ตอนที่ 19 ยานเกราะอเนกประสงค์
ทันทีที่โอเปอเรเตอร์ได้ยินว่ามีการขับรถในขณะมึนเมาก็รีบบอกว่าเจ้าหน้าที่จะไปถึงจุดเกิดเหตุเร็วๆนี้
เมาแล้วขับ?
ซางฉิงเพิ่งจะรู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหนตอนที่อยู่ในห้องนั้นแค่สองช็อตก็เกินขีดจํากัดการขับรถในขณะมึนเมาทางกฎหมายแล้วหากเกิดอุบัติเหตุขึ้นไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม เขาจะต้องรับผิดชอบทั้งหมด
ถ้าจ่ายแค่ค่าความเสียหายก็ยังพอรับได้ แต่นับตั้งแต่ที่คดีขับรถในขณะมึนเมาทั้งหลายเป็นข่าวใหญ่ไปทั่วทั้งประเทศเมื่อสองสามปีก่อน การเมาแล้วขับก็กลายเป็นเหตุของการเกิดอุบัติเหตุทางจราจร มันกลายเป็นเป้าหมายที่ทุกภาครัฐต้องการกําจัดมากที่สุดด้วยซ้ํา
หากใครถูกจับในขณะที่เมาแล้วขับจะถูกเพิกถอนใบอนุญาตขับขี่ไม่สามารถสอบใบขับขี่ได้เป็นเวลา 5 ปีและจะถูกส่งไปยังศูนย์กักกันเป็นเวลา 15 วันนี่คือบทลงโทษเฉพาะแค่เมาแล้วขับ แต่หากเกิดอุบัติเหตุทางจราจรขึ้นมาบทลงโทษก็จะยิ่งหนักกว่านี้
ในที่สุดตอนนี้ซางฉิงก็รู้แล้วว่าทําไมเยู่ชิงถึงชนออดี้ลูกรักของเขาเห็นได้ชัดว่านี่จะทําให้เขาถูกส่งไปกักตัวเป็นเวลา 15 วัน ซางนิ่งเริ่มกระวนกระวายใจแล้ว เขาไม่มีเวลามาทะเลาะกับเย่ชิงอีกต่อไปการโทรหาคนให้มาช่วยในสถานการณ์เช่นนี้สําคัญกว่า
เมื่อเขากําลังจะโทรเป็นครั้งที่สามรถฮุนไดสีขาวติดไซเรนตํารว จก็ขับเข้ามา
“ลงมาจากรถครับลงมาจากรถแล้วเอาใบอนุญาตการเดินทางและใบขับขี่ของคุณออกมาด้วย” เจ้าหน้าที่จราจรหนุ่มคนหนึ่งเดินมาที่ด้านหน้าออดี้ มือข้างหนึ่งถือเครื่องวัดแอลกอฮอล์ และอีกข้าง เคาะกระโปรงรถเจ้าหน้าที่อีกคนไปถ่ายรูปจุดเกิดเหตุเป็นอย่างแรกแล้วเดินไปหาเยู่ชิงถามว่าเขาเป็นคนที่เรียกตํารวจใช่หรือไม่
“ใช่ครับ ผมเอง” เย่ชิงให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่โดยเป่าลมหายใจเข้าเครื่องวัดแอลกอฮอล์แล้วหยิบใบอนุญาตของเขาออกมาจากนั้นก็นั่งลงและสนุกกับโชว์ตรงหน้า
แน่นอนว่าซางฉิงที่ยังคงอยู่ในรถโทรเรียกคนมาช่วยทําให้เจ้าหน้าที่หนุ่มสองคนโมโหพวกเขาเคาะประตูรถ “ลงมาจากรถเดี่ยว
ซางฉิงที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ลุกออกจากรถอยู่อย่างเศร้าโศกและเป็นเครื่องเป่าแอลกอฮอล์ในมือของเจ้าหน้าที่
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดใส่อินเตอร์คอมของเขา “เรียกรถพ่วงมาที่ ถนนเหลียงเจียง”
เจ้าหน้าที่อีกคนยิ้มอย่างมีความสุข รอยยิ้มนี้ส่งไปให้ซางอิงที่ยังคงโทรศัพท์อยู่อย่างจงใจ “ถึงคุณจะโทรหาหัวหน้าไปก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้อยู่ในช่วงการตรวจสอบ 3 เดือนของจงหยุนการเมาแล้วขับหรือขับรถขณะมึนเมาล้วนเป็นเป้าหมายสําคัญ งหมด ไม่สําคัญหรอกว่าคุณจะเป่าลมเข้าเครื่องวัดแอลกอฮอล์หรือเปล่า ยังไงก็ต้องตรวจปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือดของคุณเมื่อเรากลับไปที่สถานีอยู่ดี”
“แล้วคุณล่ะครับ” เจ้าหน้าที่ถามเย่ชิงอีกครั้ง “คนเมาแล้วขับ จะต้องรับผิดชอบทุกอย่าง คุณต้องการให้รถพ่วงลากรถของคุณออกไปหรือจะเอาไปซ่อมเองแล้วให้เขาจ่ายค่าเสียหายทุกอย่างครับ”
“ผมจะซ่อมเองครับ” เย่ชิงเซ็นเอกสารที่เจ้าหน้าที่จัดหาให้อย่างมีความสุข ตอนนี้เขามีเงินสํารองแล้วจึงไม่สนใจเรื่องค่า บํารุงรักษามากเท่าไรนัก
“สุขสันต์วันถูกขังนะครับคุณซาง!” เย่ชิงโบกมือให้ซางฉิงอย่าง มีความสุข
“แกนี่มันหน้าด้านจริงๆ!” ซางฉิงพูดพลางเพ่งมองเชิง
มีฮัลค์หนึ่งและฮัลค์สองพ่วงมาด้วยเย่ชิงก็ไม่สนใจการคุกคามใดๆ เขากลับไปขึ้นรถและขับออกไปทันที เมื่อเย่ชิงกลับมาที่ สวนอุตสาหกรรมพร้อมกับรถตู้ เขาก็ขับไปที่อู่ซ่อมรถใกล้ๆ พวกเขาทุกคนคุ้นเคยกันดีจึงตกลงราคาในการซ่อมทุกอย่างที่ 1,000 หยวนและรถจะพร้อมใช้ภายในเวลา 2 วัน
ตลอดการเดินทางไปยังเทียนหวั่นจูโดยไม่คาดคิดนี้ เย่ชิงไม่มีโอกาสได้ดื่มแม้แต่น้ําสักหยด ตอนนี้เขากําลังหิวจัดจึงไปที่ร้านอาหยุนร้านขายอาหารว่างยอดนิยม
เย่ชิงสั่งกุ้งอบวุ้นเส้นและให้นายหญิงของร้านตัดเนื้อวัวตุ้นมา ให้เขาครึ่งกิโล ร้านขายของว่างอาหยุนแห่งนี้มีกลุ่มเป้าหมายหลัก คือแรงงานอพยพกุ้งอบวุ้นเส้นและเนื้อตุ้นของร้านเป็นสิ่งที่สมควร ได้รับการยกย่องอย่างแท้จริง ปกติเชิงจะสนใจว่าเนื้อที่เขากินนั้น มีปริมาณมากหรือไม่ ในตอนนี้เขาพร้อมสําหรับการฉลองด้วยออาหารที่มีเนื้อจํานวนมากแล้ว
โต๊ะข้างๆเย่ชิงมีคนงานสองคนสวมชุดที่มีโลโก้ [กังเจียเคมี คอลส์] นั่งอยู่พวกเขาสั่งเนื้อวัวมาเต็มจานและสวาปามเข้าไปตาม ใจอยากกินเนื้อคําหนึ่งแล้วกระดกเกาเหลียง(เหล้าข้าวฟ่าง)ตาม ทั้งสองนั่งกินไปคุยไป พวกเขาคุยเรื่องที่โรงงานได้รับออเดอร์สั่งซื้อ วัสดุเคมี 50 ล้านรายการจากบริษัท BASF ของเยอรม นี้และวัสดุเหล่านี้ก็จะผ่านการสังเคราะห์จากเครื่องปฏิกรณ์ในวันพรุ่งนี้
กังเจี่ยเคมีคอลส์ครอบครองพื้นที่ส่วนตะวันตกของสวนอุตสาหกรรมเป็นบริเวณกว้าง คนงานสองคนนี้มีความใกล้ชิดกับกรรม การบริษัทอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นพวกเขาก็จะทํางานอยู่ที่นั่นจนกว่ากรรมการพวกนี้จะเกษียณ
การนั่งฟังพวกเขาพูดพล่ามช่างน่าเบื่อเหลือเกิน เย่ชิงจึงหยิบโทรศัพท์ที่มีแอปโรงงานมอนสเตอร์ออกมาและเริ่มตรวจ ดูว่าเลเวลสองจะทําอะไรได้บ้าง
ระบบอัปเกรดเสร็จนานแล้ว ในการสํารวจดูโรงงานเครื่องจักรกลแห่งอนาคตนี้ นอกจากโรงงานเดิมของเย่ชิงแล้วก็มีศูนย์วิจัยเครื่องกลปรากฏขึ้นมาใหม่
ศูนย์วิจัยเครื่องกลใช้ในการวิจัยผลิตภัณฑ์และกระบวนการผลิตโลหะทุกชนิด เนื่องจากนี่คือสิ่งปลูกสร้างพิเศษของเลเวล 2 จึงได้รับโอกาสในการจับสลากพิมพ์เขียวฟรีหนึ่งครั้งแล้วก็มีคนงานที่สามารถจ้างงานได้ประเภทที่สอง: ช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญ ปริมาณของเครื่องมือที่มีในร้านค้าที่เพิ่มขึ้นด้วย นับจากนี้ไปเครื่อง มือระดับทั่วไปและระดับไม่ธรรมดาบางส่วนก็มีให้ซื้อได้แล้ว
ในขณะเดียวกันการแจ้งเตือนของระบบก็โผล่ขึ้นมา: ขอแสดงความยินดีสําหรับก้าวแรกสู่การเป็นตํานานรางวัลสําหรับคุณคือได้รับ [ยานเกราะอเนกประสงค์ เป็นพาหนะส่วนตัว
ยานเกราะอเนกประสงค์?
เมื่อเห็นสิ่งนี้ดวงตาของเยู่ชิงแทบจะถลนออกมาชื่อนี้มันจะสะดุดตาเกินไปแล้ว
ในเลเวล 1 นั้นไม่ต้องไปพูดถึงคนงาน 2 ตัวที่ระบบให้มา เพียงแค่ผลจากการจับสลากที่ได้เครื่องแกะสลักโลหะความเร็วสูงก็สุดยอดมากแล้ว พอตอนนี้เลเวล 2 ระบบก็ให้พาหนะมาแล้วมันจะไม่เด่ นสะดุดตาจนชาวโลกตะลึงไปเลยหรือไง?
ผลประโยชน์มากมายนี้ได้มากะทันหันเกินไป เย่ชิงยังไม่ได้ เตรียมใจให้พร้อมเลย ในช่วงบ่ายที่เทียนหวั่นจู คันแรกคือรถจากวร์ของคนขี้อวด จากนั้นก็เป็นออดี้ใหม่เอี่ยมของซางฉิง หากเป็น เพราะเขาไม่มีรถคันอื่นทําไมเย่ชิงยังจะต้องมาขับรถตู้เชิงพาณิชย์ที่ เต็มไปด้วยโฆษณาคันนี้อีกล่ะ อย่างน้อยตอนนี้ระบบก็มอบยานเกราะอเนกประสงค์มาให้
เชิงพยายามปกปิดเสียงหัวเราะของเขา แต่ถึงแม้ลูกสาวเจ้าของร้านจะนําเนื้อวัวและกุ้งอบวุ้นเส้นมาให้เขาก็ยังไม่รู้ตัว
เย่ชิงเก็บมือถือทันทีจากนั้นเขาก็จุ่มชิ้นเนื้อแสนอร่อยลงไปในครีมงาที่ทางร้านเตรียมให้แล้วส่งมันเข้าไปในปาก
“อ่าาา!” เมื่อได้กินเนื้อวัวตุ้น 3 ชิ้นเข้าไปติดๆ รสชาติที่เข้มข้นของมันก็ระเบิดออกทําให้เยู่ชิงโพล่งออกมาว่าช่างอร่อยจริงๆ
กุ้งอบวุ้นเส้นก็อร่อยเหมือนกัน น้ําซุปใสนั้นมีรสชาติดีเหลือเชื่อเติมผักตามฤดูกาลลงไปโดยไม่ต้องไปนึกถึงสารอาหาร เป็นรสชาติ ที่ลืมไม่ลงเลยจริงๆแน่นอนว่าอาหารนี้มีไว้สําหรับชนชั้นแรงงา ถึงแม้เนื้อตุ้นจะดีแค่ไหนแต่ก็ยังมีคนที่ไม่มีเงินจะซื้อกิน
เมื่อเย่ชิงกินใกล้จะเสร็จแล้วเขาก็รู้สึกว่าร้านที่แต่เดิมมีคนคุยกันเสียงดังจอแจก็เงียบสนิทเหมือนถูกจู่โจมด้วยสายตาอันน่ากลัวของเมดูซ่า
ทันทีที่เงยหน้าขึ้นเชิงก็นิ่งเงียบไปเช่นกัน หญิงสาวสวมเสื้อสเวตเตอร์แคชเมียร์สีฟ้าและรองเท้าคอนเวิร์สสีน้ําเงินเข้มเดินเข้ามาในร้านเหนือเสื้อสเวตเตอร์สีฟ้าคือลําคอตั้งตรงสง่างามที่ทําให้ ทุกคนกลืนน้ําลาย สิ่งที่บังดวงตาที่มีน้ําตาคลอของเธอคือผม นุ่มลื่นดุจแพรไหมที่ปล่อยสยาย แม้จะมองเพียงครั้งเดียวผู้คนก็สามารถหลับตาและวาดภาพผิวพรรณที่งดงามน่าอัศจรรย์ของเธอออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ในมือเรียวสวยราวหยกขาวของหญิงสาวคนนี้ถือมือถือที่มีไมโครโฟนรูปการ์ตูนน่ารักๆเชื่อมอยู่ เย่ชิงกวาดตามองไปตามโต๊ะ อื่นๆอย่างรวดเร็วตาแก่พวกนี้พยายามกลืนน้ําลายลงคอ มันทํา ให้เขารู้สึกคลายใจไปได้บ้างโต๊ะทุกโต๊ะเต็มหมดแล้วแต่โต๊ะที่สะ อาดที่สุดในร้านคือโต๊ะที่เย่ชิงนั่งอยู่ อย่างที่คาดไว้ สาวน้อยร่างบอบบางผู้สง่างามคนนี้มอบรอยยิ้มที่สวยงามให้แก่เย่ชิงและเดินตรงไปข้างหน้า
“สวัสดีค่ะทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Brawl ติดอยู่ที่ปลายลิ้นคืนนี้โตวโตวพาทุกคนมาที่พบกับอัญมณีที่ซ่อนเร้นเม็ดหนึ่งของจงหยุนนั่นคือกุ้งอบวุ้นเส้นและเนื้อตุ้นของร้านขายของว่างอาหยุน
อ๊ะ เหรอ?
Brawl ติดอยู่ที่ปลายลิ้น?
เชิงสติหลุด ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมสาวสวยคนนี้ถึงจับมือถือไม่ยอมปล่อยเลย เธอคือสตรีมเมอร์สินะ
