85 – ปีศาจลิง
รอยเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน โจวเจ๋อเดินไปถึงชั้นแปดนี่คือห้องผ่าตัด เมื่อเขาขึ้นบันไดโจวเจ๋อก็พบเป้าหมายของเขาโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก
“เจ้าเป็นผี ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า แต่ทำไมเจ้าถึงตามล่ากันนักหนา เหตุไฉนเราไม่ทำเหมือนน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง”
เสียงของอีกฝ่ายจะแหบเล็กน้อยคล้ายกับเสียงของคนแก่ แต่น้ำเสียงจะแปลกๆหน่อย เพราะว่าบางพยางค์นั้นเขาออกเสียงเร็วมากเกินไป
“คุณกำลังทำอะไร?” โจวเจ๋อชี้ไปที่มัน
“ข้ากำลังรอผู้หญิงของข้า” อีกฝ่ายตอบว่า “นางป่วยจึงมาที่นี่ ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายใคร อย่าบังคับให้ข้าต้องฉีกหน้าลงมือ “
“นั่นไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ” โจวเจ๋อกล่าว
เพราะในห้องผ่าตัดตอนนี้คือหญิงตั้งท้องเมื่อสักครู่คนนั้นเอง!
“คุณไม่ใช่สามีของเธอ” โจวเจ๋อตะโกน
“นางเป็นผู้หญิงของข้า มิหนำซ้ำพวกเรายังมีลูกด้วยกันซึ่งพระเจ้าก็ได้ยอมรับเรื่องนี้แล้ว” น้ำเสียงของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความร้อนรน
ในช่วงเริ่มต้นของการตรวจหญิงสาวที่ตั้งท้อง โจวเจ๋อคิดว่าเขาได้พบกับเหตุการณ์สวมหมวกเขียวอีกครั้ง เขารู้สึกเบื่อหน่ายอย่างแท้จริงมันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดบ่อยมากเกินไปในช่วงนี้
ตัวเขาประสบปัญหาด้วยตัวเองยังไม่พอ เพื่อนวัยเด็กของเขาก็ประสบปัญหานี้ด้วย ในเวลานี้ตอนที่เขาแกล้งทำตัวเป็นหมอที่โรงพยาบาลเขาก็ยังพบกับปัญหานี้อีก
โจวเจ๋อคิดว่าบางทีเขาอาจจะต้องเปลี่ยนชื่อร้านหนังสือของเขาเป็น “บ้านหนังสือหมวกเขียว” เพื่อตอบรับกับสิ่งแวดล้อมปัจจุบัน
“หนึ่งร่างกับสองชีวิต” โจวเจ๋อเตือนเขาพร้อมกับก้าวไปข้างหน้า
“ถ้าเธอไม่ประสบความสำเร็จในการผ่าตัดตอนนี้ เธอจะเสียชีวิตไปพร้อมกับลูก สิ่งที่คุณทำนั่นไม่ใช่ความรักคุณกำลังทำร้ายเธอ”
“เจ้ากินดีหมีหรือหัวใจเสือมาหรือ ถึงกล้ามาสั่งสอนข้า” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะอดกลั้นความโกรธไว้ไม่ได้พร้อมกับปรากฏตัวขึ้นมา
เขาสวมเสื้อคลุมสีขาวของหมอ มีร่างกายที่เล็กมากภาพลักษณ์ของเขาดูดุร้ายน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
นี่คือลิง ลิงที่ยืนสองขาและกำลังแสดงท่าทางเหมือนมนุษย์คนหนึ่ง
ร่างกายของมันส่วนใหญ่เน่าเปื่อยไปแล้ว แม้แต่กะโหลกศีรษะที่พังยับเยินของมันก็ไม่มีแม้แต่สมองอยู่ข้างใน
“เจ้าเป็นแค่ผีตัวเล็กๆ อย่าคิดลองดีกับข้า!”
“แล้วคุณเป็นตัวอะไร” โจวเจ๋อถามกลับแล้วก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว
“กรี๊ด!”
ลิงแยกเขี้ยวและคำราม จากนั้นหางสีดำที่อยู่ข้างหลังก็ถูกฟาดฟันออกไปรอบข้าง ในเวลาต่อมากระเบื้องที่อยู่ตรงพื้นก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นก่อนที่หางของลิงจะพุ่งเข้าหาโจวเจ๋อ
หางเหล่านี้มีกลิ่นคาวมากและเมือกสีดำที่ไหลออกมาไม่หยุด สำหรับโจวเจ๋อที่เป็นคนรักความสะอาดมาโดยตลอด มันทำให้เขารู้สึกขยะแขยงเกินจะพรรณนา
โจวเจ๋อกางมือออก เล็บสีดำก็งอกขึ้นอย่างสมบูรณ์แม้แต่ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดำที่มีประกายหรือเปล่า
พูดตามตรงโจวเจ๋อแทบจะไม่เคยต่อสู้อย่างจริงจังเลย มีเพียงตอนที่เขาพยายามปราบไป๋อิ่งเท่านั้น ดังนั้นปฏิกิริยาตอบสนองของเขาจึงค่อนข้างช้า
แต่ในเวลานี้แผ่นพับที่อยู่ในกระเป๋าของเขากับปรากฏตัวขึ้นมาด้วยตัวเองพร้อมกับส่องแสงสีทองเจิดจ้า ดูเหมือนว่าตอนนี้มันพร้อมที่จะต่อสู้ร่วมกันกับเขาแล้ว
อย่างไรก็ตามฉากที่ไม่คาดฝันของโจวเจ๋อก็ปรากฏขึ้น เมื่อใบรับรองของเขาเริ่มส่องแสงออกมา เจ้าลิงตัวนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับกรีดร้องออกมาว่า
“ยกโทษให้ข้า ยกโทษให้ข้าด้วย ท่านฟู่จุนผู้ยิ่งใหญ่!”
ชั่วขณะหนึ่งโจวเจ๋อรู้สึกทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ยืนเซ่ออยู่อย่างนั้น?
ชื่อที่เจ้าลิงตัวนั้นตะโกนออกมามันไม่ใช่ชื่อเขาอย่างแน่นอน คอลัมน์แรกของใบรับรองของระบุชื่อของเขาไว้อย่างชัดเจน ส่วนในบรรทัดที่สองก็ระบุตำแหน่งของเขาไว้ว่า “ผีพนักงานชั่วคราว”
ดังนั้นปัญหาก็ควรจะอยู่ที่หนังสือรับรองเล่มเล็กๆนี้ บางทีมันอาจจะเคยมีเจ้าของคนอื่นที่ชื่อฟู่จุนซึ่งเป็นภูตผีที่มีชื่อเสียงโด่งดังแม้กระทั่งในหมู่ผีด้วยกันก็ตาม
แม้ว่าโจวเจ๋อจะได้รับใบรับรองนี้และได้รับการ “อนุญาตให้ทำงาน” แต่คิดว่ากลิ่นอายของเจ้าของคนก่อนน่าจะยังติดอยู่ในหนังสือเล่มนี้ด้วย
พูดได้คำเดียวว่าหนังสือเล่มนี้ถือเป็นมรดกตกทอดของปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ดังนั้นเมื่อปีศาจตนอื่นสัมผัสได้ถึงพลังของเจ้าของเดิมจึงรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
โจวเจ๋อรู้สึกหลงทางเล็กน้อย ในตอนที่เริ่มลงมือเขาก็รู้ตัวแล้วว่าเขาไม่สามารถสู้กับเจ้าปีศาจลิงตัวนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามยอมแพ้ด้วยตนเอง โจวเจ๋อก็ไม่อยากสร้างปัญหามากมายจึงต้องสวมรอยเป็นผู้ยิ่งใหญ่ฟู่จุนคนนั้น
โจวเจ๋อเดินไปหาลิงด้วยท่าทางมั่นใจ มือข้างหนึ่งอยู่ไขว้ไปด้านหลัง อันที่จริงเขากำลังเลียนแบบท่าทางเย็นชาของเด็กหญิงตัวน้อยโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมันทำให้ปีศาจลิงเข้าใจผิดมากขึ้นไปอีก
เมื่อโจวเจ๋อเดินไปถึง ลิงตัวนั้นก็ยังคงหมอบอยู่กับพื้น กระโหลกศีรษะของมันดูเหมือนจะถูกใครบางคนใช้มีดผ่าเพื่อควักเอาสมองออกไป
อันที่จริงแล้วร่างกายส่วนที่เหลือของมันก็ล้วนแล้วแต่เน่าเสียทั้งหมด โจวเจ๋อเอื้อมมือข้างหนึ่งออกไปแล้วจี้ปลายเล็บสีดำของเขาไว้ที่ไว้กลางหน้าผากของลิงพร้อมกับพูดว่า
“มอบโลหิตวิญญาณแก่นแท้มาให้ฉัน”
“ข้าจะปฏิบัติตามคำสั่งของนายท่านผู้ยิ่งใหญ่”
ใบหน้าของลิงนั้นดูหวาดกลัวและจริงใจ หลังจากนั้นสิ่งเล็กๆที่คล้ายกับไส้เดือนสีดำก็ปรากฏขึ้นที่กึ่งกลางคิ้วของมัน
โจวเจ๋อจับไส้เดือนด้วยเล็บมือและเริ่มดึงมันออกมา ไส้เดือนโตขึ้นและหนาขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนั้นซูชิงหลางแนะนำให้โจวเจ๋อเก็บโลหิตวิญญาณแก่นแท้ของไป๋อิ่งไว้ มันจะทำให้เขาสามารถควบคุมชีวิตของเธอได้
ตอนนี้โจวเจ๋อก็วางแผนที่จะควบคุมลิงตัวนี้ในลักษณะเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม โลหิตวิญญาณของลิงตัวนี้มีขนาดใหญ่มาก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวของมัน ภายในเมืองใหญ่อย่างตงเฉิงเหตุไฉนถึงมีปีศาจลิงที่น่ากลัวมากขนาดนี้ปรากฏออกมา?
ในเวลานี้โลหิตวิญญาณแก่นแท้ของลิงยังคงติดอยู่ที่หน้าผาก โจวเจ๋อพยายามดึงมันออกอย่างหนักแต่มันก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย
แต่เดิมลิงตัวนั้นก้มหน้าอยู่ที่พื้นด้วยความกลัว แต่แล้วดวงตาของมันก็ใช้แววสดใสขึ้นมาทันที! ฟู่จุนราชานรกผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นเหตุไฉนจึงไม่สามารถเอาโลหิตวิญญาณของมันออกมาได้ หรือว่าคนผู้นี้จะไม่ใช่ฟู่จุน?
ทันใดนั้นลิงปีศาจก็กรีดร้องออกมา กรงเล็บอันแหลมคมของมันกระแทกใส่ใบหน้าของโจวเจ๋อตรงๆ โจวเจ๋อมีความรู้สึกเหมือนกับตอนที่เขาถูกรถบรรทุกพุ่งชน
แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเขาก็ไม่ได้ช้าในตอนนั้นเองที่โจวเจ๋อบดขยี้นิ้วมือของตัวเองอย่างรุนแรงทำให้โลหิตวิญญาณแก่นแท้ของลิงตัวนั้นถูกทำลายทันที
“โว้ว…”
โจวเจ๋อปลิวไปกระแทกกระจกด้านหลัง เขาพยายามพยุงตัวขึ้นร่างกายทั้งหมดของเขาเจ็บปวดเหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในท้องของเขาจะหลุดร่วงออกมา
“บัดซบ เจ้าไม่ใช่เทพ! ไอ้สาระเลวเจ้ากล้าแอบอ้างเป็นเทพอย่างนั้นหรือ!”
ลิงเริ่มโมโห แม้ว่าโลหิตแก่นแท้ของมันจะไม่ได้ถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์แต่การลงมือของโจวเจ๋อก็เพียงพอจะทำร้ายรากฐานพลังของมันแล้ว
โจวเจ๋อบังคับตัวเองให้ยืนขึ้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรูจากกระจกแตกที่ด้านหลัง
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ลิงเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่บ้าคลั่งมันพุ่งเข้าหาโจวเจ๋อพร้อมจะแลกชีวิต
“พลั่ก!”
หนึ่งมนุษย์หนึ่งลิงพุ่งชนกันอย่างรุนแรง แต่คราวนี้ความแข็งแกร่งของลิงน้อยกว่าครั้งที่แล้วมาก ชายคนหนึ่งและลิงหนึ่งตัวพันกันอย่างชุลมุนบนพื้น
“มันเป็นชะตากรรมของข้า และสวรรค์ยังอนุญาตให้ข้าชำระหนี้ด้วยตัวเองแล้วเหตุไฉนเจ้าต้องมาขัดขวาง! ปีศาจตัวเล็กๆอย่างเจ้าสามารถขัดขวางได้หรือ”
โจวเจ๋อไม่ได้ตอบ เขาใช้เล็บแทงเข้าใส่ร่างกายของลิงไม่หยุด หนองในร่างกายของลิงระเหยออกมาตลอดเวลา
ในที่สุดหลังจากการต่อสู้หนึ่งรอบ ร่างของลิงก็สูญเสียกำลังและล้มลงด้วยความอ่อนแรง
