พลั้งปาก
โดย
หมอแมว
เจ้าชายดีโอเดินเข้าไปหารอนและแพทพร้อมกับเหล่านักรบมังกรทั้ง5
“เมื่อครู่นี้พวกคุณทั้ง5คนหายตัวได้” รอนพูดขึ้น
“นักรบมังกรมีความสามารถในการข้ามมิติไปยังอีกโลกหนึ่ง เห็นที่พวกเขาหายตัวไปไม่กี่วินาทีเมื่อกี้นี้ ที่จริงแล้วพวกเขาไปอยู่ที่อีกโลกหนึ่งมาแล้ว12ชั่วโมง” เจ้าชายบอก “นี่คือข้อได้เปรียบของนักรบมังกรที่จะมีเวลาในการฝึกฝนมากกว่าคนทั่วไป”
[สกิลหน้าตาย Poker Face Activated!]
“แปลว่าทุกคนข้ามไปอีกโลกหนึ่งแล้วไปฝึกฝนร่วมกันที่อีกโลกเหรอครับ” รอนถามต่อทำทีเป็นไม่รู้เรื่องอะไร
“ไม่ใช่หรอกคุณรอน พวกเขาแต่ละคนแยกย้ายไปกันคนละโลก” เจ้าชายบอก “ศิลานักปราชญ์แต่ละลูกจะมีโลกที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ตามปกติแต่ละโลกจะมีนักรบมังกรแห่งแสงและความมืดอย่างละคน”
“อันที่จริงมันก็พอมีวิธีที่จะพานักรบคนอื่นๆไปโลกเดียวกันครับ แต่ว่าพวกเราต้องการฝึกฝนตนให้เก่งขึ้น พวกเราเลยพยายามด้วยตนเองคนเดียว ไม่ได้รวมกลุ่มกันไป” ลีออนกล่าว
“เอ๊ะ แต่ถ้าข้ามไปโลกโน้นแล้วจะคุยกับคนที่โน่นรู้เรื่องเหรอครับ” รอนถามจนแพทหันมองหน้าอย่างงงๆ
“ศิลานักปราชญ์แปลภาษาได้ไม่ใช่เหรอรอน” เด็กสาวถามทะลุขึ้นมา
ชิ้ง!
เจ้าชายดีโอและนักรบมังกรคนอื่นๆหันขวับมองเป็นตาเดียวกัน
“แหมแพท เรื่องนี้น่ะคนเล่าต่อกันมาจนใครๆก็รู้อยู่แล้วก็จริง แต่เราเพิ่งจะเคยเห็นนักรบมังกรแห่งแสงตัวจริงเป็นครั้งแรก เราก็อยากถามจากเจ้าตัวเองสิ” รอนเกาหัวแกรกๆ
“ฮ่าๆ ครับ ที่จริงศิลานักปราชญ์ก็มีความสามารถในการแปลภาษาจริงๆนั่นแหละ เพียงแต่ว่าสถานที่ที่พวกเราทั้งห้าข้ามไปนั้นเป็นพื้นที่ที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ พวกเราเลยยังไม่ได้ลองกันสักที” อัลเบิร์ตพูด
“แบบนี้ที่ศิลานักปราชญ์หายไปก็แย่สิครับ” รอนบอก
“อันที่จริงในสถานการณ์นี้ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่หรอก”เจ้าชายตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ทำไมล่ะคะ” แพทถาม
“ประโยชน์หลักของมันก็คือการเพิ่มเวลาในการฝึกฝนและเพิ่มพลังในการต่อสู้ ซึ่งการจะใช้มันให้ได้ผลมากที่สุดต้องมีเวลาในการฝึก แต่สถานการณ์ตอนนี้คิดว่าอาจจะไม่ทันแล้ว” เจ้าชายบอก“คุณแพทกับคุณรอนคงจะยังไม่ทราบ ตอนนี้สถานการณ์ที่ชายแดนเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ มีการพบเห็นมอนสเตอร์มากขึ้นตามแนวป่าและเทือกเขาโดยที่ยังไม่มีการโจมตีที่ใดเลย”
“ยังไม่โจมตี? ก็ดีสิคะ” แพทเอ่ย
“การไม่โจมตีแหละครับน่ากลัว ตอนนี้พวกเราคาดกันว่านักรบมังกรแห่งความมืดที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ก็คือ ‘เวก้า’ นิสัยของมันคือการรวบรวมกำลังแล้วรอเวลา จนกระทั่งมันพร้อมแล้วก็จะเปิดการโจมตีในคราวเดียว การที่มันทำแบบนี้เลยทำให้เราไม่สามารถกำหนดที่อยู่ของมันได้ และไม่สามารถลงมือโจมตีมันก่อนได้”
รอนพยักหน้าเห็นด้วย ถ้าเป็นในเกมหรือนิยาย แม่ทัพศัตรูหรือพวกจอมมารมักจะส่งลูกกระจ๊อกมาต่อสู้ก่อน จากนั้นจะค่อยๆส่งศัตรูที่เก่งขึ้นทีละนิดเข้าไปป้อนให้ฝ่ายพระเอกเพิ่มค่าประสบการณ์ให้จนพระเอกเก่งเว่อร์ซึ่งเป็นแผนที่ไม่เข้าท่า
สู้เก็บกำลังรอจนพร้อม จากนั้นถล่มในครั้งเดียวไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว อันนี้จะเข้าท่ากว่าเป็นไหนๆ
“จะว่าไป คุณรอนและคุณแพทจะเป็นกำลังให้พวกข้าได้ไหม” เจ้าชายหันไปหาแพท
“ได้ค่ะ” เด็กสาวตอบ
“เดี๋ยวๆแพท อย่าเพิ่งสิ เรื่องนี้มันอันตรายนะ” รอนรีบห้ามทันที
“ทำไมล่ะรอน ยังไงเราก็อาศัยอยู่ที่โอลเซ่น อยู่ในอาณาจักรนี้อยู่แล้ว เกิดอะไรขึ้นมาก็ต้องช่วยเหลือกันสิ” แพทว่า
“เรื่องนั้นมันก็จริง แต่ว่าการต่อสู้มันอันตรายนะ”
“ก็ไม่ใช่ว่าแพทจะไม่เคยสู้นี่นา ตอนเดินทางก็เคยสู้กับมอนสเตอร์มาแล้วไง”
“นั่นไม่เหมือนกัน อันนี้มันเป็นการรบขนาดใหญ่นะ ตอนที่เราสู้กับดราซัคตอนนั้นยังแทบเอาตัวไม่รอดเลย” รอนบอก
“แต่เธอเองก็สู้ได้ไม่ใช่เหรอ” แพทแย้ง
“มันไม่เหมือนกัน กว่าจะมาถึงขั้นนี้เราปางตายไปหลายรอบ เธอเองไม่เคยสู้แบบนั้นไม่เข้าใจหรอกว่าระดับมันต่างกัน” รอนบอก “ถ้าเธอเก่งการต่อสู้ป้องกันตัวสักครึ่งของเจนัสก็ว่าไปอย่าง”
กิ้ง!
[Idiot]
เสียงSystemร้องขึ้นในหัวรอน
“……”
แพทสะอึกขึ้นกับการที่ถูกรอนเปรียบเทียบกับผู้หญิงอีกคน อยากจะพูดอะไรออกไปแต่แล้วก็ไม่ หมุนตัวหันหลังให้รอนไปทันที
และนั่นก็ไม่พ้นสายตาของเจ้าชาย
“คุณแพทอย่าโกรธคุณรอนเลย เขาพูดออกไปเพราะความเป็นห่วง” เจ้าชายบอก “ที่จริงข้าไม่ได้ต้องการให้คุณแพทไปต่อสู้ เพียงแต่อยากให้ร้าน ARMAMENT ของพวกท่านสนับสนุนอาวุธให้กับพวกเราเท่านั้น”
“เรื่องนั้น…” รอนอ้าปาก
“ได้ค่ะ”แพทตอบทันที เหลือบตาไปมองรอนแล้วหันหน้ากลับไม่สนใจ
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ต้องขอขอบคุณล่วงหน้า” เจ้าชายดีโอยิ้มออกมา
รอนและแพทกลับไปกับพ่อเฒ่าเบรเซอร์แล้ว เจ้าชายดีโอยืนมองส่งทั้งสองคนจนลับสายตา
“เจ้าชายสงสัยว่าคุณรอนและแพทเอาศิลานักปราชญ์ไป?” ท่านโซล่าถาม
“ตอนแรกก็ข้าก็คิดเช่นนั้น พวกเขามีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน มีอะไรหลายอย่างที่น่าสงสัย แต่ว่าหลังจากพิสูจน์ขนาดนี้แล้วข้าก็คงไม่สงสัยอะไรแล้วล่ะ” เจ้าชายบอก
“แล้วคุณแพท?”เจ้าเมืองโซล่าเอ่ย
“ข้าสนใจในตัวเธอจริงๆ ที่ผ่านมาข้าเห็นแต่ผู้หญิงที่พยายามเข้ามาใกล้ชิดข้าหรือไม่ก็มองข้าที่ตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาท แต่ละคนก็พยายามแสดงความอ่อนโยนอ่อนแอหรือไม่ก็ใช้ความงามเข้าล่อหลอก”เจ้าชายกล่าว “ข้าไม่อยากให้ชายาของข้าเป็นผู้หญิงที่ต้องการการปกป้องเหมือนดอกไม้ในเรือนกระจกแบบนั้น ข้าต้องการคนที่เข้มแข็งพอที่จะดูแลทุกคนร่วมไปกับข้า”
“แต่คุณรอนกับคุณแพท”
“เรื่องนั้นข้าเข้าใจดี ข้าจะไม่เป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนให้เราต้องผิดใจกับคุณรอน” เจ้าชายดีโอบอก “ท่านโซล่าก็เห็นนี่ เมื่อครู่ข้าไม่ได้เริ่มก่อนหากแต่เป็นคุณรอนที่เอ่ยชื่อผู้หญิงอีกคนเปรียบเทียบกับคุณแพท”
เจ้าเมืองเกาหัวแกรกๆ
“เอาล่ะ ภารกิจที่ท่านพ่อมอบหมายมาล้มเหลวไปแล้ว ข้าคงต้องรีบกลับเมืองหลวงก่อน” เจ้าชายบอก “ท่านโซล่าเองก็เตรียมกำลังทหารฝึกฝนชาวเมืองด้วยแล้วกัน”
“สงครามใกล้เข้ามาแล้ว”
