การคัดเลือกยังคงดําเนินต่อไปตลอดทั้งเช้าของวันนั้นและในที่สุด มาซาฮิโกะ ก็คัดจนเหลือเด็กที่เข้ารอบเพียง 3 คนเท่านั้นจาก 11 คน เขามองดูเด็ก ๆ ที่เข้ารอบที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาและพยักหน้าด้วยความพอใจเล็กน้อย
ลูกศิษย์คนแรกคือเด็กหญิงอายุ 6 ขวบที่ร้องไห้ก่อนหน้านี้เธอมีชื่อว่า ยูริโกะ ที่ มาซาฮิโกะ เลือกเธอก็เพราะเขาคิดว่าเธอความสามารถในการเรียนรู้สูง คุณสมบัติจักระของเธอเป็นธาตุลมและ ธาตุไฟ มันเป็นคุณสมบัติจักระที่เหมาะสมในการเรียนรู้วิชาของ มาซาฮิโกะ
ลูกศิษย์คนที่ 2 คือเด็กชายอายุ 8 ขวบ ชื่อ เคนชิโร่เด็กคนนี้มีความพยายามเป็นอย่างมาก มาซาฮิโกะ วางแผนที่จะสอนคาถาสายฟ้า และวิชากระบวนท่าให้เขา ซึ่งวิชากระบวนท่านั้นก็เป็นวิชากระบวนท่าลับเฉพาะของ โคโนฮะ ที่ไกใช้นั้นเอง
และลูกศิษย์คนสุดท้ายก็คือ นานาโกะ เด็กหญิงอายุ 11 ปี มาซาฮิโกะ ไม่คิดว่าเธอจะผ่านเข้ามาได้ แต่ นานาโกะ ที่ดูเหมือนจะรู้สึกประหม่าในตอนแรก เธอกลับสามารถตอบคําถามได้ถูกถึง 4 ข้อจาก 5 ข้อ ข้อเดียวที่เธอไม่สามารถตอบได้คําถามข้อสุดท้ายที่เป็นปัญหาเชา มาซาฮิโกะ วางแผนที่จะ สอนวิชาสะกด ให้เธอ เพราะ วิชาสะกด แตกต่างจากวิชานินจาอื่น ๆ มันต้องใช้ความสามารถทางสติปัญญาและจิตใจของผู้ใช้
“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นทีม โคโนฮะ ที่มแรกก็ถือกําเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วสินะ!” มาซาฮิโกะ กําหมัดของเขาแล้วยกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“อะไรคือทีม โคโนฮะ ทีมแรกเหรอครับ ท่านปู่?” นานาโกะ ถามด้วยความมึนงง
“มีทีมที่ 2 ด้วยเหรอครับ ท่านปู่?” เคนชิโร่ถาม
“ท่านปู่มาซาฮิโกะ และ โคโนฮะ คืออะไรเหรอคะ?”ยูริโกะถาม
เมื่อเผชิญกับคําถามแบบนี้ มาซาฮิโกะ ก็เลือกที่จะเพิกเฉยต่อคําถามของเด็ก ๆ
“รู้แค่ว่าพวกเธอคือ ทีมแรกของโคโนฮะ ก็พอ แล้วในอนาคตพวกเธอจะเข้าใจเอง”
“ส่วนตอนนี้ ได้เวลาแล้วที่ฉันจะสอนคาถานินจาที่ทรงพลังให้พวกเธอ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เด็ก ๆ ทั้ง 3 คนก็ลืมคําถามก่อนหน้านี้ไปทันที และรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่จะได้เรียน
“แต่ก่อนอื่น ฉันต้องรู้ก่อนว่าพวกเธอถนัดด้านไหนกันบ้างฉันจะได้ตัดสินใจได้ว่าจะสอนอะไรต่อไป”
“หนูได้แค่วิชาพื้นฐานเองคะ ท่านปู่” ยูริโกะ ทําท่าเหมือนจะร้องไห้
วิชาพื้นฐาน หมายถึงความสามารถพื้นฐาน 3 อย่างที่นักเรียนนินจาที่ต้องมีนั้นก็คือ วิชาคาถาพื้นฐาน วิชากระบวนท่าพื้นฐาน และ วิชาลวงตาพื้นฐาน
“แค่นั้นก็ยอดเยี่ยมแล้ว ฉันจะสอนอย่างอื่นให้เธอก็แล้วกัน” มาซาฮิโกะ ผงกหัวและยิ้ม เขาคิดว่าถ้า นารูโตะ รู้ว่าเด็กผู้หญิงขี้แงคนนี้มีความเชี่ยวชาญในวิชาพื้นฐานตั้งแต่อายุ 6 ขวบเขาคงอยากจะฆ่าตัวตายแน่ ๆ…
“ผมทําวิชาพื้นฐานได้ แล้วก็ใช้คาถาสายฟ้าพื้นฐานได้ครับ” เคนชิโร่ ตอบอย่างภาคภูมิใจ
“ดีมาก คาถาสายฟ้า เหมือน ซาสึเกะ” มาซาฮิโกะพยักหน้า
มาซาฮิโกะ หันไปหา นานาโกะ
“แล้วเธอล่ะ?”
นานาโกะ ก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “หนูได้แค่วิชาพื้นฐานค่ะ”
มาซาฮิโกะ ยิ้มและไม่ดุเธอแต่อย่างใด
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะสอนบางอย่างที่น่าสนใจให้พวกเธอ…”
มาซาฮิโกะ เหลือบมองไปที่เด็ก ๆ เล็กน้อยและเห็นว่าทั้ง 3 คน กําลังตั้งตารอสิ่งนี้ จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “เทคนิคการใช้ดาวกระจาย!”
ทันใดนั้นเด็ก ๆ ก็แสดงใบหน้าที่มีนงงออกมาและเริ่มสงสัย ในสิ่งนี้ เมื่อเห็นดังนั้น มาซาฮิโกะ จึงยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา
“มันจะเป็นบทเรียนแรกของพวกเธอ แล้วก็อย่าฝันที่จะได้เรียนวิชานินจาที่ยิ่งใหญ่ถ้าไม่ชํานาญวิชาพื้นฐาน!”
มาซาฮิโกะ นําหุ่นเล็งเป้าออกมา 3 ตัวแล้วพูดกับเด็กๆ ว่า “ดูให้ดี ถ้าพวกเธอทําแบบที่ฉันทําได้ฉันก็จะสอนอย่างอื่น
เมื่อพูดดังนั้นแล้ว มาซาฮิโกะ ก็หยิบดาวกระจายออกมา 3 อัน แล้วถือไว้ในมือขวา จากนั้นก็ขว้างพวกมันออกไปพร้อมกัน ดาวกระจายทั้ง 3 อัน พุ่งตรงไปยังหุ่นเล็งเป้าและปักเข้ากลางลําตัวหุ่นเล็งเป้าอย่างแม่นยํา
“และฉันก็จะสอนพวกเธอไม่เหมือนกัน”
“ยูริโกะ ถ้าเธอผ่านการฝึกใช้ดาวกระจายนี้คือสิ่งที่ฉันจะ
สอนเธอ”
มาซาฮิโกะ พา ยูริโกะ เดินไปยังพื้นที่โล่งจากนั้นเขาก็ประ สานอินอย่างรวดเร็ว “มะเส็ง -> มะแม -> วอก -> กุน – มะเมีย -> ขาล , คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิงยักษ์!” 3600
ทันใดนั้น มาซาฮิโกะ ก็ปล่อยลูกไฟขนาดใหญ่ออกมาและขึ้นฟ้าไป
ยูริโกะ ทําหน้าตกใจ มาซาฮิโกะ จึงพูดว่า “ตอนนี้เธอยังทําลูกไฟแบบนี้ไม่ได้หรอก จักระเธอยังไม่พอ ฉันแค่อยากให้เธอจําลับดับอินนี้เอาไว้ มันต้องประสานอินถึง 6 ลําดับอินและฉันต้องการให้เธอทําทั้งหมดให้ได้ภายใน 2 วินาที แต่ตอนนี้ไปฝึกขว้างดาวกระจายได้ชํานาญก่อน เข้าใจไหม?”
ยูริโกะ พยักหน้า “ค่ะ ท่านปู่”
“เฮ้..ต่อไปนี้ให้เรียกฉันว่าอาจารย์ก็แล้วกันเข้าใจไหม? เอาละ กลับไปฝึกขว้างดาวกระจายได้แล้ว แล้วก็เรียกเคนชิโร่ มาหาฉันด้วย”
“ได้ค่ะ อาจารย์” ยูริโกะ พยักหน้าจากนั้นเธอก็เดินกลับไปและเรียก เคนชิโร่ ให้ไปหา มาซาฮิโกะ
“เคนิชิโร่ ความพยายามของเธอนั้นเยี่ยมมาก เหมาะกับการเรียนวิชากระบวนท่า มีวิชากระบวนท่ามากมายที่เธอสามารถเรียนรู้ได้ แต่ก่อนอื่นในตอนที่ฝึกขว้างดาวกระจายเธอต้องใส่ทุ่นถ่วงน้ําหนักทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าถ่วงน้ําหนักหรือกําไลถ่วงน้ําหนักก็ตาม มันจะทําให้เธอก้าวข้ามขีดจํากัดของตัวเองได้” มาซาฮิโกะ พูด “แล้วเดี๋ยวฉันจะไปที่โรงตีเหล็กเพื่อทําทุ่นถ่วงน้ําหนักให้เธอ”
“เข้าใจแล้วครับ อาจารย์” แต่หลังจากนั้น เคนชิโร่ ก็เงยหน้าขึ้นแล้วถาม มาซาฮิโกะ ว่า “แต่ อาจารย์การก้าวข้ามขีดจํากัด มันคืออะไรเหรอครับ?”
“การก้าวข้ามขีดจํากัดของตัวเอง เป็นรูปแบบหนึ่งของการฝึกความแข็งแกร่งของร่างกาย เป้าหมายหลักของการฝึกนี้อการผลักดันศักยภาพของเธอให้ไปได้สูงกว่าขีดความสามารถของเธอเอง เมื่อเธอถึงขีดจํากัดของเธอ เธอต้องทําลายมันด้วยการท้าทายที่สูงกว่าขีดจํากัดนั้น พูดง่าย ๆ ก็คือต้องฝึกให้หนักขึ้นเรื่อย ๆ มันจะทําให้การฝึกของเธอเข้มข้นขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทําให้สุดกําลังเพื่อที่จะได้พัฒนาขึ้น พรสวรรค์ของเธอคือความเพียรพยายามและนั่นคือสิ่งที่จะทําให้เธอเป็นอัจฉริยะได้เช่นกัน!”
“นินจาผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเคยพูดเอาไว้ เธอจงจําไว้ให้ดี” มาซาฮิโกะ อธิบายอย่างจริงจัง
และนั่นคือคําพูดของ ไมโตะ ไก
เคนชิโร่ เหมือนจะเข้าใจและพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ อาจารย์!”
“โอเค กลับไปฝึกได้แล้ว แล้วก็เรียก นานาโกะมาหาฉันที่”
2 นาทีต่อมา นานาโกะ ก็เดินมาและยืนอยู่ตรงหน้าของ มาซาฮิโกะ
มาซาฮิโกะ มองไปที่เธอจากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันรู้สึกประหลาดใจมากที่ความคิดเชิงตรรกะของเธอยอดเยี่ยมขนาดนี้ คําถามของฉัน 5 ข้อ เธอตอบได้ถึง 4 ข้อ นับว่าเป็นความสามารถที่เยี่ยมมาก”
นานาโกะ ยิ้มอย่างเขินอาย “คําถาม 4 ข้อแรกเป็นคําถามเกี่ยวกับถังและน้ํา แล้วทุกวันหนูก็ต้องเอาน้ําใส้ถึงเพื่อทําความสะอาดบ้าน…”
“อ่า ฉันเข้าใจแล้ว นั้นสินะเหตุผล” สีหน้าของ มาซาฮิโกะ เปลี่ยนไปและดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจ เขารู้สึกว่าที่ นานาโกะ ตอบคําถามได้ก็เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอทําอยู่ประจํา แต่มาซาฮิโกะ ก็คิดว่าเขาควรจะให้โอกาสเธอได้พิสูจน์ตัวเองก่อน
“เอาล่ะ ไม่สําคัญว่าที่ผ่านมาจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้เธอ เป็นลูกศิษย์ของฉันแล้ว และในเมื่อทักษะด้านนินจาของเธอไม่ได้โดดเด่นสักเท่าไร ดังนั้นเธอจึงต้องเรียนรู้ วิชาสะกดกับฉัน” มาซาฮิโกะ หยิบม้วนกระดาษออกมาแล้วพูดต่อว่า “นี่คือวิชาสะกด ของตระกูลเรา มันเป็นพื้นฐานและรากฐา นของวิชาสะกด เธอจะได้เรียนรู้และเริ่มฝึกมันหลังจากนี้”
“แต่ตอนนี้ กลับไปฝึกขว้างดาวกระจายได้ชํานาญก่อน”
มาซาฮิโกะ ให้คําแนะนํากับลูกศึกษาของเขาทีละคนจนครบจากนั้นเขาก็กลับไปที่สนามฝึกซ้อมขว้างดาวกระจายเขานั่งอยู่บนก้อนหินก้อนหนึ่งและเฝ้าดูลูกศิษย์ฝึกซ้อมจากระยะไกล
แน่นอนว่าสนามฝึกส่วนที่ 4 มีผู้คนมากมายฝึกฝนอยู่ที่นั่นเด็ก 8 คนที่ไม่ได้รับเลือกก่อนหน้านี้ก็กําลังฝึกอยู่ที่นั้นด้วยเช่นกัน พวกเขาฝึกอย่างหนักเพื่อแสดง ความพยายามโดยหวังว่ามาซาฮิโกะ จะให้โอกาสพวกเขา
นอกจากเด็ก ๆ เหล่านี้แล้วยังมีอาจารย์และลูกศิษย์จากกลุ่มอื่นๆอยู่ด้วยเช่นกัน พวกเขาให้ความสนใจกับคําสอนของมาซาฮิโกะ แต่หลังจากดูไปสักพักพวกเขาก็ไม่พบสิ่งที่น่าสนใจเลย
การฝึกยังคงดําเนินต่อไปตลอดทั้งสัปดาห์ ทักษะการขว้างดาวกระจายของเด็ก ๆ ทั้ง 3 พัฒนาขึ้นเป็นอย่างมากดังนั้น มาซาฮิโกะ จึงเริ่มสอนวิชาให้แต่ละคน
สําหรับการฝึกฝนใหม่ที่ มาซาฮิโกะ สอนให้พวกเขา นอกจาก เคนชิโร่ ผู้ที่เคยชินกับการฝึกฝนอย่างหนักเพื่อทําลายขีดจํากัดของตัวเองแล้ว เด็กอีก 2 คนมีความก้าวหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ มาซาฮิโกะ ก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังกับเรื่องนี้ เลยเขาเข้าใจว่าการฝึก วิชาสะกด และการฝึกประสานอินนั้นไม่สามารถเรียนรู้ได้ในเวลาอันสั้น
มาซาฮิโกะ อยากจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบ นั่งดูเด็ก ๆ ฝึกซ้อมอย่างมีความสุขแบบนี้ไปอีกนาน ๆ แต่แล้วประโยคหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา
“เข้าร่วมและเป็นพยานในเหตุการณ์สําคัญของโลก นารูโตะ : นินจาองครักษ์ทั้ง 12!”
“รางวัล : คุณได้รับแต้มการเข้าร่วม 5 (X8) แต้ม!”
การเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องอย่างมากมาซาฮิโกะ ไม่คิดว่าเขาจะได้แต้มการเข้าร่วมมากถึง 40 แต้มจากเรื่องนี้!
มาซาฮิโกะ ตรวจสอบแถบสถานะของเขา และพบว่าเขามีแต้มการเข้าร่วม 65 คะแนน
“ตอนนี้ ได้เวลาใช้แต้มพวกนั้นแล้วสินะ!”
