‘มันคือการ์กอยล์’
มันเป็นสิ่งแรกที่นึกถึง เมื่อผมเห็นรูปปั้นหินเคลื่อนไหว การ์กอยล์เป็นรูปปั้นหินในรูปของปีศาจมีปีกที่ได้รับชีวิต โดยทั่วไปจะมีความต้านทานที่ดีต่อความเสียหายทั้งทางกายภาพและเวทมนตร์ มีเพียงอาวุธที่เพิ่มระดับของผมเท่านั้นที่มีโอกาสเจาะเกราะป้องกันได้
ผมมองกริชในมือของผม มันเป็นอาวุธที่เพิ่มพลังด้วยมณีในด้ามจับมันเปล่งรัศมีแห่งความเยือกเย็น
‘ดูเหมือนพวกเขาจะไม่คิดว่าผมเป็นศัตรู ผมควรจะหลบหนีไปยังที่ที่นักผจญภัยเหล่านั้นจากมา’
เมื่อผู้คนเข้ามา ผมได้ยินเสียงของการเปิดประตู ซึ่งสำหรับผมเป็นเสียงของทางออก
“ กิลเลียน การ์กอยล์!”
“อึ! เฮ้…เราจะทำอย่างไรดี”
ครี้กกก! ฮึดด!
ประตูปิดด้านหลังพวกเขาโดยอัตโนมัติ กิลเลียนหันไปยืนยันว่าประตูถูกปิด ก่อนที่จะคิดกับสถานการณ์ในปัจจุบัน
“ เราจะต่อสู้กับพวกมันยังไง?” ——– ไม่มีทางเลือก! สู้!
“ อาวุธของเราไม่ระคายพวกมัน”
“เอียน! แล้วเวทมนตร์ของเจ้าล่ะ?”
“ ตอนนี้ข้าไม่สามารถทำได้ เวลาในการร่ายค่อนข้างนาน เร็ว กิลเลียน! โจร! ซื้อเวลาให้ข้าสักพัก!”
ปัง
อุ๊บ!
กิลเลียนส่งเสียงหงุดหงิด ในขณะที่เขาได้รับการโจมตีอย่างหนักจากการ์กอยล์สองครั้งด้วยดาบใหญ่ โจรได้โจมตีด้วยกริชของเขา แต่ถูกกระแทกกลับ
“โจร!”
พวกเขาเป็นกลุ่มสี่คน มีนักรบและโจรในแนวหน้ากับนักเวทย์และนักบวชที่ด้านหลัง เมื่อโจรถูกส่งกระเดนไป นักบวชต้องให้ความสำคัญกับการรักษาเขา ดังนั้นนักรบจึงถูกคุกคามและถอยกลับไม่ได้ เขาต้องป้องกันจากดาบหนักของการ์กอยล์
เมื่อแนวหน้าลดลงนักเวทย์และนักบวชก็อ่อนแอ การ์กอยล์มุ่งหน้าไปยังนักเวทย์ การตอบโต้ไม่เคยมีในความคิด เพราะพวกเขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลบหนี
“ พระเจ้าโปรดประทานพรแก่ข้า เบส!”
นักบวชทำการรักษาและบัฟฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่ได้มีประโยชน์มากนัก นักรบกำลังพยายามใช้บล็อกเพื่อสกัดการ์กอยล์ที่ตามหลังโจร เพื่อนของเขา แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเพราะมันยังเดินหน้าต่อไปเพื่อจัดการผู้บาดเจ็บ
ตู้มมม!
นักรบฟันการ์กอยล์ แต่ดาบก็กระเด้งออกไปและเขาก็กะเด็นจากการปะทะ ในขณะที่เขาต่อสู้ เมื่ออลุกขึ้นยืนการ์กอยล์ก็เหยียบย่ำเขาด้วยน้ำหนักทั้งหมด
“กิลเลี่ยน! ไม่!”
แครกกก!
ได้ยินเสียงกระดูกแตก เมื่อได้ยินเสียงนักรบที่เพิ่งถูกเหยียบเลือดออกจากปากของเขา
‘นั่นจะเป็นทีมที่ไม่มีใครรอดชีวิตได้’
ผมเคยเล่นเกมแฟนตาซีหลายครั้ง ในอดีตและพบกับสถานการณ์ที่คล้ายกัน หากแนวหน้าอ่อนแอ ควรถอยกลับทันที มิฉะนั้นจะส่งผลให้พวกเขาตายทั้งทีม
ทั้งนักบวชหรือนักเวทย์ดูเหมือนจะเต็มใจละทิ้งงานของพวกเขา แต่ตามความจริงที่ประตูถูกปิดอยู่ข้างหลังพวกเขา ไม่มีที่ใดที่จะหลบหนีไปได้ ผลลัพธ์ก็ถูกตัดสินแล้ว
“ เราควรเข้าไปช่วย ถ้าพวกเขาสามารถช่วยเราให้ออกไปจากที่นี่ได้”
กวินถาม แต่ผมส่ายหัว มาถึงคุกใต้ดิน พวกเขาควรเตรียมพร้อมสำหรับผลลัพธ์ดังกล่าวแล้ว นอกจากนี้ก็ไม่แน่ใจว่า พวกเขาจะช่วยผมออกไปได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด เป็นไปได้มากที่พวกเขาจะเข้าใจผิด หากพวกเขาเห็นมอนสเตอร์ตัวใหม่ออกมาและผมไม่ต้องการจัดการกับความรำคาญเช่นนี้
“เอียน! เมลินดา! วิ่งหนี!”
โจรร้อง ขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นและขวางทางไว้ เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ฟื้นตัว เมื่อการ์กอยล์เหวี่ยงดาบอันหนักหน่วงไปที่โจร ไม่มีทางที่จะป้องกันตัวเองและถูกส่งตัวไปบินไกลออกไป
‘นั่นเป็นการโจมตีที่ร้ายแรงถึงชีวิต เขาไม่สามารถรอดชีวิตมาได้’
ผมดูเงียบ ๆ ที่ด้านข้าง แต่รู้สึกว่ากวินที่ซ่อนตัวอยู่ในหัวกะโหลกของผมอารมณ์เสีย
“ ชอมปี้ …โปรดช่วยพวกเขาออกไป ข้าจะหาวิธีแล้วตามเจ้าไปภายหลัง ข้าถูกทำสัญญาวิญญาณ ดังนั้นถ้าข้าไม่ช่วยในสถานการณ์เช่นนี้ ข้าจะได้รับโทษ “
การลงโทษ…ผมไม่รู้ว่าสิ่งใดเป็นตัวแทน แต่ความเป็นไปได้นั้น อาจลำบาก ผมไม่ได้เป็นคนไร้มนุษยธรรม ที่จะปฏิเสธคำขอของเพื่อนคนแรกและผมก็ตั้งตาคอยที่จะได้รับประสบการณ์จากการ์กอยล์เช่นกัน
ผมใส่หมวกของผมและคลุมตัวเองด้วยเสื้อคลุม เพื่อซ่อนร่องรอยทั้งหมดของผมว่าเป็นโครงกระดูก นักบวชและนักเวทย์กำลังหลีกเลี่ยงดาบของการ์กอยล์ แต่มันก็เป็นเรื่องของเวลา
ผมขยับเข้าไปอย่างระวังด้านหลังการ์กอยล์ มันสังเกตเห็นผมทันทีและหันกลับมา แต่ไม่มีสัญญาณของความเกลียดชังในสายตาของมัน
‘เอาละดูเหมือนจะไม่ถือว่าผมเป็นศัตรู แต่ผมสงสัยว่ามันจะนานแค่ไหน’
ซวบ!
ผมใช้สองมือแทงเข้าไปที่ด้านหลังของศีรษะ ผมกังวลว่ากริชของผมจะไม่มีผลใด ๆ เพราะหัวมันทำจากหิน แต่มีดนั่นคมพอ โชคเข้าข้างผมในขณะที่การ์กอยล์เคลื่อนไหวเล็กน้อยและกริชแทงไปในรอยแตก แต่ปัญหาที่ใหญ่กว่าก็คือการ์กอยล์ทั้งสองหันมาหาผม
“ ใคร…เจ้าเป็นใคร ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเจ้า.”
ผมได้ยินนักบวชและนักเวทย์พูด แต่ผมแค่เพ่งมองที่ปีศาจหินสองก้อนนี้เท่านั้น
‘บ้าเอ้ย!”
“สโลว์! สโลว์!”
ผมเริ่มถอยทันทีและร่ายเวทย์ใส่การ์กอยล์แต่ละตัว การจัดลำดับความสำคัญให้ผมเป็นศัตรูของพวกมัน พวกมันทั้งคู่ไล่ตามผม แต่โชคดีที่พวกมันไม่ได้เร็วมากและด้วยการดีบัฟเวทย์ของผม ผมสามารถแซงหน้าพวกมันได้อย่างง่ายดาย
“ชอมปี้! สุดยอด! เมื่อเจ้าร่ายเวทย์ เจ้าสามารถพูดได้? แต่ทำไมเจ้าถึงหนีตอนนี้”
ผมไม่สามารถพูดได้ ดังนั้นผมจึงไม่มีวิธีตอบกวิน เมื่อพิจารณาถึงกลยุทธ์บางอย่างที่ผมรู้ว่าเวทมนตร์ในกริชจะลดพละกำลังของตัวแรกลงอย่างแน่นอนและมันก็อ่อนกำลังลง ปัญหาที่ใหญ่กว่าก็คืออีกตัวหนึ่ง ผมจะจัดการมันได้อย่างไร
ตึก! ตึก!
ผมพักสักครู่เพื่อให้พวกมันปิดลดระยะห่าง ผมสามารถได้ยินเสียงฝีเท้าหนักของพวกมัน มุ่งหน้าไปตามทางของผม
‘ผมคิดว่าผมควรดึงกริชออกมาและใช้มันกับอีกตัวหนึ่ง หลังจากที่ตัวแรกทรุดตัวลง’
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น ชั้นนี้มีขนาดใหญ่มาก แต่มีเพียงทิศทางเดียว ดังนั้นผมจึงไม่มีทางแพ้ ผมตัดสินใจที่จะนำพวกมันไปยังหลุมที่ผมตกลงในครั้งแรก อาศัยความรู้เกี่ยวกับสถานที่ของผม ผมอาจแพ้พวกมันในถ้ำ ผมค่อยๆนำการ์กอยล์ไปยังหลุมที่เชื่อมระหว่างสองชั้น
ตึก! ตึก! ตึก!
ในที่สุดผมก็มาถึงหลุมและรอให้พวกมันมาทัน เมื่อพวกมันเข้ามาเห็นผมแล้วกระโดดเข้ามา
“ตึก! ตึก! ตึก!”
‘ฮะ? อะไร?’
เสียงฝีเท้าก้าวออกไปไกล ๆ พวกมันไม่ได้ตามผมเข้าไปในหลุม ผมจำได้ว่าการ์กอยล์เดิมเป็นรูปปั้นหินซึ่งมีไว้เพื่อปกป้องบางสิ่ง บางอย่างและดูเหมือนว่าชั้นที่แตกต่างอยู่นอกหน้าที่ของพวกมัน นี่อาจทำให้การฆ่าเป็นเรื่องง่าย แต่ก่อนอื่นผมจะต้องยืนยันสิ่งหนึ่ง
ผมออกมาจากหลุมและร่ายเวทย์สโลว์ กับพวกมัน ซึ่งมุ่งหน้ากลับไปหานักบวชและนักเวทย์
“สโลว์! สโลว์! ไฟช็อค! ไฟช็อค!”
ภายในเวลาเพียง 1.2 วินาทีผมใช้เวทย์สี่ครั้ง พวกมันหันมาหาผมและเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ ภายใต้ผลกระทบของเวทย์ของผม ผมวิ่งกลับไปที่หลุมและรออยู่นอกทางเข้า
‘มา! หากได้ผลมันจะเป็นเนื้อที่ตายแล้ว! ‘
ตึก! ตึก! ตึก!
ผมอยู่ใกล้หลุมให้เวลาการ์กอยล์ให้ทัน ครั้งนี้ผมรอจนกระทั่งวินาทีสุดท้ายเพื่อยืนยันสมมติฐานของผม
วู้ด! วู้ด!
ในขณะที่การ์กอยล์เหวี่ยงดาบหินหนักของพวกมัน ผมก็หลบเข้าไปในหลุม
ตึก! ตึก! ตึก!
ตามที่คาดไว้พวกมันหมดความสนใจในตัวผมทันที เมื่อผมออกจากบริเวณที่มันปกป้อง หลังจากนั้นไม่นานผมก็กระโดดกลับออกมาและร่ายเวทย์
“ไฟช็อค! ไฟช็อค!”
ทันทีที่คาถาทั้งสองชนพวกมันก็หันกลับมาหาผม
ตึก! ตึก! ตึก!
ด้วยความคิดที่จะหลบหนีลงหลุม ผมไม่จำเป็นต้องเสียมานา โดยใช้สโลว์ดังนั้นผมจึงมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผมกระโดดลงหลุมและเมื่อพวกมันหันกลับมาผมก็กลับออกมาอีกครั้ง
“ไฟช็อค! ไฟช็อค!”
การ์กอยล์กำลังวนเวียนอยู่ในวงจรนี้อย่างไร้เหตุผล ผมทำกระบวนการซ้ำหลายครั้งพยายามหาช่วงที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดระหว่างเวทย์เพื่อให้มานาของผมเติมเต็ม แต่หลังจากผ่านไป 10 รอบ มันก็หมด
ผมลงหลุมเพื่อซ่อนตัวในหลุมค่อยๆฟื้นมานา ของผมอย่างช้าๆ เมื่อมันเต็ม ผมต้องวิ่งและจัดการการ์กอยล์อย่างช้าๆพวกมันกลับไปที่ทางเดิน ผมร่ายไฟช็อค เมื่อมีโอกาส ในที่สุดหลังจาก ไฟช็อค ครบ 100 ครั้ง การ์กอยล์ตัวแรกก็ล้มลง
[+277 คะแนนประสบการณ์]
[ระดับเพิ่มขึ้น 9 ➢ 15]
[ได้รับความรู้ของ การ์กอยล์สุสาน]
[ตอนนี้คุณสามารถเรียนรู้เวทมนตร์ใหม่]
ข้อความปรากฏต่อหน้าผม เพราะการ์กอยล์ที่ผมแทงด้วยกริชได้ล้มลงในที่สุด
“ เฮ้ ชอมปี้ ในที่สุดเจ้าก็สามารถฆ่ามันได้?”
กวินที่กำลังนอนหลับอยู่ในกะโหลกศีรษะของผมตลอดเวลา เพิ่งตื่นขึ้นมาและรู้สึกเบื่ออย่างเห็นได้ชัด
‘ผมกำลังประสบปัญหาทั้งหมดนี้เพราะคุณ แต่คุณกำลังจะนอน!’
ผมอยากจะกรีดร้องใส่เธอ แต่ผมก็แค่ทำเสียงกระทบกันฟัน
“ เฮ้เฮ ๆ ทำได้ดีมาก ๆ จงรักษาไว้ให้ดี! ข้าจะกลับไปนอนแล้ว”
‘บ้าจริง!’
ได้รับเวทย์ใหม่หลังจากฆ่ามอนสเตอร์ตัวใหม่ ผมเชื่อมั่นจากสมมติฐานก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการได้มาของเวทมนตร์ใหม่
‘ดังนั้นการฆ่ามอนสเตอร์ที่แตกต่างกัน ทำให้ผมสามารถเข้าถึงเวทย์ใหม่ ผมต้องเพิ่มเลเวลหรือเพียงแค่ฆ่ามอนสเตอร์ตัวใหม่? นี่เป็นกำไรครั้งใหญ่ ‘
ในขณะที่ผมกำลังพักอยู่ในหลุม ดีใจกับสิ่งที่ได้รับทั้งหมดของผม การ์กอยล์ตัวที่สองได้หันกลับมา
“ผมจะไม่ปล่อยให้คุณหนีไป!”
ผมออกไปสู้ ในขณะที่เปิดหน้าต่างสถานะของผม
★
ชื่อ: ชอมปี้
เพศ: N / A
สถานะ: ปกติ
ประเภท: โครงกระดูก / ผีดิบ
คลาส: พ่อมด
อันดับ: H +
ระดับ: 15/20
เลือด: 29/29
มานา: 30/170
การโจมตี: 16
การป้องกัน: 4
ความว่องไว: 12
เชาวน์ปัญญา: 34
ทักษะเฉพาะ
[ฟื้นคืนชีพ ระดับ 1] [มองกลางคืน ระดับ 1] [ความต้านทานการตก ระดับ 1]
[การร่ายเวทย์ เต็ม] [ไฟช็อค เต็ม] [สโลว์ เต็ม]
✧ฉายา
[นักดักหนู] [ตีหัวเข้าบ้าน]
เลือกเวทย์มนตร์
[กลายเป็นหิน ระดับ1] [ สโลว์ ระดับกลาง ระดับ1] [ไฟบอล ระดับ1]
★
บางทีอาจเป็นเพราะผมฆ่าการ์กอยล์ ผมจึงสามารถเรียนรู้เวทมนตร์ใหม่ที่ทำให้กลายเป็นหินได้ มันเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ แต่ผมคิดว่าผมมีสโลว์ ในการควบคุมและต้องการเพิ่มพลังการโจมตี มันจะไม่เป็นอย่างนั้นเสมอไปที่ผมสามารถดึงมอนสเตอร์ข้ามห้องหรือใช้เล่ห์เหลี่ยมเหมือนที่ผมเคยทำ
[คุณได้เรียนรู้ ไฟบอล ระดับ1]
ในขณะที่ผมกำลังวิ่งไปจัดการการ์กอยล์ตัวสุดท้าย ผมหยิบกริชที่ฝังอยู่ในศพออกมา เมื่อมันเข้ามาในมุมมอง ผมใช้ความสามารถของผมเพื่อตรวจสอบสถานะของมัน
★
สถานะ: (สโลว์) หายาก
ประเภท: การ์กอยสุสาน / รับชีวิต
อันดับ: G +
ระดับ: 24/80
เลือด: 144/484
มานา: 1/1
การโจมตี: 100
พลังป้องกัน: 1,000
ความว่องไว: 12
ปัญญา: 10
ทักษะเฉพาะ
[ป้องกันกายภาพ ระดับ3] [ป้องกันเวทย์ ระดับ1]
★
การ์กอยล์แข็งแรงมากเมื่อเทียบกับสไลม์ที่ผมเคยล่ามาก่อนหน้านี้ เลือด ที่น่าเหลือเชื่อและการป้องกันทำให้มันเป็นรถถังที่ยอดเยี่ยม แค่ความเสียหายจากการโจมตีนั้นยังเพียงพอที่จะฆ่าผมในทีเดียว ไม่น่าแปลกใจที่มันใช้เวลานานในการล่าตัวแรก ไฟช็อค ของผมทำดาเมจได้เพียง 2-3 ดาเมจเท่านั้น
ผมแทงมันที่ด้านหลังพร้อมกับมีดสั้นของผมและวิ่งไปร่ายเวทย์ไป
“สโลว์! ไฟช็อค!”
ผมพามันกลับไปที่หลุมและใช้การโกงแบบเดียวกันจนในที่สุดมันก็ตาย
[+277 คะแนนประสบการณ์]
[ระดับเพิ่มขึ้น 15 ➢ 18]
อัตราการเพิ่มระดับช้าลงดูเหมือนว่ามันต้องการประสบการณ์มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เมื่อระดับสูงขึ้น ผมผิดหวังเล็กน้อยเพราะผมคาดว่าจะมีวิวัฒนาการ
“ เจ้าจัดการตัวสุดท้ายแล้ว? ทำได้ดีมาก ชอมปี้!”
‘เจ้าตัวนี้ … เป็นเพื่อนที่แย่มากที่ต้องพกติดตัวไปด้วย’
ชอม! ชอม!
ผมบ่น แต่ได้ยินเสียงฟันของผมเท่านั้น
กวินบินออกมาจากเบ้าตาของผมและโฉบหน้าผมด้วยสีหน้าร่าเริง
“เจ้าพูดอะไร? ข้าไม่ได้ยิน เจ้าทำซ้ำอีกครั้ง!”
‘อืม ผมต้องอดทน … แค่เพิกเฉยคนพาลตัวเล็กนั้น ผมยกระดับและได้รับทักษะใหม่ ให้มุ่งเน้นไปที่สิ่งนั้น ‘
ผมหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังห้องโถงใหญ่
“เฮ้! ขอบคุณ สำหรับความช่วยเหลือของเจ้า!”
