75 ศึกสายเลือด
ในเวลานี้คนที่มีความสุขที่สุดคือหลิวเหลียงหลงในกรณีนี้มณฑลกวางสีมีสามคนที่สามารถเข้าร่วมการคัดเลือกนักมวยไปเอเชียนเกมส์ได้ ความน่าจะเป็นที่จะได้เข้าสู่ทีมเอเชียนเกมส์นั้นค่อนข้างดี
“พี่ชายผมรู้ว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่ แต่ผมยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้” ลู่หยุนพูดกับถึงเอี๋ยนอย่างจริงจัง
“ไม่เป็นไรสู้กันอย่างเต็มที่เถอะ”ถึงเอี๋ยนพยักหน้าและกล่าว
พวกเขาไม่มีการอ่อนข้อใดๆ ทั้งคู่จะลงอย่างสุดใจเพื่อชิงเข็มขัดการแข่งขันครั้งแรกในอาชีพของพวกเขา
หลิวเหลียงหลงเลือกจะวางตัวเป็นกลางในเวลานี้ เขายืนอยู่ที่มุมเวทีมวยและจดจ่ออยู่กับการสังเกตการเผชิญหน้าระหว่างลูกศิษย์ทั้งสองของเขา
หลังจากผู้ตัดสินย้ำถึงข้อควรระวังบางประการ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น
ทั้งสองพุ่งเข้าหากันทันทีและแลกหมัดกันไปมา
จังหวะนี้ทำให้ฝูงชนประหลาดใจ
พวกเขามาจากที่เดียวกันแต่การต่อสู้เต็มไปด้วยความดุร้าย
“แบม! แบม! แบม!”
ในเวทีมวยมีเสียงอู้อี้ดังขึ้น
อย่างไรก็ตามเสียงส่วนใหญ่มาจากหมัดของถึงเอี๋ยน
หลังจากการโจมตีกันไปมาลู่หยุนนั้นอ่อนแอกว่าถึงเอี๋ยนเล็กน้อยโดยเฉพาะในแง่ของความเร็วในการชกและการตอบสนอง
อย่างไรก็ตามข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของลู่หยุนคือกล้ามเนื้อของเขาที่ค้ำยันการโจมตีไว้ได้เขาใช้เพื่อทนต่อหมัดของถึงเอี๋ยนและต่อสู้อย่างยืดหยุ่น
หลังจากรอบก่อนหน้าของการแข่งขันทุกคนรู้ว่าการชกเต็มกำลังของถึงเอี๋ยนไม่ใช่เบาๆอย่างแน่นอน
ความเร็วและการตอบสนองของถึงเอี๋ยนนั้นดีมากทำให้เขาสามารถหลบหลีกและหลบการโจมตีของลู่หยุนได้แม้ในระยะใกล้
ข้อเสียของลู่หยุนก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเอี๋ยนจึงคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างง่ายดาย
แขนของลู่หยุนเริ่มชาหลังจากบล็อกหมัดหลายครั้ง ดังนั้นเมื่อ ถังเอี๋ยนพยายามออกแรง ใบหน้าของเขาก็ถูกโจมตีเข้าเรื่อยๆ
และถึงเอี๋ยนก็ไม่อยากเสียเวลามากเกินไป เขาโจมตีด้วยพายุหมัดอันรุนแรงพัดกระหน่ำเข้าร่างกายซึ่งทำให้ลู่หยุนยอมจำนนในที่สุดจนกระเด็นไปด้านหลัง
ถึงเอี๋ยนตามเข้าซ้ำด้วยหมัดขวาส่งเขาลงไปนอนกับพื้น
ฉากนี้เต็มไปด้วยเสียงโห่ร้อง กรรมการรีบวิ่งเข้ามานับทันที
ถึงเอี๋ยนใกล้จะเป็นแชมป์การแข่งขันแล้ว
“หนึ่ง …. “
“สอง … “
“สาม … “
“สี่ …. “
“ห้า …. “
“หก …. “
ลู่หยุนที่ล้มลงเริ่มปีนเชือกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนับถึงหก
และเเมื่อนับถึงแปดแววตาของเขาแน่วแน่และมุ่งมั่น
ถึงเอี๋ยนเห็นลู่หยุนยืนขึ้นอีกครั้งเขาก็พยักหน้าให้และเว้นระยะห่าง
ลู่หยุนส่ายหน้าเพื่อปลุกตัวเอง
จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าโจมตีถึงเอี๋ยนโดยตรง
ความไม่พอใจของเขารุนแรงยิ่งกว่าก่อนที่จะล้มลงโดยไม่รู้สึกตัว
อย่างไรก็ตามนี่เป็นเพียงช่องว่างให้ถึงเอี๋ยนได้ใช้ประโยชน์ เขาโยนหมัดซ้ายออกไปกระแทกเข้าเต็มหน้าของน้องชายคนนี้
ร่างกายของลู่หยุนไม่สามารถควบคุมได้และเขาก็ล้มลงไปที่ผืนผ้าใบอีกครั้ง
กรรรมย่อตัวลงอย่างรวดเร็วและเริ่มนับ
ลู่หยุนส่ายหัวและพยายามลุกขึ้น แต่กลับล้มลงด้วยความสับสน
“1 … “
“2 … “
“3 … “
“4 … “
“5 … “
เมื่อกรรมการนับถึง 9 ในจังหวะสุดท้ายลู่หยุนลุกขึ้นยืนอย่างแข็งแกร่ง
ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้ความดื้อรั้นนี้เป็นสิ่งที่น่าชื่นชมอย่างแน่นอน จากการเปรียบเทียบกับโจวจุนหัวในรอบรองชนะเลิศ รอบชิงชนะเลิศครั้งนี้น่าตื่นเต้นมากกว่าเป็นพิเศษ
ความดื้อรั้นที่ไม่ยอมแพ้แบบนี้มีค่าอย่างยิ่งในหลายๆกรณี
ถึงเอี๋ยนยังให้เวลาลู่หยุนในการฟื้นตัวเล็กน้อยและหลังจากที่เขาฟื้นตัวได้บ้างเขาบุกเข้าประชิดตัวและเริ่มโจมตี
การออกหมัดอย่างรวดเร็วของลู่หยุนกลับมาอีกครั้งถังเอี๋ยนหลบอย่างรวดเร็วและเริ่มโต้กลับ
คราวนี้เขาจัดการจับลู่หยุนด้วยหมัดขวาที่เด็ดขาด
หลังจากที่ล้มลงเขาพยายามที่จะลุกขึ้นยืน แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งระดับซูเปอร์แมนเมื่อล้มลงครั้งนี้เขาก็ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก
ผู้ตัดสินนับถอยหลังครั้งที่สามถึง 10 และเสียงเชียร์ของฝูงชนดังขึ้น
ครั้งนี้ถึงเอี๋ยนชนะจริงๆ
ถึงเอี๋ยนเดินตรงไปที่ด้านข้างของลู่หยุนและเอื้อมมือดึงเขาขึ้นจากพื้นโดยปล่อยให้เขายืนอยู่ข้างๆ
ไม่ว่าจะพ่ายแพ้หรือไม่ก็ตามความเข้มแข็งของจิตใจที่ลู่หยุนแสดงให้เห็นบนเวทีนั้นคู่ควรกับการชื่นชมของเขา
สิ่งที่น่าสนใจกว่านั้นคือลู่หยุนกลายเป็นคู่ต่อสู้เพียงคนเดียวของถึงเอี๋ยนที่ไม่ถูกหามลงเวที
ในตอนนี้ถึงเอี๋ยนได้รับถ้วยรางวัลแรกในอาชีพการชกมวยของเขา!
