ผมหนีออกจากงานเลี้ยงของสมาชิกในปาร์ตี้แล้วเดินทางกลับ
ความจริงมันอาจจะโอเคที่จะดื่มทั้งคืนและกลับพรุ่งนี้ (อันที่จริงผมถูกบอกให้ทำอย่างนั้น) แต่ผมอยากเห็นหน้าของลิลี่ในวันนี้ไม่ว่าจะยังไงก็ตามมันก็ช่วยไม่ได้
เป็นเวลาห้าวันแล้วที่ผมส่งจดหมายไป เธอคิดถึงผมไหม? ผมคิดถึงเธอ
แต่ครั้งนี้ผมได้ใช้รางวัลเกือบครึ่งที่ได้รับและซื้อขนมและผลไม้มากมายให้ลิลลี่
ใบหน้าที่มีความสุขของลิลี่เข้ามาในความคิดของผม ในขณะที่รู้สึกอยู่ไม่สุขนั้น ไม่นานผมก็เปิดประตูกระท่อม
“ ผมถึงบ้านแล้วー”
หลังจากเปิดประตูสิ่งที่เข้ามาในสายตาของผมคือห้องที่คุ้นเคยอยู่แล้ว
ตอนนี้ผมได้เริ่มใช้ชีวิตที่นี่ห้องถูกจัดระเบียบและให้ความรู้สึกสดชื่น
ในตอนนั้นความคิดเหล่านั้นก็ถูกขัดจังหวะ
“ คุโรโนนนน่!!!”
มีเสียงจากสาวสวยเรียกชื่อผม
ถูกต้องผู้พูดเสียงนี้คือลิลี่ ―― เดี่ยวก่อนเสียงของลิลี่ดูเด็กกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?
โดยที่ไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องที่ไม่สบายใจมุมมองของผมก็ถูกปิดกั้นด้วยแสงสีขาว
“เอ่อ… สว่างมาก!”
“ คุโรรรรโนนนน่ ーー！”
ในขณะเดียวกันผมก็รู้สึกได้ถึงแรงกระแทกต่อร่างกายจากบางสิ่ง
ยังไงก็ตามผมก็ยืนหยัดและไม่ล้มลง ผมรู้สึกถึงความรู้สึกนุ่มนวลของใครบางคนที่โอบกอดร่างกายของผม
นี้คือลิลี่? ไม่ตัวใหญ่เกินไปหน่อยหรอ!
อย่างไรก็ตามผมไม่สามารถนึกถึงใครอีกที่สามารถเรียกชื่อผมและอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ได้
“ หลี่ลิลลี่นั่นเธอเหรอ”
มุมมองที่ถูกแสงแฟลชสีขาวบดบังนั้นค่อยๆกลับมาเป็นปกติ
จากนั้นผมก็ควรจะเห็นคนที่สวมกอดผม
“ ……เธอคือลิลลี่ใช่ไหม”
ผมพูดคำเดิมอีกครั้ง
“เอ่อ ฉันคือลิลลี่?”
ขณะโอบกอดฉัน หญิงสาวตอบ ร่างเปลือยเปล่าที่มีแสงสีขาว ขนยาวแพลตตินั่ม และปีกทั้งสองข้างที่มีเจ็ดสีเหมือนปริซึม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นลักษณะของลิลี่
อย่างไรก็ตามรูปร่างนี้มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีลักษณะเหล่านี้ได้เปลี่ยนไปเป็นเด็กสาวที่มีลักษณะเดียวกัน
“ ลิลลี่โตขึ้นแล้ว!?”
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ
หากเรานึกถึงร่างของลิลลี่ตัวน้อยที่ยังเป็นมนุษย์ แสดงว่าดอกลิลลี่ที่อยู่ตรงหน้าฉันนั้นโตขึ้น 10 ปีแล้วและดูเหมือนเด็กมัธยมต้น
อะไร นี่มันหมายความว่าอย่างไร? ลิลี่อายุ 32 ปี ตอนนั้นเธอยังเล็กอยู่ แล้วทำไมจู่ๆ เธอก็โตขึ้นมาล่ะ?
ในช่วงห้าวันที่ผมไม่อยู่บ้านเกิดอะไรขึ้นกับร่างของลิลี่!
“ ฉันเหงาคุโรโนะไม่อยากให้นายไปไหนคนเดียวอีกต่อไป”
“ครับ ครับ ขอโทษครับ…”
แทนที่จะเป็นลิลลี่น้อย ฉันไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจเมื่อได้ยินเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจน
“……ตอนนี้เธอช่วยออกไปจากฉันก่อนได้ไหม”
“ ไม่”
* ช็อก * ลิลลี่ที่เคยเชื่อฟังคำพูดของผมคือ……มันเป็นยุคที่ดื้อรั้นหรือเปล่า?
“ ถ้าเธอไม่ปล่อยผมจะเข้าไปในบ้านไม่ได้”
“ งั้นพาฉันเข้าไปทั้งแบบนี้”
ลิลลี่สาวพูดอย่างราบรื่นซึ่งอาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดต่างๆ
เธอจ้องมองมาที่ผมด้วยดวงตาที่เปียกชื้นและเงยหน้าขึ้นและในขณะนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมมองตรงไปที่ใบหน้าของลิลลี่ในวัยเยาว์
“ อูอ――”
เธอสวยมากมันทำให้กระดูกสันหลังของผมสั่น
ดูเหมือนว่าผมจะถูกดูดเข้าไปในดวงตาสีเขียวของเธอซึ่งทำให้เกิดประกายแสงของมรกต
ขนตายาวของเธอพร้อมกับร่างกายและเส้นผมที่ส่องแสงเป็นประกายทำให้เธอเปล่งประกายมากยิ่งขึ้น
“ ……”
ผมหลับตาลงครู่หนึ่งและทำให้ใจของฉันสงบลง
ผมเกือบจะหลงใหลในเสน่ห์ของเธอแล้ว
ในโลกนี้ สิ่งสวยงามมีเวทมนต์ที่จะดึงดูดใจคนด้วยสิ่งนั้น
เช่นเดียวกับรูปปั้นของเทพเจ้าที่มีพลังมีการกล่าวกันว่าสิ่งสวยงามมีพลังที่จะทำให้หัวใจของใคร ๆ หลงเสน่ห์เพียงแค่ได้เห็นในดวงตาของมันด้วยเพียงแค่รอยยิ้มและการแลกเปลี่ยนคำพูด
สิ่งนี้เรียกว่า ‘เครื่องรางเสน่ห์’ ซึ่งถือเป็นสถานะที่ไม่ดี
ภายในเวทมนตร์นี้เต็มไปด้วยโลกอื่นผมคิดว่าเรื่องนี้เป็นของปลอมเมื่อผมได้ยินครั้งแรก ไม่เคยคิดว่าจะได้สัมผัสด้วยตัวเอง
“ ลิลี่――”
“ ขอร้อง~”
มันช่วยไม่ได้ดูเหมือนว่าลิลี่จะไม่ยอมจำนน
อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการเรียนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของลิลี่
ด้วยความไม่เต็มใจผมอุ้มลิลี่ไปที่เตียงเหมือนเจ้าหญิงในอ้อมแขนของผม
แม้ว่าเธอจะกลายเป็นเด็กสาว แต่เธอก็ยังคงให้ความรู้สึกลึกลับเมื่ออยู่ในอ้อมแขนที่ไม่นุ่มและไม่หนัก
“ อุฟุฟุขอบคุณคุโรโนะ”
สำหรับผมที่ยังเป็นเด็กมัธยมที่ยังบริสุทธิ์ฉากของเด็กสาวเปลือยกายนอนอยู่บนเตียงนั้นเร้าใจมากเกินไป
ไม่ว่าร่างกายของเธอจะส่องแสงสีขาวหรือไม่ก็เปลือยเปล่า เมื่อลิลี่อยู่ในร่างเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ไม่มีการต่อต้านมากนัก แต่ตอนนี้ในร่างเด็กสาวมีสถานที่ต่างๆที่รบกวนผม
ฉากตรงหน้าผมอยู่ในระดับที่ถ้าเป็นภาพใคร ๆ ก็จ้องมองมันโดยไม่สนใจสายตาของสาธารณชน แต่คนที่อยู่ตรงหน้าผมคือคู่หูที่ผมไว้ใจที่สุดดังนั้นผมจะไม่ยอมให้มีความอวดดีเกี่ยวกับเธอ
“ ห่มผ้าได้ไหม”
“ ไม่นะ ~”
มันคือการต่อต้านชัดๆ!?
ผมนั่งบนเตียงและหลังตรงในขณะที่ลิลลี่จับมือผม
ถ้าเธอถามแบบเด็กตัวเล็กเอาแต่ใจผมก็ยอมรับได้ง่ายๆ แต่ผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่อดทนอดกลั้นที่จะสงบสติอารมณ์ได้ในขณะที่ถูกเด็กสาวเปลือยกายเกาะกุม
“ อย่างน้อยก็ใส่สิ่งนี้”
ผมถอดเสื้อคลุมสีดำที่มีชื่อทางการตรงไปตรงมาว่า“ อ้อมกอดของปีศาจ ‘บาโฟเมท เอมเบรซง’ ” ซึ่งกลายเป็นชุดโปรดไปแล้วและใส่ลงบนลิลลี่
“ ฟุดฟุดๆ มีกลิ่นของคุโรโนะ”
“ อะขอโทษทีพอดีใส่มันตลอดเวลามันมีกลิ่น”
““แบบนี้ก็ได้ สบายใจได้”
ลิลี่ที่แสดงออกถึงความรู้สึกเป็นกังวลหลับตาลง ผมอดทนกับมันที่จะไม่กลายเป็นคนที่คอยมองเธออย่างเงียบ ๆ ผมตัดสินใจที่จะตัดตรงประเด็น
“ ลิลี่เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ก่อนที่เธอยังตัวเล็กผมยังคิดว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเธอคือคน ๆ เดียวกัน”
“ คุโรโน่แย่มากเราอยู่ด้วยกันแล้วจำฉันไม่ได้เหรอ”
เธอกอดมือผมแล้วดันร่างของเธอไปข้างหน้า ปฏิกิริยานั้นหัวใจของผมเต้นเร็วขึ้น
ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ และมีสมาธิกับการสนทนา
“ มันไม่เหมือนผมไม่รู้ แต่รูปลักษณ์ของเธอแตกต่างกันมากผมสับสน”
“ ฟุฟุ ถูกต้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะบอกความลับของคุโรโนะเท่านั้น”
ลิลลี่ลูบแก้มของผมเบา ๆ ด้วยนิ้วเรียวของเธอและจับมันขณะที่หันหน้าเข้าหาผม
มันค่อนข้างเร่งเร้า แต่ผมไม่ขัดขืนและจ้องตาของลิลี่ต่อไป
เหงื่อเย็นไหลลงข้างแก้มของผมมันคืออะไรกับความรู้สึกตึงเครียดนี้? ลิลลี่น้อยได้โปรดกลับมา!
“ เผ่านางฟ้าเหล่านั้นมีอำนาจที่เพิ่มขึ้นในคืนพระจันทร์เต็มดวงเช่นวันนี้ ว่ากันว่าราชินีนางฟ้ามาที่โลกนี้เพื่อเล่นจากดวงจันทร์”
อ๊ะอะไรคือเรื่องราวย้อนหลังประเภท แมร์เชน (ไฟ: เทพนิยาย) ที่อยู่ของราชินีนางฟ้าบนพื้นผิวดวงจันทร์ที่เต็มไปด้วยหลุมอุกกาบาตใช่มั้ย?
“อูฟุฟุ ฉันไม่รู้ว่ามันคือความจริงหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นความจริง บางทีเราอาจจะได้เจอกับราชินีนางฟ้าในคืนพระจันทร์เต็มดวง”
“เข้าใจแล้ว เช่นเดียวกับประเพณีเชิงเปรียบเทียบ”
“ใช่ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พลังของเผ่านางฟ้าเพิ่มขึ้น และดูเหมือนว่าอิทธิพลจะมีอิทธิพลต่อฉันมากกว่า ซึ่งเป็นครึ่งมนุษย์และครึ่งสัตว์วิเศษ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสามารถกลับสู่ร่างเดิมในคืนพระจันทร์เต็มดวงได้”
“……ร่างเดิม?”
ในกรณีนั้นลิลลี่ตัวเล็กที่ผมอาศัยอยู่คือใคร
“นั่นเป็นรูปแบบชั่วคราว ถ้าฉันอยู่ห่างจากแสงของน้ำพุ เวทมนตร์และสติปัญญาของฉันก็จะตกต่ำลงอย่างมาก และฉันก็เปลี่ยนร่างเป็นเด็ก”
“อย่างนั้นหรือ…”
“อืม นั่นแหละ ปัจจุบันฉันยังคงจดจำความทรงจำของฉันตัวเล็ก ๆ และเมื่อฉันโตขึ้นฉันจะเก็บความทรงจำของเวลานี้ไว้ด้วย แต่เด็กคนนั้นมีความสามารถในการคิดต่ำ ดังนั้นจึงไม่เข้าใจหลายสิ่งหลายอย่าง”
มันยากที่จะยอมรับในทันใด แต่วิธีที่เธออธิบายสิ่งต่างๆผมสัมผัสได้ถึงความฉลาดในตัวเธอ
แตกต่างจากลิลลี่ตัวเล็ก ๆ ทั่วไปเธอรู้สึกเหมือนเป็นคนที่มีชีวิตอยู่หลายปี
“ฉันดีใจที่คุโรโน่กลับมาคืนนี้ ฉันคิดมากเกี่ยวกับการต้องการคุยเรื่องนี้อย่างเหมาะสม ถ้าฉันพลาดวันนี้ ฉันต้องรออีกหนึ่งเดือน”
ผมจมอยู่กับความหลงใหลในรอยยิ้มของลิลี่และไม่สามารถสนทนาได้อย่างเหมาะสม
“นี่~ คุโรโน่ ฉันเข้าใจดีว่านายมาที่โลกนี้คนเดียว นายได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ดีจากคนชั่ว แต่ยังไม่ยอมแพ้และพยายามใช้ชีวิตของตัวเอง และฉันให้ความสำคัญกับนายมาก”
“ลิลลี่——”
ในตอนนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจผมเชื่อเหลือเกินว่าผู้หญิงคนนี้คือลิลี่
ผมยังเข้าใจด้วยว่าลิลลี่เข้าใจสถานการณ์ที่ผมเป็นและสิ่งที่ผมบอกกับเธอ
คนแรกที่เข้าใจผมคือลิลลี่อย่างไม่ต้องสงสัย
“–ขอบคุณมาก”
“คุโรโน่ก็เหมือนกัน ขอบคุณที่อยู่กับฉัน”
“ต่อจากนี้ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป”
“อ่า~ ถ้าลิลี่อยู่กับผม ผมก็จะอยู่บนโลกนี้ได้ ฉันจะไม่เหงา”
“อุ๊ย! ถ้าคุโรโน่อยู่กับฉัน ฉันก็จะไม่เหงาเช่นกัน แต่ฉันอยากคุยกับคุโรโนะในรูปแบบนี้ ฉันมีเรื่องจะบอกนายมากมายและมีเรื่องจะคุยอีกมาก”
“ครับ ผมจะรับฟังทุกอย่าง”
“อูฟุฟุ คืนนี้ฉันไม่ให้คุณนอนแน่♪”
ฉันกับลิลลี่ก็เริ่มคุยกันบนเตียง สิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป–
