Lv1 บทที่ 49
“โว้ว! นายท่าน…โปรดควบคุมความโกรธของท่าน!”
อัลเปี้ยนเป็นคนแรกที่กลับมาที่พระราชวัง แต่เมื่อได้พบกับการจ้องมองของผม เธอก็รู้สึกกลัวและเป็นอัมพาตทันที
“ กลับไปอย่าให้ใครเข้าใกล้ข้า”
วาเลนอร์ยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บทางจิตและยังคงนอนหลับอย่างสงบ ผู้ใต้บังคับบัญชาของผมไม่มีใครสามารถต้านทานออร่าแห่งความกลัวของผมได้รวมถึง กวิน, เอียน และ มอลเล่ หากมีใครเข้ามาใกล้ผม พวกเขาจะรู้สึกได้ทันทีว่ามีความ ตายปรากฏขึ้นและมีแนวโน้มที่จะเป็นลมไม่นานหลังจากนั้น
อันเป็นผลมาจากชัยชนะของผมที่มีต่อพวกเอลฟ์ ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับตัวเองในหอสังเกตการณ์อย่างโดดเดี่ยว
‘ให้ตายเถอะ เมื่อผมต้องการ จีนอส มากที่สุด!’
“เจ้าเรียกหาข้าหรือเปล่า?”
จีนอส ตอบผมทางโทรจิต
“ท่านยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
“ไม่แน่ ข้าทําอะไรไม่ได้นอกจากกล่าวกับเจ้า”
“ท่านเคยใช้โทรจิตกับสิ่งมีชีวิตอื่นมาก่อนหรือ”
ใช่ อย่างที่เคยเป็นมา แต่ตอนนี้ข้าตายไปแล้วทั่วโลกข้าสามารถสนทนากับเจ้าได้เพราะสัญญาที่เราทําในถ้ำ ซึ่งข้าจะอยู่ที่นั่นเพื่อตอบคําถามของเจ้าเสมอ เจ้าสามารถกล่าวได้ว่า ข้าเป็นเพียงเงาของตัวเองในอดีตที่ถูกยึดไว้ด้วยกันด้วยพลังแห่งคําสาบานนั้น”
‘น่าสงสัยแค่ไหน ท่านก็สามารถสนทนาโทรจิตกับคนอื่นได้เช่นกัน?’
“อย่ากังวลมากเกินไป ไม่ใช่สิ่งที่ทําให้เจ้าต้องกังวล ตอนนี้บอกข้าว่าเจ้ามีคําถามอะไรแล้วข้าจะตอบ ท่านรักษาคําสาบานไว้ไม่สิ้นสุด ดังนั้นข้าต้องให้เกียรติสัญญาของเรา”
‘เอาล่ะฟังแผนของข้า จีนอส ข้าต้องการคําแนะนํา’
ผมให้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับความตั้งใจของผมกับเขา
“อืมดูเหมือนเป้าหมายการแก้แค้นระยะยาวที่สมเหตุสมผล แม้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับความทุกข์ของคนจํานวนมาก แต่ก็อาจเป็นความชั่วร้ายที่จําเป็นในการทําให้โลกตกใจและทําให้มันกลับมาถูกทาง ข้าพร้อมที่จะช่วยเหลือตามที่เจ้าเห็นสมควร”
การได้ยินคําตอบของเขาทําให้ผมเชื่อมั่นถึงความเป็นไปได้ของแผนของผมปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผมไม่สามารถอธิบายได้สามารถแก้ไขได้ด้วยความรู้ของจีนอส
“นอกจากนี้ข้าจะควบคุม ออร่าแห่งความกลัว หรือ จ้องอัมพาต ได้อย่างไร?”
“น่าเสียดายที่ข้าไม่มี พรศักดิ์สิทธิ์ เหลืออยู่ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถ จํากัด มันได้”
“พรศักดิ์สิทธิ์….ถ้าข้าเลเวลขึ้น ข้าสามารถคาดหวังว่าจะสามารถควบคุมทักษะของข้าได้ดีขึ้นหรือไม่?
“บางที…. แต่ตอนนี้เจ้าอยู่ในอันดับที่ค่อนข้างสูง เจ้าจะพบว่าการอัพเลเวลนั้นยากขึ้นมาก นั่นคือนอกจากเจ้าจะไปที่ดินแดนความโกลาหล
“ดินแดนความโกลาหล? มันคือที่เดียวกับที่ชาวแอสโมเดี้ยนพยายามจะกลับไป? จะง่ายกว่าไหมที่ข้าจะได้เลเวลที่นั่น? “
แม้ว่าสิ่งมีชีวิตธรรมดาจะอยู่รอดได้ยาก แต่หากพวกมันสามารถเจริญเติบโตได้อย่างใด พวกมันก็จะแข็งแกร่งกว่าสัตว์ประหลาดในโลกนี้มาก มีตํานานเล่าว่าบ้านเกิดของเอลฟ์ เอลเวนไฮม์ยังสามารถพบได้ที่นั่น โดยทําตามรากของโลก แต่พวกเขายังไม่ประสบความสําเร็จ
“ใช่อย่างน้อยข้าก็รู้ว่ารากของโลกอยู่ที่ไหน”
“ใช่แล้วด้วยเบาะแสแรกที่เจ้ามี โอกาสไปถึงดินแดนเหล่านั้น… ”
แม้ว่ามันอาจจะไม่สะดวกในการดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาของผม ในตอนนี้เนื่องจากผมไม่สามารถพบพวกเขาได้โดยตรง แต่พวกเขาก็จะเป็นเครื่องมือที่จําเป็นในแผนการแก้แค้นครั้งยิ่งใหญ่ของผม
“อัลเบี้ยน!”
“นายท่าน?”
ผมสั่งให้ อัลเบี้ยน เรียกช่างฝีมือคนแคระที่เก่งที่สุด
“ สร้างอัญมณี!”
ผมสามารถสร้างอัญมณีจากอากาศบาง ๆ ได้อย่างน่าอัศจรรย์ แม้ว่าระดับทักษะจะยังต่ําอยู่ แต่ถ้าผมสามารถปรับปรุงได้ ผมสามารถสร้างอัญมณีระดับสูงขึ้นได้ในภายหลัง
ในโลกนี้อัญมณีเวทมนตร์ค่อนข้างหายากและมีราคาแพง สําหรับผู้ที่ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ พวกเขาสามารถใช้แทนและใช้ ประโยชน์ได้หลายอย่าง เช่น การให้ความร้อนในช่วงฤดูหนาวและ แหล่งพลังงานในการต้มน้ํา ผมเป็นคนผิดปกติ โครงกระดูกบ้าๆ ผมต้องการ 10 – 20,000 มานา เพื่อสร้างอัญมณี พ่อมดปกติจะต้องพัก 10 วันหลังจากสร้าง พ่อมดและมันก็ไม่คุ้มกับปัญหาของพวกเขา ในกรณีของผม มานา ปัจจุบันของผม มากกว่า 120000 และการฟื้นฟูมานาของผมคือระดับ 8 ซึ่งหมาย ความว่าผมสามารถกู้คืน 20000 มานา ได้ใน 3 ชั่วโมง นั่นหมายความว่าผมสามารถใช้คาถาได้หลายครั้งต่อวันในขณะที่ยังคงรักษาระดับมานาสูงสุด
“ สร้างอัญมณี!”
[การสร้างอัญมณีเวทมนตร์ระดับ 3 > 4]
เมื่อระดับทักษะเพิ่มขึ้นจํานวนของอัญมณีที่สร้างขึ้นในแต่ละครั้งจะเพิ่มขึ้นเป็น 10 ~15 ตามธรรมชาติอันดับของอัญมณีก็เพิ่ม ขึ้นจาก F เป็น E เช่นกัน
“นายท่าน ข้านำคนแคระมาให้ตามที่สั่ง”
“ดี”
จุ จุ
ผมโยนอัญมณีวิเศษของผมไปที่ อัลเบี้ยน จากหอสังเกตการณ์
“นี่คืออะไร?”
“ส่งมอบให้คนแคระเพื่อที่พวกเขาจะได้สร้างอุปกรณ์พิเศษบางอย่าง”
ในไม่ช้าผมก็ได้ยินความสับสนวุ่นวายที่เกิดขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นที่นั่น? มีปัญหาอะไรไหม? “
“ไม่เลยพวกเขาประหลาดใจมาก ที่ได้เห็นอัญมณีเวทมนตร์ที่ไม่เหมือนใครมากมาย ปกติมันยากที่จะเห็นแค่ชิ้นเดียว
ช่างฝีมือที่พบกระเป๋าที่เต็มไปด้วยอัญมณี ถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ
“บอกอินอร์ว่ามันเป็นคําสั่งของข้าและเขาต้องขายอุปกรณ์ที่เขาผลิตให้กับมนุษย์ในราคาที่สูง พยายามสะสมทองให้ได้มากที่สุด นอกจากนี้ยังแจ้งให้เขาทราบถึงการมุ่งเน้น ไปที่การพัฒนาและการค้นพบเหมืองใหม่เหล่านี้”
“ข้าจะทําตามนั้น”
ผมดําเนินการต่อเพื่อให้ อัลเบี้ยนหาที่ตั้งของเหมืองแร่เหล็ก ทองแดง เงิน ทองคําและทองคําขาวภายในภูเขาเวนเทอรอส ที่ผมสามารถค้นพบได้เนื่องจากมุมมองความเป็นเจ้าของของผม
“จากนี้ไปเก็บอัญมณีจากข้าทุกๆสามวัน นอกจากนี้เจ้ายังสามารถรับเป็นเงินได้หากทองคําหายากเกินไปและใช้เงินครึ่งหนึ่งที่ได้มาจากการร่วมทุนนี้เพื่อซื้อเมล็ดพืชและเริ่มปลูกทันที
“ทราบแล้ว”
ผมยังคงทุ่มเทให้กับการผลิตอัญมณีเวทมนตร์โดยเฉพาะ ในวันต่อมา วาเลนอร์ก็ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลและเข้าร่วมกับผม บนหอคอยในร่างมนุษย์ผู้หญิงที่ผมชื่นชอบ
“ โจร่า ทําไมเจ้าไม่ปลูกข้า ตั้งแต่นั้นมาเกิดอะไรขึ้น? โอ้ ไม่ เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายส่วนล่างของสามีข้า! เจ้าสบายดีไหม?”
โชคดีที่วาเลนอร์ไม่ได้รับผลกระทบจากออร่าหรือการจ้องมองของผม อย่างน้อยผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้
“ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดี วาเลนอร์ ทุกอย่างได้รับการดูแลแล้ว”
“ว้าว!”
วาเลนอร์กอดผมแน่น แต่ผมก็ทําไม่ได้เหมือนเดิม ถ้าฝ่ามือของผมสัมผัสเธอ ทักษะของผมที่ดูดซับพลังชีวิตอย่างรุนแรงจะถูกเปิดใช้งาน ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่าอันตรายแม้แต่กับเธอ
“ มันเป็นเพราะข้าไร้ความสามารถทําให้ท่านได้รับบาดเจ็บนี่ ไม่ถูกต้อง! ข้าจะสาปแช่งพวกนั้นจนกว่าจะหมดเวลาและให้แน่ใจว่าพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากการก่ออาชญากรรมของพวกเขาหนึ่งพันเท่า”
“ ไม่เป็นไร..ตอนนี้ทุกอย่างดีแล้ว ”
ผมลูบไล้เธอด้วยหลังมือที่เป็นกระดูกเห็นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ําตา
ผมยังต้องปิดกั้นมือของวาเลนอร์ที่กําลังเอื้อมมาหาผมเอง
“ เกิดอะไรขึ้นทําไม ท่านไม่อยากจับมือ”
“ มันอันตรายเกินไปสําหรับเจ้า เจ้าอาจตาย”
“ โอ้ เกิดอะไรขึ้น? ข้าสังเกตด้วยว่าร่างกายของเจ้าเป็นสีแด งทองมากกว่าสีทองก่อนหน้านี้
ผมพยักหน้ากลับไปให้เธอ
“ ตอนนี้ข้าเป็น เดมิ-ลิซ”
“ เดมิ-ลิซ นั่นคืออะไร? “
“ มังกรบอกว่ามันเป็นลางสังหรณ์แห่งความตายและการทําลายล้าง”
“ การทําลายล้าง ถ้านั่นเป็นความปรารถนาของคู่ของข้า ข้าจะสนับสนุนท่านอย่างเต็มที่!”
ผมส่ายหัว
“ ข้าจะไม่ทําสิ่งที่ลําบากแบบนั้น ข้าแค่เกลียด เมื่อคนอื่นโลภสมบัติของข้าเอง”
“ แค่ทําตามหัวใจของท่าน และทําตามที่ท่านต้องการ ข้าจะยืน อยู่ข้างหลังท่าน หากท่านต้องการเผาโลกนี้ให้สิ้นซากและเต็มไปด้วยความตายข้าจะไปร่วมกับท่าน”
ดวงตาของวาเลนอร์ลุกโชนด้วยความหลงใหล
“ ตกลง แต่ข้าไม่อยากทําสิ่งที่น่ารําคาญแบบนั้น”
“ ท่านต้องการปกป้องสิ่งที่เป็นของท่าน? ข้าสามารถเข้าใจ ข้าเป็นภรรยาของ โจร่า และสาบานว่าจะเป็นเกราะป้องกันของท่านตลอดไป”
วาเลนอร์เอนหัวของเธอเข้ากับหน้าอกของผมและพึมพํากับตัวเองอย่างเงียบ ๆ
* แต่เจ้าจะเจ็บปวดเพราะข้าไม่ได้อีกแล้ว มันไม่ยุติธรรม…”
ผมลูบหัวเธอเบาๆ ขณะที่เธอหลับไปในอ้อมกอดของผม
“อย่างน้อยผมก็มีวาเลนอร์อยู่เคียงข้างผมเสมอ”
“ภรรยาของเจ้ามีความตั้งใจจริง มังกรส่วนใหญ่ไม่สามารถทนต่อ ออร่าแห่งความกลัว หรือการจ้องมองของเจ้าได้ นั่นหมายความว่านางเชื่อใจเจ้าโดยไม่มีเงื่อนไข หากนางมีข้อสงสัยหรือความคิดที่สอง นางก็คงต้องทนทุกข์ทรมานแทน ข้าเป็นแม่สื่อที่ดี จริงๆ….”
“จริงๆแล้ว จีนอส ท่านจะโกหกเรื่องนี้ได้นานแค่ไหน?
“ทุกอย่างจบลงด้วยดีใช่มั้ย?”
“ทําไม ท่านไม่ทําซ้ํากับครึ่งล่างของข้าล่ะ”
“เจ้ายังโกรธเรื่องนั้นอยู่ไหม?”
“พอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าข้าลงเอยกับวาเลนอร์ ข้าคงจะฝังท่านไว้ในดินแดนที่ไม่มีใครอยู่แล้วอย่างน้อย 10 ปี”
หลังจากเงียบลง ผมหันไปมองไปยังเทือกเขาทางทิศตะวันออก ซึ่งตอนนี้เป็นที่ตั้งของมังกร
“ดูเหมือนว่าพวกเขาวางแผนที่จะอยู่ที่นี่และคอยดูข้าดูเหมือนว่าข้าจะต้องไปที่นั่นและแสดงให้พวกเขาเห็นว่าใครเป็นเจ้านาย ?”
นอร์เดรียน่า และมังกรตัวอื่น ๆ ของเธอยังคงเป็นศัตรูกับผม ดังนั้นผมจึงไม่สามารถปล่อยให้ภัยคุกคามดังกล่าวอยู่ใกล้กับ หลุม ผมได้
“จีนอส ครั้งสุดท้ายที่ท่านกล่าวถึงว่าเป็นไปได้ที่จะสยบมังกรผ่านคําปฏิญาณ”
“ใช่มังกรเป็นสัตว์ที่ทรงพลัง แต่ความแข็งแกร่งของคําสาบานนั้น มีผลเหนือทุกสิ่ง เจ้าวางแผนที่จะบังคับให้พวกเขารับใช้เจ้าหรือไม่?
“ข้าไม่สามารถปล่อยให้ความเสี่ยงดังกล่าวอยู่หน้าประตูสู่อาณาจักรใหม่ของข้าได้”
“อืม …. แต่มันจะดีกว่า ถ้าเจ้าท้าให้พวกเขาประลองกัน หากเจ้าพยายามบังคับให้พวกเขาสาบานผลลัพธ์อาจจะไม่ดีที่สุด แต่ถ้าเจ้าทําได้ดีที่สุดในการประลองก็ควรให้เจ้าควบคุมพวกเขาได้
“การประลอง?”
“ถูกต้องเสนอการประลองด้วยเงื่อนไขบางประการ อย่า ไรก็ตามอย่าฆ่ามังกรใด ๆ ไม่เช่นนั้นเทพชั้นสูงอาจเข้ามาแทรกแซงได้”
“เทพชั้นสูงเหล่านี้คือใครและทําไมพวกเขาถึงเอาจมูกมายุ่งกับเรื่องของข้าอยู่เสมอ?”
“พวกเขาค่อนข้างหยิ่งผยองและน่ารังเกียจ จริงๆแล้วเลเวลของ เจ้าในตอนนี้เพียงพอที่จะต่อสู้กับหนึ่งในนั้น แต่ทันทีที่มีสอง เจ้าก็จะไม่มีโอกาส ดังนั้นในช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่เจ้าจะไม่พบกับพวกเขา”
แม้ว่าในตอนแรกผมวางแผนที่จะบังคับให้มังกรเชื่อฟัง แต่ผมก็ตัดสินใจที่จะทําตามวิธีของ จีนอส แทน
ผมยังคงผลิตอัญมณีต่อไปโดยไม่ได้นอน ผมกลายเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ผลิตเครื่องประดับหัวกะโหลก เนื่องจากอัญมณีของผมล้นต ลาดทําให้ราคาของอัญมณีมีค่าลดลงอย่างมาก
“อัลเบี้ยน พาทุกคนที่มีประสบการณ์ทําฟาร์มมาพบกับข้าใน วันพรุ่งนี้”
” ทราบแล้ว นายท่าน ”
อัลเบี้ยน ต้องมีบทบาทสําคัญในขั้นตอนแรกของแผนระยะยาวของผมผมกําลังวางแผนที่จะสร้างมหานครขนาดใหญ่โดยมีพระราชวังเป็นศูนย์กลางจากข้อมูลของ จีนอส แม้ว่า แอสโมเดี้ยน ส่วนใหญ่จะเป็นนักล่า แต่บางคนก็น่าจะเชี่ยวชาญด้านการเกษตร แม้ว่าเราจะพึ่งตัวเองในขณะนี้ แต่เป้าหมายคือการสร้างเมืองที่มีชีวิตชีวา ซึ่งสามารถรองรับความต้องการของตนเองได้
“ ข้าหลับมากเกินไปอีกแล้วเหรอ? ข้าขอโทษ”
“ ไม่เป็นไร วาเลนอร์เจ้าตื่นมาตรงเวลา มากับข้าเราจะไปที่นั่น
ผมชี้นิ้วไปยังภูเขาทางทิศตะวันออก ซึ่งเป็นที่ตั้งของมังกร
“ ดี เราจะแก้แค้นหรือ”
ผมส่ายหัว
“ ข้าจะเอาชนะพวกเขา โดยทําให้พวกเขายอมแพ้”
“ เปลี่ยนร่าง!”
ผมปืนขึ้นไปด้านหลังศีรษะของวาเลนอร์ แม้ว่าตอนนี้ผมสามารถบินได้ด้วยตัวเอง แต่การขี่มังกรก็เป็นสุภาพบุรุษมากกว่า
พนัง! สวูดดดด!
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เราก็มาถึงหน้านอร์เดรียน่าและลูก ๆ
“ ทําไมเจ้าถึงมาที่นี่ เจ้าอยากจะสู้หรือ ราชาอันเดธ”
นอร์เดรียน่า พูดกับผมด้วยน้ําเสียงที่เฟื่องฟูของเธอ แต่มีความเป็นศัตรูน้อยกว่าครั้งที่แล้วมาก ระยะทางของเราห่างกันประมาณ 500 เมตรแม้ว่าเธอจะพูดกับผมได้ แต่เสียงของผมก็ไม่สามารถไปถึงเธอได้ผมจึงใช้โทรจิต
“ผู้อาวุโสมังกร แม้ว่าจะบุกเข้ามาในดินแดนของข้า ข้าก็เลือกที่จะไว้ชีวิตลูก ๆ ของเจ้า อย่างไรก็ตามต่อไป ข้าไม่สามารถอนุญาตให้คนที่เป็นศัตรูกับข้าอยู่ในอาณาเขตของข้าได้”
“ โอ้ เจ้าต้องการต่อสู้อีกครั้งหรือไม่? ดี ข้าไม่ชอบเจ้าด้วย! ข้ารู้สึกขอบคุณเพียงแค่เจ้าปล่อยให้เอลฟ์ที่เหลือรอดไปพร้อมกับชีวิตของพวกเขา นั่นคือเหตุผลที่ข้าจะยอมให้เจ้ามาที่นี่”
ผมส่ายหัว
“ข้ากําลังท้าให้เจ้าประลอง”
“ ประลอง ทําไมเจ้าถึงต้องการแบบนั้น”
“ถ้าข้าแพ้ ข้ายินยอมที่จะถูกผนึกไว้ชั่วนิรันดร์ ถ้าข้าชนะ เจ้าต้องยอมแพ้และปกป้องดินแดนของข้าตลอดไป
“ เจ้าพยายามปฏิบัติต่อเราเหมือนสุนัขเฝ้าบ้านหรือ”
“อย่าลืมว่าถ้าข้าแพ้ ข้าก็จะถูกปิดผนึกตลอดไปเช่นกัน”
นอร์เดรียน่า หันไปหามังกรตัวอื่นของเธอและพวกเขาก็คุยกัน
“ ขี้ขลาด! เจ้าจะกลัวได้ยังไง เมื่อ 5 ต่อ 2”
วาเลนอร์เติมเชื้อเพลิงเข้าไปในกองไฟและพวกเขาก็ร้อนรน ยิ่งขึ้น
“ เรายอมรับ แต่นางไม่ได้มีส่วนร่วมในสิ่งนี้จะเป็นเรา 5 กับเจ้า 1!”
“อะไร! คนขี้ขลาด ต่ำต้อย! ความภาคภูมิใจของเจ้า ในฐานะมังกรอยู่ที่ไหน”
วาเลนอร์ กําลังมองหาข้อเสนอของพวกเขา แต่ผมก็พยักหน้าต่อไป
“ โจร่า เพิกเฉยต่อพวกเขา ท่านไม่จําเป็นต้องยอมรับเงื่อนไขที่ไม่ยุติธรรมเช่นนี้!”
“ ไม่เป็นไรวาเลนอร์ ข้ามั่นใจในชัยชนะ”
ผมบินออกจากด้านหลังศีรษะของ วาเลนอร์ และนั่งลงต่อหน้านอร์เดรียน่า
“ มาที่นี่ มังกรน้อยถึงเวลาที่ข้าจะแสดงความหมายที่แท้จริงของความกลัว!”
