Legend of the mythological genes – ตอนที่ 446 ลิงหัวใจถามถึงเต่ํา

ตอนที่ 446 ลิงหัวใจถามถึงเต่ํา
 
* ขอบคุณ ท่านอาจารย์!”
 
ลิงหินโค้งคํานับและขอบคุณอาจารย์ของมันด้วยความจริงใจ
 
นับจากนั้นลิงหัวใจก็ได้รับการขัดเกลาและได้เรียนวิชาอย่างลึกซึ้ง!
 
จิตใจของเฟิงหลินซ่อนตัวอยู่ในลิงหินและเฝ้าดูฉากนี้อย่างเงียบ ๆ
 
เขาคุ้นเคยกับการเดินทางไปยังภาพลวงตาในตํานานนานแล้ว
 
ภาพลวงตาในเทพนิยายนั้นเป็นภาพลวงตาและแม้ว่าจะผ่านไปหลายล้านปี มันก็เป็นเวลาเพียงไม่นานในโลกภายนอก
 
นั่นหมายความว่าเขามีเวลามากพอที่จะค้นหาคําตอบเพื่อหลุดออกจากสถานการณ์ของเขาในปัจจุบัน
 
ภัยพิบัติที่น่ากลัวของจักรวาล ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและไม่มีใครสามารถหลบหนี้ได้
แม้ว่าเขาจะปลุกยืนซุนหงอคงเขาก็จะไม่สามารถจัดการกับพลังต้นกําเนิดขนาดใหญ่ของจักรวาลได้
 
อย่างไรก็ตาม ภูเขาฟางขุนนั้นแตกต่างกัน
 
นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สําหรับการบ่มเพาะในตํานานโบราณ ผู้ก่อตั้งคือพระสุภูติ
 
ความลึกซึ้งในการบ่มเพาะที่ไม่มีที่สิ้นสุดในจักรวาลนั้นบรรจุอยู่ภายในภูเขาฟางชุน ทําให้สามารถก้าวข้ามความศักดิ์สิทธิ์ของโลกและไปถึงนิพพานได้
 
เขาอาจจะพบความหวังในการแก้ไขสถานการณ์ที่นี่
 
เฟิงหลินต้องหามันให้เจอ มิฉะนั้นเมื่อเขาออกจากภาพลวงตาในตํานาน สิ่งที่เขาเผชิญอยู่จะเป็นทางตัน
 
เขาสงบใจลงและจมอยู่กับภาพลวงตาในตํานาน ค้นหาแก่นแท้ที่อยู่เบื้องหลังตํานาน
 
กล่าวกันว่าเมื่อลิงหินกลายเป็นลูกศิษย์ของพระสุภูติ เขาได้ตั้งรกรากที่ภูเขาฟางขุน
 
พระสุภูติไม่ได้มองในแง่ดีเพียงเพราะมันเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตทางจิตวิญญาณที่มีความสามารถพิเศษ แต่เขากลับมองว่ามันเป็นเหมือนลิงธรรมดา
 
ลิงหินมักจะเรียนรู้ภาษาและได้รับความอนุเคราะห์จากศิษย์พี่ในการพูดถึงเต๋ เรียนรู้คําศัพท์แต่ละวันผ่านไปในทํานองนั้น ในยามว่างพวกเขาจะกวาดพื้นทํางานสวน ดูแลดอกไม้,ตัดแต่งต้น ไม้, หาฟืน, จุดไฟ, ตักน้ํา
 
มีงานเบ็ดเตล็ดมากมายและต้องทําทุกอย่าง
 
เมื่อลิงหินเข้ามาในโรงเรียนเป็นครั้งแรก มันเป็นเพียงศิษย์ธรรมดาที่ต้องจัดการงานเบ็ดเตล็ด
 
นี่ไม่ใช่ทั้งหมด!
 
มนุษย์และปีศาจนั้นแตกต่างกัน และไม่มีผู้อาวุโสคนใดที่ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นพวกตัวเอง
 
โชคดีที่ลิงหินได้รับประสบการณ์มากมายในโลกฆราวาส และได้เห็นผ่านความเย็นชาและความอบอุ่นของธรรมชาติมนุษย์ ได้รับสายตาที่เย็นชามากมาย มันได้รับการบ่มเพาะอย่างสงบเงียบรอช่วงเวลาที่พระสุภูติจะมามอบความรู้เต๋า
 
แม้ว่าจะมีกลิ่นอายที่โหดเหี้ยมอยู่ภายใน แต่ก็ถูกระงับไว้ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์และมุ่งมั่นที่จะไล่ตามเต่มันไม่ได้ประพฤติผิดใด ๆ
 
เฟิงหลินเฝ้าดูฉากนี้จากด้านข้างและอดไม่ได้ที่จะพยักหน้า เขาได้รับความเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าเต๋หัวใจมีความสําคัญอย่างไรต่อลิงหัวใจ
 
ลิงหินถือกําเนิดมาในโลกที่ดุร้ายและโหดเหี้ยม หากมันปล่อยให้เต่ําหัวใจถูกอารมณ์ครอบงํามันจะเป็นไปไม่ได้ที่มันจะสงบขนาดนี้
 
วันหนึ่งในโลกมนุษย์เทียบเท่ากับ 1,000 ปีในถ้ํา
 
ในพริบตาเจ็ดปีก็ผ่านไปในโลกเทพนิยายแห่งนี้
 
ในวันนี้ ลิงหินถือไม้กวาดและกวาดใบไม้ที่ร่วงหล่นบนขั้นบันไดหินของภูเขาฟางขุน
 
หลังจากเจ็ดปีของการบ่มเพาะอย่างเงียบ ๆ แม้ว่าการบ่มเพาะของมันจะไม่ได้รับการพัฒนามากนักแต่การเพิ่มขึ้นของสภาพจิตใจก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการบ่มเพาะ
 
ไม่เหมือนที่เคยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ลิงหินตอนนี้สวมเสื้อคลุม หวีผมเรียบและมีสีหน้าสงบตอนนี้เหมือนฤษีผู้สง่างามที่ใช้เวลาในการบ่มเพาะมานาน
 
“ ดูสิมันคือลิงหินตัวนั้นไง!”
 
“ นั่นเป็นสิ่งที่พระสุภูติเพิ่งจับมาใช่ไหม มันไม่ใช่ปีศาจหรอ?”
 
“ แค่คิดว่ามันต้องการบ่มเพาะให้กลายเป็นเซียนทั้งๆที่มันเป็นแค่ลิง! สามปีผ่านไปและมันก็ยังคงทําได้แค่กวาดพื้น ฮ่าๆ มันเป็นแค่ปีศาจโง่ๆเท่านั้นเอง!”
 
กลุ่มผู้บ่มเพาะเดินผ่านบันไดหิน และเมื่อพวกเขาเห็นลิงหิน พวกเขาก็หัวเราะเบา ๆ
พวกเขาคิดว่าพวกเขาพูดเสียงเบา แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือลิงหินเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตทางจิตวิญญาณที่มีการได้ยินดีเยี่ยม มันได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูด อย่างไรก็ตาม ความโกรธนี้ก็ถูกระงับไว้
 
ดง ดง ดง!
 
ทันใดนั้นเสียงระฆังก็ดังขึ้นราวกับเสียงที่ไพเราะดังก้องไปทั่วหุบเขาที่ว่างเปล่า ดังจนแม้แต่คนหูหนวกก็ยังได้ยิน มันทําให้หัวใจของคนหนึ่งกระจ่าง
 
เมื่อผู้บ่มเพาะเหล่านั้นได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เร็วเข้า! เป็นช่วงเวลาที่พระสุภูติจะบรรยายเต๋ทุก ๆ ครั้งในรอบห้าปี! ไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้เป็นโอกาสที่ดีคต่อการบ่มเพาะท่านจะต้องให้คําแนะนําแก่เราได้อย่างแน่นอน!”
 
ทุกคนวิ่งไปอย่างเร่งรีบ
 
“ พระสุภูติบรรยายเต๋าหรอ?” เมื่อได้ยินเช่นนั้นความชั่วร้ายในดวงตาของลิงหินก็หายไปและมีแสงสีทองส่องประกาย
 
เมื่อถึงแท่นบูชาผู้สูงอายุที่มีหนวดเครายาวนั่งอยู่บนแท่นบูชาแล้วเรียกเซียนทั้งหมดมาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับพระคัมภีร์
 
มันคือเรื่องจริง
 
เมื่อพระสุภูติเทศนา ท่านแสดงให้เห็นถึงการเห็นแจ้งที่กระตุ้นผู้คนจํานวนมาก ทําให้พวกเขาเข้าใจ
 
ผู้บ่มเพาะหลายคนจมอยู่กับคําสอนและซุนหงอคงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้ยินคําสอนจากด้านข้าง
 
เฟิงหลินซ่อนตัวอยู่ในใจของลิงหินและตั้งใจฟังคําสอนของพระสุภูติ
 
นี่เป็นวิธีการอนุมานที่ยอดเยี่ยม ซ่อนความลึกซึ้งของการบ่มเพาะโบราณ
 
เปลี่ยนพลังงานเป็นพลังปราณ บ่มเพาะพลังปราณจิตวิญญาณกลับคืนสู่ความว่างเปล่าผสานเข้ากับเต๋ …. ความลึกซึ้งมากมายปรากฏต่อหน้าเขา
 
ทั้งหมดนี้เป็นความรู้ในตํานานโบราณที่หายไปนาน
 
เฟิงหลินได้เข้าสู่ความฝันในสมัยโบราณ และจะไม่ปล่อยโอกาสหายากนี้หลุดไป เขารับฟังและจดจําข้อมูลทุกอย่างอย่างจริงจัง
 
อย่างไรก็ตามเขาไม่ลืมเรื่องสําคัญและค้นหาวิธีการแก้ไขหายนะของจักรวาลอย่างรอบคอบ
 
อย่างไรก็ตามเฟิงหลินรู้สึกผิดหวัง
 
หายนะของจักรวาลเป็นสิ่งที่แพร่กระจายไปทั่วจักรวาล แม้ว่าความรู้ตํานานจะมีความ แยบยลแต่ก็เป็นวิธีการบ่มเพาะและไม่ใช่เทคนิคการฆ่า ดังนั้นจึงยากที่จะใช้มันเพื่อแก้ไขภัยพิบัติ
 
ตอนนี้ลิงหินยังคงจมอยู่กับความลึกซึ้งของคัมภีร์
 
มันไม่มีประโยชน์ที่จะยืนอยู่เฉยๆ เขาต้องมีความคิดริเริ่มที่จะลงมือทํา
 
เฟิงหลินคิดกับตัวเอง รู้สึกรีบเร่ง ด้วยความคิดเพียงครั้งเดียวความตั้งใจของเขา ก็พลุ่งพล่านและเขาก็เข้าควบคุมร่างของหงอคงทันที
 
แคว่ก แคว่ก แคว่ก!
 
ในเวลาต่อมาภายใต้การควบคุมของเขา ลิงหินดูเหมือนจะเข้าใจความลึกลับของเต๋ผู้ยิ่งใหญ่เกาหูและแก้มของมันอย่างมีความสุข ฉีกยิ้มออกมา มันอดไม่ได้ที่จะกระโดดไปรอบ ๆ ขัดขวางคําสอนของพระสุภูติ
 
หวีด หวีด หวีด!
 
สายตานับไม่ถ้วนมองมาด้วยดวงตาลุกเป็นไฟ
 
“ ลิงอวดดี! แกกล้าขัดคําสอนของพระสุภูติได้ยังไง?!มันต้องถูกลงโทษ!”
 
“ รีบก้มหน้าและยอมรับความผิดพลาดของแกซะ!”
 
“ ไล่เขาออกจากภูเขาฟ่างชุน!”
 
เสียงกราดเกรี้ยวดังขึ้น
 
เฟิงหลินไม่ใส่ใจพวกเขาและมองพระสุภูติที่อยู่บนแท่นบูชา เขาโค้งคํานับอย่างจริงใจศิษย์กําลังฟังคําสอนของอาจารย์ด้วยความตั้งใจอย่างยิ่ง และเมื่อได้ยินเรื่องเล่าอัปสราของอาจารย์ข้าก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข !”
 
พระสุภูติยิ้มและดูไม่แปลกใจ แสงใสส่องเข้ามาในดวงตาของเขา มองเห็นทุกสิ่งและถามอย่างสงบว่า “ ลิงเดรัจฉานอย่างเจ้าจําอัปสราได้ เจ้าอยู่ในถ้ํามานานแค่ไหนแล้ว?”
 
เฟิงหลินรู้สึกประหลาดใจ ฉากนี้คุ้นเคยมาก
 
เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เขาได้สัมผัสคือฉากในเทพนิยายที่ลิงหัวใจได้ถามเกี่ยวกัเต่ํา?
 
เฟิงหลินยิ้มแปลก ๆ เมื่อเขาเห็นการแสดงออกของพระสุภูติ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา
 
(น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่ลิงหินตัวนั้นอีกต่อไป!)
 
เฟิงหลินแสร้งทําเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดว่า “ ศิษย์ไม่รู้และไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ข้าจําได้แค่ว่าข้ามักจะเก็บฟื้นบนภูเขา เมื่อเปลวไฟในเตาดับลง ข้าเห็นต้นท้อขนาดใหญ่ที่นั้นและข้าก็กินลูกท้อจนอิ่มไปเจ็ดครั้ง”
 
พระสุภูติกล่าวว่า “ ภูเขาลูกนั้นเรียกว่าภูเขาท้อ เนื่องจากเจ้ากินมาเจ็ดครั้ง ก็น่าจะเป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว วันนี้เจ้าอยากเรียนอะไรจากข้าบ้าง”
 
พระสุภูตินั่งสูงบนแท่นบูชาราวกับว่าเขานั่งอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆ มองลงไปที่การเปลี่ยนแปลงของโลก
 
“ เต๋าท้าทายสวรรค์!” เฟิงหลินยิ้มและพูดเบา ๆ
 
“ อะไรนะ?” ร่างของพระสุภูติแกว่งไปมา แม้ว่าเขาจะยังคงสงบเหมือนเคย แต่มุมหา งตาของเขาก็กระตุกเล็กน้อย
 
หายนะของจักรวาลเป็นหายนะครั้งใหญ่ที่ท้าทายและเปลี่ยนแปลงกฎของจักรวาล เขาจะหาทางแก้ไขได้จากพระสุภูติเท่านั้น
 
แม้ว่าเฟิงหลินจะหันเหไปจากทิศทางของภาพลวงตาในตํานาน แต่เขาก็ต้องเสี่ยงและถามคําถาม อย่างไรก็ตามเขาต้องไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับโลกภายนอกเพราะอาจเกิดผลกระทบร้ายแรงขึ้น
 
เขาโค้งคํานับอย่างสุดซึ้งและถามอีกครั้งว่า “ พระสุภูติพวกเราผู้ติดตามเส้นทางการบ่มเพาะพยายามที่จะก้าวขึ้นสู่ตําสวรรค์โดยมีความสุขกับอายุขัยเช่นเดียวกับโลก! แต่ถ้าวันเมื่อโลกสึกกร่อนและจักรวาล กลายเป็นกลียุค เราจะแก้ไขยังไง? เราจะแยกตัวออกจากสิ่งนี้ได้ยังไงขอรับ?”
 
พระสุภูติตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาเป็นผู้อยู่จุดสูงสุด เป็นเหมือนนักบุญ เขาจ้องมองเฟิงหลินเป็นเวลานาน
 
ในทันใดนั้นร่างกายของเฟิงหลินก็แข็งขึ้นและเขารู้สึกราวกับว่าความลับทั้งหมดของเขาถูกมองผ่านเพียงแวบเดียว มันทะลุผ่านเวลาและเห็นความจริง
 
นี่คือพลังของวิสุทธิชนใช่ไหม?
 
เช่นเดียวกับที่เฟิงหลินรู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ พระสุภูติก็พูดขี้ นช้าๆและให้คําตอบ
 
“ ทําลายมันด้วยหัวใจ สวรรค์สามารถสิ้นอายุ โลกสามารถกัดกร่อน แต่หากหัวใจไม่หวั่นไหวคนคนนั้นก็จะก้าวข้ามความเป็นไปของโลกได้!”
 
Related