บทที่ 4 – มนต์ดำ
สิ่งแรกที่นอกเหนือไปจากเนื้อเรื่องก็คือที่แรกที่ผมมาถึง
มันเป็นห้องโถงทรงกลม จนถึงตอนนี้สถานที่ทุกแห่งไม่ว่าจะเป็นทางเดินชั้นใต้ดินหรือห้องทดลองให้ความรู้สึกที่คับแคบมาก ส่วนห้องโถงนั้นให้ความรู้สึกแลดูกว้างขวางและกว้างมากเกินไป
เมื่อมองไปรอบ ๆ ผมก็รู้ว่าชายสวมหน้ากากที่พาผมมาที่นี่ได้ออกจากห้องไปแล้ว
ถ้าอย่างนั้นผมสงสัยว่าความเจ็บปวดกำลังรอผมอยู่ที่นี่ คงจะดีไม่น้อยถ้าพวกเขาจัดงานเลี้ยงในห้องโถงกว้างขวางนี้แทน ดูเหมือนว่าถ้าผมไม่คิดเรื่องตลกเหล่านี้ ผมคงจะบ้าไปแล้ว
เดี๋ยวก่อน จะง่ายกว่านี้ไหมถ้าผมเป็นบ้าแทน
ขณะที่ผมคิดแบบนั้น ประตูบานอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ประตูที่ผมผ่านเข้ามานั้นมีเสียง * แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก * ผมจึงรู้ว่ามีคนกำลังมา
คนที่มาคือชายสวมหน้ากากสีขาว แต่ที่แตกต่างจากชุดของคนอื่นนั้นคือ สิ่งที่ปกคลุมร่างกายของเขาไม่ใช่เสื้อคลุม แต่เป็นเครื่องป้องกันที่ส่องแสงวิบวับ
เกราะอาจเป็นคำที่ดีกว่า
“ ด้วยสิ่งนี้เราจะเริ่มการทดลองครั้งที่ 49 หมายเลข 49 ใช้มนต์ดำทำลายตุ๊กตาที่อยู่ตรงหน้าของแกซะ”
เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับรู้เกี่ยวกับการทดลอง หมายความว่าผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ผมทำว่างั้น? ผมเข้าใจได้แม้กระทั่งคำอธิบายสั้น ๆ การทดลองนี้เพื่อให้ผมใช้เวทมนตร์ได้ เพื่อปรับโครงสร้างร่างกายของผมเพียงเพื่อให้ผมสามารถใช้เวทมนตร์ได้ ผมไม่รู้ว่าเหตุผลของพวกเขาคืออะไร แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าคนพวกนี้ไม่ใจดีพอที่จะให้เวลาว่างกับผมมากพอที่จะค่อยๆ เรียนรู้เวทมนตร์ด้วยตัวเอง
ชายชุดเกราะที่มาอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ผมควรจะเรียกเขาว่าตุ๊กตาไหม? อย่างไรก็ตาม ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่ชนิดตรรกะอยู่เบื้องหลัง แต่ดูเหมือนว่าพวกมันจะเคลื่อนไหวเหมือนมนุษย์เนื่องจากผลของเวทมนตร์แปลก ๆ
ดังนั้นตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้อย่างแปลกประหลาดดูเหมือนว่าจะขยับเข้าหาด้วยเสียงที่มีเสียงดัง * แกร็กๆ * โดยพื้นฐานแล้วผมต้องใช้เวทมนตร์ของผมเพื่อทำลายมันอย่างรวดเร็วไม่เช่นนั้นผมจะถูกทำร้ายด้วยถุงมือเหล็กที่ครอบมือทั้งสองข้าง !!
“ โอ้โห!?”
ตุ๊กตาชูกำปั้นขึ้นเหนือศีรษะและเริ่มโจมตี
ครั้งหนึ่งเมื่อตอนที่ผมอยู่ชั้นประถมผมได้ชกเพื่อนร่วมชั้นด้วยความโกรธที่ทำลายงานฝีมือของผมที่ผมทำอย่างอดทนในช่วงวันหยุดฤดูร้อน นอกจากนั้นผมก็ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้เลย
เห็นได้ชัดว่าผมไม่มีทักษะในศิลปะการต่อสู้หรือพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ในการต่อสู้ ผมเป็นแค่มือสมัครเล่นที่มีรูปร่างใหญ่ อย่างไรก็ตามผมก็สามารถหลบหมัดที่ขว้างได้โดยไม่ต้องการหลอกร่อใดๆ
มันควรจะเป็นแบบนั้น แต่การโจมตีจะไม่หยุดลงหลังจากหลบหมัดครั้งแรกตุ๊กตายังคงปล่อยหมัดต่อเนื่อง
“ ยะ, แย่แล้ว—-“
ผมรีบวิ่งหนีไปทางด้านหลัง เพีบงไม่นานผมก็จะถึงกำแพง “ใช้เวทย์มนตร์” นั่นคือสิ่งที่พวกเขาพูด แต่ถึงแม้ว่าผมต้องการจะใช้เวทมนต์สักเพียงใด ผมก็ไม่สามารถใช้มันได้ในทันที
แน่นอนผมสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนตร์ในร่างกายของผม แต่ในการใช้มันผมต้องใช้เวลามากกว่านี้เพื่อรวบรวมสมาธิ –
“ อะเฮื้ออออ!”
หมัดเหล็กของตุ๊กตาต่อยเข้าที่ไหล่ของผม เนื่องจากแรงกระแทกของหมัด ผมคิดว่ากระดูกของผมน่าจะหักด้วยการโจมตีนี้ แต่หลังจากโดนต่อยไปแล้วมันก็ไม่ได้หักแต่อย่างใด
แน่นอนว่ายังเจ็บอยู่ เป็นไปได้ไหมว่าพลังของตุ๊กตาน้อยกว่าที่ผมคิด หรือเหมือนกับฮีโร่ที่ผ่านการดัดแปลงลับมาแล้ว หรือว่าผมแข็งแกร่งขึ้น?
อืม… แต่อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องดีสำหรับผม
“ โอรา !!”
เพื่อเป็นการแก้แค้น ผมปล่อยหมัดขวาตรงไปยังตุ๊กตา
ตุ็กตานั้นไม่แม้แต่จะหลบหมัดที่ต่อยเข้าไปที่หน้ากากสีขาวราวกับว่าถูกดูดเข้าหากัน ผมรู้สึกถึงแรงกระทบที่หมัดและด้วยแรงนั้นตุ๊กตาก็กระเด็นออกไป
“ โห…เป็นอย่างไรบ้าง….”
รู้สึกเหมือนมีการตอบสนองค่อนข้างมาก แต่คนอย่างผมที่ไม่เคยมีประสบการณ์ในการตีใครสักคนผมไม่รู้เลยว่าความเสียหายมากที่ได้ทำมัรแค่ไหน ถึงกระนั้นก็เพียงพอที่จะทำมันกระเด็นออกไป คงจะดีถ้าเขายังคงอยู่อย่างนั้น –
“ ให้ตายเถอะดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้น”
ตุ๊กตาลุกขึ้นยืนได้อย่างง่ายดาย แต่หน้ากากที่โดนหมัดของผมไปมีรอยแตกเหมือนใยแมงมุม
ความแรงของหมัดเพียงพอที่จะทำลายหน้ากากนั้น แต่ตุ๊กตาก็ยืนขึ้นได้อย่างง่ายดาย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้เวทมนตร์เพื่อทำลายมัน
มันจะยังคงดำเนินต่อไป ไม่ว่าผมจู่โจมใส่ตุ๊กตาไปมากแค่ไหน ทางออกทางเดียวของผมต้องพยายามใช้เวทมนตร์ ถึงจะล้มมันได้
พวกนั้นอธิบายฉันด้วยเงื่อนไขที่ว่าผมควรใช้มนต์ดำ นั่นหมายความว่าจะต้องมีวิธีใช้มัน มนต์ดำเป็นแบบไหนก็ไม่รู้ แต่ในขณะนี้ผมจะพยายามเคลื่อนย้ายพลังภายในร่างกายของผม และผมต้องใช่สมาธิอย่างมาก…….
“ —- อุหว่า !!”
ต่อหน้าตุ๊กตาที่กลับมาชกอีกครั้ง ไม่มีทางที่ผมจะสงบสติอารมณ์ได้ แม้ว่าผมจะพยายามทำให้มันเงียบโดยการต่อยและเตะเข้าไป แต่มันก็จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วอยู่ดี
จากการทดลองการโจมตีทั้งหมดของผมทำให้เกราะบุบ แต่ตัวตุ๊กตาดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบ และเพื่อรวบรวมสมาธิผมไม่สามารถต่อยหมัดออกไปได้ อีกทั้งยังไม่มีที่ให้ซ่อนตัวภายในห้องโถงนี้ด้วย เพื่อสร้างสถานการณ์ที่ผมจะไม่โจมตี –
“ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต่อสู้กับมันใช่ไหม”
ถ้าผมยึดติดกับคู่ต่อสู้อย่างน้อยผมก็ไม่ถูกต่อย ผมไม่รู้ว่าความคิดแบบมือสมัครเล่นของผมจะได้ผลหรือไม่ แต่ผมไม่มีทางเลือกอื่นในตอนนี้
โชคดีที่ตุ๊กตาตัวนี้ใช้หมัดกับวงสวิงขนาดใหญ่เท่านั้นซึ่งหมายความว่าอาจจะไม่ใช้เทคนิคประเภทต่างๆ ดังนั้นถ้าผมจู่โจมจากด้านหลังมันจะไม่ใช้เทคนิคในการตอบโต้เหมือนที่นักศิลปะการต่อสู้ทำและพยายามที่จะฉีกผมเป็นชิ้นๆ เท่านั้น
“ ไฮย่าาห์!”
ผมรีบวิ่งไปที่ด้านหลังของตุ๊กตาที่มีปฏิกิริยาตอบสนองที่น่าประหลาด ก่อนที่มันจะหมุนไปผมเตะหลังของมัน ก่อนที่มันจะลุกขึ้นมาได้ฉันก็ปีนขึ้นไปบนหลังของมัน ด้วยเหตุนี้แผนของผมจึงประสบความสำเร็จ แม้ว่าผมจะไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์เหมือนผู้เชี่ยวชาญด้านยูโด แต่ผมก็ทำให้มันไม่สามารถกลับขึ้นมาจากร่างกายส่วนบนได้
ตามที่คาดไว้ตุ๊กตาพยายามลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว ความแข็งแกร่งของผมและตุ๊กตาเกือบเท่ากัน ถ้าผมสามารถทำให้มันล้มลงได้ 10 วินาทีเป็นอย่างน้อย……….
“ ปะชะวิ้งงงง… .. ”
พลังเวทเริ่มไหลเวียนภายในร่างกายจากนั้นการไหลของมันก็เริ่มเร็วขึ้นและปริมาณของมันก็เพิ่มขึ้นด้วย ผมรู้สึกได้ถึงวัตถุที่ฝังอยู่ในร่างกายของผมระหว่างการทดลองที่ตอบสนองต่อพลังเวทย์มนตร์ที่ไหลเวียน ผมรู้สึกถึงความแข็งแกร่ง ถ้าผมสามารถปลดปล่อยมันด้วยพลังนี้ ผมสามารถทำลายตุ๊กตาตัวนี้ได้อย่างแน่นอน ผมสังเกตว่าร่างกายของผมแทนที่จะมีเหงื่อไหลออกมากลับมีควันสีดำออกมาแทน
ผมไม่รู้สึกอึดอัดอะไรกับมัน นั่นเป็นเพราะมันพุ่งออกมาจากพลังเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในกายของผม
* กี๊กี็กี็กี๊กี๊ * เสียงเอี๊ยดอ๊าดของตุ๊กตาเริ่มดังขึ้นและแลดูแข็งแกร่งขึ้น ในขณะที่ผมก็ดูเหมือนจะไม่สามารถหลั่งมันไว้ได้อีกต่อไป
แค่นี้ก็จบแล้ว
“ ย้ากกกกกกกกกกก !!”
ในขณะที่ตุ๊กตาพยายามจู่โจม พลังเวทย์มนตร์ที่บีบอัดในมือขวาของผมก็ถูกปลดปล่อยออกมา ขณะเดียวกันหมัดขวาก็หวดไปที่หลังของตุ๊กตาตัวนั้น
พลังเวทย์มนตร์สีดำที่รุนแรงก็เจาะทะลุเกราะแข็งเหมือนสว่านและเจาะตุ๊กตาจนเป็นรู
อาจเป็นไปได้ว่าแม้แต่พื้นใต้ตุ๊กตาก็ต้องถูกคว้านออกไปด้วยจากการโจมตีของผม
“ …….”
ไม่รู้สึกถึงการดำรงค์อยู่ของตุ๊กตาอีกต่อไป ผมทิ้งตัวลงบนพื้น
“ ผ…ผมทำได้แล้ว……”
เวทมนตร์นั้นคืออะไร?
ผมไม่เข้าใจจริงๆ แต่ฉันแค่ต่อยด้วยพลังเวทย์มนตร์ ตุ๊กตาหยุดทำงานโดยสิ้นเชิงตอนนี้รู้สึกโล่งใจ
—– * แกร๊ก *
“ฮะ?”
เสียงเกราะโลหะแข็งพร้อมกับการเคลื่อนไหวของตุ๊กตาดังมาถึงหูของผม
เมื่อกี้ผมเอาชนะตุ๊กตาตัวนั้นไปแล้ว แม้ว่าตอนนี้มันยังคงนอนอยู่ที่พื้นโดยไม่ขยับเลยสักนิด
—– * แก็รก ** แก็รก ** แก็รก *
แต่ผมได้ยินเสียงแน่นอน ถูกตัอง เสียงทั้งหมดนั้นมาจากนอกประตูที่ตุ๊กตาตัวนี้เข้ามา
มันง่ายมาก ไม่ได้มีแค่ตุ๊กตาตัวเดียว แต่มีทั้งหมดนี้
“ ……. ฮ่า ๆ ๆ ”
ในที่สุดประตูก็เปิดออก
และแล้วเหล่าตุ๊กตาก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องโถง พวกมันมีทั้งหมด 10 ตัวและพวกมันแต่ละตัวเข้าแถวและมองมาที่ผม ที่ยังคงนอนอยู่ที่พื้น
พวกเขาทั้งหมดคล้ายกับตุ๊กตาที่ฉันเพิ่งจัดการไป ยกเว้นสิ่งเดียว พวกมันทั้ง 10 ตัวมีดาบสองคมอยู่ในมือ
“ นี่ล้อข้าเล่นเหรอ”
จนถึงตอนนี้ภายใต้ผลของการทดลองต่างๆที่ผมได้ข้ามผ่านความตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มากเท่าที่ผมทำในตอนนี้
ด้วยการเคลื่อนไหวเหล่าตุ๊กตาจึงหยิบดาบขึ้นมา และในเวลาเดียวกันพวกมันทั้งหมดก็เริ่มพุ่งเข้าใส่ผม
“ …….. ไอ้เวรเอ็ย”
