สูญเสียเกินจะทานทน … ปลดผนึกนักรบคลั่ง!
โดย
หมอแมว
เมื่อรอนมองย้อนหลังกลับมาที่วันนี้ เขาจึงเพิ่งรู้ตัวว่าวันนี้คือครั้งแรกที่เขาใช้เวทมนตร์ได้ด้วยตนเอง
แต่เขาไม่ได้รู้สึกยินดีกับมันเลยสักนิด มันคือความรู้สึกที่เขาไม่อยากพบเจออีกเลยตลอดชีวิตของเขา
…
ปัง ปัง ปัง ปัง
ตับ ตับ ตับ ตับ
โล่กันกระสุนสีชมพูถูกยกขึ้นป้องกันกระสุนที่สาดเข้ามา
“เฮ้ย ล้อมมันไว้ ตามมันเข้าไปเลย” ชวลิตร้องคำราม มันชักหอกซัดออกจากไหล่แล้วขว้างกลับไป “ตายยยย”
หอกพุ่งไปที่รอน ชนเข้าที่โล่แล้วตกลงพื้น รอนคว้าหอกขึ้นแล้วขว้างกลับ
ฉึก!
“อ้ากกกก” ชวลิตร้องแผดเสียงเพราะหอกปักเข้าที่ไหล่ข้างที่ยังดีอยู่
“พวกเรา จัดการมันเร็วเข้า เทกันเข้าไปเลย” มันร้องสั่ง “อ๊าก”
มันร้องอีกครั้งเพราะรอนขว้างมีดเข้ามา คราวนี้ปักเข้าที่ชายโครงขวาจนมันปวดตับไปหมด
“เฮียชวลิตครับ แต่ข้างนอกนั่นพวกแก็งค์รุ่งโรจน์มันกดดันเราเข้ามาแล้วนะครับ”
“ช่างมัน ถ้าเราจับตัวประกันได้พวกมันก็ทำอะไรเราไม่ได้ เร็ว บุกเข้าไป”
มือปืนร่วมสามสิบคนเคลื่อนกำลังเข้าไป ก้าวข้ามร่างพวกพ้องที่บาดเจ็บแขนขาหักเกลื่อนพื้น
ไอ้เด็กหนุ่มหน้ากากดำนั่นมันคือตัวอะไรกัน ทำไมกำลังมันมหาศาลแบบนี้ ยกคนหนัก70-80กิโลกรัมขว้างไปในอากาศได้ หักแขนหักขาคนได้ด้วยมือเปล่า
แต่ยังไงซะมันก็มีตัวคนเดียว
“พวกเราลุย!”
“”
แสงเรืองขึ้นจากพื้น ม้วนเวทโกเลมโคลนเริ่มทำหน้าที่ของมัน
“แสงอะไรวะ”
“ไม่ต้องสนใจ ลุยเลย” มือปืนคนนึงยกปืนพกขึ้นเตรียมยิง แล้วก็พบว่าพื้นน้ำหน้าท่อระบายน้ำเกิดการสั่นไหวรุนแรง ร่างบางอย่างยกตัวขึ้นมา
“ชิบแล้ว ตัวเชี่ยไรวะนั่น”
“ยิงเร็ว ยิง ยิง!”
ทุกคนเลื่อนปืนหันไปทางโกเลมโคลนสูง 4 เมตรที่กำลังก้าวขึ้นพื้นดิน ร่างดำทะมึนของมันปิดบังทางระบายน้ำจนหมด
ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ
รอนหันหลังกลับและวิ่งเข้าท่อทิ้งเสียงปืนไว้เบื้องหลัง มุ่งไปยังทิศทางที่แพทอยู่
…
และ ในเวลาก่อนหน้านั้น ที่เวลา เที่ยงคืนห้าวินาที
“ไอ้บัวดำ เอ็งคิดเรอะว่าแค่นั้นจะป้องกันได้” สุเทพร้องก้อง “อย่าอยู่เลยมึง เตรียมตัวตายซะ”
ปืนเอเคทั้ง 8 ถูกยกขึ้น หากแต่เสียงร้องเล็กใสของเด็กสาวก็ดังสวนขึ้นมา
“”
ตึกๆๆๆๆๆ เสียงฝีเท้าวิ่งพุ่งมาจากด้านหลัง
“ยิงได้”
แททๆๆๆๆๆ เก๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงกระสุนกระแทกเข้ากับฝาท่อโลหะดังกังวานไปทั่วท่อระบายน้ำ ประกายไฟแวบวาบระยับไปหมด
“เฮ้ย มันมีโล่” ลูกน้องคนหนึ่งร้องขึ้นมา มันโยนปืนAKที่กระสุนหมดลงพื้น ชักปืนสั้นออกมากระหน่ำยิง
ปังๆๆๆ เก๊งๆๆๆ ฉึก!
หอกซัดถูกขว้างสวนปักแทงเข้าที่หน้าอกขวา ทะลุเสื้อกันกระสุนหน้าหลัง ร่างของมันลอยกระเด็นไปนอนกองอยู่ที่พื้น
“เฮ้ย ระวัง มันพุ่งเข้ามาแล้ว กระจายกำลังออกไป ยิงมันจากด้านหลัง” มือปืน 7 คนกระโดดหลบแยกไปคนละทิศทางเมื่อเห็นว่าฝาท่อระบายน้ำอันใหญ่นั้นถูกถือพุ่งตรงมาที่พวกมัน
โล่มันหันได้ด้านเดียว ถ้ากระจายออกไปล่ะก็ ต้องมีคนใดคนหนึ่งที่ยิงจากด้านหลังได้แน่
“ย่ะห์”
“เฮ้ย”
ขณะที่พวกมันคิดแบบนั้น โล่ฝาท่อก็ถูกเหวี่ยงมาใส่กลุ่มที่ยืนกัน 4 คน
‘หลบไม่ทันแล้ว’ มือปืนคนหน้าสุดยกมือขึ้นไขว้กันป้องกันไปด้านหน้า กะว่าเมื่อโล่ที่เด็กสาวตัวเล็กๆนั่นกระแทกแล้วตกพื้นมันจะได้ยินสวนกลับไป
แต่แล้ว
ปึง! กร๊อบบบบ แกร๊บบบบๆๆๆ
โล่ฝาท่อหนัก 75 กิโลกรัมที่พุ่งไปด้วยความเร็ว 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง บดขยี้ท่อนบนของมือปืนทั้ง 4 เข้ากับกำแพงก่อนจะไหลไปกองที่พื้น เป็นตายไม่อาจทราบได้
“นังปีศาจ ตายซะ”
“ตาย”
ปืนพก3กระบอกหมุนเข้าหาร่างของแพทแล้วยิงออกไป
ปังๆๆ ปังๆๆ ปังๆๆ
เด็กสาวตาเป็นประกาย ที่ด้านหน้าของเธอในตอนนี้มีเส้นสีทอง 9 เส้นอยู่ในอากาศ เส้นทางกระสุนที่เห็นได้จากสกิล[บุรุษศึกษา]
เธอหมุนตัวหลบจากเส้นทางกระสุนเหล่านั้น แล้ววิ่งเข้าหามือปืนทั้งสาม
“เฮ้ยยย”
ปัง ปัง ปัง พล็อค!
“เฮียสุเทพ! เอี๊ยยยย” ผัวะ
ร่างของสุเทพและลูกน้องล้มลง ลูกน้องคนสุดท้ายยกปืนขึ้นจ่อที่ศีรษะของแพทได้พอดี นิ้วเหนี่ยวไกลงไป
“ตาย!”
“”
เครื่องรางโล่ป้องกันระดับสามที่สวมอยู่ทำหน้าที่ของมัน กระสุนปืนพกที่เตรียมออกจากลำกล้องชนเข้ากับโล่เวทมนตร์ก่อนที่จะไม่มีทางไป สะท้อนสะบัดเข้าที่ลำกล้องปืน
“ห๊ะ อู๊คคคคคค”
หมัด 300 กิโลกรัมของแพทซัดเข้าที่กลางอกของมัน ร่างของมือปืนลอยขึ้นไปในอากาศ กระดูกแมนูเบรียมและกระดูกซี่โครงด้านขวาแตกแหลกเป็นชิ้นๆ
“ยัยแพทเป็นยังไงบ้าง”
“หลานปลอดภัยไหม”
“ปลอดภัยค่ะ”
ตุบๆๆๆ เสียงฝีเท้าดังมาจากปากทางท่อระบายน้ำห่างไปราว200เมตร
“แพท เราเอง ปลอดภัยไหม” รอนตะโกนมาแต่ไกล
“เรียบร้อยแล้วรอน จัดการหมดแล้ว” แพทตะโกน “ลุงบัว ลุงบัวเป็นยังไงบ้าง”
เด็กสาวรีบวิ่งก้าวข้ามศพและมือปืนที่บาดเจ็บไปหาลุงบัว เตรียมใช้เวทรักษาช่วยพยุงอาการของพ่อบ้านผู้ซื่อสัตย์
“คุณหนู…” ลุงบัวร้องขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม เด็กหญิงตัวเล็กๆคนนั้น ตอนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วเชียว พ่อบ้านน้ำตาซึม ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นร้องออกมาอย่างตกใจ “คุณหนูระวังง”
“แพท ระวังข้างหลัง!” รอนเงื้อหอกซัดในมือขึ้น ลังเลตำแหน่งที่จะขว้างอยู่ชั่วเสี้ยววินาที แล้วพุ่งหอกอันสุดท้ายออกไป
มือปืนคนที่ถูกยิงเข้าที่โหนกแก้มจนหมดสภาพไปเมื่อตอนแรก มันฟื้นขึ้นมาและพบว่าพวกพ้องถูกจัดการไปหมดแล้ว
และเด็กสาวคนนั้นก็วิ่งเหยียบร่างมันไป
มันลุกขึ้นช้าๆ อีกฝ่ายหันหลังให้มันอยู่กำลังดูคนเจ็บ เป็นโอกาสของมันแล้ว
มันชักมีดคอมแบ็ทคมกริบ ลุกขึ้นแล้วพุ่งตัวไป มุ่งไปที่แผ่นหลังของเด็กสาว
“คุณหนูระวัง”
“แพท ระวังข้างหลัง”
มือปืนเจ็บแปลบที่ต้นขาซ้ายที่หอกซัดทิ่มปัก หากแต่มันกลั้นใจใช้ขาขวาดีดตัวพุ่งไปข้างหน้า
“ตายยยยยยยยยยย”
แพทหันกลับมา ร่ายเวทอย่างฉับพลัน
“
