20 จิตใจที่ขุ่นมัว
“พูดพอหรือยัง”ถังเอี๋ยนกล่าวอย่างใจเย็นขณะที่มองไปที่ฟ่านหยูเหมือนไม่ใส่ใจ
“ฮ่า ๆ … ทำตัวให้กล้าหาญหน่อย ให้เหมือนที่แกเคยทำ”
“690”
“ห๊ะ … อะไรนะ”
“ฉันจะยิงให้ได้ 690 คะแนน”
“ฮ่าๆๆคิดจะโม้ ก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยอย่างแกไม่มีปัญญายิงได้ 600 คะแนนด้วยซ้ำ” ใบหน้าของฟ่านหยูเป็นไปด้วยความเย้ยหยัน
ถังเอี๋ยนยักไหล่ดวงตาฉายแววมุ่งมั่นขณะที่เขาและพูดพร้อมกับยิ้มเยาะเล็กน้อย: “นายต้องการเห็นความสามารถของฉัน ก็ได้ฉันจะแสดงไอ้นายเห็นเอง” “ความสามารถของแกฮ่าฮ่า!” ฟ่านหยูยังยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนที่จะซ่อนมันอย่างรวดเร็ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงยุยง:”แกกล้าพนันกับฉันไหมไม่ต้องถึง 690 คะแนนหรอกแค่ 670 แกก็ไม่มีปัญญาแล้วถ้าแกทำได้ฉันจะยอมเป็นลูกน้องเชื่อฟังคำสั่งแกทุกอย่าง แต่ถ้าแกแพ้ … ” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท : “ออกจากทีมยิงธนูไป แกกล้าหรือเปล่า?” ระดับฝีมือของถังเอี๋ยนเป็นที่ทราบดีว่าสามารถยิงได้ประมาณ 640-650 คะแนนในตอนซ้อมนั่นคือระดับของมือใหม่ แต่ก็ยังห่างไกลจากการคุกคามฟ่านหยูมากนัก เขาท้าเดิมพันที่ 670 คะแนนเพราะกลัวว่าถังเอี๋ยนจะไม่เห็นด้วย
ถังเอี๋ยนหัวเราะเบา ๆ
“ อะไรนะไม่กล้าเหรอ”ฟ่านหยูกล่าวอย่างเย็นชา “แกไม่คิดว่าเงื่อนไขเหล่านี้ยุติธรรมหรือ?”
ถังเอี๋ยนมองไปที่ฟ่านและถาม “นายแน่ใจนะถ้าฉันชนะนาย?”
“แน่นอน!” ฟ่านหยูกล่าวพลางกัดฟัน
ตราบใดที่ถังเอี๋ยนถอนตัวจากทีมระดับจังหวัดเขามั่นใจอย่างยิ่งว่าถังเอี๋ยนจะไม่สามารถเข้าร่วมการยิงธนูมืออาชีพได้อีกในชีวิตนี้
ในการเดิมพันระหว่างฟ่านหยูและถังเอี๋ยนซ่งเฟิงไม่เข้าไปยุ่งใดๆ เมื่อเห็นท่าทีของถังเอี๋ยนเขาก็แสดงสีหน้าเต็มไปด้วยความสนใจ เขาอยากรู้ว่าอะไรทำให้ถังเอี๋ยนผู้มาใหม่มีความมั่นใจเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะขอให้ถังเอี๋ยนดูแลการฝึกซ้อมของเด็กใหม่ แต่ก็เป็นเพราะเขาได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพและมันก็เป็นวิธีการกระตุ้นให้ผู้มาใหม่ที่ดี สำหรับว่าถังเอี๋ยนสามารถยิง 670 คะแนนได้หรือไม่เขาก็อยากรู้อยากเห็นเหมือนคนอื่น ๆ
เขาเคยได้ยินหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเด็กคนนี้จากอาวุโสหลี่และคนอื่น ๆ แต่แล้วพวกเขาก็เคยยกย่องหลี่ซุ่นเต๋อเหมือนกันและตอนนี้ผลลัพธ์มันก็เห็นเห็นอยู่
นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้เห็นว่าเด็กคนนี้มีฝีมือแค่ไหน ความขัดแย้งที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้ห้องโถงเต็มไปด้วยกลิ่นของดินปืน และอาจเป็นเพราะแรงกดดันที่มองไม่เห็นนี้ ทำให้ผู้มาใหม่จำนวนมากฝีมือตกลง ในสองเซ็ตแรกมือใหม่ที่ผลงานดีที่สุดมีคะแนนเพียง 600 เท่านั้นซึ่งถือว่าต่ำกว่ามาตรฐานมาก เมื่อนักธนูกลุ่มที่สองลงมาพวกเขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยความหงุดหงิด ด้วยคะแนนแบบนี้พวกเขารู้ว่าการไปสู่การแข่งขันระดับชาติเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ซ่งเฟิงยังมีสีหน้าเศร้าหมองแม้ว่าเขาจะรู้ว่าผู้มาใหม่เหล่านี้กำลังต่อสู้ภายใต้ความกดดัน แต่การยิงธนูเป็นกีฬาที่ต้องอาศัยความอดทนทางจิตใจคุณต้องสามารถควบคุมประสาทของคุณให้ได้
หลังจากกลุ่มที่สองเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ถังเอี๋ยนอยู่
ถังเอี๋ยนไม่ได้มองไปที่คนรอบตัวเขา แต่เขาเดินไปยังเป้าหมายพร้อมกับผู้มาใหม่คนอื่นๆเขาหยิบคันธนูและลูกศรขึ้น ปรับท่าทางของเขาจากนั้นหายใจเข้าลึก ๆ
เมื่อทุกคนพร้อมก็เริ่มยิงตามคำแนะนำของกรรมการ
สายตาของทุกคนในห้องฝึกรวมถึงซ่งเฟิงต่างจับจ้องไปที่ถังเอี๋ยน
ในสายตาของถังเอี๋ยนมีเพียงเป้าธนูเท่านั้น ในช่วงของการฝึกซ้อมนี้ไม่ว่าจะเป็นการปรับมุมการยิงเป็นระยะ 70 เมตรหรือความต่อเนื่องของการเคลื่อนไหวเขาได้ทำการปรับปรุงครั้งใหญ่
เขาสะกิดลูกศรดึงคันธนูและเล็ง
ฟิ้ววว!
ในขณะที่เขาปล่อยมือ ลูกธนูก็พุ่งออกมาราวกับใบมีดที่แหลมคมตรงไปยังเป้าหมาย
ตูม!
ตรงเป้า!
10 แต้ม!
ทุกคนสูดลมหายใจเย็นๆ
ใบหน้าของฟ่านหยูนั้นเหลือเชื่อมาก
ซ่งเฟิงมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา
“ก็แค่โชคดีได้ 10 คะแนนไม่มีความหมายอะไรเลย” ซุนจี้กล่าวเมื่อเห็นใบหน้าของฟ่านหยูน่าเกลียด
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของซุนจี้ ฟ่านหยูก็เริ่มสงบลง
ฟิ้ว!
ใช่ โชคดีต้องเป็นอย่างนั้นเด็กคนนี้โชคดี
บูม! ลูกศรที่สองของถังเอี๋ยน
9 คะแนน
เมื่อเห็นว่าเขาได้ 9 คะแนน ฟ่านหยูและนักธนูรุ่นเก่าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว
แน่นอนว่าลูกศรแรกเป็นเพียงความโชคดีตอนนี้ลูกศรที่สองได้ 9 คะแนนครั้งต่อไปอาจเป็น 8 หรือ 7
“เหมือนที่ผมบอกเด็กคนนี้แค่โชคดีเขาคิดว่าเขาจะชนะได้ด้วยโชคจริงๆ … “
ตูม!
เสียงของซุนจี้ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อยเมื่อลูกศรลูกที่สามของถังหยานถูกยิงคำพูดของเขาจบลงอย่างกะทันหันและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
10 แต้ม!
มันกลายเป็น 10 คะแนนอีกแล้ว!
ใบหน้าของฟ่านหยูดูน่าเกลียดมากลูกศรสามเข้ากลางเป้าได้ 10 คะแนนอีกครั้งเขาไม่อยากเชื่อเลยว่ามือใหม่จะทำได้
“เด็กคนนี้ซ่อนความสามารถของเขาเอาไว้” ต่งจี้อดไม่ได้ที่จะพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขาแม้ว่าเขาจะฝึกฝนอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เคยเห็นถังเอี๋ยน ยิงในระดับนี้
“ น่าสนใจ” ความสนใจของซ่งเฟิงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเขามีลางสังหรณ์เล็กน้อยว่าการแสดงฝีมือของถังเอี๋ยนในวันนี้จะทำให้เขาตกใจอย่างแน่นอน
ถังเอี๋ยนหายใจเข้าลึกๆ นี่ไม่ใช่เวลาออมมืออีกต่อไป เวลาเปิดเผยความสามารถทั้งหมดของเขาออกมาแล้ว
เขาหยิบลูกธนูขึ้นมาอีกลูก
ฟิ้วว
ลูกศรพุ่งตรงไปที่เป้าหมาย
ตูม!
10 แต้ม!
10 แต้มอีกครั้ง!
“ได้ยังไง …. นี่ 70 เมตร … ” ใบหน้าของซุนจี้เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
นี่ไม่ใช่เรื่องของโชคอีกต่อไป แต่เป็นความแข็งแกร่งและความสามารถล้วนๆ
ร่างกายของฟ่านหยูสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจใบหน้าของเขาซีดขาว ทันใดนั้นเขาก็จำลูกศรที่ถังเอี๋ยนยิงได้ในคืนนั้น การควบคุมมุมและความแข็งแรงเกือบจะสมบูรณ์แบบ ตอนนั้นเขาน่าจะรู้ แต่ความหยิ่งและความโกรธทำให้วิจารณญาณของเขาขุ่นมัวจนมองข้ามเรื่องนี้ไป
