“ พี่ใหญ่คิชานเด อย่าทิ้งข้าไว้ที่นี่!”
‘ข้าพยายามทิ้งมิแรนด้าไว้ข้างหลังในหมู่บ้าน แต่สุดท้ายผมก็ทนไม่ได้ที่จะต้องแยกจากเธอ เราเป็นพี่น้องกันมาจากครอบครัวยากจนเดียวกันในหมู่บ้านเหมืองแร่เล็ก ๆ ในฐานะเด็กผู้หญิง เราไม่สามารถทำงานในเหมืองได้และต้องพึ่งพาพ่อแม่ของเรา แต่โลกนี้ไม่ได้เป็นทีที่สงบสุข เราถูกครอบครัวทอดทิ้งและต้องทำงานแปลก ๆ ซึ่งสกปรกและต้องทำงานหนัก ถึงอย่างนั้นรางวัลก็คืออาหารที่น่าสมเพชและเป็นสถานที่นอนที่สกปรก’
“ พี่สาวเมื่อเรากลายเป็นนักผจญภัยเราจะอยู่ดีกินดี!”
‘ข้ามักจะเห็นนักผจญภัยแต่งกายด้วยเสื้อผ้าอย่างดีเข้าและออกจากกิลด์ของหมู่บ้าน’
“ เราจะอยู่ยงคงกระพันต่อสู้กับสัตว์ประหลาดและปกป้องชีวิตของคนทั่วไป!”
‘เป็นเพียงจินตนาการของเด็กสาวผู้เพ้อฝันสองคน เราทำงานหนักมาหลายปีประหยัดเงินทีละเล็กทีละน้อยจนมีเงินพอที่จะลงทะเบียน ข้าจะไม่มีวันลืมวันที่เราลงทะเบียนที่กิลด์ได้สำเร็จในที่สุด นักผจญภัยของเราจะไปได้อย่างราบรื่น เพราะเราได้เพิ่มสถิติความชำนาญจากการทำงานหนัก เพียงอย่างเดียว มนุษย์เป็นสัตว์ที่ปรับตัวได้ง่ายและข้าก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย ถึงกระนั้นเมื่อสิ่งต่างๆดูเหมือนจะดีเกินไป ชีวิตก็มีวิธีการพลิก ในการมอบหมายครั้งแรกสมาชิกปาร์ตี้คนหนึ่งของเราเสียชีวิตด้วยน้ำมือของก็อบลิน เด็กคนนั้นที่สดใสและเข้ากันได้ดีกับน้องสาวของข้ามาโดยตลอดเสียชีวิตด้วยความเจ็บปวด เนื่องจากพิษกระจายไปทั่วร่างกายของนาง การตายของนางน่าจะเป็นคำเตือนแรกของข้า แต่ข้าไม่สนใจมัน แต่ข้าดีใจที่รอดชีวิตมาได้ในท้ายที่สุด มันมีความสำคัญเพียงเล็กน้อยไม่ว่าข้าจะใส่ใจมันหรือไม่ก็ตาม เพราะข้าไม่เต็มใจที่จะกลับไปใช้ชีวิตที่เลวทราม ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาข้าก็รอดพ้นจากสถานการณ์ต่างๆมากมาย ไม่เคยตระหนักถึงจำนวนโชคที่เกี่ยวข้องเลยสักครั้ง’
‘ในที่สุดวันแห่งโชคชะตาของภารกิจปราบออร์คก็มาถึง ถึงตอนนั้นข้าจะถือว่าเควสระดับทองแดงส่วนใหญ่เป็นเรื่องง่าย จริงอยู่ข้ายังอยู่ในอันดับทองแดง แต่ข้ามีประสบการณ์มากมายและสามารถปรับตัวได้ง่าย ปาร์ตี้ของเรา 5 คนเป็นกลุ่มแรกที่เข้าไป โดยถือคบเพลิงของเราในถ้ำมืด ในตอนแรกเรารู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้พบกับออร์คใด ๆ คิดว่าเราจะสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้โดยไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้น’
เคอร์ รัวเคอร์
“ ออร์คแค่สองตัว!”
‘เรามั่นใจว่าเราสามารถเอาชนะพวกเขาได้ ด้วยจำนวนของเรา ดังนั้นเราจึงเริ่มไล่ล่า พวกเขาหันหางและวิ่ง อย่างไรก็ตามเราได้เตือนพวกมันด้วยสายลมและในไม่ช้าก็เดินเข้าไปในกับดักของพวกเขา’
“ เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”
เมื่อสังเกตเห็นสถานการณ์ที่มีคนตะโกนออกมา
“ มิแรนด้า! อาชี!”
‘อาชีเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของข้ายกเว้นมิแรนด้า ในช่วงหลายปีของการผจญภัยร่วมกัน พวกเราถือว่ากันและกันเหมือนพี่น้องกัน นางเป็นนักบวชที่มีประโยชน์ในสถานการณ์คับขัน’
“น้องสาว!”
ข้าพบอาชี โดยโบกแขนไปรอบ ๆ ในความมืด
‘เคอร์ เคอร์’
“ ออ.. ออร์ค !!”
“ มีอยู่ทุกที่….”
‘พวกเราถูกพวกออร์คล้อมอยู่เต็มไปหมด แนวหน้าของเราตายไปแล้วและเวทมนตร์ของข้าก็ไร้ประโยชน์ เพราะเวลาร่ายมันนานเกินไป ในทำนองเดียวกันคาถารักษาของอาชี จะไม่ช่วยในกรณีนี้’
‘พวกออร์คไม่ได้ดำเนินการเพื่อฆ่าเรา แต่กลับเข้าหาอย่างช้าๆ กลิ่นเหม็นเน่าของพวกเขาทำให้ข้านึกถึงคำพูดที่น่ากลัว’
‘ออร์คชอบจับผู้หญิงมาใช้เป็นทาสทางเพศ’
‘น่าเสียดายที่เราสามารถยืนยันข่าวลือนี้ได้โดยตรง เนื่องจากนักผจญภัยหญิงส่วนใหญ่ในปาร์ตี้ของเราถูกจับทั้งเป็นและถูกส่งไปยังที่ซ่อนของพวกเขา อย่างน้อยข้าก็รู้สึกดีใจที่ไม่สามารถมองเห็นมิแรนด้าท่ามกลางพวกเราได้ ไม่นานก่อนที่มนุษย์และหมูลูกผสมเหล่านั้นจะฉีกเสื้อผ้าของเราออกและเจาะเข้าไปในสถานที่พิเศษที่สุด’
‘อาชีและข้าได้ละทิ้งการต่อต้านทั้งหมด ณ จุดนั้นแล้วลาออกจากชะตากรรมของเราในฐานะทาสทางเพศของสัตว์ประหลาด จากนั้นออร์คหนุ่มสองสามตัวก็มารับพวกเราและพาพวกเราไปยังมุมที่เงียบสงบมากขึ้น บางทีพวกมันอาจเพ้อฝันถึงร่างกายของพวกเราและต้องการให้พวกเราทั้งหมดอยู่กับตัว’
‘ในตอนนั้นเองเสียงแห่งความหวังก็ปรากฏขึ้นจากความมืด ท้ายที่สุดมีออร์คประมาณ 20 ตัวในถ้ำและข้าคาดว่าเจ้านายของพวกเขามีความแข็งแกร่งเท่ากับนักผจญภัยระดับเงิน 5 คน’
ยังคงมีเสียงดังออกมา
“ มาสิผมจะแสดงไฟจริงๆ!”
‘พวกออร์คถูกยั่วยุแน่นอนว่าพวกมันไม่เข้าใจคำพูดของมนุษย์ แต่ความหมายนั้นสื่อออกมาด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย’
ชิววว!
‘ดาบยาวแทงทะลุอกของออร์คหนุ่มที่ลากข้าออกไป ออร์คที่อุ้ม อาชีทิ้งนางไว้ข้างหลังและเข้าร่วมการต่อสู้’
‘มันเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดแม้ว่าชายคนนั้นจะแข็งแกร่งกว่ามาก แต่พวกออร์คก็ใช้จำนวนที่เหนือกว่าทำให้เขาอยู่ในจุดที่ยากลำบาก ในตอนท้ายพวกเขายังใช้ทาสหญิงบางคนเป็นโล่มนุษย์ แต่ชายคนนั้นได้ตัดศีรษะของออร์คอย่างหมดจด โดยไม่สนใจเรื่องหลักประกันที่เสียหาย มันเป็นทางเลือกที่เหมาะสม ถึงกระนั้นข้าก็ยังตัวสั่นด้วยความกลัว มันเป็นเรื่องธรรมดาที่นักผจญภัยจะตกเป็นเหยื่อของนักผจญภัยที่แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเรื่องปกติที่จะจัดตั้งกลุ่มเพื่อความปลอดภัย แม้จะเอาชนะพวกออร์คได้ แต่ชายคนนี้ก็ไม่มีเหตุผลที่จะแสดงความเมตตาต่อเรา’
‘ข้าสามารถขอบคุณเขาและรู้ชื่อของเขา แต่เขาขอให้เราอย่าขอบคุณและบอกว่าเขาคิด แต่จะฆ่าออร์ค’
‘หากเขาได้รับคำขอบคุณจากเรา ความสนใจของข้าที่มีต่อเขาก็จะจบลงที่นั่น’
‘แต่กลับมีความมั่นใจในตัวผู้ชายที่ชื่อกาสพาร์ด ซึ่งดูเย็นชาแต่พูดตรงไปตรงมา ข้าเห็นเขายอมรับผลของการกระทำของเขาเกี่ยวกับทาสหญิงที่เตือนข้าถึงนักผจญภัยในอุดมคติของข้า จากความฝันของข้า แน่นอนว่าอาชี และข้าไม่ลืมที่จะเก็บสิ่งของจากซากศพที่ตาย คิดย้อนกลับไปมันค่อนข้างไร้ยางอายสำหรับเรา’
‘จากนั้นกาสพาร์ดก็นำทางเราออกจากถ้ำที่เราพบ มิแรนด้าเป็นน้องสาวที่ข้าไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็นอีกในชีวิตและข้ารู้สึกขอบคุณทั้งพระเจ้าและกาสพาร์ดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด’
‘เราไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดี ดังนั้นเราจึงตกลงที่จะออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็วและทำความสะอาด เราขายของของเราในร้านค้าและจากนั้นก็เก็บทรัพย์สมบัติมากมายมุ่งหน้ากลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อน ต่อมาเรามุ่งหน้าไปยังกิลด์เพื่อสอบถามเกี่ยวกับภารกิจ แต่เมื่อเราเดินผ่านประตูเราก็รู้ทันทีว่าข่าวลือเกี่ยวกับสถานการณ์ของเราแพร่กระจายไปแล้ว มันต้องรั่วไหลเมื่อเราขายของทั้งหมด เราพยายามหนีจากการนินทาเรามุ่งหน้ากลับไปที่ห้องพักในโรงแรมเพียงเพื่อเรียนรู้ว่าข่าวลือนั้นมีน้ำหนักมาก’
“ ขออภัยเราไม่สามารถอนุญาตให้เจ้าเข้าพักที่โรงแรมของเราได้อีกต่อไปมิฉะนั้นการนินทาจะแพร่กระจายไป”
เราถูกขับออกจากที่พักทั้งๆที่จ่ายค่าห้องล่วงหน้าไปแล้ว เราเดินไปรอบ ๆ เพื่อลองดูโรงแรมอื่น ๆ แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน ในที่สุดเราก็ไปที่โรงแรมที่แพงที่สุดในเมือง แต่ผู้จัดการก็ปฏิเสธที่จะให้เราพัก โดยบอกว่าไม่ใช่เรื่องเงิน ณ จุดนั้นเองที่กาสพาร์ดเดินเข้ามาเห็นเราอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอับอายจริงๆ โชคดีที่เขาเช่าชั้นสองทั้งหมด โดยใช้อิทธิพลของเหรียญเงินของเขาและเราได้ห้องพัก ในขณะที่เราเข้ามาได้ ข้าก็เคาะประตูของเขาโดยอ้างว่าข้ายินดีจะจ่ายค่าใช้จ่ายของเรา แต่สิ่งที่ข้าได้รับคือคำตอบที่เย็นชา
“ ข้าเหนื่อยเราจะคุยกันตอนเช้า”
“ …”
“ มันเป็นเพียงสิ่งที่ข้าทำในช่วงเวลาที่เร่งรีบอย่าคิดมันมากเกินไป นอกจากนี้ข้าเป็นคนหลับสนิทและจะไม่ตื่นในตอนกลางคืน ดังนั้นปล่อยให้ข้าอยู่คนเดียว”
“ ข้าจะไม่รบกวนเจ้า”
มันจะง่ายมาก ถ้าเขาช่วยเราแล้วขอรางวัล เราสามารถจ่ายเงินให้เขาและแสดงความขอบคุณได้ แต่ตอนนี้เราเป็นหนี้ของเขา
‘พวกเราสามสาวรวมตัวกันในห้องที่อยู่ติดกันและสนทนาเกี่ยวกับกาสพาร์ด ข้าได้เรียนรู้ว่าพวกเขามีความคิดเห็นเช่นเดียวกับข้า ซึ่งก็คือเราจะทำทุกอย่างเพื่อเขา’
‘พี่สาวของข้าอยากได้ยินเสียงหายใจของเขา นางจึงแนบหูของนางพิงกำแพง’
“ มิแรนด้า ถ้ากาสพาร์ดเรอ เจ้าจะผิดหวังในตัวเขาไหม”
“ ไม่เป็นเช่นนั้น กาสพาร์ดจะไม่ทำเช่นนั้น”
‘ในความคิดของมิแรนด้า กาสพาร์ดเป็นเทพอยู่แล้ว ในทำนองเดียวกันใบหน้าของอาชีจะเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อนางพูดถึงเขา ข้าไม่รู้ว่าสีหน้าของข้าเป็นแบบไหน แต่ข้าเดาว่ามันไม่ได้แตกต่างกันมากนัก’
“ เร็วเข้า น้องสาวฟังนี่!”
“ พุตตีกูละคะนิปาคุติและริกิปาอูชินโดคุสุเคลลาอิออนเวนีอีโคโนกุเนนีเอนกาเวนีอูคูเมเมซึอินเอโนมชินโดรอม…”
‘มันเป็นคำกล่าวที่ฟังไม่ชัดและไม่ใช่เวทมนตร์ เรารีบวิ่งไปที่ห้องของเขา ด้วยความกังวลเกี่ยวกับอาการของเขา ก่อนหน้านี้เป็นฉากที่น่าสยดสยองของกาสพาร์ด ที่พ่นเรื่องไร้สาระอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นและดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีขาว’
“ พี่!”
มิแรนด้าเรียกข้า แต่ข้าคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร นอกจากเป็นห่วงเขา ข้าโอบร่างของข้าไว้รอบตัวเขา พยายามควบคุมการสั่นของเขา ขณะที่อาชีและ มิแรนด้าสะท้อนการกระทำของข้า ข้าไม่แน่ใจว่าเราทำอะไรไปบ้าง แต่กาสพาร์ดก็หลับไปอย่างสงบโดยหลับตา
“ พี่สาว กาสพาร์ดไม่ได้บอกว่าเราไม่ควรรบกวนเขา ในขณะที่เขานอนหลับ?”
อันที่จริงมันให้ความรู้สึกเหมือนว่ากาสพาร์ด มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในตอนกลางคืน ข้าเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก
“ นี่เป็นความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราใช่ไหม”
‘ทั้งสองพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ เราก็เลยหลับไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นกอดร่างของกาสพาร์ดไว้แน่น แม้ว่าเขาจะรู้สึกอึดอัดเมื่อตื่นขึ้นมา แต่เขาก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมาย’
‘เราเปลี่ยนท่าทางระหว่างพวกเรา สามสาวโดยยืนยันการตัดสินใจของเราที่จะเก็บเป็นความลับ’
‘และมันยังคงดำเนินต่อไปในระหว่างวันที่เราออกล่าและตอนกลางคืนเราช่วยให้เขานอนหลับ’
‘เราได้จัดตั้งปาร์ตี้และสังหารพวกออร์ค ด้วยเหตุนี้เราจึงได้เข้าสู่คลาสเหล็ก’
‘แม้ในระหว่างการต่อสู้ เรามักจะมองไปที่กาสพาร์ด พยายามที่จะรู้ว่าเขาคาดหวังอะไรจากเรา แล้ววันหนึ่งข้าเรียกความกล้าหาญที่จะถามเขา’
“ กาสพาร์ดทำไมเจ้าถึงเลื่อนเวลาเลื่อนอันดับออกไปล่ะ? ถ้าเป็นเพราะเรา เจ้าคิดว่าเราจะเจ็บปวดไหม “
‘จากนั้นกาสพาร์ดให้ข้าดูอะไรบางอย่างและจะไม่ลืมในไม่ช้า ต่อไปข้าคงไม่กล้าแนะนำผู้มีพระคุณของเรา’
