เงินที่มีน้อยเกินไป ต้องหาเพิ่มซะแล้ว!
โดย
หมอแมว
เสียงรถวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน วิทวัสเปิดประตูลงจากรถมาพร้อมกับรอน เขาเดินไปที่หน้าบ้านแล้วกดกริ่ง ครู่เดียวเสียงเดินก็มาถึงหน้าบ้าน
“สวัสดีค่ะ อ้อ นั่นคุณพ่อของหนูแพท มีอะไรเหรอคะ มาแต่เช้าเชียว” แม่ของรอนถาม
“ผมพารอนมาส่งครับ” เขาบอก
“พารอนมาส่ง?” แม่ของรอนพูดขึ้นอย่างงงๆ ก่อนที่จะลืมตาโตเมื่อเห็นรอนอยู่ข้างหลังวิทวัส “อ้าว ลูกไม่ได้นอนอยู่ข้างบนห้องเหรอ”
รอนยิ้มเจื่อนๆ ขณะที่พ่อของแพทเดินเข้าไปข้างใน พ่อของรอนรีบลุกมาต้อนรับ
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยรอน” พ่อถามอย่างไม่เข้าใจ “แล้วทำไมรอนถึงไปอยู่กับคุณวิทวัสได้”
“คือ…”
“เอาอย่างนี้ครับ เดี๋ยวผมสรุปเรื่องให้ฟังแล้วกัน”วิทวัสบอกจนรอนโล่งอกที่ไม่ต้องบอกเอง
“ทั้งสองท่านคงเห็นข่าวที่มีแก๊งค์อันธพาลออกมาต่อสู้ยิงกันกลางเมืองแล้วใช่ไหมครับ” วิทวัสถาม
ทั้งพ่อแม่รอนพยักหน้า เพราะพอเปิดทีวีมาข่าวทุกช่องก็ออกข่าวนี้ เป็นข่าวใหญ่เพราะว่ามีคนตายไปเป็นร้อยๆคนในคืนเดียว
“คือเมื่อคืนนี้ รอนแอบออกจากบ้านไปหาลูกสาวผม แล้วปรากฎว่าช่วงเที่ยงคืนพวกแก๊งค์ในข่าวนั่นมันต่อสู้กัน รอนก็เลยติดอยู่ที่บ้านของผมจนเช้าน่ะครับ” วิทวัสบอก “ผมเองไปทำธุระที่ต่างจังหวัดเพิ่งกลับมาถึงตอนรุ่งสาง พอรู้ก็เลยพารอนกลับมาส่งครับ”
“ห๊ะ รอน นี่ลูกแอบออกไปข้างนอกตอนดึกๆงั้นเรอะ” พ่อของรอนร้องออกมา “แล้วทำไมเรื่องใหญ่แบบนี้แกไม่โทรมาบอกพ่อห๊ะ”
วิทวัสฟังแล้วรีบคิดอย่างรวดเร็ว จริงสินะ ถ้ารอนไปอยู่ที่บ้านแต่ผู้ใหญ่ในบ้านไม่โทรมาบอกมันดูผิดปกติไป
จริงสินะ แบบนี้แล้วกันจะได้ไม่น่าสงสัย
“คือตอนที่แก๊งค์มันต่อสู้กัน มีการตัดสัญญาณโทรศัพท์ครับ โทรศัพท์มือถือของทั้งเจ้ารอนและลูกสาวผมเลยใช้งานไม่ได้” วิทวัสรีบอธิบาย “ส่วนโทรศัพท์บ้านของบ้านผมก็อยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง พ่อตาแม่ยายผมและพ่อบ้านอยู่ข้างล่าง รอนก็เลยไม่ได้ลงมาโทรศัพท์ พวกผู้ใหญ่ที่บ้านก็เลยไม่รู้และไม่ได้โทรมาบอกก่อนน่ะครับ”
“แล้วพอเมื่อเช้าผมไปถึง ไปเรียกลูกแพทให้ลงมากินข้าวเช้าเลยไปเจอนายรอนในห้องนอนลูก ก็เลยพามาส่งครับ” วิทวัสอธิบายออกไปอย่างพึงพอใจ เรื่องแต่งของตนรัดกุมไม่มีช่องโหว่ให้จับผิดได้เลย
“ไปเจอ…”
“ในห้องนอน…”
พ่อกับแม่ของรอนพูดทวน เหงื่อแตกพลั่กๆ … เจ้าลูกชายตัวดีของพวกตนแอบเข้าไปบ้านคนอื่น แถมอีกฝ่ายก็ไปเจอในห้องนอนของลูกสาว
“ใช่ครับ ในห้องนอน ไม่งั้นพวกผู้ใหญ่ที่บ้านคงโทรมาบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” วิทวัสย้ำ
“น น นี่รอน แก..”พ่อทั้งโมโห ทั้งอาย จนกล้ามเนื้อคอกระดิก
วิทวัสเองมองดูท่าทีของพ่อแม่รอนแล้วก็เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพอ ลูกคนเดียวหนีออกไปกลางดึก เวลาดึกๆเปลี่ยวๆกลับบ้านคนเดียวมันอันตรายแค่ไหน โกรธแบบนี้ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา
“ผมถามทั้งสองคนมาก่อนแล้ว ดูเหมือนรอนแอบไปห้องนอนลูกสาวผมมานานแล้ว” วิทวัสตบบ่ารอนแปะๆ “กล้ามากนะเรา”
พ่อเหงื่อแตก
แม่เหงื่อแตก
รอนเหงื่อแตก
ขณะที่วิทวัสพยักหน้าเบาๆอย่างพึงพอใจ ดูเหมือนพอเขาบอกอ้อมๆให้ทั้งสองรู้ว่ารอนเคยแอบเดินทางไปกลับตอนดึกๆหลายครั้ง พ่อกับแม่รอนก็ไม่ถามอะไรต่อ ท่าทางคงจะเข้าใจแล้วว่าลูกชายของตนไม่ใช่คนอ่อนแอ ไปไหนมาไหนดึกๆคนเดียวได้
“เอาล่ะ เสร็จเรื่องแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
วิทวัสลุกขึ้นเตรียมลากลับ กวาดสายตามองไปรอบๆบ้าน …บ้านหลังนี้คือบ้านที่อารย่าภรรยาของเขาเคยใช้เป็นที่อยู่เมื่อ 30 ปีก่อน ดูท่าเพราะอารย่าปิดผนึกศิลานักปราชญ์ไว้ที่ชั้นสองแล้วเจ้ารอนไปเผลอรับเข้ามาในร่างนั่นเอง
แล้วเขาก็เดินออกจากบ้านตรงไปที่รั้ว
“เจ้ารอน! นี่แกทำอะไรของแก”
“พ่อของผู้หญิงมาถึงบ้านแบบนี้ พ่อกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
“เอ่อ …”
“คุณวิทวัสเป็นเจ้าของร้านทองมากมาย ธุรกิจของเค้าหลายร้อยล้าน แล้วบ้านเรามันแค่นี้ แกคิดยังไงไปทำแบบนั้น”
“แกไม่เห็นสายตาของเค้าเมื่อกี้เรอะ เค้ามองบ้านเราไปทั่วๆ บ้านเราก็เช่าเขาอยู่ ของก็ธรรมดา แล้วก่อเรื่องแบบนี้ถ้าเขาเอาเรื่องขึ้นมาพวกเราจะทำยังไง”
“เอ่อ…” รอนอ้ำอึ้ง
พ่อกับแม่ใส่รอนซะยับขณะที่รอนเถียงไม่ออก .. แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น คุณวิทวัสเปิดประตูและพูดเข้ามาดังๆ
“อ้อ รอน แถวบ้านคงต้องซ่อมแซมกันยกใหญ่ วันนี้ลุงจะพาทุกคนไปที่บ้านพักที่ริมแม่น้ำก่อน” วิทวัสบอก “เดี๋ยวลุงส่งที่อยู่มาให้ พรุ่งนี้เธอก็ไปติวให้ยัยแพทตามปกติแล้วกันนะ เห็นว่าใกล้สอบไฟนอลแล้วนี่”
“อ๊ะ”
“อ๊ะ”
ทั้งพ่อและแม่ของรอนอุทานมาพร้อมๆกันอย่างงุนงง ตกลงไปเจอเจ้ารอนในห้องนอนแพท แต่ว่ายังให้ไปติวตามปกติอีก
เสียงรถขับออกไป วิทวัสยิ้มให้กับตนเองอย่างพอใจ บอกออกไปแบบนี้ทำตัวไม่ต่างจากปกติพ่อแม่ของรอนต้องไม่สงสัยแน่ๆ
“เจ้ารอน! แกมานั่งตรงนี้เลย เอาโทรศัพท์ออกมาวาง”
รอนนั่งเจี๋ยมเจี้ยมที่เก้าอี้
“รอน ลูกมีเงินฝากเท่าไหร่กัน” พ่อบอก “ไหนเปิดแอพของลูก ลูกมีเงินเก็บเท่าไหร่”
รอนเปิดแอพในโทรศัพท์มือถือ ใส่รหัสลงไป แล้ววอลเลทบิทคอยน์ก็เปิดออกมา ตัวเลข 12350.112 BTC โผล่ขึ้นที่หน้าจอ
“ลูกเองเพิ่งอยู่ม.ต้น เงินเก็บหมื่นกว่านี่อาจจะดูเหมือนเยอะ แต่ว่าถ้าหากเป็นบ้านอื่นน่ะ เงินเท่านี้เป็นแค่เงินกระจิ๊ดริด” พ่ออบรมโดยไม่ได้สังเกตหน่วยเงิน
“ผมเข้าใจครับพ่อ แต่ตอนนี้ผมก็พยายามทำงานเก็บเงินอยู่นะครับ”
“ลูกจ๊ะ การเก็บเงินมันก็ดี แต่ว่าแค่นั้นมันไม่พอนะลูก” แม่แนะนำ “ถ้ารายได้มาจากการทำงานเพียงอย่างเดียว ถ้ามีเหตุที่ทำให้ลูกทำงานนั้นต่อไม่ได้ รายได้มันก็จะหายไป ลูกควรจะหาเงินจากหลายๆช่องทาง ถ้าถึงจุดนึงที่ลูกมีความรู้มากขึ้นก็ต้องเอาเงินเก็บไปลงทุนในอะไรบางอย่าง อย่าเก็บไว้นิ่งๆ”
แม่พยายามแนะนำ เพราะเธอเห็นว่าตอนนี้รอนพอจะมีเงินเก็บแต่ก็เป็นจากการสอนหนังสือให้กับแพท ถ้าต่อไปไม่ได้สอนหนังสือให้แพทแล้วรายได้ที่เข้ามาของลูกชายก็ต้องหมดลง
“ครับ พ่อ แม่ ผมเข้าใจแล้วครับ”
“ดีแล้ว งั้นก็ไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนก่อนแล้วกัน”พ่อบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาลง ยังไงเมื่อคืนรอนก็คงไม่ได้พักผ่อนเต็มที่เพราะเจ้าแก๊งค์ที่สู้กันสองกลุ่มนั่น
รอนกลับขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“รอน เป็นไงมั่ง พ่อแม่เธอสงสัยอะไรไหม” วิทวัสถาม
“…”
“ถ้าอย่างที่ลุงตอบไปเมื่อกี้ รับรองได้ว่าไม่มีช่องโหว่แน่นอน ต้องไม่มีใครรู้แน่ว่าเมื่อคืนเธอไปทำอะไรมา”
“เอ่อ ลุงครับ เคยมีใครบอกไหมครับว่าทักษะทางสังคมของลุงไม่ปกติ”
“… เหมือนแต่ก่อนภรรยาลุงจะเคยบอกอยู่เหมือนกัน” วิทวัสตอบ
“โอเคครับ แปลว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว” รอนถอนหายใจ “อ้อ คุณลุงครับ ผมอยากปรึกษาอะไรสักหน่อยน่ะครับ”
รอนปรึกษาเรื่องการทำธุรกรรมการเงิน เขาอยากจะเปลี่ยนเงินจากในรูปบิทคอยน์เป็นเงินให้หมดโดยไม่ให้เป็นที่สงสัย
“ก็มีทางอยู่นะ ในวงการจะมีบริษัทที่รับหน้าที่ยักย้ายถ่ายเทเงินพวกนี้อยู่ พวกนี้เชื่อใจได้” วิทวัสบอก “พอเอาเข้ามาก็ทำเป็นบริษัทแล้วก็หานอมินีมาร่วม ถ้าเงินอยู่ในรูปบริษัทคนก็คงไม่สงสัยเธอเท่าไหร่ เดี๋ยวลุงจะบอกทนายประจำบริษัทให้ช่วยจัดการให้”
รอนพูดคุยอีกสักพักก่อนจะวางสายไป และในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เลขที่บัญชีในยุโรปก็ถูกส่งมาให้เขาพร้อมกับวิธีใช้
รอนเปิดแอพวอลเล็ท จากนั้นกดคำสั่งขายบิทคอยน์ทั้งหมดจากทุกที่ที่เขาทำไว้ กระจายโอนเข้าไปในบัญชี
“ว่าแต่ ตอนนี้ราคา 1 BTC มันกี่บาทกันนะ”
รอนจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าตอนที่ดูครั้งสุดท้าย 1BTC มันราคาสักสองหมื่นได้ ตอนนั้นเขาเอากำไรที่ได้จากร้านARMAMENTโลกโน้นมาเปลี่ยนเป็นทองที่นี่แล้วแลกเป็นBitcoinทั้งหมด
หวังว่าราคามันคงไม่ตกลงไปมากนะ
เด็กหนุ่มเปิดราคาปัจจุบันที่เพิ่งขายออกไปแล้วก็ถอนหายใจ
ราคาตกแฮะ เหลือแค่ 15309 เอง ขาดทุนย่อยยับ
ตัวเลขค่อยๆวิ่งขึ้นมาในโทรศัพท์มือถือ หลังจากหักค่าใช้จ่ายให้กับบริษัทที่ว่า เงินเหลือมาถึงเขา 180ล้านเท่านั้น
คงต้องหาเงินเพิ่มอย่างที่แม่บอกจริงๆ เด็กหนุ่มครุ่นคิดวิธีหาเงินจากเงินที่มีอยู่แล้วก็คิดได้ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“สวัสดีครับคุณหลิวลี่จง ผมรอนเองนะครับ”
จากนั้นรอนก็คุยโทรศัพท์โดยไม่ทันสังเกตเลยว่า ราคา 1 BTC = 15309 ที่เขาเพิ่งขายไปนั่น มีหน่วยเป็น US Dollar
