ตั่วเจ๊ไม่ประมาท
โดย
หมอแมว
หลงเว่ยหลงจิ่งเดินไปตามทางเดินมุ่งไปยังชั้นในสุดของหมู่ตึก ทั้งสองไปหยุดอยู่หน้าประตูใหญ่ เคาะประตูก่อนจะเดินเข้าไป
พ้นภายในประตูนั้นเข้าไปแปรสภาพจากอาคารปูนทึมทึบกลายเป็นสวนดอกไม้อันแสนสดชื่น เรือนกระจกขนาดใหญ่ที่เปิดรับแสงจากเบื้องบนส่องให้เห็นสนามหญ้าเขียวแซมสลับพุ่มดอกไม้ ผีเสื้อหลากชนิดบินดอมดมดูดน้ำหวานทั่วไป หญิงสาวคนหนึ่งในชุดกี่เผ้าแขนกุดสีน้ำเงิน กำลังนั่งจิบชามองหมู่มวลผีเสื้อที่บินรอบๆ
“ตั่วเจ๊ มีรายงานครับ” หลงเว่ยบอก
หญิงสาวผินหน้ามาแล้วพยักหน้าลงน้อยๆ
“ว่ามา”
“สายของเราที่เฝ้าจับตาดูสมาคมรุ่งโรจน์แจ้งความเคลื่อนไหว หัวหน้าใหญ่และคนสนิทสองคนเดินทางออกจากประเทศมุ่งหน้าไปประเทศวานาซูเอเล่ในอเมริกาใต้ เครื่องเพิ่งออกเมื่อครู่ครับ” หลงเว่ยบอก “ตอนนี้หัวหน้าสมาคมไม่อยู่แล้ว เป็นเวลาที่ดีที่พวกเราจะเริ่มทำตามแผนที่วางไว้”
ตั่วเจ๊แห่งแก็งเมษาหมุนกายมา เผยใบหน้าเนียนขาวอันงดงาม หญิงสาวมองไปยังลูกน้องทั้งสองแล้วก็ยิ้มน้อยๆ
“หลงจิ่ง ไหนบอกความเคลื่อนไหวของเป้าหมายซิ”
หลงจิ่งสะดุ้ง รอยยิ้มของตั่วเจ๊ทำให้มันเกร็งอย่างหวาดหวั่น
“เด็กหนุ่มที่ชื่อรอน และเด็กสาวที่ชื่อแพท สองคนนี้เดินทางไปมาด้วยกันไม่กี่ที่ ไปมาระหว่างบ้านของทั้งสองคน ไปโรงเรียน ไปโกดังริมน้ำของบริษัทรุ่งโรจน์ และไปห้างสรรพสินค้า หลังจากเหตุการณ์ที่เจ้าหนุ่มนั่นทำลายแผนของเราที่เอเชียใต้ มันสองคนก็ไม่ได้ทำอะไรน่าสงสัย”
“วิทวัส พ่อของแพท เดินทางไปมาระหว่างบริษัทและบ้าน เจ้าคนนี้ไม่มีอะไรน่าสงสัย เว้นแต่มันสนิทคุ้นเคยกับเจ้าหนุ่มรอน”
“พ่อบ้านของวิทวัสที่ชื่อบัวดำ คนนี้น่าสนใจที่ตัวจริงของมันคือ Black Lotus เป็นทหารรับจ้างเก่า เป็นอดีตนักฆ่าที่มีชื่อในอดีต แต่หลังจากวางมือไปเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนก็มาทำงานให้กับวิทวัส ดูไม่ได้น่าสงสัยอะไร ตอนนี้มันไปทำงานฝึกคนให้สมาคมรุ่งโรจน์อยู่”
“ส่วนคนทรยศ เจนัส เจน แจน ตอนนี้กบดานอยู่ในร้านขายของชำแห่งหนึ่ง กลางวันจะผลัดกันเดินทางไปทำงานในห้างสรรพสินค้าเป็นยาม สำหรับร้านนี้มีเจ้าของร้านเป็นหญิงแก่คนเดียว ลูกหลานไปอยู่ที่อื่นกันหมดหญิงแก่นี่ไม่มีอะไรน่าสงสัยนอกจากวันนั้นที่เราพบว่ามันมีชุดของ อารย่า ศัตรูลึกลับเมื่อ30ปีก่อนของแก็งเรา”
หลงจิ่งรายงานจนหมดสิ้น หญิงสาวลืมตากว้าง ยิ้ม และถามต่อ
“ไม่มีรายงานเกี่ยวกับ เท็นสไควร์และอารย่าเพิ่มเติมเหรอ”
“ไม่มีครับ พวกเราสืบหาเต็มที่แล้ว ไม่พบเบาแสอะไรเพิ่มอีก” หลงจิ่งบอก “แต่ตั่วเจ๊อย่าเป็นห่วงไปครับ ปฏิบัติการครั้งนี้เราจะกำจัดคนทรยศทั้งสาม และจะจับตัวเจ้าเด็กรอนและแพทมา พวกเรามั่นใจว่าสองคนนี้เป็นตัวเชื่อมโยงหลักที่จะเชื่อมไปยังอารย่าและเท็นสไควร์ได้”
“ตามแผนที่วางไว้ เราจะนำกำลังมือปืนด้ามทอง500คนเดินทางไปที่นั่นและจับเจ้าเด็กสองคนนั่นมาให้ได้ครับ” หลงเว่ยกล่าว “ศัตรูของแก็งเมษาต้องถูกทำลาย”
ตั่วเจ๊ยิ้ม เธอหยิบซองเอกสารตรงหน้าโยนไปให้หลงเว่ย มันหยิบเอกสารขึ้นมาเปิดอ่าน ใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างตื่นตะลึง
“ตั่วเจ๊จะให้นำคนไป1500คน! ให้ใช้อาวุธสงครามกับชุดเกราะ!” มันเลื่อนสายตาต่อไป “รถกระบะติดปืนกล5คัน อาวุธหนัก และหน่วยมังกรโลหิตทั้ง10คน! … มันจะไม่เอิกเกริกเกินไปหรือครับ”
“หลงจิ่งหลงเว่ย ลืมไปแล้วรึว่าแก็งเมษาของเราเพิ่งเสียเขตอิทธิพลไปสองเขตพร้อมกันเพราะความประมาท”
ทั้งสองนึกได้ทันที เพราะเจ้ารอนแท้ๆทำให้แก็งเมษาสาขาเอเชียอาคเนย์ถูกทำลาย รัฐบาลประเทศต่างๆแถบนั้นไล่ล่าล้างสาขาย่อยจนหมด เท่านั้นไม่พอ ในเขตเอเชียใต้ที่แก็งเมษาอยู่เบื้องหลังความไม่สงบและกลุ่มกบฏแยกดินแดน ก็เจอรอนกับเจนัสทำลายแผนเสียสิ้น
ตอนนั้นรอนล่อหลอกให้คนของแก็งเมษา , กลุ่มกบฏ , และทหารของประเทศUA สู้กันเอง ผลคือกลุ่มขุนศึกกบฏต่างไม่ไว้ใจแก็งเมษาอีก แถมประเทศUA ก็ปรับระดับท่าที โจมตีคนของแก็งเมษามากขึ้นจนแก็งต้องถอนกำลังออกมา
เจ้าหนุ่มรอนนั่นมีเรื่องให้ประหลาดใจมาแล้วหลายครั้ง ครั้งนี้หลงเว่ยจึงขอกำลังคนมือดีไป500คน เขาเองยังคิดว่ามากเกินพอด้วยซ้ำ
มิคาดว่าตั่วเจ๊จะสั่งการให้เพิ่มคนเข้าไปอีก
“ตอนนี้สถานะของเราในโลกย่ำแย่ลง เราจะใช้โอกาสนี้แหละ แสดงศักยภาพให้ประจักษ์และบอกให้โลกรู้ว่าศัตรูของเราต้องถูกทำลาย” ตั่วเจ๊เมษากล่าวต่อ “ที่สำคัญคนที่หลิวลี่จงติดต่อก่อนเดินทางไปวานาซูเอเล่คือมิสเตอร์โบลิว่าร์ พ่อค้าอาวุธ และการติดต่อนี้ไม่ได้ซื้ออาวุธโดยตรงหากแต่ให้มิสเตอร์โบลิว่าร์เป็นคนกลาง”
“แสดงว่าครั้งนี้ หลิวลี่จงกำลังจะซื้ออาวธสงครามล็อตใหญ่มาติดอาวุธให้คนของมัน ถ้าเราไม่ทุ่มกำลังให้สุดตัวในครั้งนี้ เราอาจจะไม่มีโอกาสครั้งหน้าอีกก็ได้”
หลงเว่ยพลิกดูเอกสารไปอีกนิด ภายในมีลงรายละเอียดแผนการเพิ่มเติม มันอ่านไปจนกระทั่งพบกับบางอย่างที่ไม่คาดคิด
“น น นี่มัน เราเปลี่ยนแผนรึครับ”
“ใช่ เปลี่ยนแผนนิดหน่อย” ตั่วเจ๊บอก “ แต่เป้าหมายยังเหมือนเดิมนั่นก็คือ…”
“จัดการกับคนที่เป็นจุดเชื่อมโยงหลักซะ!”
หลงเว่ยหลงจิ่งอ่านข้อมูลในเอกสารอย่างตื่นตา ข้อมูลคล้ายเดิมแต่เปลี่ยนมุมมองใหม่ทำให้มันทั้งสองตระหนักได้ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของปฏิบัติการณ์นี้คือใคร และถ้าดำเนินแผนตามนี้ อีกฝ่ายจะต้องคาดไม่ถึงแน่ๆ
“รับบัญชาตั่วเจ๊ พวกเราจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังครับ”
ทั้งสองเดินออกมาพร้อมกับเอกสารในมือ วันที่บนนั้นคือหลังวันเชงเม้งหนึ่งวัน
