต้องได้รับการปลดล็อคซึ่งสามารถทำได้เมื่อคุณมีคุณสมบัติตรงตามเงื่อนไข”
“ชื่อที่สว่างขึ้นแปลว่าปลดล็อคแล้ว สามารถเรียกใช้ได้เลย?” ถังหยานกล่าว เขากวาดสายตาไปที่สี่ชื่อและในที่สุดก็จับจ้องที่ของ หลี่กวง
เมื่อแตะที่ชื่อจะมีร่างอวตารปรากฎตัวเป็นชายสวมหมวกโลหะสีแดง ชุดเกราะสีแดงและเสื้อคลุมสีแดงคลุมอยู่ด้านหลัง
นี่คือแม่ทัพหลี่กวง หลี่กวงเป็นแม่ทัพแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ผู้ได้รับสมญานามจากพวก ซฺงหนู ว่า แม่ทัพเหินหาว เขามีชื่อเสียงอย่างมากในสงครามกับพวกซงหนูชนเผ่าเร่ร่อนทางตอนเหนือของจีน เขาเป็นที่รู้จักในฐานะขุนศึกผู้ไร้เทียมทาน มีตำนานมากมายเกี่ยวกับหลี่กวงความสามรถอันโด่งดังที่สุดของเขาต้องยกให้เรื่องยิงธนูเป็นอันดับหนึ่ง
ในสมัยโบราณทหารใช้คันธนูใหญ่ดึงตรง การเปลี่ยนแปลงของแรงเป็นแบบหนึ่งต่อหนึ่งดังนั้นหากใครต้องการยิงธนูใส่หินจนทะลุคุณสามารถจินตนาการได้ว่าเขาต้องมีพลังมากแค่ไหน แน่นอนว่านี่ไม่ใช่จุดถังหยานสนใจ คำพูดที่เปล่งประกายภายในหัวของเขาเกี่ยวกับหลี่กวงคือ:
‘ยิงด้วยความแม่นยำและความแข็งแกร่งที่ยอดเยี่ยม’
ตำนานของการยิงใบหลิวจากร้อยก้าวยังตรึงในจิตใจของเขาทักษะการยิงของหลี่กวงได้รับการกล่าวขานว่าไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ มีบันทึกว่าเขายิงศัตรูสองคนด้วยลูกศรเดียว
หากระบบนี้สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาได้จริงความสามารถของหลี่กวงจะดีที่สุดในการเริ่มต้น
“เซเลียฉันจะรับความสามารถของหลี่กวงโดยตรงหรือไม่?” ถังหยานถาม
“ ด้วยคะแนนชื่อเสียงปัจจุบันของคุณคุณสามารถปลดล็อคความสามารถของเขาได้ 50% เท่านั้น” ซีเลียอธิบาย
“50% คะแนนชื่อเสียง?”
“คะแนนชื่อเสียงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการใช้ระบบสามารถได้รับผ่านการแข่งขัน ยิ่งการแข่งมีระดับสูงขึ้นคุณก็ได้รับคะแนนชื่อเสียงมากขึ้นและความสามารถของตัวละครที่คุณสามารถปลดล็อกมากขึ้น”
“เข้าใจแล้ว”.ถังหยานกล่าวก่อนที่จะเลือกตัวละครของหลี่กวงโดยตรงกับลักษณะของความมุ่งมั่นบนใบหน้าของเขา
แม้ว่าเขาจะยังไม่ฟื้นจากเหตุการณ์นี้อย่างเต็มที่ แต่เขารู้ว่าเขาได้รับโอกาสครั้งที่สองเขาจึงต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาให้ดีขึ้น
ทันใดความร้อนพุ่งเข้ามาในร่างกายของเขา
