“ โจร่า! ในขณะที่ข้าหายใจเฮือกสุดท้าย ข้าได้รับคำขอ”
“ และ…เจ้ายอมรับไหม”
“ ใช่ ในใจข้าคิดว่าอะไรก็ดีกว่าการตาย”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“ อย่างไรก็ตามข้ารู้สึกว่าบางอย่างเกี่ยวกับตัวข้าเปลี่ยนไป ลองดูที่นี่สิ”
เธอกระโดดขึ้นเล็กน้อยและอยู่ในอากาศ โดยลอยอยู่เหนือพื้นประมาณหนึ่งเมตร
แตะ
ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของผม ไม่มีเสียงดังใด ๆ แม้ว่าจะตกจากที่สูงก็ตาม
“ นี่…ข้าเปลี่ยนไปแล้วใช่ไหม”
‘อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เจ้าเป็นแม่มด’
“แม่มด? จริงๆ?”
ผมพยักหน้าอีกครั้งเพื่อยืนยัน แต่น่าแปลกใจมากกว่าที่จะกังวล เธอดูเหมือนจะพอใจมาก
“ว้าว! ตั้งแต่ข้ายังเล็ก ข้ามักจะอิจฉาแม่มดในหนังสือนิทานที่บินได้อย่างอิสระบนไม้กวาดของพวกเขา ข้าเป็นนักเวทย์ ดังนั้นข้าจึงคิดเสมอว่าข้าจะทำแบบนั้นไม่ได้”
ผมดีใจที่เห็นใบหน้าของเธอสดใสขึ้นด้วยความสุขแบบเด็ก ๆ
“ ในอนาคตข้าจะสามารถทะยานขึ้นฟ้าได้หรือไม่”
‘ข้าไม่แน่ใจ แต่ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นไปได้ในสักวัน “
ผมเปิดหน้าต่างสถานะของเธอ
★
ชื่อ: เอียน
เพศหญิง
สถานะ: ปกติ (ผู้ติดตามโจร่า)
ประเภท: แม่มด
อันดับ: H-
ระดับ: 1/20
เลือด: 30/30
มานา: 20/20
โจมตี: 2
พลังป้องกัน: 1
ความคล่องตัว: 8
ความฉลาด: 10
✧ทักษะเฉพาะ
[อัญเชิญวิญญาณไฟ ระดับ2] [ส่วนประกอบธาตุไฟบอล ระดับ5] [เชื่อมต่อวิญญาณ ระดับ1] [บิน ระดับ0]
★
ความสามารถของเธอดูเหมือนกับหนูสุสาน อาจเป็นเพราะเธอยังอยู่ในระดับ 1 หลังจากวิวัฒนาการของเธอ
‘มันควรจะเป็นไปได้สำหรับเจ้า ถ้าเจ้าแข็งแกร่งขึ้น’
“จริงๆ? ว้าว อา!”
ผมกังวลว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บจากการฝึกความสามารถในการบินของเธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะร่อนลงอย่างนุ่มนวลเสมอ
‘เอียน เจ้าช่วยมากับข้าได้ไหม’
ครีกกกกกกก
เจ้าตัวเล็กที่อยู่ข้างหลังผมก็ตื่นขึ้นมา
“ว้าวววว! สิ่งมีชีวิตที่น่ารักบนหลังของเจ้าคืออะไร”
เอียนพุ่งเข้าหาผมราวกับว่าเธอได้ยินเสียงที่น่ารักที่สุดในโลก ผมรู้ว่าเธอไม่เคยพบกับลูกมังกรเลย เพราะมันมักจะนอนอยู่ในกระเป๋าที่ปิดสนิท
‘มันเป็นลูกมังกร มันใช้เวลาส่วนใหญ่ในการนอนหลับ’
กือกีกืออือ
มันโผล่หัวออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็นนี่เป็นครั้งแรก ที่ผมเห็นมันแสดงความรักกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม
‘เจ้าตัวนี้ … มันยากที่จะเดินเพราะมันมักจะแกว่งไปมา’
ผมวางมันลงกับพื้นอย่างแผ่วเบา
กึ๋ยยยยยยยยยยยย
มันพุ่งตรงไปที่เอียนทันทีทำให้เธอกลัว
“ เจ้า…ข้าอุ้มมันได้ไหม”
‘ข้ากังวลว่ามันจะกัดเจ้า’
“ ไม่…เขาน่ารักเกินไปสำหรับเรื่องนั้น!”
ที่จริงเธอพูดถูกแทนที่จะกัด มันแทนที่ด้วยการแลบลิ้นใหญ่ของมันแล้วเริ่มเลียเธอแรง ๆ เอียนแค่กอดมันแน่นและยิ้มดูเหมือนจะเพลิดเพลินไปกับความเสน่หา
ทิ้งทั้งสองไว้ข้างหลัง ผมเดินออกไปตามเสียงมดที่กำลังต่อสู้กัน นี่ดูเหมือนจะเป็นพื้นที่ต่อสู้ของพวกมัน
ตาก ตาก
หลังจากการต่อสู้อันยาวนานของเรา จำนวนของพวกมันลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบต่อการต่อสู้ภายในของพวกมัน
ครีกกกก
มดที่ได้ยินเสียงคำรามของลูกมังกร ก็รีบวิ่งมาหาผม
‘เอียนไปหลบในถ้ำเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ข้าจะดึงมดยักษ์ออกมา แล้วเจ้าจัดการพวกมันด้วยเวทมนตร์ของเจ้า’
“ ได้เลย! รับทราบ!”
เอียนลากลูกมังกรไปทางถ้ำด้านข้าง สิ่งที่ผมต้องทำคือควบคุมจำนวนที่ผมดึงดูดอย่างระมัดระวัง เธอต้องสามารถยิงได้หลายครั้งเพื่อเพิ่มประสบการณ์ให้สูงสุด
‘พลังนี้กำลังปรับระดับหรือเปล่า?’
‘ตาก ตาก ตาก’
“สโลว์! สโลว์! สโลว์! ไฟบอล! ไฟบอล!…”
จากเดิมที่มีมด 30 ตัวที่ต่อสู้อยู่เหลือเพียง 10-20 ตัว ผมแค่ลดพลังชีวิตของพวกเขาแทนที่จะฆ่า เพื่อที่เอียนจะได้รับการโจมตีสุดท้าย ถึงกระนั้นผมก็รู้สึกแปลก ๆ เพราะแทนที่จะไล่ล่า พวกเขาหมอบกราบต่อหน้าผมพร้อมกับก้มหน้าลงบนพื้น
‘ให้ตายเถอะผมรู้สึกแย่นิดหน่อยที่เป็นคนพาลแบบนี้ แต่เจ้าต้องเสียสละเพื่อเพิ่มเลเวลเอียน
ตาก ตาก
ผมไม่สามารถดึงพวกเขาได้ ดังนั้นเอียนจึงต้องเข้ามาทันทีที่พวกมันเห็นเธอ พวกมันก็พุ่งเข้าโจมตี
‘เอียน! ทำมันตอนนี้!’
“ ข้าขอเรียกวิญญาณแห่งไฟ ราชาจังยองกำจัดศัตรูที่อยู่ต่อหน้าข้า!”
ธาตุไฟขนาดยักษ์ปรากฏต่อหน้าเธอ
คู๊ ณ ณ ณ ณ ณ ณ ณ ณ ณ ณ …
มันเรียกลูกไฟขนาดใหญ่ 5 ลูกออกมาและยิงไปยังมดที่เข้ามา ก่อนที่จะหายไปในควัน มดทั้งหมดที่วิ่งเข้าหาเอียนก็กลายเป็นขี้เถ้า
ผมคาดหวังว่าจะมีลูกไฟธรรมดา ๆ แต่นี่เป็นเวทมนตร์ที่แตกต่างออกไป
‘นั่นมันอะไรกัน?’
“ มันเป็นคาถาอัญเชิญ ความจุมานาของข้าต่ำมาก ดังนั้นข้าจึงทำสัญญากับวิญญาณไฟ”
มานา ของเธอค่อนข้างต่ำ ดังนั้นโดยปกติแล้วเธอสามารถใช้ไฟบอลได้เพียงลูกเดียว แต่วิญญาณที่ถูกอัญเชิญของเธอส่งออกไปห้าลูก! แน่นอนว่าการอัญเชิญได้ใช้มานาของเธอจนหมด แต่ก็ยังคุ้มค่า จากการตรวจสอบสถานะของเธอ ผมสังเกตเห็นว่าเธอเพิ่มขึ้น 19 ระดับ มันทำให้ผมนึกถึงสมัยก่อนที่การปรับระดับทำได้ง่ายมาก
‘มาลองรอบ 2 ได้ โปรดตามข้ามา’
“ เฮ้ ท่านไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นทางการกับข้า ท่านเคยช่วยชีวิตข้ามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ดังนั้นมันจึงน่าอึดอัด เมื่อท่านพูดกับข้าอย่างเป็นทางการ”
‘เอาล่ะเอียนตามข้ามา’
“ค่ะท่าน! ข้าจะทำตามคำสั่งของท่าน!”
เอียนตอบกลับอย่างมีพลัง
ย้อนกลับไปยังมีมดอีกหลายสิบตัวที่ก้มหัวลงกับพื้น
กึ๋ยยี้อี๊ก!
พวกเขาไม่แม้แต่จะขยับศีรษะ แม้จะได้ยินเสียงของลูกมังกร มดบินสี่ตัวเข้าใกล้อย่างอ่อนน้อมและช้าๆ เคลื่อนไหวกระตุกศีรษะหลายรอบ
‘พวกเขาต้องการให้ข้าติดตามพวกเขาหรือ?’
พวกเขาอ่อนน้อมถ่อมตนและเป็นมิตรมากเกินไป ดังนั้นผมจึงทนไม่ได้ที่จะกำจัดพวกเขาด้วยเวทมนตร์ของผม
‘เอียนมุ่งหน้ากลับไปที่ กระโจม’
“ ค่ะท่าน แล้วพบกัน”
ผมเดินตามหลังมดบินสี่ตัวมุ่งหน้าไปที่รังของพวกมัน มีเนินโคลนขนาดยักษ์สามลูกที่ทางเข้าหันเข้าหากันห่างกันประมาณ 10 เมตร ดูเหมือนว่าราชินีของแต่ละอาณานิคมกำลังเดินทางมาพบผม โดยปกติแล้วพวกมันจะไม่เคลื่อนไหวบ่อยนัก เนื่องจากมีขนาดใหญ่ ซึ่งจำเป็นในการวางไข่
‘ท่านเจ้าหลุม ขอบคุณที่ตอบรับคำเชิญของเรา’
สามเสียงดังขึ้นในหัวของผมพร้อมกัน
‘มันคือทักษะโทรจิตหรือเปล่า?’
‘ค่ะท่าน’
เช่นเดียวกับเจ้าหลุมคนก่อน พวกเขาสามารถใช้การอ่านใจเพื่อรู้ความคิดของผมและตอบสนองด้วยโทรจิต เมื่อใช้มุมมองการเป็นเจ้าของ ผมจะเห็นว่าชื่อบนหน้าต่างสถานะ ได้แก่ อัลเปี้ยน, เวก้า และ ทริซิล่า
‘ทำไม เจ้าถึงเรียกข้า?’
‘เพื่อส่งต่อ เจ้าหลุมของท่านอย่างเป็นทางการ เรายินดีที่จะปฏิบัติตามคำสั่งใด ๆ ของท่าน โปรดให้อภัยมารยาทของเราที่ไม่สามารถออกมาทักทายท่านด้วยตนเองได้ แต่ร่างกายของเราไม่สามารถออกจากรังได้ ‘
อัลเปี้ยน พูดกับผมในฐานะตัวแทนของพวกเขา ในขณะที่เวก้าและทริซิล่า ยังคงก้มหน้า รังของอัลเปี้ยนเป็นกองที่สูงที่สุดและใหญ่ที่สุดในสามกอง ในขณะที่ทริซิล่าเป็นรังที่ถูกทำลายไปบางส่วน เมื่อเจ้าหลุมตัวเก่าออกมา
‘เจ้ารู้ไหมว่าข้ามีอำนาจที่จะลบเจ้า?’
‘เราจะปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าหลุมทุกประการ’
‘เจ้ารู้หรือไม่ว่า เจ้าเกือบจะฆ่าคนที่อยู่ภายใต้คำสั่งของข้า’
‘โปรดยกโทษความไม่รู้ของเรา หากเป็นความปรารถนาของเจ้าหลุม เราจะชดใช้บาปเหล่านี้ด้วยชีวิตของเรา’
ในทันใดนั้นมดทั้งหมดที่เห็นก็พากันกัดคอของพวกมันพร้อมที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของราชินีของพวกมัน
มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ แม้ว่าผมจะไม่ลังเลที่จะฆ่าคนที่คุกคามผม แต่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ครั้งใหญ่ก็ทำให้ความรู้สึกแย่ลง
‘ลืมไปเถอะ ถ้าเจ้าฟังคำสั่งของข้า เจ้าสามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้’
‘ขอบคุณเจ้าหลุมของข้า’
มดทั้งหมดถอดขากรรไกรออกจากคอของสหายและกลับมาแสดงท่าทางยอมจำนน
‘เจ้าไม่ขุ่นเคืองใด ๆ เลยหรือ ตั้งแต่ข้าฆ่าเจ้าหลุมของเจ้า?’
‘เราเชื่อฟังเจ้านาย โดยไม่มีเงื่อนไขไม่มีอะไรต้องพิจารณาอีกแล้ว ท่านคือเจ้าหลุม’
ผมสามารถเห็นอัลเปี้ยนย่อตัวลงกับพื้น เป็นการยอมจำนนผ่านมุมมองของเจ้าหลุมของผม
‘ท่าทางของทุกคน ดูอึดอัดแต่แค่ทำให้ตัวเองสบายใจ’
ทันทีที่มดทั้งหมดเงยหน้าขึ้นดูเหมือนว่าภูมิทัศน์ทั้งหมดจะเปลี่ยนไป หลังของมดเป็นสีขาวน้ำนม ในขณะที่ด้านล่างของคอและลำตัวด้านบนเป็นสีดำเข้มทำให้ทัศนียภาพเปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อพวกเขาทั้งหมดเงยหน้าขึ้นมองในเวลาเดียวกัน
‘ข้ามีคำถามสำหรับเจ้า’
‘ได้โปรดอย่าลังเลที่จะถาม’ ‘
‘พวกเจ้ากินอะไรที่ทำให้เจ้าโตขนาดนี้? ข้าอยากรู้มากว่า เจ้ารักษาปริมาณที่สูงขนาดนี้ได้อย่างไร
‘เจ้าหลุมของข้า ท่านเป็นเจ้าของหลุมนี้และมีสิทธิทุกอย่างที่จะรู้โปรดตามเรามา’
‘เอาล่ะ’
สิ่งนี้ทำให้ผมอยากรู้อย่างมากตั้งแต่ผมมาครั้งแรก โดยปกติมดจะอาศัยและกินต้นไม้ แต่ต้นไม้ในป่านี้ส่วนใหญ่ไม่ถูกแตะต้อง คงไม่มีต้นไม้เพียงพอที่จะรองรับมด 10,000 ตัวที่เคยมีอยู่
ผมเดินตามอัลเปี้ยนไปตามอุโมงค์ที่คดเคี้ยวของอาณานิคมขนาดมหึมาของพวกมัน หลังจากเดินมาเกือบชั่วโมง ผมก็ได้ยินเสียงของอัลเปี้ยนในใจ
‘เจ้าหลุมคำตอบอยู่ในห้องตรงหน้าพวกเรา ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากท่าน’
บางทีอาจเป็นคำสั่งของเจ้าหลุมคนก่อน แต่ผมต้องการใครสักคนที่จะอธิบายสถานการณ์ข้างใน ดังนั้นผมจึงให้อัลเปี้ยนตามเข้าไป
‘เข้ามาข้างในกับข้าสิ’
ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เห็นตรงหน้า รากของต้นไม้ยักษ์เติบโตผิดทิศทางท้าทายแรงโน้มถ่วงและชี้ไปบนท้องฟ้า พวกมันยังมีประกายสีทองเพื่อเพิ่มความลึกลับของพวกมัน
มีรากทั้งหมดสี่รากที่ยื่นออกมาจากพื้น โดยมีเส้นรอบวงยาวหลายสิบเมตรสามารถมองเห็นของเหลวสีทองไหลอยู่ภายใน
ผมพยายามใช้ทักษะการระบุตัวตนเพื่อเรียนรู้ข้อมูลเพิ่มเติม
[ระดับการระบุต่ำเกินไปที่จะดูสถานะ]
ดูเหมือนว่าความคลาดเคลื่อนของระดับนั้นกว้างเกินไป
‘มันคืออะไร?’
‘พวกมันเป็นรากของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์’ ราชินีตอบ
ผมค่อยๆคลี่คลายความลึกลับที่อยู่เบื้องหลังอาณานิคมของมดขนาดใหญ่เหล่านี้ ของเหลวสีทองในรูปของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์น่าจะมีคุณค่าทางโภชนาการสูง ซึ่งทำให้มีขนาดและจำนวนมาก
‘เพียงหยดเดียวก็เพียงพอที่จะดูแลมด 1,000 ตัว ได้เป็นเวลาหนึ่งเดือนและหากท่านเก็บของเหลวทั้งหมดมันก็จะเต็มภายในหนึ่งสัปดาห์’
เพียงแค่ดูอย่างรวดเร็วผมนับได้ประมาณ 100 หยดที่มีอยู่ ดูเหมือนว่าอาหารอาณานิคมจะไม่เป็นปัญหา สิ่งนี้สามารถดูแลมด 10,000 ตัวได้อย่างง่ายดาย ความอยากรู้อยากเห็นของผมก็ลดลง
‘ก่อนหน้านี้เจ้าหลุมของเราควบคุมปริมาณของเหลวที่ถูกสกัด รวมถึงการกระจายของมัน ท่านคิดอย่างไรกับเรื่องนี้เจ้าหลุมของข้า?’
‘ข้าไม่คิดว่าเป็นความคิดที่ดีที่จะเพิ่มจำนวนของเจ้าไปเรื่อย ๆ มันไม่มีประโยชน์ ถ้าเจ้าอ่อนแอ’
‘ใช่แล้ว … เจ้าหลุมคนก่อนกังวลว่าจะถูกโค่นล้ม ถ้าเขาให้ของเหลวมากเกินไป’
โดยธรรมชาติแล้วหยดเหล่านี้มีคุณค่าทางโภชนาการอย่างไม่น่าเชื่อและมีคุณสมบัติในการเสริมความแข็งแกร่ง ดังนั้นจึงกลัวที่จะสร้างคู่แข่ง
‘เอาล่ะกินของเหลวในปริมาณเท่าเดิมต่อไป แต่ลดจำนวนลง 75% ข้าไม่ชอบมีแค่อาหารสัตว์’
‘จะเป็นไปตามที่ท่านสั่งเจ้าหลุมของข้า’
‘สำหรับตอนนี้เจ้าสามารถออกไปก่อนและตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้า สามราชินีห้ามต่อสู้กันเข้าใจไหม?’
‘แน่นอนความขัดแย้งของเราถูกยุยงโดยเจ้าหลุมคนก่อนของเรา ดังนั้นตอนนี้มันจะจบลง’
‘แทนที่จะต่อสู้กันเอง เจ้าต้องร่วมมือกันเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเจ้า’
อัลเปี้ยนก้มลงกับพื้นและตอบ
‘ข้าขอบคุณท่านอย่างที่สุด เจ้าหลุมของข้า’
‘ข้าขอพูดถึงสิ่งที่ข้าเชื่อว่าเจ้าหลุมของข้าควรตระหนักถึงได้ไหม?’
‘บอกมา’
‘ทุก ๆ 3 ดวงจันทร์เต็มดวง ทูตจะมา’
‘ทูต?’
‘ผู้ที่ต้องการปกครองหลุมนี้’
ข้าเข้าใจได้ว่าคนอื่น ๆ ต้องการของชิ้นนี้ เพราะการป้องกันตามธรรมชาติและทรัพยากรมากมาย
‘หืม? เมื่อถึงเวลาข้าจะต่อสู้กับพวกเขา ในอนาคตอธิบายรายละเอียดให้ข้าฟังมากขึ้น ‘
‘ได้ทุกเวลา เจ้าหลุมของข้า’
‘เอาล่ะเอาของเหลวมาที่กระโจมของข้าพรุ่งนี้’
‘ตามที่ขอ.’
ทิ้ง อัลเปี้ยนไว้ข้างหลัง ผมมุ่งหน้ากลับไปที่ผิวน้ำ โดยมีมดทหารนำทาง เมื่อผมก้าวออกไป ผมก็รู้ว่าดวงอาทิตย์ตกแล้ว ดวงดาวและพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวมองเห็นได้บนท้องฟ้ายามค่ำคืน
เดินผ่านป่ามืดผมมาถึงฉากที่เงียบสงบ ซึ่งมีเสียงแม่มดและมังกรหลับอยู่ในกระโจม เมื่อพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวให้แสงสว่าง ผมจึงมีความสุขกับความสงบเงียบจนกระทั่งรุ่งสาง
ครีกกกกก
“เจ้ากำลังทำอะไร? กี่โมงแล้ว…ห๊ะ? โจร่า! ท่านมาเมื่อไหร่? ท่านควรจะปลุกข้า เมื่อท่านมาถึง”
เอียนขยี้ตาแล้วบ่นให้ผมฟังจากระยะไกล
‘ไม่เป็นไรเอียน ข้าชอบดูเจ้านอนหลับ’
“ อืม…ข้าไม่กรนใช่ไหม”
‘ไม่มันเป็นฉากที่ดี’
ตากตากตาก
มดยักษ์สี่ตัวนำชามไม้แกะสลักลวก ๆ มาวางไว้ข้างหน้ากระโจม วางไว้ที่พื้น
ผมโบกมือและพวกเขาก็หายไปในป่า
‘เอียนนำชามออกไปข้างนอกแล้วเราจะแบ่งมันให้ลูกมังกร’
“ ตกลง เข้าใจแล้ว!”
ผมหวังว่ามันจะเป็นผลดีกับพวกเขา
