Lv1 Skeleton – Lv 1 Skeleton บทที่ 9

มุ่งเน้นไปที่การหลบหนีทั้งหมด ผมกำลังคิดหาวิธีจัดการกับฝูงมด เมื่อผมรู้ว่าผมลืมอะไรบางอย่าง

‘โอ้ใช่! ผมยังมีสิ่งนั้น! ‘

ครั้งแรกผมวิ่งผ่านก๊าซกำมะถันเพื่อซ่อนลูกมังกรไว้ในที่ปลอดภัย ก่อนจะกลับมาซุ่มโจมตีพวกมัน

‘มาเลย!’

เมื่อมดเข้าใกล้ก๊าซกำมะถัน ผมก็สาดไฟใส่พวกมดทันที

“ไฟบอล!”

กะบู้มมมมม ~!

[+144 คะแนนประสบการณ์]

[+288 คะแนนประสบการณ์]

…

[+589824 คะแนนประสบการณ์]

[เลเวลเพิ่มขึ้น 3 ➢ 6]

‘ว้าวนั่นบ้าไปแล้ว! ผมได้รับประสบการณ์มากมาย แต่ขึ้นไปเพียง 3 ระดับเท่านั้น! ‘

ผมไม่มีเวลาบ่นเพราะผมเห็นมดบางตัวเดินผ่านขี้เถ้าและเหยียบซากศพของเพื่อนที่ถูกไฟไหม้

‘พวกมันไม่รู้สึกกลัวเลยหรือ?’

ได้เวลานำแผนของผมไปปฏิบัติแล้ว ผมจึงหนีอีกครั้ง เมื่อผมมาถึงเพื่อรับมังกร มันตื่นแล้วและร้องไห้ ผมให้อาหารมันเพื่อปลอบมันแล้วรีบไปตามอุโมงค์ หลังจากนั้นไม่นานผมก็มาถึงทางเดินแคบ ๆ ที่เชื่อมต่อกับถ้ำมังกรไปยังที่ที่ผมล่าหนูสุสานเป็นครั้งแรก

‘ควรใช้งานได้!’

มดตัวที่นำหน้าใกล้เข้ามาแล้ว

“สโลว์! ไฟบอล!”

ผมยังคงใช้ชุดคาถาผสมนี้เพื่อพยายามลดเลือดของพวกมัน ผมตรวจสอบสถานะของพวกมันอย่างต่อเนื่อง เมื่อพวกมันเหลือพลังชีวิตใกล้ 20 จุด ผมดักไว้ที่ทางเดินและรอให้พวกมันมาถึง เพราะทางแคบมากที่พวกมัน 2 ตัวสามารถเข้าใกล้ผมได้ในเวลาเดียวกัน เมื่อตัวแรกเข้ามา ผมใช้กริชของผมและแทงออกไป

[+144 คะแนนประสบการณ์]

‘ใช่! นั่นจะเป็น มดตัวแรก! ‘

เมื่อเห็นตัวอื่นโผล่ออกมา ผมให้มันชิมกริชของผมและเปลี่ยนมันให้เป็นประสบการณ์

‘โอ้ พวกมันทำได้?’

ไม่คาดคิดว่าพวกมันสามตัวจะเข้ามาในเวลาเดียวกัน สองตัวกำลังวิ่งไปตามพื้นในขณะที่ตัวที่สามกระโดดขึ้นไปด้านบนของพวกมัน

ชิค! ชิค! ชิค!

โชคดีที่แผนของผมประสบความสำเร็จและมดที่ผมฆ่าก่อนหน้า ก็ลุกขึ้นมาเป็นสมุนของผม

[เนโครแมนซี่ ระดับ 1 ➢ 2]

ผมจะใช้ศักยภาพของลิซ ให้เต็มที่ ผมยังสามารถใช้ดูดพลังชีวิตของผมเพื่อกำจัดมดที่อ่อนแอแล้วฟื้นมันขึ้นมา

ดูเหมือนว่าผมจะพบคำตอบบางอย่างจากการทดลองนี้ ผมต้องอยู่ในแนวหน้าเพื่อที่จะใช้ดูดพลังชีวิตของผมอย่างต่อเนื่อง ถึงกระนั้นมดยักษ์ที่ฟื้นขึ้นมาจะมีเพียง⅓ของความแข็งแกร่งก่อนหน้านี้ ดังนั้นผมจึงมีหนทางอีกยาวไกลเพื่อที่จะได้รับระดับที่สูงกว่า

“ไฟบอล!”

เมื่อมดตัวใหม่เข้ามาผมก็จัดการพวกมัน แต่สิ่งสำคัญคือต้องยับยั้งตัวเองและไม่ฆ่าพวกมันด้วยไฟบอล เพราะผมตระหนักดีว่าศพที่ถูกเผาเป็นเถ้าถ่านจะไม่สามารถปลุกขึ้นมาได้อีก ผมต้องตรวจสภาพของพวกเขาอยู่ตลอดเวลาและเมื่อมีตัวไหนเลือดเหลือน้อย ผมก็จะแทงด้วยกริชของผมหรือเตะมันออกไปสร้างระยะห่างและให้เวลาดูดพลังชีวิตของผมเพื่อทำให้มันตายหรือให้ลูกน้องคนหนึ่งของผมสังหาร

ความไม่สะดวกเพียงอย่างเดียวคือผมจะไม่ได้รับประสบการณ์สำหรับตัวที่ลูกน้องของผมฆ่า ถึงกระนั้นผมก็ค่อยๆสร้างกองทัพเล็ก ๆ ผ่าน ไฟบอล มีดสั้นและการเตะที่เชี่ยวชาญ

[เนโครแมนซี่ ระดับ 2 ➢ 3]

[ได้รับ ｟ฉายา: ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ5]

ลูกน้องตัวแรกที่ผมฟื้นขึ้นมาก็สลายไปในกองเถ้าสีเทา ดูเหมือนว่าระยะเวลาของพวกเขาจะประมาณ 10 นาที อย่างไรก็ตามข้อจำกัด นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่เนื่องจากมีร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ และการฟื้นฟูมานาของผมก็สามารถทำได้

ชิค! ชิค!

กองทัพแห่งความตายของผมเพิ่มขึ้นเป็น 30 ตัวและจำนวนมดที่ผมต้องเผชิญเป็นการส่วนตัวก็ลดน้อยลง ถึงกระนั้นผมก็ยังสามารถสะสมประสบการณ์ต่อไปได้ด้วยการแทงด้วยกริชและดูดพลังชีวิต แม้ว่ามันจะเป็นงานที่ซ้ำซาก แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อเพราะมีตัวแปรมากมายที่ต้องคำนึงถึง แม้ว่าผมจะพยายามรักษาแบบแผนไว้ก็ตาม จำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นเป็นฝูงเกือบ 10,000 ตัว แต่โชคดีที่อุโมงค์นี้สามารถรองรับได้ประมาณ 30-40 ตัวเท่านั้นและมีเพียงสามตัวเท่านั้นที่สามารถผ่านทางแคบ ๆ นี้ได้

[เนโครแมนซี่ ระดับ 3 ➢ 4]

จำนวนทหารที่ผมสามารถเรียกได้เพิ่มขึ้น เมื่อระดับเนโครแมนซี่ของผมเพิ่มขึ้น ตอนนี้ผมมีมดที่ฟื้นขึ้นมาแล้ว 40 ตัว ซึ่งก่อตัวเป็นแนวหน้าในขณะที่ผมซุ่มโจมตีพวกที่สภาพไม่ดีซ้ำ ๆ ผมควบคุมสถานการณ์ในขณะที่จับตาดูเลือดของพวกมันอยู่เสมอ หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงของทางตันนี้จู่ๆผมก็รู้สึกว่าถูกคุกคาม

พทุย! พทุย!

โชคดีที่ผมขยับตัวในวินาทีสุดท้าย เนื่องจากจุดที่ผมยืนอยู่ละลายจากกระสุนกรด มันเป็นน้ำลายที่พ่นออกมาจากมดบิน แม้ว่าทางเดินจะแคบ แต่ก็มีความสูงเกือบ 3 เมตรทำให้แมลงในอากาศสามารถโจมตีได้

พทุย! พทุย!

กองทัพเล็ก ๆ ของผมถูกโจมตีอย่างหนักจากกรด ซึ่งเกือบจะทำลายแนวหน้าของผมในทันที

ชิคชิค

“อินโฟโน่!”

ผมร่ายเวทที่ผมเตรียมไว้

อินโฟโน่ มีพลังการเผาไหม้ที่ยอดเยี่ยมและการเผาไหม้ที่อุณหภูมิสูงทำให้เกิดสูญญากาศขนาดเล็กขึ้น ผมเล็งไปที่ตัวที่บินอยู่ด้านหลังซึ่งทำให้ตัวที่อยู่ใกล้ ๆ ล้มลงกับพื้น

‘ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถรักษามันไว้ได้และต้องก้าวไปสู่ขั้นตอนต่อไปผมวางแผนที่จะจัดการประมาณ 1,000 ตัวที่นี่ แย่มากที่มันล้มเหลว’

แผนเดิมของผมคือกำจัดพวกมันประมาณครึ่งหนึ่งที่นี่ แต่ผมไม่เคยคาดหวังว่าพวกมันจะมีเกือบ 10,000 ดังนั้นการคำนวณของผมจึงผิดพลาด นั่นหมายความว่าผมควรพยายามฆ่าอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง ในขั้นตอนต่อไป

ผมถอยออกมาจากทางเดินและเข้าไปในสุสาน ตาของผมมองไปที่มดที่เข้ามาเสมอ

“ไฟบอล!”

ชิคชิค

ผมปลุกชีพตัวที่ถูกแทงด้วยกริชของผมหรือถูกฆ่าตายด้วยดูดพลังชีวิตถ อยู่เสมอและปล่อยให้ลูกน้องของผมต่อสู้ในแนวหน้า ผมก็ปลอดภัยจากน้ำลายกรดของพวกมัน

ชิค! ชิค!

ทันใดนั้นผนังและเพดานก็ถล่มลงมารอบตัวผม ผมเห็นหัวมดและขากรรไกรล่างยื่นออกมา

‘พวกมันขุดทะลุกำแพงหรือ?’

แม้ว่าขากรรไกรของพวกเขาจะดูแข็งแรง แต่นี่เป็นหินแข็งที่เรากำลังพูดถึง แต่ผมก็ถูกจับได้โดยสมบูรณ์ กลุ่มลูกน้องของผมถูกผลักกลับทีละเล็กทีละน้อยและในไม่ข้า เราก็ไม่ความปลอดภัย เราเข้าไปในพื้นที่ที่กว้างขึ้นของสุสาน

ผมไม่สามารถใช้กลยุทธ์เดียวกันนี้ในพื้นที่ที่ใหญ่กว่าได้ เพราะผมจะถูกโจมตีได้ง่าย ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะจัดการให้มากที่สุดก่อนที่จะก้าวต่อไป ด้วยการร่ายคาถาของผม ผมโยนทุกอย่างที่มีไปที่กำแพงสร้างความโกลาหลด้วยไฟบอลและอินโฟโน่นับไม่ถ้วนของผม แผนของผมคือถ้ำในทางเดินเพื่อซื้อเวลา แม้ว่ามันจะหมายถึงการไม่ได้รับค่าประสบการณ์จากการฆ่ามดก็ตาม

ชิค! ชิค! ชิค!

ทางเดินแคบ ๆ เต็มไปด้วยมดและกองหิน แต่ผมเห็นพวกมันใช้ขากรรไกรล่างที่แข็งแรงขุดหรือกรดเพื่อละลายทางผ่าน ผมยิงไฟบอลและอินโฟโน่ออกมาอีก

‘บ้าชิบ ผมทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ มานาของผมกำลังจะหมด!’

การใช้อินโฟโน่ต้องใช้มานาจำนวนมาก ผมสามารถใช้มันได้สูงสุด 3 ครั้งก่อนที่จะต้องรอให้มันฟื้นขึ้น ในขณะเดียวกันมดกำลังขุดผ่านและขยายทางเดิน

[ได้รับ ｟ฉายา: ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ7]

‘ถึงเวลาก้าวต่อไปผมฆ่าไปกี่ตัวแล้ว? 2000? 3000? ผมยังไม่ได้ฆ่าถึง⅓ แต่หมดวิธีแล้ว ‘

ผมสูญเสียการนับหลังจาก 2000 มันยากเกินไปที่จะนับจำนวนการฆ่าของผม เมื่อมดบินตายของเหลวที่เป็นกรดในกระเพาะอาหารของพวกมันจะไหลซึมออกมาและละลายพื้นและผนังทำให้อุโมงค์ขยายใหญ่ขึ้น เมื่อเราเผชิญหน้ากันครั้งแรก ผมสามารถยึดพื้นที่ของผมไว้พร้อมกับลูกน้องของผมได้ แต่ตอนนี้ถ้ำนั้นกว้างเกินไปและเราจะสูญเสียพื้นที่ที่บังคับให้ผมต้องถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

‘บ้าเอ้ย ถึงเวลาละทิ้งตำแหน่งนี้’

หลุมที่ผมตกลงไปในตอนแรกจะกว้างเกินไปและผมก็ถูกมดนับพันเข้ามาโจมตี

ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะมุ่งหน้าผ่านถ้ำมังกรและเข้าไปในสุสาน

‘ให้ตายเถอะนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของผม!’

ครีกกกกก!

ลูกมังกรร้องไห้อีกครั้งและมันเริ่มกวนประสาทผมจริงๆ ผมโยนเนื้อมดให้มันอีกเพื่อให้มันเงียบ ก่อนจะเดินต่อไปยังทางเลือกสุดท้ายของผม

ทุดทุดทุด

ผมมาถึงห้องโถงถ้ำขนาดใหญ่ ซึ่งเต็มไปด้วยรูปปั้นหิน ใช่แผนของผมคือใช้การ์กอยล์ เพราะก่อนหน้านี้ผมฆ่าการ์กอยล์ไปสองตัวพวกมันจำผมได้ทันทีว่าเป็นศัตรูและตื่นจากนิทรา มดยังตามผมมาทางรูและตลอดทางจนถึงถ้ำปัจจุบัน สิ่งที่เหลืออยู่คือการหลอกให้พวกมันต่อสู้กัน

“สโลว์! สโลว์! สโลว์!….”

ผมร่ายสโลว์ๆใส่ 14 การ์กอยล์ หลังจากทำร้ายพวกมันได้สำเร็จ ผมก็เริ่มวิ่งกลับไปที่ฝูงมดด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่น

ชิคชิค

เท่าที่ตาสามารถมองเห็นมีมดวิ่งมาหาผมพร้อมกับตัวที่บินได้เป็นครั้งคราวเช่นกัน ตอนนี้เราห่างกันเพียง 10 เมตรและใกล้จะปะทะกัน

พทุย! พทุย!

น้ำลายกรดไหลลงมารอบตัวผม มดอยู่ข้างหน้าและการ์กอยล์ข้างหลัง ผมถูกล้อมอย่างสมบูรณ์

‘นี่คือช่วงเวลาแห่งความจริง!’

ผมรีบดึงหนังมังกรออกมาและใช้มันห่อหัวไหล่และโล่

‘ไฟบอล! ไฟบอล!”

ผมส่งไฟไปยังทั้งมดและกองหน้าการ์กอย ตอนนี้มดอยู่ห่างออกไปเพียง 2-3 เมตรและผมได้ยินเสียงของขากรรไกรล่าง

ทุดทุดทุด

ในทำนองเดียวกันเสียงก้าวที่หนักหน่วงของการ์กอยล์ก็ดังอยู่ข้างหลังผมเพียงไม่กี่เมตร

‘ตอนนี้!’

“อินโฟโน่!”

ผมกลิ้งตัวไปด้านข้างและติดกำแพง ขณะที่ผมยิงอินโฟโน่ไปที่ตรงกลางทั้งสองฝ่าย

วู้ดดดด!

สูญญากาศชั่วขณะที่มันสร้างขึ้นดึงมดสองสามตัวเข้ามาและในทำนองเดียวกันก็เคลื่อนการ์กอยล์ แม้ว่าจะมีน้ำหนักมากกว่ามากก็ตาม ผลสูญญากาศทำให้ทั้งสองฝ่ายวิ่งเข้าหากันและเปลี่ยนลำดับความสำคัญ ผมใช้ช่วงเวลาสั้น ๆ นี้เพื่อแอบผ่านไปด้านหลังการ์กอยล์ ซึ่งยังคงอยู่ในสภาพที่ชะลอตัว

ฉับ

เมื่อผมเกือบจะหลุดเข้าไปในฝูงการ์กอยล์ทั้งหมด ผมก็เห็นดาบยักษ์ที่แกว่งมาหาผม ผมทิ้งตัวลงโดยสัญชาตญาณและทำการม้วนตัวหลายครั้งเพื่อหลบมัน

ครีกกก

มังกรน้อยบนหลังของผมถูกเหวี่ยงออกไปกระแทกพื้นและพยายามที่จะลุกขึ้นยืน แย่จังผมรีบตรวจสอบสถานะของมัน

‘ขอบคุณ พระเจ้า.’

มันไม่เลวร้ายเกินไปและเลือดของมันก็ลดลงเพียงเล็กน้อย อาจมีความต้านทานทางกายภาพที่ดีและการกลิ้งช่วยลดผลกระทบ

ฉับ!

ชิคชิค!

ผมได้เห็นการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ต่อหน้าผมมดหลายสิบตัวจะรวมตัวกันต่อหนึ่งการ์กอยล์ แต่ถึงแม้จะมีน้ำลายที่เป็นกรด แต่การ์กอยล์ก็ยังคงแข็งแกร่ง การแกว่งของดาบหินขนาดใหญ่ของพวกมันหนึ่งครั้งจะบดขยี้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า

“ไฟบอล! ไฟบอล!”

ผมเล็งไปที่มดบินเพราะมันอันตรายที่สุดและอาจเป็นประโยชน์กับผม มันยากที่จะเห็นเลือด ทั้งหมดของพวกมัน แต่ผมก็ฆ่าไปมากมายจนในที่สุดผมก็สามารถรวมเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ได้

พทุย! พทุย! พทุย!

ผมปลุกฝูงบินของมดบินขึ้นมาและมีการผสมผสานที่ยอดเยี่ยมของการ์กอยล์ แนวหน้าที่แข็งแกร่งในฐานะตัวป้องกันที่สมบูรณ์แบบและกรดระยะไกลที่สนับสนุนจากด้านหลัง ผมแค่ทำการต่อสู้จากด้านหลัง แต่ผมเห็นตัวเลขของพวกเขานั้นมากเกินไป

ความตายด้วยบาดแผลนับพัน มดได้พุ่งใส่การ์กอยล์ที่มีรอยกัดรอยขีดข่วนและน้ำลายกรดจำนวนนับไม่ถ้วนกัดเซาะเนื้อหินของพวกมันอย่างช้าๆจนพวกมันล้มลงทีละตัว

‘ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เพียงพอ ผมฆ่าไปแค่ครึ่งเดียว!’

ผมรู้สึกประหม่าเพราะมีการ์กอยล์เหลือเพียง 8 ตัว ซึ่งผมคิดว่าจะทำให้ผมอยู่ได้อีก 10 นาทีเท่านั้น ผมไม่มีที่จะไปกับประตูเหล็กที่ถูกล็อคไว้ด้านหลังของผมและมดที่โกรธแค้นนับพันต่อหน้าผม

[ได้รับ ｟ฉายา: ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ8]

[เลเวลเพิ่มขึ้น 8 ➢ 9]

[คุณสามารถเรียนรู้เวทมนตร์ใหม่ได้แล้ว]

‘โอ้หวาน! มันคือเวทย์อะไร?

★

ชื่อ: ชอมปี้

เพศ: N / A

สถานะ: ปกติ

ประเภท: ลิซ / ผีดิบ

คลาส: พ่อมด

อันดับ: H +

ระดับ: 9/60

เลือด: 147/147

มานา: 241/388

โจมตี: 24

พลังป้องกัน: 312 (+2)

ความคล่องตัว: 21

ความฉลาด: 74

โชค: 7

ความสามารถพิเศษ: 4

✧ทักษะเฉพาะ

[คืนชีพ ระดับ 1] [มองกลางคืน ระดับ1] [ต้านทานการตก ระดับ1] [การร่ายเวทย์ เต็ม] [ไฟช็อค เต็ม] [สโลว์ เต็ม] [ไฟบอล ระดับ9] [ต้านทานกรด ระดับ2] [การแยกแยะ ระดับ1] [ภูมิปัญญาของปราชญ์ ระดับ1] [การเคลือบอาวุธ ระดับ4][การเคลือบเกราะ ระดับ3] [ต้านทานแสง ระดับ1] [ป้องกันกายภาพ ระดับ2] [อินโฟโน่ ระดับ5] [ม่านน้ำ ระดับ1] [เนโครแมนซี่ ระดับ5] [ดูดพลังชีวิต ระดับ1] [ฟื้นฟูมานา ระดับ1]

✧ฉายา
[นักดักหนู] [ตีหัวเข้าบ้าน] [ผู้กอบกู้ ระดับ2] [อำมหิต ระดับ2] [นักล่ามังกร ระดับ1] [ผู้กำจัดแมลง ระดับ8]

✧เลือกทักษะ

[ระเบิดซาก ระดับ1] [สโลว์ระดับกลาง ระดับ1] [พิษ ระดับ1]

★

‘เยี่ยม!’

ผมยินดีอยู่ข้างในดูเหมือนว่าในที่สุด เทพีแห่งโชค ก็ยิ้มให้ผม