ผมเดินออกจากรังมดและมุ่งหน้าไปยังจุดว่างริมทะเลสาบ
‘อัลเปี้ยนแล้วเอียนกับกวินล่ะ?’
‘พวกเขาหลับไปแล้ว’
‘โอ้ ใช่มันเป็นเวลากลางคืน?’
ในขณะที่อยู่ในร่างของอันเดธ ผมไม่รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไป วันและคืนมีความหมายเพียงเล็กน้อยสำหรับผม จริงๆแล้วตอนแรกเวลากลางวันค่อนข้างลำบาก แต่เนื่องจากผมได้รับร่างทองคำจากน้ำทิพย์ ดวงตาของผมก็ไม่มีความแตกต่างอีกต่อไป
ในระยะไกลเห็น โกเลมมาทิลด้า กำลังคุยกับกลุ่มคนแปลกหน้า
‘มันคืออะไร?’
ผมเปิดหน้าสถานะของพวกเขาเพื่อเรียนรู้ทักษะของผู้เยี่ยมชมใหม่ของผม
‘อันดับ G … น่าสงสัยแค่ไหน พวกเขาต้องใช้ เป้าหลอกหรือทักษะที่คล้ายกัน
ถ้าอันดับของพวกเขาเป็น E น้อยที่สุดผมก็พอจะรับได้ แต่ G …นั่นคืออันดับเดียวกับอวตารของผม แน่นอนมันยังคงเป็นไปได้ที่มันจะเป็นอันดับที่แท้จริงของพวกเขา แต่ผมประเมินว่าพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นหรืออย่างน้อยที่สุดก็คือระดับเดียวกับมาทิลด้า หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผมตัดสินใจที่จะไปทักทายพวกเขา แม้ว่าจะไม่มีภาพรวมของสถิติและทักษะของพวกเขา ผมมั่นใจในความก้าวหน้าที่ผมได้ทำในฐานะจ้าวลิซ
‘อัลเปี้ยนขอให้ทุกคนกลับขึ้นไปประมาณ 100 เมตร’
‘รับทราบ นายท่าน’
“ สวัสดีเพื่อน ผู้กลับชาติมาเกิด ยินดีต้อนรับสู่หลุม!”
ผมอ้าแขนต้อนรับพวกเขาอย่างเป็นมิตรเหมือน NPC ทูตในเกม
“ มาทิลด้าเขา…เป็น AI หรืออะไร?
“ ราชา.ท่าน.กำลัง.เล่น.ตลก.หรือ? ทำปกติ?”
ผมยืนขึ้นพร้อมกับอ้าแขนในท่าที่อึดอัด
“ โอ้…พวกเจ้าไม่มีอารมณ์ขันเลยเหรอ”
“ อืม…ข้าได้ยินมาว่าเขาเคยเป็นนักเรียนเก่า แต่เมื่อตัดสินด้วยมุขตลกของเขา เขารู้สึกเหมือนเป็นรุ่นพี่มากกว่า”
ผู้หญิงที่สวมชุดเกราะแพลตตินัมทั้งชุดเดินเข้ามาทักทายผม พร้อมกับยิ้มเยาะเล็กน้อยพร้อมกับถือหมวกของเธอไว้ในมือข้างหนึ่ง จากหน้าสถานะผมรู้ว่าเธอชื่อโลริน่า
“ โอ้ โลริน่า เจ้าไม่ชอบเรื่องตลกของข้าเหรอ”
“ เจ้าเป็นพวกอันเดธที่แข็งแกร่ง เจ้าต้องทำร้ายมนุษย์กี่คน?”
“ ข้าเคยเห็นมนุษย์ตายในสุสานใต้ดิน แต่ก็ค่อนข้างนานแล้วที่ข้าได้พบกับมัน”
เมื่อมองไปที่โลริน่า อย่างรวดเร็วผมใช้เดทสแตรเพื่อทดสอบเธอ ผมหวังว่าจะได้ระดับความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเธอ
“ อืม…ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่คุ้มค่ากับการเดินทางมาที่นี่”
เธอสบตาอย่างง่ายดายแสดงรอยยิ้มที่มั่นใจให้ผม
‘ไม่มีผลอะไรเหรอ?’
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้อยู่ในระดับ G มิฉะนั้นเพียงแค่แวบเดียวก็จะทำให้เธอตกอยู่ในสภาพวิกฤต เนื่องจากเธอดูเหมือนจะไม่ทุกข์ทรมานเลย ผมจึงเห็นได้ชัดว่าส่วนหนึ่งของหน้าสถานะของเธอไม่สามารถพึ่งพาได้
“ โรสลิน!”
แวมไพร์ตัวน้อยเพิ่งมาจากด้านหลัง
“ โลริน่า!”
หลังจากวิ่งได้ไม่นาน เธอก็กระโจนขึ้นไปในอากาศและเข้าไปในอ้อมกอดของโลริน่า
“ข้าเป็นห่วง!”
“ ไม่เป็นไรข้าสบายดี”
“ โรสลิน.เจ้า.สบาย.ดี.แล้ว? เจ้า.ได้.รับ.การรักษา.แล้ว.ดีไหม.”
ยืนอยู่บนไหล่ของมาทิลด้าที่เพิ่งพูดแบบแปลกๆ และอีกสองคนแต่ละคนมีดาบขนาดต่างกัน พวกเขานิ่งเงียบหลับตาระหว่างการทักทาย ส่วนใหญ่ของเรา เมื่อโรสลินมาถึงพวกเขามองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหลับตาลง โดยไม่สนใจอะไร
‘แล้วสองคนนั้นล่ะ?’
ตั้งแต่ตอนที่โลริน่า เพิกเฉยต่อเดทสแตรของผม โดยไม่ได้ตั้งใจความคิดเห็นของผมเกี่ยวกับสมาคมก็ถูกพลิกกลับไปอย่างสิ้นเชิง โรสลินและมาทิลด้าเป็นสมาชิกที่อ่อนแอที่สุดของพวกเขา
‘สมาคมผู้กลับชาติมาเกิด … ถ้าเราต้องกลายเป็นศัตรู มันจะลำบากแน่นอน’
แม้ว่าพวกเขาจะหยาบคายไปหน่อย แต่ผมก็ตัดสินใจที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทีที่เป็นมิตร
“ ตอนนี้เราได้รักษาให้กับโรสลินแล้ว ก็ถึงเวลายุติการกระทำอันชั่วร้ายของเจ้า!”
“ การทำชั่ว? เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?”
ผมสับสนกับคำพูดของโลริน่ามากจนผมไม่มีโอกาสโกรธเลย
“โลริน่า.เขา.ไม่.ได้.ทำบาป.ชั่ว.ร้าย”
โกเลมมาทิลด้า ดูเหมือนจะเข้าข้างผม
“ ไม่แค่ดูระดับของผู้ชายคนนั้น เขาต้องจบชีวิตลงกี่ชีวิตถึงจะอัพระดับจ้าวลิซได้มากขนาดนี้? เขาต้องเหมือนกับโซเลสเต้ เขาสามารถซ่อนสถานะของเขากับเป้าหลอกได้ เขาเป็นคนที่ข้าไม่มีวันรู้จักในฐานะเพื่อน”
“ มันเลวร้ายอะไร? ข้าเพิ่งกำจัดศัตรูพืชไม่กี่ตัวเพื่อเพิ่มเลเวล”
“ ศัตรูพืช? เจ้าเรียกว่าสิ่งมีชีวิตศัตรูพืช? เขาแย่กว่าโซเลสเต้!”
“ ข้าไม่รู้จะพูดอะไร มันอาจจะเป็นอีกสถานการณ์หนึ่งที่ข้าต้องชักชวนคนอื่นด้วยกำลังของข้า”
“ ข้าต้อนรับเจ้าในฐานะแขก แต่เจ้าปฏิบัติต่อข้าอย่างนั้น – ช่วยคนแปลกหน้าจากทะเลแล้วเขาจะเปลี่ยนเป็นศัตรู -”
“ ฮ่า! ช่วยคนแปลกหน้าจากทะเลและเขาจะเปลี่ยนศัตรู…. ข้าไม่ได้ยินคำพูดนั้นมานานแล้ว พอ!มาทิลด้า, โรสลิน, นาเบะ, ซิกดัล สำหรับข้า! ช่วยข้า! เราทำเต็มที่และปราบเขา!”
‘คุงงงง’
บูวูซอง! บ๊วยอูยอง!
เมื่อร่างกายขนาดใหญ่ของมาทิลด้าวางตำแหน่งตัวเองอย่างก้าวร้าวแมลงของผมก็ตอบสนอง
‘เบียงก้า, อัลเปี้ยน, ข้าจัดการเรื่องนี้คนเดียวได้’
“ ข้าจะทำลายความชั่วร้ายทั้งหมดด้วยดาบสวรรค์เล่มนี้! ดูมบริงเกอร์นำศัตรูของเจ้ามาสู่ความยุติธรรม!”
โลริน่าดึงดาบขนาดใหญ่ออกมาจากด้านหลังของเธอและตัดผ่านอากาศทำให้ออร่าใบมีดสีขาวยิงมาที่ผม
‘เทคนิคที่ไร้สาระนี้คืออะไร?’
ควิงงงง
สภาพแวดล้อมของผมถูกทำลายโดยทักษะนี้และผมก็กลัวกับรอยแผลเป็นที่ทิ้งไว้บนพื้น
“ เจ้า…ตอนนี้เจ้าทำให้ข้าโกรธจริงๆเตรียมตัวให้พร้อม!”
ผมไม่ค่อยสบายใจ
“โว้ว! เจ้าสามารถยืนอยู่ได้แม้ว่าจะได้รับการโจมตีจากดาบศักดิ์สิทธิ์เล่มนี้ แต่เขาก็คล้ายกับโซเลสเต้มากเกินไป มาร่วมมือกันกำจัดเขา!”
‘ตรรกะของเธอบิดเบี้ยวมาก ถ้ามีใครบางคนมีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับโซเลสเต้เขาก็คงต้องแย่เหมือนกัน?’
“ แรงโน้มถ่วง! แรงโน้มถ่วง! แรงโน้มถ่วง!”
ผมจัดการกับแรงโน้มถ่วงอย่างรวดเร็ว เพื่อเพิ่มพลังของคาถาต่อไปของผม
‘พวกเขาทุกคนดูแข็งแกร่งจนผมอดกลั้นไว้ไม่ได้’
“ ซิกดัลเตรียมโล่ของเจ้าได้แล้ว!”
“เมเทโอ!”
ผมเล็งเมเทโอไปที่โลริน่า โดยจำกัดไว้ที่พื้นที่ 20 ตารางเมตร
“ ในนามของพระเจ้าผู้ปกป้องความชั่วร้ายทั้งหมด! เอจิสชิลด์!”
บ้อง!
มันคือซิกดัลที่ถือดาบมือเดียวเหมือนอัศวินสไตล์ตะวันตกที่ถือโล่กลมและหุ้มด้วยเยื่อที่มีชีวิตชีวา ทำให้มันสามารถทนต่อผลกระทบของเมเทโอของผมได้
‘ทักษะพิเศษนั้นใช้กับโล่ของเขาหรือเปล่า? แมร่ง คนพวกนี้เป็นใคร! ‘
“ นาเบะ! หาโอกาสจัดการเขา!”
“ ยะฮัป!”
ชายคนหนึ่งคล้ายซามูไรญี่ปุ่น พุ่งเข้ามาหาผมพร้อมกับถือดาบคาตานะเหล็กสีดำ
‘อืม … ภูมิคุ้มกันทางร่างกายของผมน่าจะทนได้ … ใช่มั้ย?’
ไม่นานหลังจากที่ความคิดของผมถูกพิสูจน์ว่าผิด
คาช่า
ดาบคาตานะสีดำแทงทะลุกระดูกของผมและตอกผมลงไปที่พื้น
“ ตัด – ฉีก – เพิ่มขึ้น”
นาเบะตะโกนคาถาออกมาและจำนวนดาบคาตานะสีดำที่แทงผมก็เพิ่มขึ้นหลายเท่ารัดผมเข้าที่อย่างแน่นหนา
“ เจ้าไม่ได้รับผลกระทบจากแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้นได้อย่างไร”
“อะไร? ว้าาาา”
ทันทีที่ผมพูดจบเขาก็กระแทกลงกับพื้น บางทีเขาอาจใช้ทักษะพุ่งเพื่อชะลอผลของแรงโน้มถ่วง
“ นี่…ข้าขยับร่างกายไม่ได้ เจ้าทำอะไรกับข้า!”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าไม่สามารถวิ่งได้อีกต่อไป เพียงแค่นั่งตรงนั้นและยอมรับทักษะสุดท้ายของข้า! มันเป็นสิ่งที่ข้าเตรียมไว้อย่างชัดแจ้งเพื่อดูแลโซเลสเต้ ดูมบริงเกอร์! ออกไปทำลายความชั่วร้ายทั้งหมดในนามของเทพเจ้า ดูกาท!”
คราวนี้แสงที่ไหลออกมาจากดาบกลายเป็นลูกบอลกลมและค่อยๆเข้าหา ถ้าผมไม่ติดกับดักผมสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ ในขณะที่กำลังหาว แต่คาตานะของนาเบะรั้งผมไว้ด้วยเวทมนตร์แปลก ๆ
“บ้าเอ้ย!โลริน่า ข้าจะไม่ปล่อยมันไป!”
“ ข้าไม่สนใจหรอกว่าข้าจะถูกคนร้ายสาปหรือไม่ ขออภัยนาเบะเราจะจดจำการเสียสละของเจ้าตลอดไป!”
“ อยู่อย่างดีในที่ของข้า โลริน่า!”
“ เดี๋ยวก่อนข้าเป็นคนร้ายตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้พวกโง่บ้า!”
ผมพยายามกรีดร้อง แต่วงกลมแห่งแสงอยู่ห่างออกไปเพียง 2 เมตร
“ ชิบ!”
คว้านนน!
ผมได้ยินเสียงอึกทึกและอาบไปด้วยแสงจ้าทุกอย่างที่อยู่ในรัศมี 10 เมตรของผมก็พังพินาศไปหมด
‘ผมจะตายแบบนี้เหรอ? เอ่อ…ผมไม่มีทักษะการฟื้นคืนชีพเหรอ? แสงนี้เป็นชนิดสำหรับการชำระล้างศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม? ผมหวังว่ามันจะไม่ส่งผลใด ๆ ต่อการฟื้นคืนชีพของผม แมร่งเอ้ย! ทำไมผมไม่สร้างช่องชีวิตไว้ก่อน! ‘
ผมเคยภูมิใจและมั่นใจมากเกินไปกับการเพิ่มพลังล่าสุดของผม ผมไม่ได้เตรียมตัวอย่างเพียงพอ สำหรับสถานการณ์และไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้ใด ๆ ที่ไม่นำไปสู่ความตายของผมอีกต่อไป
“ นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!”
