62 ช่วยหญิงงาม 1
นักเลงหัวโล้นนั้นสูงพอสมควรประมาณ 5 ฟุต 8 นิ้ว มีร่างกายกำยำและมีรอยสักที่แขนขวาเหมือนกัน พวกเขาควรจะเป็นแก๊งที่มีชื่อเสียงได้น้อย
ในสิงคโปร์ไม่มีการก่ออาชญากรรมมากนัก แต่ทุกประเทศก็มีโลกใต้ดินกันทั้งนั้น
ถังเอี๋ยนในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้ แก๊งแบบนี้มีแนวโน้มว่าจะมีอาวุธติดตัวมาด้วยทำให้สถานการณ์นี้ค่อนข้างอันตราย
และเมื่อเห็นว่าพวกเขาพยายามไล่ตามผู้หญิงคนนี้อย่างไม่ลดละ แม้จะเสี่ยงต่อการถูกเปิดเผยตัวก็ยังไม่ยอมแพ้ เห็นได้ชัดว่าเบื้องหลังของผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่กระจอกอย่างแน่นอน
ถังเอี๋ยนกำลังวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าเขา
หัวใจและศีลธรรมกระตุ้นให้เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อเป็นวีรบุรุษปกป้องหญิงงาม แต่สมองและตรรกะของเขาบอกให้ถอยห่างและโทรแจ้งตำรวจ
เขาไม่ควรจะพยายามเสี่ยง
ด้วยการตัดสินใจนี้เขาหันศีรษะและหยิบโทรศัพท์ออกมาแต่ …. ลู่หยุนก็ผลักเขาไปข้างหน้าในขณะที่รีบวิ่งแซงออกไป
“ไปกันเถอะพี่เราต้องช่วยเธอแล้ว!”
“อย่ายุ่งกับเธอ!” ลู่หยุนตะโกนเป็นภาษาอังกฤษที่ย่ำแย่ในขณะที่เขาวิ่งเข้าหาชาวแก๊งที่อยู่ด้านหลัง
เพื่อนนักมวยคนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่มีจิตใจกล้าหาญและเด็ดขาด
เมื่อเห็นว่าลู่หยุนพุ่งออกไป ถังเอี๋ยนก็ไม่สามารถทิ้งเขาให้เผชิญหน้ากับอันตรายคนเดียวได้อย่างแน่นอน เขาจึงรีบวิ่งตามไปทันที
ผู้หญิงคนนั้นมองเห็นลู่หยุนและถังเอี๋ยนโดยเฉพาะลู่หยุนที่ดูมีรูปร่างสูงใหญ่ความหวังถูกจุดประกายขึ้นในดวงตาของเธอทันที และเธอก็วิ่งเข้าหาพวกเขาด้วยความรวดเร็วมากยิ่งขึ้น
เมื่อไปถึงพวกเขาผู้หญิงคนนั้นก็รีบวิ่งไปที่ด้านหลังของลู่หยุนร่างกายของเธอสั่นสะท้านและเธอดูหวาดกลัวอย่างมาก
กลุ่มอันธพาลก็วิ่งตามมาถึงได้อย่างรวดเร็ว
สถานที่ที่พวกเขาอยู่นั้นค่อนข้างห่างไกลผู้คน เพราะเป็นซอยที่ห่างจากถนนสายหลัก กลุ่มอันธพาลก็ดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้นเมื่อตามมาทันพวกเขาก็วนรอบพวกถังเอี๋ยนอย่างช้าๆ
คนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มเดินออกมาข้างหน้าและส่งเสียงคุกคามเป็นภาษาอังกฤษ
ภาษาอังกฤษที่ย่ำแย่จากลู่หยุนได้เปิดเผยความจริงที่ว่าเขาไม่เข้าใจภาษาอังกฤษเลย ดังนั้นเมื่อได้ยินคำที่ฝ่ายตรงข้ามกล่าวออกมานี้ เขาจึงไม่เข้าใจแม้แต่น้อย เขาปกป้องผู้หญิงคนนั้นโดยความกล้าหาญล้วนๆ
เมื่อเห็นว่าลู่หยุนและถังเอี๋ยนไม่ตอบสนองน้ำเสียงของผู้นำกลุ่มคนนั้นก็รุนแรงขึ้น
ขณะที่เขาพูดคนอื่นๆก็ตามมาเพื่อบีบวงล้อม
ลู่หยุนก้าวถอยหลังแล้วหันไปถามถังเอี๋ยน “พวกเขากำลังพูดอะไร?”
ถังเอี๋ยนฟังและพูดว่า: “พวกเขาบอกเราว่าอย่าขยับและตราบใดที่เราไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ เราสามารถจากไปอย่างปลอดภัยมิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถรับประกันชีวิตของเราได้”
ลู่หยุนตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากได้ยินคำแปลของถังเอี๋ยน
แม้ว่าในชีวิตที่ผ่านมาของถังเอี๋ยนเขาจะเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเล็กๆ แต่เขาก็ยังคงอยู่ในไนจีเรียมานานกว่าสามปี ภาษาอังกฤษของเขาจึงนับว่าดีพอสมควร
คำขู่ของอันธพาลยืนยันการคาดเดาก่อนหน้านี้ว่าตัวตนของผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
“ฉันโทรหาพี่สาวของฉันแล้วจะมีคน ….. จะมีคนมาช่วยเรา …. เร็วๆนี้เร็ว ๆ นี้ … ได้โปรดอย่าทิ้งฉัน” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นในภาษาจีนที่ต่ำกว่ามาตรฐานดูเหมือนว่าเธอจะกลัวพวกเขาเชื่อฟังพวกอันธพาลและทอดทิ้งเธอไป
“หือ? คุณพูดจีนได้?” ลู่หยุนหันศีรษะและพูดด้วยความประหลาดใจ
“F * ck จับเธอมา!” จากนั้นหัวหน้าก็ส่งเสียงดังสั่งการลูกน้อง
ลู่หยุนเข้าใจภาษาอังกฤษได้ไม่มากนัก แต่คำพูดง่ายๆนี้เขายังเข้าใจได้ เขาใช้ร่างของตัวเองบังไว้ตรงหน้าถังเอี๋ยนและผู้หญิงคนนั้นและรีบพูดว่า: “พี่พาผู้หญิงคนนี้วิ่งไปให้เร็วที่สุด ผมจะถ่วงเวลาให้”
บางทีอาจกลัวว่าถังเอี๋ยนจะเป็นห่วง เขากล่าวเสริม: “ไม่ต้องห่วงผม ผมมีทางหนี!
ถังเอี๋ยนเหลือบมองไปที่พวกอันธพาลรอบๆตัว แม้ว่าโชคดีที่พวกเขาไม่มีมีดมาด้วย แต่พวกเขาก็เป็นชายฉกรรจ์ที่มีรูปร่างกำยำ และลู่หยุนเป็นเพียงแค่เด็กวัยรุ่นแม้ว่าเขาจะเป็นนักมวยก็ตาม ถังเอี๋ยนไม่สามารถทำตามที่ลู่หยุนพูดได้ นั่นเป็นเพียงการทิ้งให้เขาตายเท่านั้น
นี่ไม่ใช่เวทีมวย อันธพาลเหล่านี้จะไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ใดๆ และจะไม่หยุดเมื่อได้ยินเสียงระฆัง
ลู่หยุนตระหนักว่าถังเอี๋ยนไม่ตอบกลับมา แต่เขายังคงเร่งฝีเท้าเพื่อพุ่งไปข้างหน้า และเริ่มต่อสู้อย่างรวดเร็ว
ผู้นำเห็นท่าทางของลู่หยุนก็ตกตะลึงเล็กน้อย แต่เขาก็โบกมือและรีบวิ่งขึ้นไปปะทะก่อน คนพวกนี้มีชีวิตอยู่ท่ามกลางคมมีดมาตลอด พวกเขาย่อมไม่กลัวการชกต่อยอยู่แล้ว
หัวหน้ากลุ่มเหวี่ยงหมัดหนักออกไป ซึ่งลู่หยุนหลบได้และสวนหมัดออกไปโดนเข้าที่ใบหน้าของหัวหน้าอันธพาล
อันธพาลหัวโล้นก้าวถอยหลัง แต่เขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วหลังจากแตะแก้มของตัวเอง
เห็นได้ชัดว่าหมัดของลู่หยุนไม่ได้สร้างความเสียหายมากมาย
อันที่จริงนี่เป็นเรื่องปกติ แม้ว่าลู่หยุนจะมีกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง แต่เขาก็เป็นเพียงนักมวยน้ำหนัก 49 กก. อันธพาลหัวโล้นหนักอย่างน้อย 80 กก. ลู่หยุนสามารถใช้ความเร็วในการโจมตีคู่ต่อสู้ของเขาได้ แต่เห็นได้ชัดว่าความรุนแรงนั้นยังไม่เพียงพอ
ในไม่ช้าชายทั้งสองก็เข้ามาพัวพันกันแม้ว่าลู่หยุนจะต่อยอันธพาลได้เป็นครั้งคราว แต่เขาก็ไม่สามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้มากนัก
ในขณะนี้พวกอันธพาลที่เหลือก็รีบปิดล้อมถังเอี๋ยนและผู้หญิงคนนั้น
เดิมทีพวกเขาเห็นถังเอี๋ยนและลู่หยุนเป็นเพียงเด็กเล็กๆ แต่การกระทำที่ดุร้ายของลู่หยุนสะกิดอารมณ์โมโหของพวกเขาขึ้นมา
“ทำอะไร … เราจะทำอะไรกันดี … ” ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังถังเอี๋ยนเห็นว่าลู่หยุนไม่สามารถเปิดเส้นทางได้ ร่างบอบบางของถังเอี๋ยนตรงหน้าเธอก็ดูเหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกอันธพาล ความหวาดกลัวจึงเข้ามาครอบงำจิตใจเธออีกครั้ง
ถังเอี๋ยนขมวดคิ้วผู้หญิงคนนี้เสียงดังจริงๆ
“จัดการเขา!”
เขาไม่รู้ว่าอันธพาลคนไหนตะโกน แต่หลายคนพุ่งตรงมาหาเขา
เห็นได้ชัดว่าถังเอี๋ยนที่ดูค่อนข้างอ่อนแอย่อมไม่อยู่ในสายตาของพวกเขา
ถังเอี๋ยนเห็นพวกอันธพาลวิ่งเข้ามา เขาก็วางเท้าซ้ายของเขาไปข้างหลังเล็กน้อยและมือขวาของเขาก็ทำเป็นกำปั้นเพื่อเตรียมพร้อม
ในศิลปะการต่อสู้ของบรูซลีเทคนิคหย่งชุนและเจี๋ยฉวนเต้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของจีน หลังจากปลดล็อกตัวละครของบรูซลีแล้ว ถังเอี๋ยนก็ได้รับความแข็งแกร่ง 50% ของเขามาด้วย
แต่ในความเป็นจริงความเข้าใจของถังเอี๋ยนเกี่ยวกับเจี๋ยฉวนเต้าไม่ได้มีมากนักในตอนแรก เนื่องจากเจี๋ยฉวนเต้าส่วนใหญ่แล้วมาจากหย่งชุน ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับหย่งชุนก็เพิ่งจะได้ศึกษาบ้างตอนที่เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว
แต่ตอนนี้เขาเป็นประมาจารย์หย่งชุนคนหนึ่ง แน่นอนว่ามันไม่เหมือนในภาพยนตร์ แต่เน้นไปที่การต่อสู้จริง
อันธพาลคนแรกก้าวเข้ามาและมือของเขาก็พุ่งไปที่ถังเอี๋ยนพยายามจะจับเขาไว้
ในความเข้าใจของเขา ถังเอี๋ยนเป็นเด็กตัวผอมๆไม่มีโอกาสจะรอดออกไปได้เลย
ถังเอี๋ยนเห็นสิ่งนี้เขาก็เริ่มลงมือเช่นกัน เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวาและตามด้วยกระแทกหมัดไปที่ท้องอันธพาล
ความเร็วของถังเอี๋ยนเกินความคาดหมายของอันธพาลคนนั้น และเขาพยายามที่จะหลบแล้ว แต่มันก็สายเกินไป
“บ๊อ!”
หมัดของถังเอี๋ยนกระแทกเข้าที่ท้องของอันธพาล เกิดเสียงดังหนักแน่นขึ้น แค่ฟังดูก็สามารถจินตนาการได้ถึงความเจ็บปวด
ในวินาทีต่อมาการแสดงออกอย่างมั่นใจบนใบหน้าอันธพาลก็หายไป ใบหน้าเขาบิดเบี้ยว ตอนแรกเขาต้องการจับถังเอี๋ยนไว้ก่อน แต่เขากลับพบว่าขาของเขาหมดแรงไปในพริบตา ร่างกายของเขาก็ล้มลงอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“ ตูม!”
อันธพาลคนนั้นถูกถังเอี๋ยน วางราบลงบนพื้นแล้ว
