‘เจ้าต้องการให้ข้าแสดงอะไรที่ยอดเยี่ยม?’
มันเป็นหนึ่งในคาถาที่แข็งแกร่งที่สุดที่ผมได้ค้นคว้าร่วมกับน้ำทิพย์ของรากต้นไม้โลก ตอนนี้เรามีระยะห่างระหว่างเราประมาณ 10 เมตรเท่านั้น ดังนั้นผมจึงร่ายเวทมนตร์พยายามที่จะลดระยะของมันให้ได้มากที่สุด
“เมเทโอ!”
เมื่อเชี่ยวชาญไฟของผมเพิ่มขึ้น ผมก็สามารถควบคุมพลังและขนาดของวงเวทได้ มุ่งเน้นไปที่คาถาเมเทโอของผมโดยจำกัดสิ่งที่เป็นเวทขนาดใหญ่ไว้ที่พื้นที่หนึ่งเท่านั้น
กู่วววววววคุง!
เพียงแค่ผลกระทบเพียงครั้งเดียวทำให้เกิดกลุ่มฝุ่นขนาดใหญ่ ทุกคนล้มลงกับพื้น จากแรงสั่นสะเทือนและต้นไม้โบราณในป่าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง นกพากันขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความตื่นตระหนกและหินหลวม ๆ ตามหน้าผาก็ร่วงลงมา
“ แรงโน้มถ่วง! แรงโน้มถ่วง! แรงโน้มถ่วง!”
ทันใดนั้นผมก็ปรับแรงโน้มถ่วงเป็น 8 เท่าของค่าปกติ ผมมีระดับที่ดีพอที่จะควบคุมคาถาที่ผมไม่ได้อยู่ภายใต้อิทธิพลของมัน เนื่องจากพื้นที่ดูเหมือนจะโค้งงอรอบตัวผม
ทัมมม! ทัมมมม!
ผมเดินเข้าไปหาพวกทูตที่มีรูปร่างไม่ดีอย่างช้าๆ พวกเขาได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมากจากดาวตก แม้ว่าผมจะหยุดเวทของผมไว้มากก็ตาม สำหรับพวกเขาแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้นตามมานั้นเป็นเพียงฟางที่หักหลังอูฐ
คนแรกที่ล้มลงคือโกเลมยักษ์ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดตาม ด้วยแอสโมเดี้ยนที่ย่อตัวลงคุกเข่า ในความเป็นจริงเหลือเพียงเอลฟ์สองตัวและแวมไพร์สาวเท่านั้นที่ยืนอยู่ โดยธรรมชาติแล้วการมีมวลน้อยกว่านั้นมีประโยชน์มากภายใต้แรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้น
“ ข้าเรียกพลังแห่งวิญญาณมาช่วยข้า ในการปราบความชั่วร้ายนี้ต่อหน้าข้า….”
เอลฟ์เริ่มร่ายเวท ซึ่งเป็นคาถาที่ผมระวังมากที่สุด
โชคดีที่มันใช้เวลาร่ายนาน ผมจึงสามารถขัดขวางมันได้อย่างง่ายดาย
“ ไฟช็อค!”
ทัมมมม!
นารินถูกกระแทกไปคุกเข่า ขณะที่เขาโดนผลกระทบจากคาถาที่ล้มเหลว แม้ว่าเอลฟ์จะมีร่างกายที่แข็งแกร่งและเบา แต่การรวมกันของแรงโน้มถ่วง 8เท่าและผลกระทบคาถานั้นมากเกินไปที่จะจัดการได้
บางทีถ้าเขาสามารถจัดการผมได้ ผมจะได้รับความเสียหายมาก หลังจากนั้นก็เป็นคาถาธาตุที่ออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับพวกอันเดธ ด้วยเหตุนี้ผมจึงเฝ้าดูมันอยู่ตลอดเวลาและสามารถตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว
ตอนนี้มีเพียงเอลฟ์หญิงลีออนและแวมไพร์โรสลิน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ระมัดระวังเป็นพิเศษตั้งแต่เธอต้องทนกับกำแพงไฟและลีออนก็ตั้งท่าป้องกันใกล้กับนารินอย่างเห็นได้ชัดว่าเป็นห่วงสภาพของเขา
ผมค่อยๆเดินไปที่ตรงกลางของคณะทูต
“เจ้า…! เจ้ากำลังจะทำอะไร!”
ทาลวินที่คุกเข่าลงกับพื้นยังคงมีท่าทีดื้อดึง
มันเป็นเหตุผลหลักที่ผมมา ผมตั้งใจจะใช้ชีวิตแฝงของผมกับคู่ต่อสู้ที่ติดอยู่ของผม เป้าหมายของผมคือการสร้างความกลัวให้กับพวกเขาและกำจัดความคิดทั้งหมดของการกบฏ ผมคิดว่าสถานการณ์ที่สิ้นหวังที่ถูกขังอยู่และพลังชีวิตกำลังถูกขโมยไปอย่างช้าๆน่าจะเป็นประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ
ไคสุ!
ดูเหมือนโรสลินจะเข้าใจเจตนาของผมและพุ่งเข้าหา ผมตัดสินใจที่จะถอยก่อน เล็บยาวของเธอเปล่งประกายด้วยสีแดงเลือดนก แม้แต่ลีออนก็รวบรวมวิญญาณของเธอและหนุนหลังเธอด้วยการกวัดแกว่งดาบที่เคลือบพลัง
ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะใช้คาถาใหม่ของผม ซึ่งผมได้รับการบันทึกมาเพื่อครั้งนี้
มันเป็นเวอร์ชั่นอัพเกรดของการโจมตีสายฟ้าที่อดีตราชาเคยใช้กับผม ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือไม่สามารถแยกแยะเพื่อนจากศัตรูได้และยังสามารถโจมตีผู้ร่ายได้ด้วยซ้ำ
“ โซ่สายฟ้า!”
ผมไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่โดนโจมตีครั้งนี้
พาสสส พาสสส พาสสสส
สลักเกลียวแสงหลายพันดวงเต้นรำระหว่างตัวผมและทูตทำให้เกิดการแสดงดอกไม้ไฟที่งดงาม
[ความต้านทานสายฟ้าระดับ 1 ➢ 2]
[ความต้านทานมึนงงระดับ 1 ➢ 2]
แม้ว่าสายฟ้าส่วนใหญ่จะกระเด้งออกจากตัวผมเพราะผิวหนังของมังกรที่ผมสวมใส่อยู่ แต่ผมก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการมึนงงเล็กน้อย เนื่องจากมีช่องว่างเล็ก ๆ ในชุดเกราะของผม ถึงกระนั้นเมื่อเทียบกับทูตรอบตัวผมผมอยู่ในสภาพที่ยอดเยี่ยมผลรวมของแรงโน้มถ่วง 8เท่า ฟ้าผ่าการทำให้มึนงงซ้ำ ๆ และทำให้พวกเขาได้รับความเสียหาย พวกเขาพยายามดิ้นรนจนแทบจะไม่หยุดดิ้น แต่แสงที่ทำให้มึนงงทำให้พวกเขาอยู่เหนือการควบคุมและพวกเขาทั้งหมดก็เป็นลม ข้อยกเว้นเพียงอย่างเดียวคือโกเลม ซึ่งไม่สามารถเคลื่อนที่ได้บนพื้นเนื่องจากแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้น
“ ราชา.ข้า.บอก.เจ้า.เรา.จะ.มา.เพื่อ.ดู.ทำไม.เจ้า.ถึง.ให้.เรา.ร่วม.การ.ต่อสู้.นี้?”
‘อา. ข้าแค่อยากจะท้าทายตัวเองและดูว่าข้าเข้มแข็งแค่ไหน อย่าโกรธมากเกินไป ‘
ผมพูดกับโกเลมและพวกเขาก็มองไปที่สมาชิกคณะทูตคนอื่น ๆ
‘อัลเปี้ยนรับทูตและปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี เบียงก้าตรวจสอบให้แน่ใจว่าเจ้าได้เข้มงวดกับการรักษาความปลอดภัยตามแนวพรมแดน ‘
หลังจากมอบหมายงานให้พวกเขาแต่ละอย่างแล้ว ผมก็เดินไปหาสหายของผม
“ ชอม…ปี้ !!! เจ้าวิเศษมาก ที่นั่นเหมือนราชาปีศาจผู้ชั่วร้าย!”
‘นั่นควรจะสรรเสริญใช่ไหมกวิน’
“ อืม…เจ้าไม่รู้ว่าข้าชื่นชมราชาปีศาจมากแค่ไหน?”
“ ฮ่า! ถ้าราชาโอเบรอน ได้ยินเจ้าพูดสิ่งเหล่านั้น…”
นิมัมที่เฝ้ามองจากทะเลสาบเข้ามาแทรกแซงโดยธรรมชาติ
“ อืม .. ไม่มีปัญหา! เขาจะไม่ได้ยินเรื่องนี้”
การโต้เถียงเกิดขึ้นตามธรรมชาติระหว่างพวกเขา ในขณะเดียวกันเอียนกับมอลเล่เข้ามาอย่างระมัดระวังและถาม
“ ท่านโจร่า…ท่านจะฆ่าพวกมันหรือ”
ผมส่ายหัว
‘ข้าจะไว้ชีวิตพวกเขา แต่ข้าจะให้พวกเขารับใช้ภายใต้คำสั่งของข้า’
“ ว้าว ข้าดีใจที่ได้ยิน ข้ากังวลว่าท่านจะฆ่าพวกเขาและกำลังคิดว่าจะโน้มน้าวท่านไม่ให้ทำ อย่างไร”
‘ทำไม?’
เอียนดูหนักใจ
“ ข้ากลัวว่า ท่านโจร่าจะเลิกเป็น ท่านโจร่า….”
ควีกกกก?
เสียงคำรามที่อยากรู้อยากเห็นของมอลเล่ อาจเป็นสัญญาณแรกของความฉลาด
‘แต่ถ้าข้าคิดว่ามีอะไรเป็นภัยต่อเพื่อนของข้าหรือที่นี่ ข้าจะไม่ลังเลเลยที่จะฆ่า’
ผมตัดสินใจที่ยากลำบากในใจ สักวันในอนาคตผมอาจต้องฆ่ามนุษย์บางคน มันเป็นเหตุผลที่ผมต้องแบ่งปันการตัดสินใจของผมกับเพื่อน ๆ โดยเฉพาะเอียน แม้ว่าวันนั้นจะยังไม่มาถึง แต่ก็ต้องมาถึง
‘อัลเปี้ยน เมื่อทูตตื่นขึ้นให้ของกินพวกเขาด้วยน้ำทิพย์ของรากโลกเล็กน้อย
‘นายท่านนั่นจะไม่เสี่ยงเลยหรือ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาเปิดเผยความลับของเรา?
‘ไม่ต้องกังวล ถ้าข้า คิดว่าพวกเขามีบุคลิกแบบนั้น ข้าก็จะไม่ช่วยชีวิตพวกเขาในตอนนี้
‘แน่นอนให้อภัยข้า ที่ไม่ยอมรับความประสงค์ของนายท่าน’
ผมมีความคิดที่ดีเกี่ยวกับลักษณะของพวกเขา ในระหว่างการต่อสู้ของเรา พวกเขามีความภาคภูมิใจในตนเองและมีความมั่นใจมาก แต่ก็มีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นเช่นกัน ผมตัดสินว่าคนประเภทนี้จะไม่ย้อนคำพูดของพวกเขาง่ายๆ
ผมวางแผนที่จะผูกมัดทูตทั้ง 6 คนมาหาผม โดยใช้สัญญาก่อนหน้านี้ และเพื่อให้ขั้นตอนนี้ราบรื่น ผมจะใช้น้ำทิพย์เป็นเหยื่อ หลังจากดื่มมันแล้วบางทีคนที่คดโกงที่สุดในหมู่พวกเขาก็ไม่คิดที่จะผิดคำสัญญา
“ ชอมปี้! ตอนนี้เจ้าเป็นคนชั่ว? ฮิฮิ! ข้าก็อยากลองทำตัวแย่เหมือนกัน!”
กวินที่เดินตามผมมาจู่ๆก็ใช้มือพยายามทำหน้าขู่ ซึ่งลงเอยด้วยสีหน้าน่ารัก
“ บ๊ะ !! เมื่อกี้เจ้าเห็นข้าหัวเราะหรือเปล่า”
ส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับกวินคือเธอจะพาผมกลับไปสู่แสงสว่างเสมอ ถ้าผมต้องเดินไปตามทางแห่งความตา ยด้วยสีหน้าน่ารักและเป็นเด็กของเธอ ด้านที่ชั่วร้ายของผมค่อนข้างถูกควบคุม
‘กวิน ข้าต้องมีจิตใจที่เย็นชา เพื่อปกป้องพวกเราทุกคน’
“ โอ้…งั้นข้าก็เช่นกัน!”
ผมหัวเราะเบา ๆ อีกครั้งกับการแสดงออกที่ไร้สาระที่เธอทำ
‘ฮ่า … กวินเจ้าทำให้ข้าหัวเราะมากเกินไป’
“ ฮิฮิ ~ รู้สึกดีขึ้นเพราะข้าไหม? เยี่ยมมาก! ข้าทำได้ดีหรือยัง”
ผมพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย
“ ข้าอยากพักในหัวกะโหลกไปนาน ๆ ! ให้ข้าพัก?”
โดยไม่รอคำตอบของผม เธอรีบเข้ามานอนในหัวของผม
‘คิดโด’
ผมเดินช้าๆไปตามทะเลสาบ เมื่อนิมัมเข้ามาใกล้
‘อืม นิมัม?’
“ นายท่านของข้า ข้ารบกวนท่านหรือเปล่า”
ผมส่ายหัว ผมแค่มีความสุขกับช่วงเวลาแห่งความสงบที่หาได้ยาก ในขณะที่ผมรอให้ทูตได้สติ
‘นิมัม ข้าขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?’
“ ได้เลย แค่ถามออกมา”
‘เจ้าคิดอย่างไรเกี่ยวกับโลกภายนอก’
“ มันไม่สวยเท่าที่นี่”
‘แม้ว่าข้าจะไม่เคยออกไปข้างนอก แต่ข้าไม่เคยรู้สึกอยากออกจากที่นี่ไปที่อื่นเลย … ‘
นิมัมกำลังดูการแสดงออกของผมอย่างตั้งใจ ขณะที่เธอจับคู่เดินกับผมไปตามชายฝั่งทะเลสาบ
‘ในอนาคตข้าจะต้องจากไปอย่างแน่นอน แต่ … ‘
“ ไม่ใช่สิ่งที่ท่านอยากทำ”
‘แน่นอนทุกสิ่งที่ข้ารักอยู่ที่นี่ แต่ข้ารู้สึกว่าข้าต้องจากไป’
“ ท่านจะกลับมาไหม”
ผมพยักหน้า.
“ ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างที่ท่านทำ ก็เพื่อที่นี่ไม่ใช่เหรอ”
ผมพยักหน้าอีกครั้ง
ดูเหมือนว่าจะถึงการตัดสินใจครั้งสำคัญ นิมัมจึงยื่นมือออกไปในทะเลสาบและชักดาบสีซีดยาว มันดูงดงามและดึงดูดแสงดาวเข้ามาหามัน
“ ข้าคิดวิธีอื่นที่จะช่วยท่านไม่ได้ ดังนั้นข้าจะให้สิ่งนี้แก่ท่าน”
‘นี่คืออะไร?’
“ มันเป็นสิ่งของที่ราชานีนางฟ้าโอเบรอน ขู่ให้เราส่งมอบ แต่เราดื้อรั้นและปฏิเสธจนนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่ดีในปัจจุบัน เป็นของวิเศษที่มีความสามารถมากมาย แต่ไม่ได้มีไว้ให้เราใช้ ข้าหวังว่ามันจะช่วยราชาปกป้องดินแดน
ผมตรวจสอบสถานะของดาบใหม่ของผม
★
ชื่อ: คาลิเบอร์
โจมตี: 2499
ความทนทาน: N / A
✧ทักษะ
[ฟื้นฟูเลือด ระดับ1] [พรแห่งแสง ระดับ9] [ต้านทานเวท ระดับ7] [ล๊อค] [ล๊อค] [ล๊อค]
★
ไม่มีทางหัวใจของผมไม่สามารถหยุดเต้นได้หลังจากอ่านชื่อ ในบรรดาผู้ที่ชื่นชอบแฟนตาซีที่ไม่เคยได้ยินเรื่องราวของราชาอาเธอร์และดาบในตำนานของเขาเอ็กซ์คาลิเบอร์ นอกจากนี้ในตำนานยังกล่าวถึงดาบที่มาจากนางฟ้าในทะเลสาบ
‘เดี๋ยวก่อน แต่ชื่อวิเวียนไม่ใช่นางฟ้าหรือ?’
ผมรู้สึกได้ทันทีว่า นิมัมไม่พอใจคำถามของผม
“ วิเวียนไม่ใช่อะไรนอกจากกบฎที่ทรยศพวกเราทุกคน โดยแจ้งให้โอเบอรอนทราบถึงการมีอยู่ของเอ็กซ์คาลิเบอร์ ถ้าข้าได้พบนาง ข้าจะต้องแน่ใจว่านางจ่ายในสิ่งที่นางทำ”
ดูเหมือนว่าวิเวียน จะเป็นกบฎสำหรับนิมัม ดังนั้นผมจึงจดบันทึกเพื่อหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ในอนาคต
‘ขอบคุณ นิมัมหลังจากการเดินทางของข้า ข้าจะคืนให้เจ้า ‘
นิมัมส่ายหัว
“ ดาบเล่มนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเรา เราต้องการให้ท่านรักษาไว้ตราบเท่าที่ท่านสัญญาว่าจะปกป้องเรา”
ในท้ายที่สุดผมก็ได้เป็นเจ้าของดาบในตำนานคาลิเบอร์
‘ความสามารถที่ถูกล็อคในดาบหมายถึงอะไร?’
แม้ว่าผมจะอยากรู้เกี่ยวกับความสามารถที่ซ่อนอยู่ของมัน แต่เพียงแค่มีดาบที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับผม
‘ท่านทูตตื่นขึ้นแล้ว’
อัลเปี้ยนส่งข้อความถึงผม
‘เจ้าให้น้ำทิพย์ส่วนหนึ่งแก่พวกเขาหรือยัง?’
‘ใช่แล้ว….’
‘เกิดอะไรขึ้น?’
‘ตัวแทนจากสมาคมผู้กลับชาติมาเกิด ปฏิเสธที่จะดื่ม’
มีหลายสิ่งที่จะพูดคุยกับพวกเขา เพราะผมอยากรู้เกี่ยวกับองค์กรของพวกเขาเป็นพิเศษ
‘ไม่ใช่ปัญหาแค่ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างเหมาะสมในฐานะแขก’
‘แต่ … เบียงก้ากำลังทำให้เกิดความสับสน ข้าควรทำอย่างไร ถ้านางไม่ใส่ใจคำพูดของข้า?’
‘บอกว่าเป็นคำสั่งของข้า นางห้ามแตะต้องทูต’
‘ตามที่ท่านสั่ง นายท่านของข้า’
จากจุดเริ่มต้น เบียงก้าดูเหมือนจะไม่ได้สบตากับสมาชิกคณะทูต ในโลกแฟนตาซีโดยปกติแล้วแมงมุมและเอลฟ์จะเป็นศัตรูคู่อาฆาต ดังนั้นจึงอาจเป็นตัวกระตุ้นให้เธอ
‘ข้าควรให้ความสำคัญกับ เบียงก้ามากกว่านี้’
มันสายไปแล้วที่จะเสียใจ ดังนั้นผมจึงรีบไปให้เร็วกว่านี้
‘โปรดอย่าสร้างปัญหาใด ๆ เบียงก้า … ควบคุมตัวเอง!’
ในที่สุดก็มาถึงที่เกิดเหตุ ผมก็พูดไม่ออก
‘เบียงก้า! เจ้า…’
ผมโกรธมาก ผมเรียกเธอทางกระแสจิต
