101 – ร่วมพิธีศพ
“นอนแล้วเหรอ?”
“ไม่”
“คุณเรียกฉันมานอนด้วยเหรอ”
“ฉันนอนไม่หลับ”
“โอ้”
“คุณมีชีวิตอยู่นานแค่ไหน?”
“สองร้อยปีแล้ว แต่ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในโลงศพ อันที่จริง ฉันอาศัยอยู่ข้างนอกมาไม่ถึงสองเดือนด้วยซ้ำ”
“คุณคิดยังไงกับเจ้านายของคุณ”
“เราเป็นครอบครัวเล็กๆที่ดี”
“วันนี้เขาดุคุณหรือเปล่า”
“ฉันทำผิด”
“โอ้ อันที่จริง ฉันสงสัยมาตลอดว่าเจ้านายของคุณและเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้กันพวกเขาเป็นคนแบบไหน?”
“คนแบบไหน? พวกเขาเป็นคนดีมั้ง”
“สมมติสถานการณ์ของเมื่อวานนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นเขาจะฆ่าร่างอวตารตัวนั้นอย่างไม่ลังเลโดยที่ไม่หวาดกลัวว่าจะเปิดเผยตัวตน แต่เจ้านายของคุณไม่ได้ทำ”
“เอ่อ นั่นสินะ” ไป๋อิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คุณคิดว่าคนแบบนี้ผิดปกติเหรอ”
ถังซือเงียบ
“อันที่จริง เจ้านายมีข้อบกพร่องมากมาย เขาตั้งตารอสิ่งที่เขาทำและใส่ใจตลอดเวลาจนผู้คนที่อยู่รอบข้างรู้สึกอึดอัด แต่สำหรับฉันมันก็ไม่เป็นไรหรอกนะเพราะว่าทุกคนล้วนมีบุคลิกที่แตกต่างกัน
เขาระมัดระวังตัวเองเหมือนกระรอก เขาชอบที่จะย้ายของกลับบ้าน สนุกกับความรู้สึกได้สะสม เพราะเขาออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ในอดีตเขาไม่มีอะไรเลย “
“คุณเข้าใจเขาเหรอ”
“ฉันไม่เข้าใจหรอก แต่จริงๆแล้วฉันไม่อยากเป็นเหมือนคุณที่ต้องเอาแต่หลบหนี ตอนนี้ ฉันชอบเล่นมือถือ เล่นเกม ดูหนัง สนุกกับชีวิต และชดเชยเวลาที่หายไปสองร้อยปีในโลงศพ
ในช่วงเวลานี้เจ้านายของฉันก็กำลังดื่มด่ำกับการมีชีวิตอีกครั้งเช่นกัน “
“มันน่าสนใจไหมที่จะใช้ชีวิตโดยปราศจากสิ่งรบกวน?”
“ไม่ใช่ทุกคนที่โหยหาชีวิตแบบนี้ และทุกคนควรมีวิถีชีวิตของตัวเอง ตราบใดที่พวกเขาชอบมัน บางครั้งฉันก็เห็นว่าเจ้านายลังเลว่าจะเอายังไงกับฉันดีเหมือนกัน”
“คุณกลัว?”
“คนที่เคยตายไปแล้วยังต้องกลัวอะไรอีก? เขาไม่เหมาะกับรสนิยมของฉัน เขาดูอ่อนโยนและอ่อนไหวมากเกินไป แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวอยู่บ้าง”
“เห็นแก่ตัว แล้วเขาเป็นคนไม่ดีเหรอในสายตาของคุณ”
“เปล่าเลย เขาเป็นคนดีมากฉันรู้ดีว่าเจ้าของร่างนี้คนเดิมต้องการให้เจ้านายเผาฉันเมื่อเธอกลับไปนรก แต่ตลอดมาเจ้านายก็ไม่คิดจะทำเรื่องนี้เลย
นอกจากนี้ ฉันรู้ด้วยว่าเพราะฉันอยู่ในร้าน ผีที่จะเข้ามาที่นี่จึงค่อนข้างน้อยเพราะพวกเขาหวาดกลัวในตัวฉัน “
“นั่นเป็นเพราะเขาใช้คุณเป็นหมอน เขาแค่อยากนอนหลับสบายในตอนกลางคืนหรือเปล่า?”
“มันไม่จริงหรอกคุณก็รู้เรื่องนี้ดี ต่อให้ไม่มีฉันเขาก็สามารถนอนในตู้แช่ได้เหมือนเดิม”
ถังซือตะลึงครู่หนึ่งไม่สามารถพูดอะไรได้ ในตอนนี้เธอคิดถึงชายคนนั้นที่ชอบนั่งอาบแดดอยู่ที่หน้าร้านในเฉิงตู
………………
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ปัญหาของสาวไร้หน้าก็ได้รับการแก้ไขแล้วอย่างน้อยก็ชั่วคราว ตอนนี้โจวเจ๋อเพียงแค่รอผลสรุปของเหตุการณ์ที่เฉิงตู
แน่นอนเขารอได้ แต่แทบจะรอไม่ไหวแล้ว
ในเวลานี้ซูชิงหลางพบที่อยู่ใหม่อยู่ใกล้กับถนนทิศใต้ของใจกลางเมืองตงเฉิง ซึ่งเป็นศูนย์กลางการค้าในใจกลางเมืองเก่าตงเฉิงซึ่งมีการจราจรที่คับคั่งเป็นอย่างมาก
โจวเจ๋อได้รับคำเชิญเมื่อวานนี้ให้เข้าร่วมพิธีไว้ทุกข์ของคุณหลิว โจวเจ๋อไม่รู้ว่าทำไมครอบครัวของคุณหลิวถึงต้องเชิญเขาไปด้วย
เขาไม่ได้ตั้งใจจะไป แต่ซูชิงหลางกระตุ้นให้โจวเจ๋อไป เพราะเขาคิดว่าคุณคุณหลิวน่าจะได้รับเครื่องเซ่นไหว้พอสมควร
แม้ว่าเครื่องเซ่นไหว้จะไม่เยอะเท่าไหร่แต่โจวเจ๋อก็เห็นด้วยเพราะช่วงนี้กิจการร้านของเขาไม่ค่อยมี “ลูกค้า”เท่าไหร่
ที่สำคัญที่สุดก็คือครอบครัวของคุณหลิวคือเจ้าของพื้นที่แห่งใหม่ซึ่งพวกเขากำลังจะไปเช่าเปิดร้านนั่นเอง
แต่ที่น่าแปลกก็คือที่อยู่ตามคำเชิญนั้น โจวเจ๋อพบว่านี่ไม่ใช่สถานที่ฝังศพ แต่เป็นบ้านพักตากอากาศที่สร้างขึ้นในทุ่งนาในพื้นที่ชนบท
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ดอกเรพกำลังบานสะพรั่ง วิลล่าแห่งนี้ซ่อนตัวอยู่ในทะเลดอกไม้ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเย็นสบาย
มีคนมาร่วมพิธีไม่มากนัก และรถสี่หรือห้าคันจอดอยู่ที่ด้านหน้าของประตู
เมื่อโจวเจ๋อลงจากรถและเดินเข้าไป เขาก็เห็นกุ่ยอี้หลางยืนอยู่ในลานบ้านและคนอื่นๆอีกหลายคนจากสมาคมคนรักเรื่องสยองขวัญ พวกเขายืนอยู่ด้วยกันและพูดคุยด้วยเสียงต่ำ
ไม่มีใครทักทายโจวเจ๋อ ไม่มีใครมารับซองและของขวัญ ทุกคนนั่งกระจัดกระจายกันอยู่ที่นอกบ้าน
บ้านหลังนี้ดูเหมือนบ้านสามชั้นที่สร้างขึ้นในชนบทใกล้ตงเฉิง แต่หลังจากเดินเข้ามาคุณจะพบว่ามันถูกตกแต่งอย่างสมบูรณ์ในสไตล์ยุโรปตะวันตก
เสียงเพลงในเวลานี้ ไม่ใช่ “เพลงเศร้า” ทั่วไป แต่เป็น “เพลงอำลาวอลทซ์” ของโชแปง แม้ว่ามันจะเกี่ยวกับการจากกัน แต่ท่วงทำนองนั้นเบากว่าเพลงเศร้าในประเทศมาก
ผู้หญิงชุดดำหลายคนเดินลงบันได นี่คือบ้านของคนรวยอย่างแน่นอน
ผู้ชายที่มีรูปร่างเหมือนนักบวชถือคัมภีร์ไบเบิลเดินนำหน้ามา
เราทุกคนรวมตัวกันเพื่อแบ่งปันความเศร้าโศกของพวกเขา
โจวเจ๋อเทกาแฟหนึ่งถ้วยที่เคาน์เตอร์บุฟเฟ่ต์ใกล้ๆแล้วจิบ
ประเพณีงานศพในประเทศจีนได้รับการปฏิรูปหลายครั้งในยุคปัจจุบัน หรือแม้แต่ล้มล้างหลายครั้ง และการฝังศพถูกห้ามในพื้นที่ส่วนใหญ่มาเป็นเวลานานแล้ว
ในวันนี้โจวเจ๋อได้พบกับงานศพสไตล์ตะวันตกเป็นครั้งแรก
เมื่อถึงเวลาเคารพศพ ทุกคนจะเข้าแถวทีละคน หากใครเป็นญาติสนิทพวกเขาก็จะยืนอยู่ใกล้ๆบริเวณโรงศพ แต่หากว่าใครเป็นญาติที่ค่อนข้างห่างไกลก็จะยืนอยู่ห่างออกมา
เมื่อถึงตาของโจวเจ๋อเขามองไปที่โลงศพและพบว่าคุณหลิวนอนอยู่ในนั้นอย่างเรียบร้อยในชุดสีดำ เธอดูเหมือนกับว่าแค่นอนหลับไปเท่านั้น
โจวเจ๋อรู้สึกประหลาดใจมาก คุณหลิวตกลงมาจากชั้น 5 ซึ่งมีความสูงหลายสิบเมตร ไม่ว่าคุณจะตกแต่งใบหน้าเธออย่างไรมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมองไม่ออกว่าเธอเสียชีวิต
แต่ในเวลานี้คุณหลิวนั้นมีใบหน้าบอบบางคล้ายกับหญิงสาวที่นอนหลับอยู่เท่านั้น
สิ่งนี้ทำให้โจวเจ๋ออดคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาตายไม่ได้ สัปเหร่อพวกนั้นแต่งหน้าเขายังลวกลวกดูไม่มีความพิถีพิถันอะไรแม้แต่น้อย
มันไม่ยุติธรรมที่คนตายไม่สามารถตัดสินได้
ในตอนท้ายของการเคารพศพ ทุกคนที่มาร่วมงานก็เดินเข้าไปในห้องโถงเพื่อทานอาหารค่ำและบุฟเฟ่ต์ แต่ก็ไม่มีอะไรให้ทานมากนักนอกจากไส้กรอกและเค้ก
สิ่งพวกนี้ถูกใช้เพื่อลดความหิวในช่วงบ่ายของพิธีมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทานอาหารมื้อใหญ่ในงานแบบนี้
โจวเจ๋อรินไวน์หนึ่งแก้วดื่มแล้วเดินออกจากห้องโถงด้านข้าง เขากำลังจะไปหาสมาชิกในครอบครัวของคุณหลิวเพื่อพูดคุยถึงการเช่าร้าน
ซูชิงหลางกล่าวว่าเขาจะออกเงินมัดจำล่วงหน้าให้ก่อน จากนั้นโจวเจ๋อจะจ่ายค่าเช่าให้เขาทุกเดือน
นั่นเป็นเพราะโจวเจ๋อไม่สามารถจ่ายเงินจำนวนมากได้ในครั้งเดียว โจวเจ๋อจึงต้องจ่ายคืนในรูปแบบนี้
