เขตตะวันออกของเบ็คลันด์ ภายในบ้านเช่าสองห้องนอนของบ้านหลังหนึ่ง
ฟอร์สกำลังถือปากกาหมึกซึมทรงกลม บรรจงเขียนบนกระดาษจดหมาย
เป็นจดหมายถึงอาจารย์ โดเรี่ยน·เกรย์·อับราฮัม ระบุว่าเธอตกอยู่ในอันตรายและต้องย้ายออกจากที่พักอาศัยเดิม อย่าส่งคำตอบใดๆ ไปที่นั่น หากเผลอส่งไปแล้ว ให้รีบเปลี่ยนที่อยู่ของตัวเองโดยเร็ว และทางที่ดีควรเปลี่ยนตัวตนไปด้วย
เขียนจบ ฟอร์สวางปากกาลง พับกระดาษ สอดไว้ในซองจดหมายและติดตราไปรษณียากร
จากนั้น เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับออกไปข้างนอก ออกจากห้องเพื่อนำจดหมายไปส่ง
เธอไม่อยากออกไปไหนมาไหนนัก แต่เนื่องจากที่นี่เป็นบ้านใหม่ ไม่ต้องพูดถึงเหล้าทุกชนิด แม้แต่เมล็ดกาแฟ กาแฟสำเร็จรูป ใบชาดำ หนังสือพิมพ์รายวัน นิตยสารฉบับล่าสุด หรือหนังสือสักเล่มก็ยังไม่มี
เพื่อการนั้น เธอจึงต้องออกไปส่งจดหมายด้วยตนเอง ระหว่างทางจะได้ซื้อของนอกเขตตะวันออก
สำหรับซิล เธอออกไปข้างนอกแล้ว จุดประสงค์คือการส่งจดหมายไปถึงบ้านเช่าหลังเก่า ระบุว่า ‘ไวเคาต์สตาร์ฟอร์ดจงรักภักดีต่อกษัตริย์’ จากนั้นก็เฝ้าสังเกตว่า คนที่คอยจับตามองเชอร์มาเน่จะลงมือกระทำสิ่งใดต่อไป
ให้ตายสิ เป็นเพราะเหตุการณ์ดังกล่าวสร้างความกระทบกระเทือนทางจิตใจมาก เราจึงเกือบลืมเขียนจดหมายถึงอาจารย์ ถ้าเขียนเสร็จเร็วกว่านี้คงให้ซิลไปส่งพร้อมกันแล้ว… ฟอร์สสวมหมวกอ่อนที่มีตาข่ายผืนบางห้อยปิดหน้า เดินไปตามบันไดมืดๆ จนถึงชั้นล่าง จากนั้นก็เดินออกจากตึก
แถวนี้เป็นอยู่แถบชายขอบของเขตตะวันออก เพื่อนบ้านส่วนใหญ่เป็นแรงงานที่มีฝีมือ หรือไม่ก็ผู้จัดการระดับล่างๆ ระดับความปลอดภัยสาธารณะค่อนข้างดี มีแม้กระทั่งเด็กส่งหนังสือพิมพ์
ฟอร์สฟังเสียงระฆังที่ดังขึ้นเป็นครั้งคราว เดินไปตามริมถนนอย่างไม่รีบร้อน
ทันใดนั้น บุรุษไปรษณีย์หยุดจักรยาน นำกองหนังสือพิมพ์ออกจากกล่องและถือเดินเข้าไปในอาคารด้านข้าง
ฟอร์สชำเลืองมองอย่างไม่ใส่ใจนัก พบว่ากองหนังสือพิมพ์บนๆ เป็นฉบับ “ข่าวภาคทะเล”
คนแถวนี้จะสมัครรับหนังสือพิมพ์ทะเลไปทำไม… ทำงานที่เกี่ยวข้องกับการค้าทางทะเล? ฟอร์สยืนมองสักพัก พึมพำสองสามคำด้วยความประหลาดใจ
แต่ผ่านไปไม่นาน เธอพบว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ควรค่าแก่การใส่ใจ จึงรีบเดินไปทางตู้ไปรษณีย์ท้ายถนน
บุรุษไปรษณีย์เดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ มองหาเป้าหมายของการส่ง จากนั้นก็สอดหนังสือพิมพ์ที่เกี่ยวข้องเข้าไปในตู้
ไม่นานหลังจากที่มันไป กล่องจดหมายหนึ่งถูกเปิดออก หนังสือพิมพ์ด้านในถูกหยิบ
บุคคลที่หยิบหนังสือพิมพ์เดินขึ้นไปยังชั้นสาม เปิดห้องและเดินไปนั่งบนเก้าอี้เอนหลัง ตั้งใจอ่านอย่างละเอียด
ใกล้กับเก้าอี้เอนหลัง มีโต๊ะไม้สีดำที่เต็มไปด้วยหนังสือพิมพ์กองพะเนิน
หนังสือพิมพ์บางฉบับถูกพับอย่างเรียบร้อย หน้าแรกหงายหน้าขึ้น บางฉบับบิดงออย่างไม่สมมาตร เผยให้เห็นพาดหัวข่าว ทั้งหมดล้วนเป็นข่าวในทำนองเดียวกัน:
“ข่าวด่วน! นักผจญภัยเสียสติกลายเป็นอาชญากรที่ถูกทางการหมายหัว” “นักผจญภัยเสียสติปรากฏตัวอีกครั้ง” “การล่าที่เหลือเชื่อ” “ชายผู้เข้าใกล้ราชาแห่งท้องทะเลมากที่สุด!” “นักผจญภัยที่มีค่าหัวเก้าหมื่นปอนด์” “เรื่องราวระหว่างเกอร์มัน·สแปร์โรว์และสามพลเรือโจรสลัดสาว” “เกอร์มัน·สแปร์โรว์ ชายผู้ทำสงครามสร้างชื่อเสียงตอนกลางวัน และลอบสังหารพลเรือโทโรคภัยตอนกลางคืน”
…
ซื้อของเสร็จ ฟอร์สเดินกลับบ้านเช่า ส่วนซิลก็เสร็จงานและกลับมาถึงเช่นกัน
ทั้งสองกลับมาอย่างพร้อมเพรียงเนื่องจากวันนี้เป็นวันจันทร์ และใกล้จะบ่ายสามโมงเต็มทีแล้ว
ก๊อง! ก๊อง! ก๊อง!
ขณะระฆังวิหารใกล้ๆ ดังกังวาน การมองเห็นของฟอร์สและซิลท่วมท้นไปด้วยแสงสีแดงราวกับกระแสน้ำถาโถม
ภายในพระราชวังอันงดงาม ข้างโต๊ะทองแดงยาวที่มีร่องรอยโบราณ กลุ่มบุคคลปรากฏขึ้นในลำดับที่ไม่เป็นระเบียบ จากนั้นก็ค่อยๆ คมชัด
‘จัสติส’ ออเดรย์ยังคงเหมือนเดิม ยืนขึ้นเป็นคนแรก หันหน้าไปทางหัวโต๊ะทองแดงยาว จับชายกระโปรงมายาและกล่าวทักทาย
“ทิวาสวัสดิ์ค่ะ มิสเตอร์ฟูล”
มิสจัสติสยังค่อนข้างจิตตก… คล้ายกับยังคงได้รับผลกระทบจากข่าวเมื่อคืน… ‘เดอะฟูล’ ไคลน์พยักหน้ารับเล็กน้อย ตามด้วยการตอบสนองคำทักทายของสมาชิกชุมนุมทาโรต์
ทันใดนั้น ออเดรย์ซึ่งไม่ค่อยร่าเริงนัก อาศัยการสังเกตที่เฉียบแหลมและพบว่าด้านขวามือของมิสเตอร์ฟูลมีไม้กางเขนทองแดงเก่าๆ
ไม้กางเขนอันนี้… มาจากไหน? มิสเตอร์ฟูลถึงกับนำมาวางบนโต๊ะ อย่างน้อยก็เป็นสมบัติระดับเดียวกับไพ่เย้ยเทพ… มีแหล่งกำเนิดจากไหน? ประโยชน์การใช้งานเป็นยังไง? คำถามมากมายผุดขึ้นในใจออเดรย์ ความอยากรู้อยากเห็นเริ่มเอ่อล้นจนมิอาจควบคุม
นี่เป็นครั้งแรกที่มิสเตอร์ฟูลวางสมบัติวิเศษที่ไม่ใช่ไพ่เย้ยเทพไว้ข้างหน้า!
ทันทีหลังจากนั้น สมาชิกชุมนุมทาโรต์อย่าง ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์และ ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาเริ่มสังเกตเห็นไม้กางเขนทองแดงที่เด่นชัดยิ่งกว่าไพ่เย้ยเทพ และเหมือนกับมิสจัสติส พวกมันอดไม่ได้ที่จะคาดเดาต้นกำเนิดของสมบัติชิ้นนี้ในใจ รวมถึงระดับและการใช้งาน
จากบรรดาทั้งหมด ‘เดอะซัน’ เดอร์ริคสัมผัสถึงการเรียกหาที่มองไม่เห็น รู้สึกว่าไม้กางเขนทองแดงกำลังดึงดูดตัวเองเข้าไปหา
มันพลันนึกถึงกฎพื้นฐานซึ่งถูกกล่าวถึงในหลายหลักสูตรของเมืองเงินพิสุทธิ์:
กฎการดึงดูดระหว่างพลังพิเศษ!
นี่คือสมบัติปิดผนึกระดับสูงของเส้นทาง ‘สุริยัน’ ? เดอร์ริคเริ่มเข้าใจ
เมื่อ ‘เมจิกเชี่ยน’ ฟอร์สและ ‘จัดจ์เมนต์’ ซิลจดจำได้ว่า ไม้กางเขนทองแดงบนโต๊ะคือสมบัติปิดผนึกที่พวกตนสังเวยขึ้นมา รูม่านตาจึงขยายออกเล็กน้อย
มิสเตอร์ฟูลให้ความสำคัญกับมันขนาดนี้เชียว? ร…หรือว่าจะสำคัญกว่าที่เราและซิลจินตนาการไว้? ฟอร์สตกตะลึงไปสักพัก ยากที่จะเก็บซ่อนความอยากรู้อยากเห็น
หากเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทวยเทพ สามัญสำนึกของเธอจะไม่มีวันพัฒนาไปในทิศทางของความรัก
ซิลและฟอร์สผุดความที่คล้ายคลึงกัน แต่ไม่มีใครกล่าวออกมา เพราะเชื่อว่ามิสจัสติสจะเป็นฝ่ายออกปากถามแน่นอน
ขณะออเดรย์เตรียมยกมือขึ้นเล็กน้อย ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาหลับตาลง หัวครึ่งตัวไปทางตำแหน่งประธานของโต๊ะทองแดงยาว
หญิงสาวทักทายและเตรียมกล่าว แต่ทันใดนั้น ‘เดอะฟูล’ ไคลน์ส่งเสียงหัวเราะในลำคอ
“ไม่ต้องกังวล แว่นตามายาที่เสกขึ้น สามารถผนึก ‘เนตรส่องความลับ’ ของเจ้าได้”
มันทราบดี ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาได้เปิดประตูสู่ครึ่งเทพและกลายเป็น ‘ปราชญ์พิศวง’ เรียบร้อยแล้ว
นั่นเพราะก่อนจะประกอบพิธีกรรม ‘พลเรือเอกดวงดาว’ แคทลียาได้สวดวิงวอนถึงเดอะฟูล ปรารถนาที่จะเลื่อนลำดับภายใต้การดูแลของตัวตนลึกลับที่ทรงพลัง ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าเธอจะล้มเหลวในท้ายที่สุด แต่อย่างน้อยก็ได้รับการอวยพรให้ไม่คลุ้มคลั่งหรือเสียสติคาที่ หลังจากนั้นค่อยหาวิธีขจัดตะกอนพลังส่วนเกินและทดลองใหม่
สำหรับเรื่องนี้ ไคลน์เองก็ไม่มั่นใจนัก เพราะไม่เคยทดสอบมาก่อน และการทำนายอาจไม่ได้รับคำตอบที่ถูกต้องเสมอไป นอกจากนั้น ในเมื่อรับปากมาดามเฮอร์มิทไว้แล้วก็ต้องทำ ขอเพียงเธอล้มเหลวและไม่ตาย นั่นจะกลายเป็นความดีความชอบครั้งใหญ่ของเดอะฟูล แต่ถ้าเกิดคลุ้มคลั่งหรือเสียสติ ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปว่ามาดามเฮอร์มิทจะทราบความจริงที่เดอะฟูลเป็นแค่นักต้มตุ๋น สรุปโดยสั้น จุดประสงค์หลักของไคลน์คือการสร้างความมั่นใจให้อีกฝ่ายพอประมาณ ทำให้อยู่ในสภาวะที่เอื้อต่อการเลื่อนลำดับ เพราะเธอไม่สามารถหา ‘คนคุ้มครอง’ ที่ดีกว่ามิสเตอร์ฟูลได้แล้ว
เมื่อเห็น ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาเลื่อนลำดับเป็นครึ่งเทพสำเร็จ ไคลน์ถอนหายใจโล่งอก พึมพำคำสองสามคำในใจ:
ในบางครั้ง การทำตัวเป็นเทพก็ง่ายนิดเดียว เป็นมนุษย์ยังยากยิ่งกว่า… หากสาวกตกเผชิญวิกฤติ สถานการณ์ดังกล่าวมักออกได้แค่สองหน้า หนึ่งคือรอด สองคือตาย… ถ้ารอดก็แปลว่าพรของเทพนั้นเจ๋ง แต่ถ้าตาย อีกฝ่ายก็คงไม่มีเวลาคิดว่าพรของเทพนั้นห่วย…
แต่ในทางกลับกัน หลังจากได้เป็นครึ่งเทพ หลังจากใช้พลังของพื้นที่ลึกลับเหนือหมอกสีเทาได้มากขึ้น ‘เดอะฟูล’ ไคลน์สามารถ ‘เห็น’ วิญญาณดาราของสมาชิกชุมนุมทาโรต์อย่างชัดเจน และนั่นช่วยให้วิเคราะห์ลำดับผู้วิเศษในปัจจุบัน
หลังจาก ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาผนึกเนตรส่องความลับ เธอถอนหายใจโล่งอก กล่าวด้วยความเคารพ:
“เรียนมิสเตอร์ฟูลที่เคารพ… คราวนี้มีไดอารี่ของจักรพรรดิโรซายล์สองหน้า”
ไดอารี่ของจักรพรรดิโรซายล์? งานของ ‘ราชินีเงื่อนงำ’ แบร์นาแดตเสร็จแล้วหรือ? แต่เบ็คลันด์แทบไม่มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น… จริงสิ… ไม่มีใครตระหนักถึงเรื่องที่ถนนเบิร์คลุนถูกอามุนด์บุกรุก รวมถึงสงครามครึ่งเทพในคฤหาสน์เพลงกุหลาบ… ‘เดอะฟูล’ ไคลน์พยักหน้าอย่างสงบ
“ตกลง… เตรียมคำถามหรือคำขอไว้ได้เลย”
ขณะกล่าว ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ ‘จัสติส’ ออเดรย์และคนอื่นๆ ต่างตีความบทสนทนาอย่างถี่ถ้วน:
‘เฮอร์มิท’ แคทลียาว่าแว่นตาที่เสกขึ้นจะมิอาจผนึก ‘เนตรส่องความลับ’ แต่ในการชุมนุมครั้งก่อน เธอไม่เคยกังวลเรื่องนี้
หมายความว่า… พลัง ‘เนตรส่องความลับ’ ของมาดามเฮอร์มิทถูกยกระดับขึ้นมาก… อา… แล้วมันถึงถูกยกระดับครั้งใหญ่? อ…อย่าบอกนะว่า เธอกลายเป็นครึ่งเทพแล้ว? ชุมนุมทาโรต์ของเรามีสมาชิกครึ่งเทพคนที่สองถือกำเนิดขึ้นแล้ว? ‘จัสติส’ ออเดรย์เชื่อมโยงกับเรื่องที่ ‘เฮอร์มิท’ แคทลียาซื้อเลือดสัตว์ในตำนานหนึ่งหยด จากนั้นก็ผุดข้อสันนิษฐาน
เธอกวาดตาไปทางสมาชิกชายฝั่งตรงข้าม พบว่าท่านั่งของ ‘แฮงแมน’ อัลเจอร์ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ค่อนไปในท่าทียำเกรง คล้ายกับตระหนักว่าเฮอร์มิทกลายเป็นกึ่งเทพแล้วเช่นกัน ส่วนเดอะซันน้อยยังคงเอาแต่มองไปที่ไม้กางเขนทองแดง ไม่มีการตอบสนองแบบอื่น สำหรับ ‘เดอะมูน’ เอ็มลิน มันลังเลสองสามวินาทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปทาง ‘เฮอร์มิท’ แคทลียา ส่วน ‘เดอะสตาร์’ เลียวนาร์ดมีพฤติกรรมคล้ายกับเดอะซันน้อย เพียงแต่สายตาของมันค่อนข้างว่างเปล่า ราวกับกำลังรอให้ช่วงเวลาอ่านไดอารีผ่านพ้นไป
“เรียนมิสเตอร์ฟูลที่เคารพ ทางนี้สามารถสะสมคำถามได้หรือไม่?” แคทลียาตอบกลับ
ยกยอดไปถามครั้งต่อไป… ราชินีเงื่อนงำยังไม่อยากถูกรบกวนด้วยคำตอบ? แล้วทำไมถึงให้หน้าไดอารี? มองเห็นสิ่งใดล่วงหน้า? เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเดอะฟูล ไคลน์ไม่ได้ถามว่าทำไม เพียงพยักหน้าแผ่วเบาและกล่าว:
“ทำได้”
แคทลียามิได้กล่าวต่อ เสกหน้าไดอารีขึ้น ก่อนจะเฝ้ามองมันหายไปอยู่บนมือของเดอะฟูล
ไคลน์กวาดสายตาอย่างไม่ใส่ใจนัก กลั่นกรองเฉพาะข้อมูลสำคัญ:
“วันที่ 19 กรกฎาคม ค่ำคืนแห่งจันทราโลหิต”
“คำตอบของมิสเตอร์ประตูยืนยันเรื่องหนึ่งให้เรา ภายในองค์กรลับโบราณแห่งนั้น ศิลาเย้ยเทพแผ่นที่สองที่เราเห็น นั่นไม่ใช่ส่วนที่สมบูรณ์!”
……………………….
