Legend of the mythological genes – ตอนที่ 196

กระแสน้ำวนปรากฏขึ้นและมีร่างตกลงมากระแทกลงกับพื้น
เฟิงหลินยืนขึ้นและค้นพบว่าสภาพแวดล้อมของเขาเปลี่ยนไปหมด ที่นี่เขาอยู่ในภูเขาสีเขียวและแม่น้ำยาวรอบตัว ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติสีเขียวชอุ่ม
นี่คืออาณาจักรลับในตำนาน?
เฟิงหลินมองซ้ายขวา อาณาจักรลับนี้คืออีกโลกหนึ่ง เฟิงหลินสามารถสัมผัสได้ถึงชีวิตรอบข้างเขาได้ และเขาก็บอกได้ว่ามีกฎที่มองไม่เห็นซึ่งปกครองโลกใบนี้อยู่ ในกรณีนั้นเกรดของอาณาจักรลับนี้ไม่น่าจะต่ำ
รากฐานของตำนานเทพเจ้าญี่ปุ่นไม่สามารถพิจารณาได้อย่างลึกซึ้ง ดังนั้นระดับของอาณาจักรลับนี้จึงควรพิจารณาเป็นหนึ่งในชั้นบนสุดของประเทศนี้
เมื่อเขาไตร่ตรองแล้วเขาก็ไม่ได้ตระหนักว่ามีหัวสีเขียวรูปร่างมันเมือกโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ ดวงตาคล้ายกบของสัตว์ประหลาดจ้องมองเฟิงหลินด้วยความโลภและความหิวโหย มันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการกลืนกินเฟิงหลิน
วา ~
เสียงแปลก ๆ ดังขึ้น
สัตว์ประหลาดผิวเขียวทำลายพื้นผิวของน้ำ มือและขาของมันมีพังผืดและในทันใดที่มันก็ปรากฏตัวและพุ่งเข้าหาเฟิงหลิน
“นี่มันอะไรกันเนี่ย?” เฟิงหลินรู้สึกถึงความวุ่นวาย เขากำหมัดและต่อยโดยสัญชาตญาณ หมุนเพื่อเพิ่มพลัง!
เมื่อสัมผัส เขารู้สึกได้เพียงแค่ชั้นมันๆบนร่างกายของสัตว์ประหลาด ซึ่งลื่นมาก เพราะเหตุนี้แรงจากการชกของเขาจึงลดลงมาก
แคว่ก
กรงเล็บแหลมทิ้งรอยไว้ในชุดดำน้ำ และมีประกายไฟเล็กๆปรากฏ
รูปร่างนั้นพุ่งออกจากน้ำ
เฟิงหลินมองดูอย่างใกล้ชิดและค้นพบว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดสีเขียวที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มันมีรูปร่างโค้งงอและมีเปลือกเต่าอยู่ด้านหลัง เมื่อมองดีๆดวงตาทั้งสองข้างคือตาของกบที่ดูร้ายกาจอย่างไม่น่าเชื่อ
มันจะต้องเป็นกัปปะ!
เฟิงหลินจำได้ทันที นี่เป็นปีศาจในตำนานท้องถิ่นญี่ปุ่น มันคือกัปปะ!
มันคล้ายกับพรายน้ำ แต่มีความแตกต่าง
กัปปะมีใบหน้าดุร้ายและเขี้ยวแหลมของมันก็เปล่งแสง น้ำลายเหม็นหยดจากปากมัน ดวงตาของมันจ้องเฟิงหลินด้วยความหิวโหย
เนื่องจากอาณาจักรลับมีโลกอยู่ภายใน เฟิงหลินจึงรู้สึกอึดอัดอย่างมากที่จะสวมชุดดำน้ำ เขาถอดชุดออกอย่างรวดเร็วและรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นทันทีหลังจากสัมผัสได้ถึงสายลมเย็นๆในอากาศ
 
“เข้ามา!” เมื่อเห็นว่ากัปปะมองเขาเป็นเหยื่อ เฟิงหลินก็ฉีกยิ้มและกวักมือเรียก
กัปปะรู้สึกว่าตนโดนดูถูก ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง ร้องหอนเสียงดัง จากนั้นมันก็กระโดดขึ้นไปในอากาศเหมือนกบและเฉือนกรงเล็บของมันใส่เฟิงหลิน ละอองของเหลวสีเขียวพ่นออกมาจากปากของมัน เต็มไปด้วยพิษรุนแรง
แม้ว่าเฟิงหลินจะไม่กลัว แต่เขาก็ไม่ต้องการให้สิ่งที่น่ารังเกียจอย่างนี้โดนตัวเขา
บูซ
รอยแผลเป็นสีเงินตรงกลางคิ้วของเขาส่องแสง พลังวิญญาณของเขาปรากฏเป็นรูปร่างดาบ ระเบิดใส่เป้าหมายเขา
กัปปะรู้สึกเหมือนมีดาบคมแทงทะลุสมอง มันชักอย่างรุนแรงและดิ้นพล่าน
เฟิงหลินหลบพิษฤทธิ์รุนแรง เขาพุ่งเข้ามาแล้วชกหมัดหมัดด้วยแรงเหมือนพายุ
กัปปะยืนโง่เหมือนไก่เสียบไม้ หัวโตๆระเบิด สารสมองที่เหนอะหนะสีแดงขาวไหลออกมาและตอนนี้มันคล้ายกับกบที่ตายแล้ว นอนนิ่งอยู่บนพื้น ร่างกายของมันปล่อยปราณดำออกมา
 
“เอ๊ะ?” เฟิงหลินพบว่าร่างของกัปปะกลายเป็นควันสีดำที่หายไปอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งไว้เพียงไข่มุกสีเขียวที่ดูแปลกประหลาดมาก
เขาเดินไปและเมื่อกำลังจะหยิบมันขึ้นมาก็มีเสียงดังกึกก้องขึ้น
ซวบ!
มีสิ่งเคลื่อนไหวคล้ายกับกิ่งไม้เลื้อยไปมาอย่างรวดเร็วผ่านพุ่มไม้
จิ!
ฝ่ามือของเฟิงหลินสะบัดเหมือนดาบหั่นมันอย่างไร้ความปราณี
กิ่งก้านของต้นไม้ถูกเฉือนออกแล้วบิดไปมาบนพื้น ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตและน้ำในต้นไม้ไหลออกมาเหมือนเลือด
อย่างไรก็ตาม กิ่งไม้สองกิ่งกลับจับแกนปีศาจของกัปปะไว้และหลบหายไปในป่าอย่างรวดเร็ว
กล้าที่จะแย่งสมบัติของเขาต่อหน้าต่อตาเขา?
เฟิงหลินเย้ยหยัน เขารีบตามไปและเฉือนมันด้วยฝ่ามือของเขา ปล่อยคลื่นแหลมคมที่ตัดกิ่งไม้เป็นชิ้นๆขณะที่ถือแกนปีศาจเอาไว้ในมือของเขา
หวู หวู
เสียงกระหึ่มดัง
แผ่นดินสั่นสะเทือน ไม่ไกล ต้นไม้ใหญ่สูงยี่สิบเมตรก็งอกขึ้นมาจากพื้นดิน ลำต้นของต้นไม้เผยให้เห็นช่องเปิดที่คล้ายกับดวงตาและจมูก มันโหยหวนและแตกกิ่งก้านฟาดลงมาที่เฟิงหลิน
 
“ปีศาจต้นไม้ไม่ได้เหมือนกับตำนานผีจีน!” เฟิงหลินไม่กังวลกับปีศาจต้นไม้ต้นนี้
ดาบสังหารอมตะ!
เขาใช้เทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เปลี่ยนเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ เขาบินผ่านอากาศและแทงออกไป กลิ่นอายแหลมคมรวมตัวกันบนนิ้วของเขา รวมพลังของร่างกายทั้งหมดไว้ในที่เดียว ตอนนี้เขาเป็นเหมือนดาบโบราณที่มีไว้เพื่อสังหารปีศาจ
 
ภายใต้เจตนาดาบที่แผ่ออกมา ทุกสิ่งรอบตัวเขาร่วงเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ทั่วร่างของเฟิงหลินเจาะเข้าไปในลำต้นของต้นไม้ปีศาจด้วยแรงที่ไม่หยุดยั้ง
ข้างหลังเขา ปีศาจต้นไม้หยุดนิ่ง หลังจากนั้นมันกลับกลายเป็นเจ็บปวดและโกรธแค้นเมื่อร่างกายมหึมาร่วงลงเป็นชิ้นๆ ทิ้งแกนกลางปีศาจสีเขียวดำไว้บนพื้น
ปีศาจสองตัวที่เขาฆ่าได้หายไปในอากาศและทั้งคู่ก็ทิ้งไว้เพียงแกนปีศาจของพวกมัน
เฟิงหลินเรียนรู้มากขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่โลกแห่งความจริง มันน่าจะเป็นดินแดนแฟนตาซี
หัวใจของเขาสับสน เขาคิดถึงคำพูดของคนญี่ปุ่นก่อนหน้านี้
ศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่แช่อยู่ในน้ำ … หรือรูปปั้นนั่นจะเป็นเทพเจ้าญี่ปุ่นซูซาโนะโอะ?ดาบยักษ์ในมือของเขาคือคุซานางิที่โด่งดัง?
มีข่าวลือว่านี่คือดาบที่ซูซาโนะโอะดึงออกมาจากท้องของยามาตะ โนะ โอโรจิหลังจากที่เขาสังหารมัน แม้แต่ดาบโทซึกะก็ยังบิ่นเมื่อปะทะกับคุซานางิ
ดาบคุซานางิคือดาบในตำนานที่ได้รับจากปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในตำนาน ยามาตะ โนะ โอโรจิมันคือดาบปีศาจชื่อดัง
ไม่ว่าดาบในศาลเจ้าจะเป็นของจริงหรือของปลอม เฟิงหลินก็ได้เข้าสู่ดินแดนแห่งนี้แล้ว เขาไม่รู้ว่าคนญี่ปุ่นนั้นไปที่ใด แต่เขารู้ว่าถ้าเขาสามารถหาคนพวกนั้นเจอได้ เขาจะต้องออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย
เขาถือชุดดำน้ำของเขาไว้ในมือเดียวและเดินไปตามแม่น้ำที่ไหลลงมาจากภูเขา จากระยะไกลเขาสามารถมองเห็นกระท่อมหญ้า มียายแก่นั่งอยู่นอกกระท่อมและดูเหมือนกำลังเย็บเสื้อผ้าอยู่
มีมนุษย์คนอื่นๆอยู่ที่นี่?
 
หลังจากนั้นสักพัก เฟิงหลินก็มาถึงกระท่อม เขาเดินไปและถามด้วยเสียงเบาๆ “ท่านยาย ที่นี่คือที่ไหนงั้นหรือ?”
“เมืองอิซุโมะ” หญิงชราคนนั้นก้มหัวตอบ ผมของเธอขาวและแห้งเหมือนหญ้าที่เหี่ยวเฉา เธอตอบด้วยเสียงแหบแห้ง
เมืองอิซุโมะ
เฟิงหลินเชื่อมต่อจุดต่างๆ นี่คือสถานที่ในตำนานที่ซุซาโนะโอะฆ่ายามาตะ โนะ โอโรจิ?
นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!
 
“เด็กน้อย เธอเป็นคนแปลกหน้าจากดินแดนที่ห่างไกลสินะ?หลงทางมาอย่างงั้นหรือ?มาที่บ้านของยายเพื่อทานข้าวปั้นร้อนๆก่อนเถอะ!” ยายดูเหมือนจะกังวลมากเกี่ยวกับเฟิงหลินและเชิญเขาพร้อมยิ้มต้อนรับ
ข้าวปั้น?
เฟิงหลินมองสภาพแวดล้อมที่ทรุดโทรมของบ้านยาย และรอยยิ้มก็ปรากฏบนหน้าเขา
ในญี่ปุ่นยุคโบราณ ข้าวปั้นเป็นสิ่งที่มีแค่ขุนนางถึงได้กิน สำหรับไพร่ยากจน พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะได้กินสักคำ กระนั้นยายแก่คนนี้กำลังปฏิบัติต่อเขาในฐานะคนแปลกหน้า? นี่ไม่ใช่ความพยายามที่จะหลอกล่อใครบางคนงั้นหรือ?
สายตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างเคร่งขรึมในขณะที่เขาค้นพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ใบหน้าของคุณยายนี้ถูกซ่อนอยู่ในเส้นผมของเธอและไม่เปิดเผยให้เห็น หลังของเธอโค้งงอและภายใต้แสงแดดร่างของเธอกลับไม่มีเงาเลย!
ยายแก่คนนี้ไม่มีเงา!
 
เฟิงหลินมองไปที่กระท่อมหญ้าสีเข้มในขณะที่หัวเราะเยือกเย็น “ไม่จำเป็น ฉันกลัวว่าถ้าเข้าไปแล้วจะไม่ได้ออกมา”
ยายตัวสั่นสะท้าน”พ่อหนุ่มคงพูดเล่นแล้ว”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย เดรัจฉาน เผยตัวตนที่แท้จริงของแกออกมาซะ!” เฟิงหลินไม่สนใจกับคำพูดของยายแก่ เขาต่อยหมัดสุดแรง ทำให้เกิดลมพายุ ครู่ต่อมาเสียงกรีดร้องแหลมคมก็ดังขึ้นจากยายขณะที่เธอเปิดเผยรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอ
มันกลับกลายเป็นว่ากระท่อมนั่นคือร่างจริงของเธอ มันเป็นหัวอันมหึมา ประตูที่นำไปสู่กระท่อมหญ้าจริงๆแล้วเป็นปากยักษ์ของเธอ ดวงตาสีแดงเลือดของเธอจ้องเฟิงหลินเปล่งประกายความโลภ
ก่อนหน้านี้ถ้าเฟิงหลินเดินเข้าไป เขาก็จะถูกมันกิน
วิญญาณโลกีย์!
เฟิงหลินสามารถบอกได้ว่ามันเป็นปีศาจอะไร เขามั่นใจว่านี่คือโลกแห่งปีศาจ