กู่วู่คุง! ‘
[+31412 คะแนนประสบการณ์]
[คุณได้รับข้อมูลประจำตัวใหม่]
แสงสว่างจ้าเริ่มจางหาย
‘ผมไม่ได้ถูกทำลาย? แล้วคะแนนประสบการณ์เหล่านี้ ผมเป็นคนฆ่านาเบะหรือเปล่า?
‘ผมได้รับตัวตนใหม่ เกิดอะไรขึ้น?’
“ อา…เกิดอะไรขึ้น! ทำไมเขายังไม่หายไป? ตอบข้าปราชญ์!”
โลริน่าร้องเรียกภูมิปัญญาของปราชญ์อย่างเคร่งเครียด
‘โอ้ เธอมีทักษะนี้ด้วยหรือ?’
“ ลอริน่า. เจ้า.ทำ.ไป.ด้วย.ความ.ใจ.ร้อน.เรา.ทำ.ผิด.ไป”
ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังโต้เถียงกัน
“ หุบปาก มาทิลด้า! เจ้าจำไม่ได้หรือว่า เจ้าลังเลที่จะฆ่าโซเลสเต้อย่างไรและด้วยเหตุนั้นเราจึงสูญเสียสหายไป? และภูมิปัญญาของปราชญ์ที่เป็นไปได้นั้นเป็นไปได้อย่างไร เจ้าสับสนหรือไม่? เขาไม่ตายเพราะเขามีกรรมชั่วไม่เพียงพอ อย่าพูดอะไรโง่ ๆ แบบนี้! เขาจะบรรลุระดับดังกล่าว โดยไม่สะสมกรรมชั่วได้อย่างไร? เฮ้ ภูมิปัญญาของปราชญ์! ตอบข้า อย่ากลับเข้าสู่โหมพัก! ไอ้บ้าเกิดอะไรขึ้นนาเบะตายได้ยังไง!”
“ ลอริน่า นาเบะถูกสังเวยเพราะเชื่อในตัวเจ้า แต่ราชานั้นไม่ได้ชั่วร้าย?”
โลริน่าและสมาชิกในสมาคมคนอื่น ๆ ยังคงดำเนินต่อไป ในขณะที่ลูกน้องแมลงของผมรีบเข้ามาล้อมพวกเขา
‘นายท่านเจ้าคะ ท่านสบายดีไหม?’
‘ข้าสบายดี แต่ข้าขยับไม่ได้เลยเพราะดาบพวกนี้’
ดาบที่ยึดผมไว้ไม่สามารถหลุดออกไปได้ แม้ว่าผมจะพยายามดึงด้วยกำลังเต็มที่
‘ข้าจะฆ่าผู้บุกรุกทั้งหมด!’
‘ระวังอัลเปี้ยน พวกเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง ถ้าเป็นไปได้จับพวกมันสองคนทั้งยังมีชีวิต ข้าต้องเรียนรู้วิธีถอดดาบเหล่านี้’
‘นายท่าน ข้าจะมัดมันไว้กับใยของข้า’
เบียงก้ากำลังยิงใยแมงมุมออกไปและพร้อมกับความช่วยเหลือของมด ผมมั่นใจว่าพวกมันจะสามารถเอาชนะศัตรูได้ แม้ว่าสมาชิกในสมาคมจะแข็งแกร่ง แต่ก็มีจำนวนน้อย เลือดและมานาก็ไม่สูงมาก
“ เอ่อ…ได้เวลากลับ ที่นี่ไม่มีอะไรจะทำได้อีกแล้ว!”
โลริน่ากำลังตื่นตระหนก เมื่อรู้สึกถึงวิกฤตที่กำลังจะเกิดขึ้น ..
‘เบียงก้า ปกคลุมท้องฟ้าด้วยใยของเจ้า!’
ผมสั่งให้เธอปิดกั้นทางหนีของพวกเขา
เชอะ! เชอะ!
เบียงก้าและอะแรกนีอื่น ๆ ยิงใยของพวกเขาขึ้นไปในอากาศและข้ามพวกมันไปทุกทางปิดผนึกท้องฟ้าอย่างสมบูรณ์
“ ไอ้บ้า! เจ้าพยายามดึงอะไร และจะขังเราอยู่ที่นี่? เราไม่สามารถช่วยเจ้าได้ มีเพียงนักรบมนุษย์ที่ถูกเลือกเท่านั้น ที่สามารถดึงดาบนั้นออกมาได้ ดังนั้นจงอยู่ที่นั่นและไตร่ตรองถึงการกระทำของเจ้าชั่วนิรันดร์!”
“ ข้าต้องไตร่ตรองอะไรบ้าง? ข้าเสียใจที่ไม่เชื่อการกระทำของข้า! ข้าสาบานเลยว่าข้าและสมาชิกสมาคม ต้องจ่ายค่าสำหรับการกระทำของเจ้าวันนี้!”
ผมพยายามอีกครั้งอย่างสุดกำลังที่จะดึงดาบออกมา แต่ทั้งหมดก็ไร้ประโยชน์ ถ้ากล่าวของโลริน่าเป็นจริง เธออาจให้เบาะแสผม โดยไม่ได้ตั้งใจ ผมกำลังเริ่มกำหนดแผนเพื่อออกไป แต่คิดว่าสำคัญกว่าที่จะต้องมุ่งเน้นไปที่การจัดการกับพวกเขาก่อน
‘เบียงก้า,อัลเปี้ยน อย่าปล่อยให้พวกเขาหนีไป’
“ ซิกดัล เจ้าสามารถใช้ทักษะนั้นได้หรือไม่!”
ในขณะที่ผมสั่งลูกน้อง เธอก็พูดกับอัศวินสไตล์ตะวันตก ..
“ ข้าพร้อมแล้วรีบเข้ามาใกล้ข้า! ขอให้การกล่าวของข้าในนามของพระเจ้ากลับไปที่พระวิหาร! เบฟรอส!”
‘เบียงก้าขัดขวางนักรบคนนั้น!’
ชช!
ขณะที่ใยแมงมุมกำลังจะสัมผัสกันแสงหลากสี 7 สีก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า เช่นเดียวกับสายรุ้งที่ห่อหุ้มกลุ่มของซิกดัลก่อนที่จะหายไปในพริบตา
“อะไร!”
‘นายท่าน ผู้บุกรุกหายไปแล้ว!’
เบียงก้ายิงใยบินผ่านอากาศอย่างไร้ความหมาย ผมคิดว่าคาถาก่อนหน้านี้เป็นรูปแบบของเวทย์มนตร์เทเลพอร์ต
‘ไม่มีที่ไหนในโลกนี้ที่ผมจะไม่พบคุณ!’
ผมได้ปฏิญาณอย่างจริงจังกับตัวเองว่าจะตามล่าสมาชิกของสมาคมไปให้สุดขอบโลก
‘อัลเปี้ยน สั่งให้ทุกคนมารวมตัวกันรอบ ๆ ตัวผม’
สมาคมได้จากไป แต่เวทมนตร์ของดาบยังคงอยู่และผมยังคงติดอยู่
‘หึ … ก่อนอื่นผมจะช่วยพวกเขาพัฒนา ผมควรจะทำสิ่งนี้ ก่อนหน้านี้จริงๆ ‘
ผมมีโอกาสมากมายที่จะพัฒนาสมุนของผม แต่ได้ยกเลิกมันไปเพราะเห็นแก่พลังส่วนตัวของผม บางทีถ้าผมให้ความสำคัญกับพวกเขามากกว่านี้ พวกเขาอาจจะหยุดสมาชิกสมาคมที่หลบหนีได้ ผมต้องทนทุกข์กับความพ่ายแพ้อันขมขื่นครั้งแรกของผม ตั้งแต่อารมณ์ของผมกลับมาและมันเป็นเพราะความหยิ่งผยองของผม
‘ข้าจะดำเนินการวิวัฒนาการเจ้า โปรดอย่าแปลกใจมาก ถ้ารูปลักษณ์ของเจ้าเปลี่ยนไป’
‘ขอบคุณนายท่าน ข้าจะรับใช้ท่านตลอดไปด้วยความภักดีและบริสุทธิ์ใจ’
ผมรู้สึกได้ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหน เมื่อได้ยินเสียงสั่นของเธอ ผมรู้สึกแย่มากที่ผมเป็นผู้บัญชาการที่ไร้ความสามารถ เธอแสดงความขอบคุณเช่นนี้ แต่สิ่งที่ผมต้องทำคือเลือกตัวเลือกในหน้าสถานะของเธอ
‘ลองดูอัลเปี้ยน … ราชินีแอนทิลเลียน? มีทางเลือกเดียว ดังนั้นผมจึงไม่มีทางเลือกมากนัก แต่แอนทิลเลียนคืออะไร? ‘
ฮั้ว!
รูปร่างหน้าตาของอัลเปี้ยนเปลี่ยนไปเป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งมด กระแสจิตของเธอเพิ่มขึ้น 2 ระดับและเธอได้เรียนรู้ทักษะใหม่ ลมหายใจเยือกแข็ง
“ นายท่าน ข้ารู้สึกตื้นตันใจมาก!”
“ โอ้ อัลเปี้ยนพูดได้แล้วหรือ”
ตอนนี้เธอเป็นลูกผสมระหว่างมนุษย์กับมด ยกเว้นเสาอากาศสองต้น เธอมีร่างกายท่อนบนของผู้หญิงและใบหน้ามีผมสีเงินที่น่าทึ่ง
“ ขอบคุณ นายท่านที่อวยพรให้ข้ามีโอกาสนี้”
เธอก้มลงมาหาผมแล้วผมก็ตบหัวเธอ
“ทำได้ดี.”
ลำดับถัดไป ได้แก่ มดทองเมียร์ ทากันและเจนน่าที่พัฒนาเป็นแอนทิลเลียนทอง
เจนน่า หนึ่งในสามตัว เป็นตัวที่คล้ายกับมนุษย์มากที่สุด ถ้าเธอปกปิดแขนขาและปีกที่นี่ เธอจะดูเหมือนผู้หญิงที่สวยโดดเด่นด้วยผมและดวงตาสีทองของเธอ
“ เจนน่า เจ้าเป็นคนที่ใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุด จากมุมมองของมนุษย์อาจไม่มีใครปฏิเสธเจ้า”
“ ข้า นายท่านข้าไม่สนใจความรักของผู้อื่นและแสวงหาแต่ความโปรดปรานของท่าน”
เสียงที่ชัดเจนและไพเราะของเธอ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่ายินดี ซึ่งช่วยให้การมองโลกในแง่ร้ายของสถานการณ์ปัจจุบันของผมดีขึ้น
“ ขอบคุณ เจนน่าข้าหวังว่าจะได้รับ”
เมียร์, ทากันและเจนน่า ได้รับทักษะตามลำดับ: โล่น้ำ,เกราะไฟ,น้ำลายระเบิด นอกจากนี้เจนน่ายังได้รับทักษะพิเศษซ่อนตัว มดยักษ์อื่น ๆ ทั้งหมดที่มีส่วนร่วมในการสำรวจของเรา ได้พัฒนาเป็นแอนทิลเลียน สถิติของพวกเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าและได้รับการคายกรดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
‘ตอนนี้ถึงเวลาสำหรับอะแรกนีแล้ว’
“ลีกอล,แฮททัน,เอรีนเข้ามา!”
‘นายท่าน ช่วยเราพัฒนาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยอดเยี่ยม!’
เอรินกล่าวกับผมด้วยโทรจิตด้วยความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เกี่ยวกับวิวัฒนาการของเธอ แต่ผมจะทำอย่างไรถ้ามีทางเลือกเดียว?
‘ตอนนี้เจ้าเป็น ไฮน์อะแรกนีแล้ว’
ร่างกายส่วนบนของพวกเขากลายเป็นของมนุษย์
“ นายท่าน…นี่คือร่างกายท่อนบนของผู้ชายหรือ”
เอรีนถามผมค่อนข้างไม่พอใจ ไม่แปลกใจเลยกับความสามารถในการพูดที่เพิ่งค้นพบของเธอ
“ ไม่เลย เจ้าดูสวย”
“ อืม…ถ้าราชาชอบก็โอเค”
การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นพลังแห่งเยินยอของผมหรือ?
‘นายท่าน ทำไมข้าถึงวิวัฒนาการไม่ได้เช่นคนอื่นกัน!’
ผมสงสัยว่าเบียงก้าจะเริ่มบ่นเมื่อไหร่
‘เป็นเพราะครั้งที่แล้วเจ้าไม่เชื่อฟัง แต่ข้าจะยังให้โอกาสเจ้า’
‘ท่านสัญญา?’
ไม่สนใจคำบ่นของเธอ ผมตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่คำใบ้ที่ โลริน่าปล่อยให้หลุดปาก
‘เป็นเรื่องน่าอับอายที่ถูกสมาชิกสมาคมเหล่านั้นปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ในดินแดนของผมเอง!’
ผมเปิดสถานะของผมและเลือกสกิลเปลี่ยนอวตาร
[คุณได้ใช้เปลี่ยนอวตาร]
[การสร้างอวตารใหม่]
“ ใช่ เบียงก้าแม้ว่าจะไม่ได้ให้ความร่วมมือ เจ้าจะได้รับโอกาสครั้งที่สอง”
‘ไชโย!’
ผมคิดว่าถ้าผมต้องการที่จะดึงดาบนี้ออกมาได้ ผมจะต้องเป็นผู้ถูกเลือกของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก่อนและแน่นอนว่านักรบส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย น่าเสียดายที่ความฝันของผมที่จะได้ครอบครองอวตารหญิงนั้นเป็นไปไม่ได้
[การสร้างอวตารเสร็จสมบูรณ์]
‘ให้ตายเถอะความรักของผมถูกทำลายไปแล้ว … ความยิ่งใหญ่และอ่อนนุ่มของผม … สมาคมผู้กลับชาติมาเกิดงี่เง่า ผมจะทำให้คุณต้องตอบแทนอย่างแน่นอน สำหรับการบังคับให้ผมยอมแพ้ในร่างกายผู้หญิงของผม!’
ผมนั่งอยู่บนพื้น บ่นและสาปแช่งไปบนท้องฟ้าด้วยกำปั้นที่ยกขึ้น
“ อวตารฟิฟ!”
ผมตื่นขึ้นมาในห้องของผมในรังของมด
“ นี่คือ…ดังนั้นในที่สุดมันก็เป็นร่างกายของผู้ชาย”
ไม่พอใจกับร่างกายใหม่ของผม ผมจึงชกกำแพงหลายครั้งด้วยความโกรธก่อนที่จะเปิดหน้าสถานะของผม
★
ชื่อ: N / A
เพศชาย
สถานะ: ปกติ
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
คลาส: นักรบ
อันดับ: E-
ระดับ: 1/99
เลือด: 73/73
มานา: 66/66
โจมตี: 48
พลังป้องกัน: 8
ความคล่องตัว: 34
ความฉลาด: 24
โชค: 12
ความสามารถพิเศษ: 34
✧ทักษะเฉพาะ
[กระแสจิต ระดับ1] [การอ่านใจ ระดับ1] [การเชื่อมต่อจิตวิญญาณ ระดับ1]
[ดับเบิ้ลแสลช ระดับ1] [ต้านทานกายภาพ ระดับ1] [ต้านทานเวทย์ ระดับ1]
[สลับอวตาร ระดับ1] [ดาบเฉือน ระดับ1] [การป้องกันศักสิทธิ์ ระดับ1]
[สี่เหลี่ยมเชือดเฉือน ระดับ1] [หลบหลีก ระดับ1] [โล่กระแทก ระดับ1]
✧ฉายา (ใช้งานอยู่)
[พ่อมดแห่งหลุม]
✧ฉายา (ไม่ใช้งาน)
[นักดักหนู] [ตีหัวเข้าบ้าน] [ผู้กอบกู้ ระดับ3] [อำมหิต ระดับ2] [นักล่ามังกร ระดับ1] [ผู้กำจัดแมลง ระดับ14] [ความหายนะแห่งแมงมุม ระดับ3] [ผู้ฆ่ายักษ์ ระดับ2] [ความเศร้าของประตูโมฆะ ระดับ5] [เป้าหลอก ระดับ1]
★
‘งั้นผมแค่ต้องเป็นผู้ถูกเลือกท่ามกลางมนุษย์เพื่อดึงดาบใช่มั้ย?’
ผมออกมาจากรังและเดินไปที่ชายฝั่งทะเลสาบที่ซึ่งร่างกายของผมถูกปิดผนึก
“เจ้าคือใคร? เจ้ามีกลิ่นเหมือนนายท่าน”
เอรีนยืนอยู่ตรงหน้าผม
“ นี่คืออวตารของข้า ไม่จำเป็นต้องมีใครคุ้มกัน”
“ราชาของข้า?”
ผมเดินผ่านเธอไป ขณะที่เธอนิ่งค้างด้วยสีหน้าประหลาดใจ อัลเปี้ยนก็เดินเข้ามาหาผม
“ นายท่าน อวตารของท่านเปลี่ยนไป”
“ ใช่ ข้าไม่มีทางเลือก”
ผมเข้าใกล้ร่างโครงกระดูกของผม แต่รู้สึกว่าผมกำลังจะสลบไป
‘ดูเหมือนว่า ดูดพลังชีวิตจะยังคงมีผลอยู่ เชี่ย ผมต้องรีบดึงมันออกมา! ‘
ฮย็อป!
ดาบคาตานะไม่ขยับเขยื้อน แม้ในขณะที่ผมใช้แรงออกไปทั้งหมด หลังจากพยายามไม่กี่ครั้ง ผมก็ยอมแพ้และเดินถอยหลังออกจากร่างไปสองสามก้าว
‘เธอบอกว่ามีเพียงนักรบที่ถูกเลือกเท่านั้น ที่สามารถดึงมันได้ ดังนั้นผมเดาว่าผมคงแย่ ถ้าผมไม่ถูกเลือก ผมนั่งอยู่บนพื้นเป็นเวลานาน กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของผมและหวังว่าผมจะยังคงมีภูมิปัญญาของปราชญ์
“ ข้าจะกลับไป”
ผมลาแมลงและมุ่งหน้ากลับไปที่กระโจม บางทีเอียนหรือกวินอาจรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับนักรบที่เลือก อย่างไรก็ตามผมไม่ได้ตระหนักว่า ตั้งแต่เปลี่ยนเป็นอวตารใหม่ ผมก็เดินไปรอบ ๆ โดยไม่ใส่เสื้อผ้า
