———————————————————–
ชื่อ : อุซึมากิ มาซาฮิโกะ
อายุ : 48 ปี
คาถานินจา : 68
กระบวนท่า : 89
จักระ : 1,000
เทคนิคพื้นฐานของร่างกาย 3 ประการ : LV 10 (100000) (Max Level)
ความชำนาญการใช้ดาวกระจาย : LV 10 (100000) (Max Level)
คุณสมบัติจักระธาตุ คาถาดิน : LV 2 (EXP 16920/20000)
คาถาลม : LV 3 (EXP 85462/100000)
คาถาไฟ : LV 2 (EXP 14490/20000)
ทักษะพิเศษ: การรับรู้
สถานะ: โจนิน (สามัญ)
———————————————————–
เมื่อมองดูค่าสถานะของเขา มาซาฮิโกะ ก็รู้สึกท้อจนต้องถอนหายใจออกมา
อุซึมากิ มาซาฮิโกะ ซึ่งมีชื่อจริงว่า เจิง หยาน ในโลกเดิมเขาเป็นเพียงแค่นักเรียนวิทยาลัยธรรมดา ๆ คนนึ่งที่กำลังว่างงานอยู่แต่แล้วเขาก็ได้ตายจากโลกเดิมแล้วมาเกิดในโลกแห่งนินจา
และแค่ชั่วพริบตาเดียวก็ผ่านมาเป็นเวลากว่า 48 ปีแล้วตั้งแต่เขากลับชาติมาเกิดในโลกแห่งนินจาแห่งนี้
ซึ่งคืนนี้คือวันก่อนปีใหม่และเป็นวันที่เขาจะอายุ 49 ปีด้วยเช่นกัน ใช่แล้ววันนี้เป็นวันเกิดของเขา
ครั้งแรกที่เขาสามารถใช้จักระได้คือตอนที่เขาอายุ 5 ขวบ และเป็นครั้งแรกที่เขาได้เรียนรู้ความสามารถที่เป็นทักษะพิเศษของเขา
แต่ความสุขและความสนุกของเขาก็ค่อย ๆ จางหายไปเมื่ออายุของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละปี แต่ความสามารถของเขากลับไม่พัฒนาขึ้นเลย
เพราะเขารู้ตัวว่าทั้ง ๆ ที่เขาโตขึ้นในทุก ๆ ปี แต่ความสามารถของเขากลับไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นเท่าที่เขาคิด เขาไม่ได้เป็นอัจฉริยะ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังโชคดีที่มีระบบพิเศษที่ช่วยให้เขาเห็นสถานะของคุณสมบัติของเขาได้
ตอนนี้จำนวนจักระของเขาเพิ่มขึ้นมาจนถึงเลข 4 หลักแล้ว จากการสังเกตคุณสมบัติของเขามาหลายปี มาซาฮิโกะ พบว่า นินจาระดับ เกะนิน จะมีจักระอยู่ในช่วง 1 – 10 , จูนิน จะมีจักระอยู่ในช่วง 10 – 100 และ โจนิน จะมีจักระมากกว่า 1,000
ก่อนหน้านี้ระดับของเขาอยู่ที่ โจนินฝึกหัด แต่ตอนนี้ระดับของเขากลายเป็น ‘โจนิน สามัญ’ ที่น่าเกรงขาม แต่ในสงครามเขาก็จะเป็นได้เพียงแค่เบี้ยตัวนึงเท่านั้น
เขาเกิดมาในตระกูลอุซึมากิ ซึ่งเป็นหนึ่งในตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในแคว้น และ มาซาฮิโกะ ก็โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นลูกชายคนที่ 2 ของ อดีตหัวหน้าตระกูล เขามีความสามารถที่ยอดเยี่ยมและมีทักษะในการใช้คาถานินจาได้เป็นอย่างดีเยี่ยม
แต่แล้วทำไมชีวิตของเขาต้องมาเจอกับสงครามตอนอายุ 48 ด้วยละ!
“ปัดโถ่เอ้ย! ฮาโกโรโมะ! ฆ่าฉันทีเถอะ!!!” มาซาฮิโกะ มักสาปแช่งตัวเองและชะตากรรมที่น่าเวทนาของเขาอยู่เสมอ เพราะเขาคิดเสมอตั้งแต่มาอยู่ที่โลกนี้ว่าอย่างน้อยคนรุ่นต่อไปจะต้องรู้จักชื่อเสียงของเขา
ในฐานะที่เขาเป็นแฟนตัวยงของ นารูโตะ ดังนั้นเมื่อเขาเริ่มใช้จักระได้ วิชาแรกที่เขาฝึกก็คือวิชาเฉพาะของ นารูโตะ นั้นก็คือ คาถาอภิมหารัญจวน นั้นเอง อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเข้าร่วมสงครามเป็นครั้งแรก เขาก็นึกสนุกและใช้วิชานั้นออกมา
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็กลายเป็นตัวตลกของ ตระกูลอุซึมากิ และตำนานเรื่องนี้ของเขาก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้ง แคว้นแห่งไฟ เขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมากจนไม่กล้าที่จะฝึกฝนหรือต่อสู้กับคนอื่นเลย
ต้องขอขอบคุณวีรกรรมของเขาที่ทำให้เขาต้องอยู่กับความอับอายมาจนถึงอายุ 48 ปี!
ตอนที่เขายังเด็กและก็เป็นเช่นเดียวกับเด็กวัยรุ่นคนอื่น ๆ ก็คือเขามีจุดมุ่งหมายในชีวิตของเขาก็คือการมีชื่อเสียงและทรงพลัง แต่ความเป็นจริงก็คือความสามารถของเขากลับไม่พัฒนาเพิ่มขึ้นเลยและตำนานของเขาก็ยังคงเป็นเรื่องตลกของผู้คนอยู่
อย่างไรก็ตามเขาก็ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ในยุคที่วุ่นวายนี้ได้ ต้องขอบคุณต้นกำเนิดของเขา ทำให้เขามีความสามารถของตระกูลอุซึมากิ
เขาต้องเอาชนะสถานการณ์ที่ยากลำบากมากมายในโลกนี้ และเขาก็ทำผิดพลาดมากมาย อย่างไรก็ตามเวลาก็ไม่สามารถย้อนกลับได้
“โถ่เอ้ย! ถ้าเราสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องพวกนี้ได้ ถ้าเราสามารถย้อนเวลาได้ละก็…”เขารู้ว่าความคิดเช่นนี้มันไร้ประโยชน์ แต่เขาก็อดคิดไม่ได้!
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันนุ่มนวลดังมาจากข้างนอกและไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังออกมาจากด้านหลังประตู
“คุณลุงคะ พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของหนูแล้วนะคะ ขบวนอารักขาของตระกูลเซนจู จะมารับเราที่นี่ คุณปู่อย่าลืมเตรียมตัวด้วยนะคะ”
“ฉันรู้แล้ว มิโตะ” มาซาฮิโกะ ตอบเธอกลับไป
ผู้หญิงข้างนอกคือหลานสาวของพี่ชายของเขา เธอคือ พลังสถิตร่าง คนแรกของ 9 หาง และในไม่ช้าเธอจะกลายเป็นภรรยาของ เทพเจ้าแห่งนินจา เจ้าหญิงแห่งตระกูลอุซึมากิ
อุซึมากิ มิโตะ
วันนี้เธออายุ 15 ปีแล้ว และอายุของเธอก็คอยย้ำเตือน มาซาฮิโกะ ว่าเขาแก่มากแล้วนั้นเอง
พรุ่งนี้จะเป็นวันแต่งงานของ มิโตะ และเขาก็ต้องเป็นตามคนที่ไปดูแล มิโตะ ท้ายที่สุดแล้วเขาต้องรับผิดชอบต่อเธอเพราะพ่อของ มิโตะ เป็นหัวหน้าตระกูลคนปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทิ้งหมู่บ้านเพื่อไปร่วมงานได้ ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสและไม่มีอะไรทำ มาซาฮิโกะ จึงเป็นคนต้องรับงานนี้ไป
เขารีบลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้า 2 – 3 ชุดใส่กระเป๋าสะพาย จากนั้นก็กลับไปนั่งอยู่เฉย ๆ
“ฉันจะไปกับเธอแน่นอน แต่ไม่ใช่เพราะฉันไม่มีอะไรทำนะ แต่มันเป็นวันสำคัญของ มิโตะ ต่างหาก”
ในฐานะที่ มาซาฮิโกะ เป็นน้องของผู้นำตระกูลอุซึมากิ เขาจึงได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในผู้อาวุโสที่สุดของตระกูล และเพราะตำแหน่งของเขาจึงทำให้เขาได้รับความเคารพจากผู้อื่น
ท้ายที่สุดแล้ว ในโลกนี้ผู้คนต่างเคารพผู้ที่แข็งแกร่งเสมอ และแน่นอนว่าเพราะความผิดพลาดหลายอย่างของเขา ทำให้ไม่มีใครเคารพเขาอย่างจริงใจ คนเดียวที่เคารพเขาอย่างจริงใจก็คือ มิโตะ
ผู้หญิงที่สามารถควบคุม เทพเจ้าแห่งนินจา ได้ คือคนเดียวที่เคารพเขาอย่างแท้จริง!
เมื่อเขานึกถึงอายุที่มากของเขา จิตใจของเขาก็เริ่มร่องรอย เขานึกไปถึง ซึนาเดะ หลานสาวของ มิโตะ จากนั้นเขาก็นึกถึง จิไรยะ , โอโรจิมารุ และวีรบุรุษทุกคนที่มีเรื่องราวในการ์ตูนไม่เว้นแม้แต่ นารูโตะ และคู่ปรับของเขาอย่าง อุจิฮะ ซาสึเกะ แล้วก็…
“ทำไมฉันต้องแก่ขนาดนี้ด้วยเนี่ย? แล้วอย่างนี้ฉันจะได้อยู่เห็น โฮคาเงะ รุ่นที่ 3 ไหมเนี่ย ไหนจะการกำเนินของ 3 นินจาในตำนานแห่ง โคโนฮะ อีกละ ถึงตอนนั้นฉันคงเหลือแต่กระดูกไปแล้วมั้ง”
“เฮ้อ…ต้องรีบเข้านอนแล้วสินะ ว่าแต่ใครกันนะที่จะมารับตัวเจ้าสาวในวันพรุ่งนี้ ฮาชิรามะ คงไม่ได้มาด้วยตัวเองหรอกมั้ง เขาคงจะรออยู่ที่บ้านตระกูลเซนจูแน่นอน”
“ถ้าเป็นสมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลเซนจู ก็อาจจะเป็น โฮคาเงะ รุ่นที่ 2 เซนจู โทบิรามะ หรือจะเป็นหัวหน้าตระกูลอุจิฮะ อุจิฮะ มาดาระ กันนะ?” มาซาฮิโกะ คิดกับตัวเองไปเรื่อยเปื่อย
มาซาฮิโกะ ตรวจสอบค่าสถานะของเขาอีกครั้ง
ฟึ๊บ!
ทันใดนั้น จำนวนอายุของเขาก็เปลี่ยนเป็น 49 ปีทันที
…
เส้นทางของนินจาจะเริ่มต้นตั้งแต่อายุ 12 ปี และต้องค้นหาแนวทางของตัวเองตอนอายุ 13 – 24 ปี จากนั้นทักษะและพลังก็จะพัฒนาอย่างรวดเร็วตอนอายุ 25 – 36 ปี หลังจากนั้นก็จะช้าลง
และตอนอายุ 37 – 48 ปี การพัฒนาก็จะเริ่มหยุดลง มันเป็นอย่างนี้เกือบทุกคน
แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอายุเกิน 49 ปีละ?
เขาคิดกับตัวเองว่า “เราเพิ่งจะได้ระดับ โจนินสามัญ มา แล้วหลังจากนี้ความสามารถของเราจะลดลงรึเปล่านะ?”
“…ไม่นะ เราต้องกลับไปเป็น จูนิน อีกรึเปล่าเนี่ย?!”
“โอ้พระเจ้า! ถ้าท่านให้โอกาสฉันอีกครั้ง! ฉันจะไม่สนใจสายตาของคนอื่นเลย ฉันจะไม่สนใจการเยาะเย้ยของคนอื่น ฉันจะแสวงหาแต่ความแข็งแกร่งเท่านั้น! ฉันอยากเป็นเด็กอีกครั้ง! ได้โปรดเถอะ…ฮาโกโรโมะ!!!” มาซาฮิโกะ ตะโกนในหัวของเขา
ผ่านไปครู่หนึ่งแล้วจู่ ๆ แถบค่าสถานะของ มาซาฮิโกะ ก็เบลอหายไป แล้วก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่เลขอายุของเขาในตอนนี้คือ 47 ปี!
มาซาฮิโกะ ขยี้ตาด้วยความตกใจแล้วมองไปที่ค่าสถานะใหม่อีกครั้ง แต่มันก็ยังคงเป็นเลข 47 เหมือนเดิม ดวงตาของเขาเริ่มเป็นประกาย จากนั้นเขาพูดออกมาว่า “ฉันมีโอกาสจริง ๆ ด้วย! ระบบพิเศษสามารถย้อนอายุได้จริง ฉันจะกลับเป็นเด็กอีกครั้ง!”
“รอฉันก่อนเถอะ โคโนฮะ! รอฉันก่อนเถอะ มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 1 , 2 , 3 และ 4 รอก่อนเถอะ คาคาชิ , ไมโตะ ไก…ฉันจะต้องได้เห็นทุกคนด้วยตาของฉันเองให้ได้!!!”
ตอนนี้จิตใจของชายชราที่เหนื่อยล้ากลับมาสดชื่นอีกครั้ง มาซาฮิโกะ คิดเกี่ยวกับการได้พบกับ เทพเจ้าแห่งนินจา ในวันพรุ่งนี้ การได้พบกับ เซนจู ฮาชิรามะ และน้องชายของเขา เซนจู โทบิรามะ และสมาชิกคนอื่น ๆ ทั้งหมดของ ตระกูลเซนจู และบางทีเขาอาจจะได้เจอแม้แต่ ตระกูลอุจิฮะ…
มาซาฮิโกะ ไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลย เพราะในตอนนี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น…
