ฝูงแมลงออกอาละวาด
โดย
หมอแมว
ขบวนรถม้าของรอนเคลื่อนออกจากนครหลวงวาเลนเทียมุ่งหน้ากลับหมู่บ้านโอลเซ่นได้สักพักแล้ว
หลังจากวางระบบไฟฟ้าจนเรียบร้อย ฝึกเหล่าเด็กกำพร้าให้ใช้เครื่องพิมพ์สามมิติเพื่อสร้างระเบิดเวทมนตร์และซ่อมแซมเล็กๆน้อยๆได้ รอนก็เดินทางกลับ
เขาเริ่มคิดถึงแพทขึ้นมาแล้ว
ตอนสมัยอยู่ที่โลก เจอหน้ากันแทบทุกวัน อย่างมากไม่เจอกันแค่เสาร์อาทิตย์
และตั้งแต่ข้ามมาโลกนี้ด้วยกัน ทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันเกือบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จะมีแยกจากกันบ้างก็คือช่วงที่แพทกลับบ้าน
แต่หลังจากที่เขามาเมืองหลวงและแพทอยู่ที่หมู่บ้านโอลเซ่น ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมันลดน้อยลงมากจนรอนเริ่มรู้สึกคันที่หัวใจ
ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ
เสียงฝีเท้าม้าวิ่งมาจากด้านหน้า ก่อนที่จะมีเสียงหยุดม้าและพูดคุย สักครู่ก็มีการเคาะหน้าต่างรถม้าของรอน
“ท่านรอนครับ ทางเมืองหลวงส่งข่าวด่วนมาครับ”
ทหารส่งSD Cardมาให้รอน รอนสอนให้หน่วยทหารของแอสคาลอนใช้กล้องมือถือในการอัดคลิป จากนั้นสามารถส่งไฟล์ภาพลงใน SD card แล้วใช้นกพิราบสื่อสารนำไปส่งข่าวแทนได้
รอนเสียบSD Card เข้ามือถือตัวเองเปิดคลิป เป็นท่านกิลเลี่ยนส่งข่าวเรื่องความผิดปกติที่ได้รับรายงานเข้ามา
มีการพบนักผจญภัยและนักเดินทางของเผ่าลิงป่วยตายอย่างเป็นปริศนาตามที่ต่างๆทั่วอาณาจักร และในเวลาเดียวกันก็ปรากฎอาการเจ็บป่วยขึ้นตามเมืองต่างๆ
ภาพศพมนุษย์ลิงที่ถูกถ่ายเอาไว้โดยหน่วยสอบสวนโรคถูกส่งแนบมาด้วย รอนเปิดดูแล้วคล้ายกับโรคคอตีบที่เคยระบาดก่อนหน้านี้ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่ง มีไข้สูง ที่ตัวจ้ำเลือด มีต่อมน้ำเหลืองโตลักษณะเหมือนกาฬโรค
“เป็นยังไงบ้างคะ ร้ายแรงไหม” โรล่าที่นั่งอยู่ด้วยถาม
“สถานการณ์ยังไม่เลวร้ายครับ” รอนตอบ “โชคดีที่ก่อนหน้านี้ผมนำวัคซีนจากโลกของผมมาฉีดให้คนที่นี่ กองทหารทั้งหมดมีภูมิคุ้มกันโรคนี้และแทบไม่มีคนป่วยเลย ส่วนตามหมู่บ้านต่างๆที่เราฉีดวัคซีนแล้ว หมู่บ้านเหล่านั้นก็แทบไม่มีคนป่วยเลย”
“แต่วัคซีนที่ผมนำมา มันไม่ได้ครอบคลุมทั้งอาณาจักร ยังไงก็ยังมีคนป่วยอยู่ดี” รอนบอก
“ถ้าอย่างนั้นจะทำยังไงต่อดีคะ” โรล่าถาม
แทนคำตอบ รอนกดอัดคลิป
“ท่านกิลเลี่ยนครับ ตอนนี้ให้ทำตามแผนควบคุมโรคระบาดที่เราเคยคุยกันไว้” รอนพูดกับกล้อง “ให้กระจายยาปฏิชีวนะที่เก็บไว้ที่ร้าน ARMAMENT ส่งไปตามหมู่บ้านและเมืองต่างๆ ใส่ช้อนตวง วิธีใช้ ไปด้วย”
“สำหรับคนที่อาการหนัก ยาฆ่าเชื้อนี้จะใช้ไม่ได้ผล ค่อยให้นักบวชใช้เวทรักษาเข้าช่วย”
“โรคระบาดนี้ติดทางละอองเสมหะ น้ำลาย ถ้าหากหมู่บ้านไหนมีการระบาด ให้คนป่วยใส่หน้ากากผ้าป้องกันการกระจายของโรค และทหารที่เคยฉีดวัคซีนแล้วสามารถเข้าดูแลได้”
“ส่วนกลุ่มที่มีจ้ำเลือด ต่อมน้ำเหลืองโต น่าจะเป็น Black death กาฬโรค กลุ่มนี้ให้ใช้ยาถังสีเขียว Doxycycline รักษา คนที่เข้าไปรักษาต้องระมัดระวังเพราะวัคซีนที่ฉีดไปมันไม่ช่วย”
รอนพูดแผนที่หมอเคเคยสอนเอาไว้ลงไปในคลิป ยังดีที่พวกเขาเตรียมพร้อมไว้ก่อนก็เลยทำเป็นหนังสือคู่มือควบคุมโรคทิ้งไว้ที่เมืองวาเลนเทีย
SD Card ถูกถอดออกใส่ลงไปที่นกพิราบสื่อสารและปล่อยกลับไปที่วาเลนเทีย
“นี่ดีที่คุณรอนเตรียมพร้อมไว้นะคะ ถ้าไม่มีคุณรอนก็ไม่รู้ว่าจะมีคนตายมากมายขนาดไหน” โรล่าชม
“นอกจากการเตรียมตัว ก็มีเรื่องโชคด้วยแหละ” รอนบอก “ตอนแรกที่ผมซื้อยาฆ่าเชื้อพวกนี้จากร้านขายยาน่ะ ไม่มีใครขายให้เลย ใครจะไปคิดว่าหาซื้อออนไลน์เอามาใช้เลี้ยงปลา ใส่ต้นส้ม หรือเลี้ยงไก่เลี้ยงสัตว์ได้กัน”
รอนพูดแล้วก็หยุดคิด … จะไปว่าเค้าก็ไม่ถูก เพราะตัวเขาเองก็ขายทองคำเถื่อนเหมือนกัน
“เกิดโรคระบาดแบบนี้พร้อมๆกัน หรือว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้น” โรล่ารำพึง
“เจอมนุษย์ลิงตายตามที่ต่างๆแบบนี้ แปลว่ามีคนจงใจให้มนุษย์ลิงติดเชื้อแล้วเอาไปแพร่ตามที่ต่างๆ อีกไม่นานคงมีเหตุร้ายเพิ่มขึ้นแน่ๆ” รอนบอก “พวกเรารีบกลับโอลเซ่นแล้วเตรียมพร้อมกันเถอะ”
แล้วรถม้าของรอนก็พุ่งทะยานไปตามถนนหลวง ตัดผ่านไร่นามุ่งหน้าสู่เมืองโอลเซ่น
ไร่นาที่ตอนนี้ มีผีเสื้อสีเทากลุ่มหนึ่งบินลงมาเกาะและวางไข่ บนท้องฟ้ามีตั๊กแตนสีเหลืองบินเป็นกลุ่ม
ในที่ห่างไกลออกไปชายในชุดเกราะสีดำนั่งอยู่บนบัลลังก์หิน ล้อมรอบตัวของมันมีเก้าอี้เรียงราย บนเก้าอี้เหล่านั้นมีทั้งโทรล ก็อบลิน ดาร์กเอลฟ์ มนุษย์ มนุษย์ครึ่งสัตว์เผ่าลิง ออร์ค นั่งอยู่
และที่เด่นที่สุดเบื้องหลังของมันก็คือ มังกรดำตัวมหึมาที่นอนหมอบอยู่ ตาดำสนิททั้งสองข้างหรี่มองผู้ที่มาประชุมกัน
“รายงานท่านเวก้า ตอนนี้คนของข้าได้แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่ของแอสคาลอนและได้สละชีพไปจนหมดแล้ว หมู่บ้านแรก ๆ ที่เข้าไปตอนนี้เริ่มมีคนป่วยแล้ว” หัวหน้าเผ่าลิงบอก
“รายงานท่านเวก้า ไข่ของตั๊กแตนทะเลทรายได้ถูกพวกเราปลุกขึ้นมาที่ทางใต้ของแอสคาลอน ตอนนี้ฝูงตั๊กแตนกระจายไปทั่วแล้ว อีกไม่นานมันจะรวมกลุ่มกันเป็นฝูงขนาดใหญ่กัดกินผลผลิตของพวกมนุษย์”
“รายงานท่านเวก้า ไข่ของผีเสื้อหนอนเจาะพืช ได้ถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ผีเสื้อเหล่านี้บินได้นับร้อยไมล์ในวันเดียว อีกไม่นานผลผลิตทั่วแอสคาลอนจะต้องพังพินาศ ความอดอยากต้องกระจายไปทั่ว เสบียงของพวกมันต้องย่อยยับอย่างแน่นอน”
“รายงานท่านเวก้า กองทัพออร์คเตรียมพร้อมแล้ว”
“รายงานท่านเวก้า …”
ชายในชุดเกราะสีดำยิ้มอย่างพึงพอใจ
“ดีมาก พวกเราจะใช้โรคระบาดในการตัดทอนกำลังของพวกมัน ในเวลาครึ่งเดือน กำลังของพวกมนุษย์จะเหลือไม่ถึงครึ่ง” นักรบมังกรเวก้าบอก “ส่วนฝูงตั๊กแตนและผีเสื้อ จะใช้เวลาเดือนนึงในการทำลายพืชผลให้พินาศ”
“เมื่อถึงเวลานั้น กองกำลังผสมจำนวน5แสนของเรา จะถล่มอาณาจักรแอสคาลอนให้ราบ!
“ฮ่าๆๆๆ”
เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่ว จนศีรษะขนาดใหญ่หลายร้อยศีรษะโผล่เงยขึ้นที่เบื้องหลังของนักรบมังกรเวก้า
มังกรดิน มังกรบินไวเวิร์น และมอนสเตอร์บรรพกาลจำนวนมากเงยหน้าขึ้นมาจากนิทรา มองหน้านักรบมังกรเวก้าผู้เป็นนายของมันที่กำลังหัวเราะ
“จอมพลออร์ค” เวก้าเรียก
“ครับท่านเวก้า” จอมพลออร์คลุกขึ้นยืน
“เตรียมกำลังของเจ้าทั้ง 1 แสนให้พร้อม เมื่อความมืดมาเยือน พวกเจ้าจะเป็นทัพใหญ่ในการโจมตีเมืองหลวงของแอสคาลอน”
“ครับ!”
“เหล่าก็อบลินลอร์ด” เวก้าเรียก
“ข้าอยู่นี่แล้วท่านเวก้า”
“ข้าขอรับบัญชา”
“ขอรับท่านเวก้า”
ก็อบลินลอร์ดทั้งสามลุกขึ้น
“พวกเจ้ามีกำลัง 2 แสน ให้ 1 แสนนายติดตามจอมพลออร์คบุกโจมตีแอสคาลอน” เวก้าบอก “อีก 1 แสนให้กระจายกำลังไปรอบชายแดนแอสคาลอนซ่อนตัวไว้ เมื่อความมืดมาเยือน พวกเจ้าทั้ง 1 แสนจะเข้าโจมตีหมู่บ้านและเมืองขนาดเล็กของมนุษย์ไม่ให้มันตั้งตัวได้”
“รับทราบ!” ก็อบลินลอร์ดทั้งสามขานรับ
“จอมเวทดำ เจ้าจงนำผลึกบังคับแมลง เราจะใช้แมลงทำลายไร่นาของแอมโบรเซียให้หมด จากนั้นเป้าหมายต่อไปคือเมืองกาล่า!”
“รับทราบ!” จอมเวทนับสิบที่เบื้องหลังลุกขึ้นยืน
“โทรล ดาร์คเอลฟ์ มนุษย์ ซิลเวอร์วูลฟ์ และเผ่าลิง ให้ติดตามข้าและกองทัพมังกร เราจะปิดทางถอยของมนุษย์” นักรบมังกรเวก้าลุกขึ้นยืน
“เราจะบุกโจมตีเมืองกาล่า ใน2สัปดาห์!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
แล้วทุกคนก็หัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
รถม้าของรอนจอดที่ข้างทาง เด็กหนุ่มและโรล่าลงมาที่ข้างรถเพื่อยืดเส้นยืดสาย เหล่าทหารก็กำลังก่อกองไฟ
“คุณรอนคะ ดูนี่สิ”
“อะไรน่ะโรล่า ตั๊กแตน?”
รอนมองดูตั๊กแตนตัวสีน้ำตาลตัวใหญ่ในมือเด็กสาว
“ตั๊กแตนนี่ถ้าเอาไปทอดคงอร่อยน่าดู” โรล่าบอก “แต่เจ้าตัวนี้ทำไมมันสีน้ำตาลก็ไม่รู้ ปกติโรล่าเคยเห็นแต่สีเหลือง”
รอนมองดูตั๊กแตนในมือเด็กสาวก่อนจะมองไปรอบๆ ที่ต้นไม้ใกล้ๆมีตั๊กแตน10-20ตัวกำลังกัดกินใบอยู่
กองไฟที่ทหารก่อขึ้น ก็มีผีเสื้อกลางคืนเล็กๆมาบินวนมากกว่าปกติ
รอนขมวดคิ้วเดินตรงไปที่กองไฟ จับผีเสื้อกลางคืนหลายตัวมาดูและถ่ายรูป
“มีอะไรเหรอคะคุณรอน” โรล่าถาม
“แค่รู้สึกแปลกๆครับ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ขอเช็คดูก่อนดีกว่า” รอนตอบก่อนที่จะเขี่ยผีเสื้อหนอนกระทู้ในมือไปมา
